Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Ψωμί, σαμπάνια και μπελούγκα

Ενδεχομένως να αναρωτιέστε που εντοπίζονται: α) η οικονομική κρίση, β) τα δύο εκατομμύρια Έλληνες κάτω από το όριο της φτώχειας, και γ) τα νοικοκυριά σε απόγνωση, τη στιγμή που οι δρόμοι είναι γεμάτοι ακριβά αυτοκίνητα, οι καφετέριες στο Κολωνάκι συνεχίζουν να ασφυκτιούν από χλιδάνεργους νέους και στα σκυλάδικα δεν πέφτει καρφίτσα.

Την απάντηση έρχεται να δώσει ένα άρθρο στο περιοδικό «Κ» (Τεύχος 296 – 1/2/09) της Βασιλικής Χρυσοστομίδου με τίτλο «Νοικοκυριά σε ύφεση». Το άρθρο αναφέρεται σε τρεις «τυπικές» νεοελληνικές οικογένειες, και προσπαθεί να αναδείξει τις «οικονομικές δυσκολίες» που αντιμετωπίζουν αυτές οι οικογένειες. Ρίχνοντας μία πρώτη ματιά στα μεγάλα γράμματα και την εισαγωγή, η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κάποιος είναι ότι πρόκειται για ένα σαρκαστικό άρθρο που ειρωνεύεται την «τυπική» μεσαία οικογένεια η οποία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «... έκοψε ως και το εμφιαλωμένο νερό».

Διαβάζοντας όμως πιο προσεκτικά, με τρόμο διαπιστώνει κανείς ότι το άρθρο σοβαρολογεί. Μπορούμε να δούμε με πόσο «μεγάλη δυσκολία» μία τετραμελής οικογένεια που έχει συνολικό εισόδημα περίπου 7 χιλιάδες ευρώ το μήνα, μόλις και μετά βίας «επιβιώνει» αφού «...Για τα παιδιά, σταμάτησαν να πηγαίνουν στα καλά καταστήματα.», και «... Δεν διστάζουν πλέον να παίρνουν και ρούχα από φίλη με μεγαλύτερο παιδί». Τί ντροπή! Η δε σίτιση και διασκέδαση του ζευγαριού, φαίνεται να βρίσκεται στη χειρότερη περίοδο, αφού «... Ο λογαριασμός σε ένα εστιατόριο το σαββατόβραδό δεν πέφτει κάτω από 80 ευρώ για δύο άτομα». Το όλο «δράμα» συμπληρώνεται από το γεγονός ότι η οικογένεια έχει πάγια έξοδα περίπου 1000 ευρώ το μήνα για το επισκευαστικό δάνειο του «πτωχού» ιδιόκτητου σπιτιού τους στη Φιλοθέη.

Το «δράμα» κορυφώνεται με την οικογένεια νούμερο 2 η οποία το μόνο που ζητάει είναι τα στοιχειώδη. Δηλαδή ένα ιδιόκτητο σπίτι, ένα ιδιόκτητο εξοχικό, «σεμνό και ταπεινό» πάρτι γενεθλίων του παιδιού με δώρα αξίας μόνο 1000 ευρώ και «στοιχειώδες» κομμωτήριο αξίας 40 ευρώ το μήνα. Η οικογένεια αναγκάστηκε να «...περιορίσει τη γυναίκα για την καθαριότητα στο σπίτι – έρχεται κάθε 15 ή ακόμα και κάθε 20 ημέρες», ενώ οι αγορές πλέον έχουν περιοριστεί «...στις εκπτώσεις και μάλιστα στα καταστήματα της γειτονιάς όπου θα τους κάνουν ακόμη καλύτερες τιμές». Άμα δεν είναι εξαθλίωση να μην μπορείς πλέον να κουβαλάς τις 20 τσάντες από το Κολωνάκι στο κάθε χέρι, τότε τί; Θα περίμενε κανείς ότι μία οικογένεια που εξοφλά δάνεια για την εξοχική της γκαρσονιέρα, θα μείωνε το κόστος χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο εξοχικό για διακοπές. Αλλά όχι. Η ίδια οικογένεια έχει έξοδα περίπου 1500 ευρώ για τις διακοπές της. Η όλη αντίληψη βέβαια μεταφέρεται και στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, αφού «...είναι σε ηλικία που θα παίξει σε ηλεκτρονικά που κοστίζουν πολύ ακριβά. Ξεκινούν από 150 ευρώ η παιχνιδομηχανή και 50 ευρώ η κάθε δισκέτα».

Ευτυχώς η «απόγνωση» συνεχίζεται με πιο ήπιους ρυθμούς στην οικογένεια νούμερο 3, η οποία «ζει με δανεικά» αφού έχει κυμαινόμενο εισόδημα από 2 έως 30 χιλιάδες ευρώ το μήνα. Όπως δηλώνουν και οι ίδιοι: «...Η καθημερινότητά μας έχει πληγεί. Δεν έχουμε πλέον δύο αυτοκίνητα αλλά ένα». Για το «κακόμοιρο» το παιδάκι τους που είναι μόλις 3 ετών «... ψωνίζουν μόνο από καταστήματα στοκ», πράγμα που σίγουρα θα έχει σημαντικές ψυχολογικές συνέπειες κατά την κοινωνικοποίησή του στον ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Και συνεχίζουν: «Μέχρι και τις διακοπές μας άγγιξε η κρίση. Πηγαίνουμε πια μόνο στο εξοχικό σπίτι του πατέρα μας, πράγμα που αποτελεί λύση ανάγκης, επειδή δεν είναι ιδανικό μέρος για παιδιά». Φαίνεται όμως να υπάρχει μία εξήγηση για όλη αυτή την εξαθλίωση της συγκεκριμένης οικογένειας που διατηρεί κατάστημα ρούχων στη Νέα Σμύρνη: «Είχα μία πελάτισσα που θα μου άφηνε μίνιμουμ 300 ευρώ το μήνα, που τώρα πια έχει χαθεί. Θα έρθει για να αγοράσει ένα φτηνό δωράκι. Όταν υπάρχουν 20 τέτοιες περιπτώσεις, καταλαβαίνεις τί έχει συμβεί...». Δηλαδή, (για όσους δεν κατάλαβαν), εκεί που έβγαζες 6 χιλιάρικα από 20 ψωνισμένους πελάτες, τώρα βγάζεις μόνο κάνα – δυο χιλιάρικα το μήνα από τους συγκεκριμένους.

Κάπως έτσι κλείνει και το άρθρο. Αυτές είναι οι οικογένειες στις οποίες αναφέρονται τα «πανικόβλητα» ΜΜΕ, και αυτή είναι η «φτώχεια» που μαστίζει το νεοελληνικό νοικοκυριό. Προς απογοήτευση ενός λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου, αυτή είναι και η οικογένεια που θεωρείται «μέση» στην Ελλάδα σήμερα. Πριν καν προλάβουμε να ορθοπατήσουμε ως Κράτος και ως αστική τάξη, θέλουμε να ζούμε σαν Κροίσοι και να κουβαλάμε τα μυαλά μίας παρηκμασμένης μπουρζουαζίας. Είναι τα ίδια μυαλά που ολόκληρος ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος κατάφερε να ξεφορτωθεί μετά από πολλές μάχες σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσει ο μέσος σύγχρονος, κουτοπόνηρος και ψωνισμένος Ελληναράς είναι ότι ο υλικός πλούτος συμπορεύεται με τον πνευματικό. Ότι μόνον όταν έχεις τη σωστή παιδεία και τη σωστή αντίληψη του υλικού πλούτου, «έχεις το δικαίωμα» να τον αποκτήσεις. Αυτό που κάποιοι, που κατοικούσαν σε αυτό τον τόπο πριν 2.500 περίπου χρόνια, ονόμαζαν «μέτρο». Επειδή λοιπόν τα συγκεκριμένα πνευματικά αγαθά λείπουν και έλειπαν ανέκαθεν από το στενοκέφαλο νεοέλληνα, είναι φυσικό να βλέπουμε «σοβαρά» άρθρα και αντιλήψεις με τέτοιο περιεχόμενο να επισκιάζουν ολόκληρη τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...