Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Intermission #65 (Εγέρθητου edition)

Ψήφο οργής και αγανάκτησης δεν ήθελες; Αυτό δεν σε καλούσαν να κάνεις ΑΚΡΙΒΩΣ;

Η σκέψη, η πολιτική ανάλυση, η ζύμωση ιδεών και το διάβασμα τέλειωσαν. Πλέον μόνο οργή και αγανάκτηση.

Τα πιτσιρίκια που έβγαλαν χνούδι στη μούρη τους τον Δεκέμβρη του 2008, έμαθαν να διεκδικούν αυτό που θέλουν με άλλους τρόπους. Ο ευτελισμός των θεσμών τα τελευταία τρία χρόνια δεν σε πείραξε. Σε όπλισε με περισσότερη οργή. Έμαθες να μην ζητάς καλύτερους θεσμούς, αλλά κρεμάλες. Σε καπέλωσαν οι καιροσκόποι στην "πάνω" και την "κάτω" πλατεία και δεν πήρες χαμπάρι τίποτα. Άνθρωποι αυτοκτόνησαν επικαλούμενοι "καθεστώτα Τσολάκογλου" και αντί να κάτσεις να σκεφτείς, εσύ γέμιζες περισσότερη οργή.

Ανέχτηκες τα φάσκελα στη Βουλή ως μία συμβολική διαμαρτυρία. Ανέχτηκες τα γιαούρτια, τους προπηλακισμούς, τον φτηνό λόγο και το μειδίαμα του Τσίπρα σε κάθε πολιτικό χουλιγκανισμό, τις αγριοφωνάρες του Καμμένου για τους δωσίλογους.

Και τώρα πρέπει να ανεχτείς αυτό:


... ενώ πλέεις σε πελάγη ψευδοσοσιαλιστικής ουτοπίας, καθώς ποστάρεις αυτό:




Το λάθος σε αυτή τη χώρα, αυτό που δεν κολλάει, που έχει υπερτιμίσει όχι μόνον το πολιτισμικό αλλά και το στοιχειώδες επίπεδό αντίληψής μας, τελικά είναι μία πενιχρή μειοψηφία, στην οποία ανήκω και εγώ.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...