Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Λόγος στη βία της βίας


Και αν τους δίναμε τον εμφύλιό τους; Να αρμάτωνε ο Παναγιώταρος τα τομάρια του, και οι έξαλλοι αριστεριστές που διψάνε για συγκρουσιακό κλίμα, τους μπαχαλάκηδές τους και να γινόντουσαν όλα λαμπόγιαλο; Να γυρίζαμε πάλι στο «ένδοξο» ’46 για να βγάλει ο καθένας τα απωθημένα του;

Να ξαναθύμιζαν στους παππούδες τους αυτά που θέλουν να ξεχάσουν και να ξαναγράψουν ιστορία. Να τιμήσουν τη μαμή! Να γραφτεί επιτέλους «σωστά». Όπως δηλαδή φαντασιώνεται ο καθένας στην κούτρα του.

Αν για λίγο ενδίδαμε στις αγριοφωνάρες, τα κεφαλαία ανορθόγραφα greeklish και την αστόχαστη λύσσα εκατέρωθεν; Αν πραγματοποιούσαμε τη φαντασίωση εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας που θέλουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους για να τσακίσουν τους/τα φασίστες/κομμούνια (amend as appropriate);

Αν πολεμούσαμε τον φασισμό με άλλο φασισμό, θα έλεγες πως ισοπεδώνω και εξισώνω; Να στο θέσω αλλιώς. Αν πολεμούσαμε τη βία με τη βία; Θα σου ακουγόταν καλύτερα; Αυτή άλλωστε δεν ήταν πάντα η δικαιολογία; Ότι πολλές κοινωνικές ισότητες και δίκαια πολιτικά πλαίσια θεσπίστηκαν με την βία απέναντι στον ολοκληρωτισμό και τον απολυταρχισμό; Σε μία οριζόντια ανάγνωση της ιστορίας θα μπορούσες να μου το τρίψεις στα μούτρα. Στην κάθετη ανάγνωση όμως, δηλαδή στις κοινωνικές δυναμικές που αναπτύσσονταν σε μία δεδομένη χρονική στιγμή η βία απλά όριζε το νικητή στην ιστορία. Οι διαδικασίες για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, της κοινωνικής ισότητας και της γενικότερης πολιτικής ισορροπίας ορίζονταν πάντα μέσω δημοκρατικών διαδικασιών.

Η αντίδραση στον φασισμό είναι η ενδυνάμωση των θεσμών˙ η περισσότερη και ισχυρότερη δημοκρατία. Όχι περισσότερος φασισμός μασκαρεμένος με άλλη απόχρωση.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...