Σε λίγες μέρες ξεκινάει στον ΣΚΑΙ η σειρά «Μεγάλοι Έλληνες», όπου θα παρουσιαστούν οι 100 φιναλίστ που προέκυψαν μετά από ψηφοφορία, στην οποία έλαβαν μέρος «Μεγάλοι Νεοέλληνες».
Ανάμεσα στους μεγάλους Έλληνες διακρίνουμε τον Περικλή, τον Σωκράτη, τον Επίκουρο, τον Κοραή, τον Καζαντζάκη, τον Καποδίστρια, τον Καβάφη και φυσικά τον Ζαγοράκη, τον Χουντόδουλο, τον Λάκη Λαζόπουλο, τη Γατούλα Βουγιουκλάκη, τον Πύρρο Δήμα, διάφορους αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, καθώς και διάφορους τουρκοφάγους και βουλγαροκτόνους. Επειδή μάλιστα ο «Μεγάλος Νεοέλληνας» εκτός από βλακεία, διαθέτει και έντονο το στοιχείο του συμβολισμού, του πάθους και της ανούσιας αερολογίας, κατάφερε να βάλει μέσα στην εκατοντάδα και τον Άγνωστο Στρατιώτη (!)
Μέχρι εδώ όλα καλά. Τηρούνται σχεδόν όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας*, σε συνδυασμό με το αμόρφωτο, ανιστόρητο και κουφιοκέφαλο στοιχείο του νεοελληνικού πολιτισμού που ξέρει να εκτιμά τους σημαντικότερους προγόνους και αντιπροσώπους του με κριτήρια καφενείου και πρωινάδικου. Τίποτα το μεμπτό.
Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά εκπλήσσει, είναι ορισμένοι επικριτές του όλου εγχειρήματος. Δεν αναφέρομαι σε εκείνους που αναμασούν τις κλασσικές φανφάρες για τον Αλαφούζο, τον ΣΚΑΙ και τα περί διαφόρων συνωμοσιών, αλλά σε αυτούς που δείχνουν έκπληκτοι για τους 100 φιναλίστ. Άλλωστε η συγκεκριμένη 100άδα είναι το ισχυρότερο στοιχείο που αποδεικνύει ότι η ψηφοφορία ήταν έγκυρη και διαφανής. Άμα ο μέσος Ελληναράς είχε αναδείξει 100 πραγματικά μεγάλους Έλληνες, τότε το πιθανό θα ήταν να μιλάγαμε για νοθεία, στησίματα, κλπ. Όμως η ψηφοφορία κύλισε ομαλά. Η παράγκα ανέδειξε τον Καραγκιόζη.
Τί ακριβώς περίμεναν να ψηφίσει ο χειρότερος Έλληνας όλων των εποχών, δηλαδή ο νεοέλληνας; Για όσους κοιμούνται βαθιά μέσα στα μαύρα μεσάνυχτά τους και την ουτοπική ελληνική πραγματικότητά τους, να υπενθυμίσω ότι τα τελευταία δέκα - είκοσι χρόνια, το μαζικότερο εθνικό καμάρι πλαισιώνεται κυρίως από τη «Γιουροβίζιο», τις επιτυχίες διαφόρων Εθνικών Ομάδων και τα Λιακοβιβλία. Είδε μήπως κανείς τις επιτυχίες στους κύκλους της ελληνικής διανόησης, της τέχνης και της επιστήμης, να ξεσηκώνουν τα πλήθη; Δεν θυμάμαι κανέναν Ελληναρά να κατεβαίνει πανηγυρίζοντας στην Ομόνοια όταν η θεωρία του Δρ. Νανόπουλου για το μεταβλητό της ταχύτητας του φωτός απεδείχθη πειραματικά.
Επίσης να υπενθυμίσω ότι επειδή το σύγχρονο ελληνικό παράλογο έχει μία ταμπέλα που γράφει «ΠΑΡΑΛΟΓΟ» με μεγάλα γράμματα, δεν σημαίνει ότι μας κάνει πλάκα. Όπως δεν πρέπει να υποτιμούμε και το γεγονός ότι από τη συγκεκριμένη 100άδα βγαίνει στην επιφάνεια η γραφική ψευδαίσθηση που έχουμε σαν έθνος για την πραγματικότητα, όπου μπουρτζόβλαχοι και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια (προς παράφραση της γνωστής φράσης).
Πραγματικά, εκπλήσσομαι με τους… έκπληκτους. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να το αποδεχτούν ακόμα, ο Μέγας Μέσος Νεοέλληνας θεωρεί ότι ελληνικός πολιτισμός σημαίνει: ένα τσούρμο αρχαίοι, Βυζάντιο, Τουρκοφαγία, τζατζικοφαγία, θέαμα και μαγκιά. Είμαι έτοιμος, μάλιστα, να βάλω και στοίχημα, ότι στο top 10 θα βρίσκονται και κάνα δυο από τους ότι να ’ναι.
Μπορείτε να δείτε και να καμαρώσετε εδώ.
Ανάμεσα στους μεγάλους Έλληνες διακρίνουμε τον Περικλή, τον Σωκράτη, τον Επίκουρο, τον Κοραή, τον Καζαντζάκη, τον Καποδίστρια, τον Καβάφη και φυσικά τον Ζαγοράκη, τον Χουντόδουλο, τον Λάκη Λαζόπουλο, τη Γατούλα Βουγιουκλάκη, τον Πύρρο Δήμα, διάφορους αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, καθώς και διάφορους τουρκοφάγους και βουλγαροκτόνους. Επειδή μάλιστα ο «Μεγάλος Νεοέλληνας» εκτός από βλακεία, διαθέτει και έντονο το στοιχείο του συμβολισμού, του πάθους και της ανούσιας αερολογίας, κατάφερε να βάλει μέσα στην εκατοντάδα και τον Άγνωστο Στρατιώτη (!)
Μέχρι εδώ όλα καλά. Τηρούνται σχεδόν όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας*, σε συνδυασμό με το αμόρφωτο, ανιστόρητο και κουφιοκέφαλο στοιχείο του νεοελληνικού πολιτισμού που ξέρει να εκτιμά τους σημαντικότερους προγόνους και αντιπροσώπους του με κριτήρια καφενείου και πρωινάδικου. Τίποτα το μεμπτό.
Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά εκπλήσσει, είναι ορισμένοι επικριτές του όλου εγχειρήματος. Δεν αναφέρομαι σε εκείνους που αναμασούν τις κλασσικές φανφάρες για τον Αλαφούζο, τον ΣΚΑΙ και τα περί διαφόρων συνωμοσιών, αλλά σε αυτούς που δείχνουν έκπληκτοι για τους 100 φιναλίστ. Άλλωστε η συγκεκριμένη 100άδα είναι το ισχυρότερο στοιχείο που αποδεικνύει ότι η ψηφοφορία ήταν έγκυρη και διαφανής. Άμα ο μέσος Ελληναράς είχε αναδείξει 100 πραγματικά μεγάλους Έλληνες, τότε το πιθανό θα ήταν να μιλάγαμε για νοθεία, στησίματα, κλπ. Όμως η ψηφοφορία κύλισε ομαλά. Η παράγκα ανέδειξε τον Καραγκιόζη.
Τί ακριβώς περίμεναν να ψηφίσει ο χειρότερος Έλληνας όλων των εποχών, δηλαδή ο νεοέλληνας; Για όσους κοιμούνται βαθιά μέσα στα μαύρα μεσάνυχτά τους και την ουτοπική ελληνική πραγματικότητά τους, να υπενθυμίσω ότι τα τελευταία δέκα - είκοσι χρόνια, το μαζικότερο εθνικό καμάρι πλαισιώνεται κυρίως από τη «Γιουροβίζιο», τις επιτυχίες διαφόρων Εθνικών Ομάδων και τα Λιακοβιβλία. Είδε μήπως κανείς τις επιτυχίες στους κύκλους της ελληνικής διανόησης, της τέχνης και της επιστήμης, να ξεσηκώνουν τα πλήθη; Δεν θυμάμαι κανέναν Ελληναρά να κατεβαίνει πανηγυρίζοντας στην Ομόνοια όταν η θεωρία του Δρ. Νανόπουλου για το μεταβλητό της ταχύτητας του φωτός απεδείχθη πειραματικά.
Επίσης να υπενθυμίσω ότι επειδή το σύγχρονο ελληνικό παράλογο έχει μία ταμπέλα που γράφει «ΠΑΡΑΛΟΓΟ» με μεγάλα γράμματα, δεν σημαίνει ότι μας κάνει πλάκα. Όπως δεν πρέπει να υποτιμούμε και το γεγονός ότι από τη συγκεκριμένη 100άδα βγαίνει στην επιφάνεια η γραφική ψευδαίσθηση που έχουμε σαν έθνος για την πραγματικότητα, όπου μπουρτζόβλαχοι και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια (προς παράφραση της γνωστής φράσης).
Πραγματικά, εκπλήσσομαι με τους… έκπληκτους. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να το αποδεχτούν ακόμα, ο Μέγας Μέσος Νεοέλληνας θεωρεί ότι ελληνικός πολιτισμός σημαίνει: ένα τσούρμο αρχαίοι, Βυζάντιο, Τουρκοφαγία, τζατζικοφαγία, θέαμα και μαγκιά. Είμαι έτοιμος, μάλιστα, να βάλω και στοίχημα, ότι στο top 10 θα βρίσκονται και κάνα δυο από τους ότι να ’ναι.
Μπορείτε να δείτε και να καμαρώσετε εδώ.
* Οι πέντε θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας κατά τον C. M. Cipolla, οι οποίοι θα ακολουθήσουν σε μελλοντικό ποστ.
