Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Οι γιατροί κρατάνε την αναπνοή τους μέχρι να τους πάρουμε παγωτό

Σε μια περίοδο που προσπαθώ να διατηρήσω ακάθεκτη την ψυχραιμία μου, θεωρώντας φυσιολογικό το γεγονός ότι η χώρα, εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης είναι κομμένη σε πεντακόσια εξήντα δώδεκα κομμάτια από κάτι χοντρούς αγροτοπατέρες, διαβάζω στις σημερινές ειδήσεις :

«Με ανακοίνωση του ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (Ι.Σ.Α) καλεί σήμερα τα μέλη του σε 24ωρη αποχή από τα ιατρικά τους καθήκοντα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αντιμετώπισή τους από τα ΜΜΕ της χώρας. Συμμετέχουν οι γιατροί όλων των υγειονομικών σχηματισμών του Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα της υγείας και των Ασφαλιστικών Ταμείων.»

Περισσότερες λεπτομέρειες σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας, εδώ.

Και αφού η πίεση βαράει 20άρι, σκέφτομαι: Τι έχουμε εδώ; Ένας καταξιωμένος κλάδος, που είναι στελεχωμένος από μορφωμένους και εγγράμματους ανθρώπους, που έβγαλαν τα μάτια τους για 10 χρόνια πάνω σε επιστημονικά βιβλία και στο τέλος έδωσαν όρκο υπέρ της ανθρώπινης υγείας και του επαγγελματισμού τους, συμπεριφέρεται σαν ένα κακομαθημένο 10χρονο. Για την ακρίβεια, σαν ένα 10χρονο που επειδή δεν του πήρε παγωτό σοκολάτα η μαμά, αρχίζει στις κλωτσιές τον μικρό του αδερφό.

Δεν ξέρω από πού να πρωτοπιάσω αυτή την απόφαση του ΙΣΑ. Από την παντελή απουσία ωριμότητας; Από την έλλειψη στοιχειώδους ευαισθησίας; Από την κατάφωρη αθέτηση του Ιπποκρατικού Όρκου; Από το «κακομαθημένο» περίβλημά της; Από την αντιδραστικότητα της;

Αντί να ασχοληθώ με το τρεις-λαλούν-και-δυο-χορεύουν σκεπτικό της, λέω να ρίξω, και εγώ με τη σειρά μου το επίπεδο το παρόντος ιστολογίου, προσωρινά. Αφού, όλα δείχνουν ότι είτε είσαι αγρότης, είτε σοβαρός επιστήμονας, στην Ελλάδα πάντα διαπραγματεύεσαι με όρους πιάτσας, τότε ας διατυπώνονται και όλες οι γνώμες με διάλεκτο πιάτσας. Και επειδή, ενδεχομένως σήμερα, όχι μόνο θα ταλαιπωρηθεί κόσμος από προβλήματα υγείας, αλλά αρκετοί γιατροί θα βρουν την ευκαιρία να ανεβάσουν και το κασέ τους σε φακελάκια μίας και η «ζήτηση» θα ανέβει κατακόρυφα σε σχέση με την «προσφορά», ας τα πούμε και λίγο πιο χύμα. Δεν πειράζει. Στην τελική η ταλαιπωρία ενός παππού έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από λίγα μπινελίκια, τουλάχιστον για μένα.

Βγάζοντας στην άκρη το θέμα καθαρότητας της ιατρικής κοινότητας, καθώς και της διεθνούς φήμης λασπολογίας των ελληνικών ΜΜΕ, ας ξεκινήσουμε με την έννοια της απεργίας. Θα έπρεπε να ξέρεις λοιπόν αγαπητέ γιατράκο, αγρότη, και κάθε είδους καραγκιόζη που δηλώνεις «απεργία», ότι η ιστορία αυτού του θεσμού ξεκίνησε με πολύ σοβαρότερους και ικανότερους ανθρώπους από σένα. Ξεκίνησε ως το ύστατο όπλο απέναντι στην εργοδοτική καταπίεση που ένοιωθαν άνθρωποι που βρίσκονταν σε πολύ χειρότερη μοίρα από τη δική σου. Απεργία σημαίνει κυρίως «αυτοθυσία». Σημαίνει ότι θυσιάζεις όσα μεροκάματα χρειαστούν, μέχρι ο εργοδότης σου να αρχίσει να παρουσιάζει οικονομικές ζημιές. Σημαίνει σθένος και αλληλεγγύη μέχρι τελικής πτώσης και μέχρι κάποιος συγκεκριμένος εργοδότης ή κρατικός παράγοντας πιεστεί σε τέτοιο βαθμό που αναγκάζεται να σε ακούσει. Χάρη στο θεσμό της απεργίας, πολλά από τα εργατικά κεκτημένα που εσύ θεωρείς δεδομένα κερδήθηκαν και πολλές φορές βάφτηκαν και με αίμα, εξαθλίωση, διάκριση και προσωπική ή οικογενειακή κατάρρευση.

Απεργία δεν σημαίνει ότι επειδή έχεις ένα αίτημα, αρπάζεις μια ντουντούκα για να φωνάξεις, και μετά πετάς τη ντουντούκα στο κεφάλι του πρώτου περαστικού. Δεν σημαίνει ότι απαιτείς κάτι από ολόκληρη την κοινωνία, ενώ το αίτημά σου αφορά μόνο ένα μικρό κομμάτι της. Δεν σημαίνει ότι παρανομείς κατά συρροή, εις βάρος μίας ολόκληρης κοινωνίας, χωρίς να έχεις κυρώσεις. Δεν σημαίνει ότι τελείς υπό κάποιου είδους «απεργιακή ασυλία» για όσες παρανομίες κάνεις και όσες αρνητικές επιδράσεις έχουν οι πράξεις σου στην υπόλοιπη κοινωνία. Και κυρίως, δεν σημαίνει ότι μπορείς να επικαλείσαι το δικαίωμα στην απεργία για θέματα που τα έχεις σκατώσει εσύ ο ίδιος. Όλα αυτά ονομάζονται «ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ» και όχι απεργία.

Για να το πούμε και πιο ξάστερα, η σωστή απεργία είναι μαγκιά. Εάν μπορείς μέσω μίας απεργιακής σου κινητοποίησης να τρέψεις το αντίπαλο στρατόπεδο σε φυγή, έχοντας και την υπόλοιπη κοινωνία στο πλευρό σου, τότε εκτός από νικητής είσαι και μάγκας. Οτιδήποτε άλλο, πέρα από αυτό, σε καθιστούν κακομαθημένο βουτυρομπεμπέ για πολλές σφαλιάρες που δεν ξέρει ούτε πώς να διεκδικήσει σωστά το δίκιο του, ούτε πώς να σέβεται τα δικαιώματα άλλων.

Και είτε σου αρέσει, είτε όχι, στην ίδια κοινωνία ζούμε όλοι. Μαγκιά είναι να μπορείς με έναν έξυπνο τρόπο να χτυπήσεις τον τύπο που σε αδικεί. Το να παίρνεις ένα όπλο και να βαράς αδιακρίτως ή να γεμίζεις ολόκληρο τον κόσμο με βόμβες ναπάλμ μέχρι να πετύχεις αυτόν που σε αδικεί, όχι μόνο δεν σε καθιστά μάγκα, αλλά σου ανοίγει διάπλατα και τις ιερές πύλες της βλακείας.

Να μιλήσουμε λίγο για ωριμότητα. Να ορίσουμε, μάλλον την ωριμότητα για να δούμε ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις πράξεις σου. Ωριμότητα σημαίνει ανάληψη ευθύνης για τις αποφάσεις σου. Για παράδειγμα, είσαι αγρότης και επιδοτείσαι 20 χρόνια τώρα μπας και αλλάξεις την παραγωγή σου, αλλά εσύ επιμένεις να αγοράζεις αυτοκίνητα και armani; Έπαιξες άτιμα και ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Κατάπιε τον! Είσαι γιατρός και σε ενοχλεί που τα ΜΜΕ σε θεωρούν διεφθαρμένο; Να βρεις τους πραγματικά διεφθαρμένους συνάδελφούς σου, και να τους βγάλεις έξω από τον κλάδο σου. Όχι μόνο για να κλείσεις τα στόματα των ΜΜΕ, αλλά και για προσωπικό σου όφελος. Για το όφελος του κλάδου σου και της ανθρώπινης υγείας και αξιοπρέπειας, πάνω στην οποία έδωσες και όρκο. Καραγκιόζη!

Ωριμότητα θα πει να κάνεις συνεχώς αυτοκριτική και να βελτιώνεσαι. Να βρίσκεις τρόπους να κινείσαι έξυπνα και να παίζεις το παιχνίδι σωστά και δίκαια. Όχι να είσαι βολεμένος, και όταν κάποιος σε κάνει ντα, να κάθεσαι στη μέση του δρόμου και να χτυπιέσαι, επειδή τόσα χρόνια δεν σε κούναγε κανείς. Ωριμότητα σημαίνει γενικώς να σου κόβει. Να βλέπεις τα νέα δεδομένα του κλάδου σου ως προκλήσεις, που καλείσαι να αντιμετωπίσεις και εν ακολουθία να λύσεις. Δεν σημαίνει, ούτε να γκρινιάζεις, ούτε να κλείνεις τους δρόμους και τα νοσοκομεία για ψύλλου πήδημα. Ωριμότητα σημαίνει, ότι μπορείς να επιβιώσεις και να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες και χωρίς τη μαμά, που μέχρι να ενηλικιωθείς ξελάσπωνε πάντα για σένα.

Μάθαμε όλοι την καραμέλα με το Κράτος, το Κεφάλαιο, τους Αμερικάνους, τα Συμφέροντα, τα ΜΜΕ, τους μεγαλο-εκδότες, τους Εβραίους, τα Νεφελίμ και κάθε είδους αοριστολογίες και βρήκαμε τους φταίχτες για τα πάντα αλλού, μακριά από τους εαυτούς μας.

Καλά μυαλά!

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Η αντεπίθεση των άκρων

Μία από τις πιο ισχυρές ενδείξεις ασυνέχειας του ελληνικού πολιτισμού και ιδεώδους, ίσως να είναι η απώλεια του μέτρου. Αυτή η κατακρεούργηση του «Παν μέτρον άριστον». Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι το μόνο που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η περεταίρω άμβλυνση και απομάκρυνση από το μέτρο, με κατεύθυνση τα άκρα.

Ακραίες συμπεριφορές, ακραίες απόψεις, ακραία κατανάλωση και υπερβολικό πάθος σχεδόν για όλα, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τα σημερινά ελληνικά μυαλά. Ακόμα, ακραία αρχιτεκτονική και ακραία αισθητική έχουν κατακλύσει ολόκληρη τη χώρα, ενώ ακραίοι οπαδοί στιγματίζουν αθλητικά γεγονότα. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή μεγαλώνοντας, με κάποιον τρόπο ενισχύουμε την ισχυρογνωμοσύνη μας. Για κάποιο λόγο, μαθαίνουμε πως το βασικό είναι να τη βγάζει καθαρή ο εαυτούλης μας με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμα και αν αυτό το κόστος είναι τα κλειστά μυαλά και η υπεράσπιση των θέσεών μας μέχρι τελικής πτώσης.

Η αλήθεια είναι, ότι ο τόπος έχει γεμίσει με «τελικές πτώσεις». Άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης, ή άνθρωποι που επηρεάζουν διάφορες καταστάσεις, ακόμα και άνθρωποι που απλά ακούγονται δεξιά και αριστερά χωρίς να έχουν κάποιον ιδιαίτερο ρόλο, εμμένουν σε θέσεις και απόψεις χωρίς να συγκλίνουν προς κοινές αποφάσεις. Ο διάλογος χρησιμοποιείται πιο πολύ ως βιτρίνα για την δημοκρατία που θέλουμε να λέμε πως έχουμε, παρά ως μία παραγωγική και εποικοδομητική διαδικασία. Κατά κανόνα, όταν μιλάμε για διάλογο, αναφερόμαστε σε έναν παθιασμένο αντίλογο.

Σε τέτοιες καταστάσεις, φυσικά διαφεύγει και το βασικό νόημα. Αν για παράδειγμα πιάσεις έναν μέσο πιτσιρικά που υποστηρίζει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τα δικαιώματα των μεταναστών δεύτερης γενιάς και του εξηγήσεις ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι καθαρά θεσμικό και όχι φυλετικό ή εθνικό, ενδεχομένως να σε κοιτάξει σαν χάνος. Όχι επειδή του λες κάτι καινούργιο, αλλά επειδή θα θεωρήσει ότι είναι καθήκον του να αντιπαρέλθει μαζί σου για κάτι που υποστηρίζει αυτό τον καιρό τόσο παθιασμένα, χάνοντας φυσικά το όλο νόημα. Πιο πιθανό είναι να παραλογιστεί προκειμένου να προβάλλει κάποιο αντεπιχείρημα, παρά να επιχειρήσει να μάθει κάτι καινούργιο υποδηλώνοντας κάποιου είδους υποχώρηση.

Ο μέσος Έλληνας έχει μία στρεβλή αντίληψη για την υποχώρηση. Για την ακρίβεια, θεωρεί ότι εάν υπάρξει επιχείρημα που ανατρέπει τις στιβαρές απόψεις του, τότε αυτό μεταφράζεται αυτόματα σε αδυναμία εκ μέρους του, οπότε θα προτιμήσει να παραλογιστεί ή να αποδράσει από την κουβέντα, παρά να «υποχωρήσει». Στην πραγματικότητα όμως, αυτές οι μικρές υποχωρήσεις είναι που βγάζουν πιο εποικοδομητικά αποτελέσματα. Διότι μέσα από έναν πραγματικό διάλογο που περιέχει επιχειρήματα, αντεπιχειρήματα και υποχωρήσεις, γίνονται εκείνες οι ζυμώσεις που γεννάν νέες και θετικές ιδέες. Γι’ αυτό το λόγο τα άκρα, είτε αναφερόμαστε στην πολιτική, είτε στις αντιλήψεις, έχουν καταστροφικό χαρακτήρα. Διότι καθυστερούν μία κοινωνία από τον εποικοδομητικό διάλογο προς κάποια θετική κατεύθυνση.

Έχοντας συνηθίσει την «αρμονική» συνύπαρξή μας με τα άκρα, κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες τόσο παράδοξων και ακραίων καταστάσεων που δεν ασχολούμαστε και ιδιαίτερα μαζί τους, ενώ αυτές συνεχίζουν την αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής. Για παράδειγμα, θεωρούμε φυσιολογικό, και κυρίως δημοκρατικό, να υπάρχουν μέσα στο κοινοβούλιο δύο κόμματα που ιδεολογικά αλλά και πρακτικά τάσσονται επίσημα κατά του κοινοβουλίου και των δημοκρατικών θεσμών. Θεωρούμε φυσιολογικό ένας κλάδος με παράλογα αιτήματα να κλείνει τους δρόμους όποτε του γουστάρει. Θεωρούμε φυσιολογικό οι πανεπιστημιακοί χώροι να «αστυνομεύονται» από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Θεωρούμε φυσιολογικό να ακούγονται άκρως ρατσιστικοί χαρακτηρισμοί δημοσίως προς συνανθρώπους μας, αλλά να γίνονται και κοινωνικοί «αγώνες» εκτός νομικών πλαισίων. Δηλαδή θεωρούμε ότι ο νόμος πρέπει να ισχύει, ώστε να εξασφαλίζεται η αρμονική συνοχή του κοινωνικού ιστού, αλλά για ορισμένα θέματα που μας θίγουν εμάς προσωπικά δεν έγινε και τίποτα αν παρανομήσουμε. Θεωρούμε φυσιολογικό ένας δημοσιογράφος να παραπληροφορεί, να εκφράζει προσωπικές απόψεις και να βγάζει ετυμηγορίες πάνω σε θέματα που δεν έχει καμία σχέση. Θεωρούμε φυσιολογικό, παρά την ασχήμια των σημερινών ελληνικών πόλεων, να συνεχίζουμε να τις επεκτείνουμε με την ίδια αταξία και ασέβεια προς το περιβάλλον και την αρμονική αρχιτεκτονική.

Οι ακραίες απόψεις, δεν εκφράζονται μόνο στην πολιτική, αλλά και μέσα στην ίδια την ελληνική κοινωνία για διάφορα θέματα, μικρά και μεγάλα. Αυτή η απερίσκεπτη και κοινά αποδεκτή έκφραση των άκρων, ίσως και να είναι τελικά υπαίτια για την απομάκρυνσή μας από το μέτρο. Τόσο στις νοοτροπίες μας, όσο και στις πράξεις μας. Ακόμα και αυτή την περίοδο που η χώρα χρεοκοπεί, αδυνατούμε να αφήσουμε τα άκρα στην άκρη και να λειτουργήσουμε πιο συλλογικά και πιο συγκαταβατικά˙ μία αντίληψη που ήδη πληρώνουμε και ενδεχομένως να πληρώσουμε ακόμα πιο ακριβά στο εγγύς μέλλον.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Intermission #21 (Amfissa edition)


Hint: Κάτοχος Nobel Φυσικής για τη μελέτη του πάνω στον εξωστρακισμό βλημάτων κατά την πρόσκρουσή τους με 15χρονους που παρουσιάζουν αποκλείνουσα συμπεριφορά σε αγώνες πόλο.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

The Great Global Warming Swindle

Στις 19 Νοεμβρίου 2009, ένα επιστημονικό σκάνδαλο βγήκε στη δημοσιότητα. Συγκεκριμένα, χάκερς κατάφεραν και υπέκλεψαν πάνω από 1000 ηλεκτρονικά μηνύματα και 3000 έγγραφα, από τον server του Climate Research Unit (CRU) του University of East Anglia, που αφορούσαν έρευνες πάνω στην κλιματική αλλαγή. Στο CRU γίνονται μελέτες που αφορούν την κλιματική αλλαγή και κυρίως συσχετίζουν την άνοδο της θερμοκρασίας της Γης με την άνοδο των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα, που με τη σειρά τους συσχετίζονται με την παγκόσμια ανθρώπινη δραστηριότητα.

Στα μηνύματα που διέρρευσαν στο διαδίκτυο, αποκαλύφθηκαν παραποιήσεις στοιχείων και μετρήσεων προκειμένου τα πειραματικά δεδομένα να «ταιριάξουν» με συμπεράσματα της θεωρίας της κλιματικής αλλαγής. Τα αποτελέσματα τέτοιων μελετών συνήθως αποστέλλονται στην Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) του ΟΗΕ, η οποία με τη σειρά της αποφασίζει τη λήψη δράσεων για θέματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή σε διακρατικό επίπεδο. Το μέγεθος του συγκεκριμένου σκανδάλου ήταν (και φυσικά παραμένει) τόσο μεγάλο, που σύντομα ονομάστηκε «Climategate», προς «τιμή» του Watergate.

Για κάποιο λόγο, το Climategate πέρασε στα ψιλά. Με εξαίρεση το διαδίκτυο, που φυσικά είναι θερμός αποδέκτης τέτοιων καταστάσεων, και ορισμένα δημοσιεύματα σε κάποιες εφημερίδες, σύντομα το σκάνδαλο πέρασε στις καλένδες. Η ιδέα ότι κάτι τόσο επιεικές στη συνείδησή μας, ενδεχομένως να είναι παραμύθι, φαίνεται πως δεν άφησε περιθώρια επέκτασης. Φυσικά, στην επιστημονική κοινότητα προκλήθηκε ένταση και φυσικά το γεγονός εξανάγκασε τον διευθυντή του CRU να παραιτηθεί, αλλά η κοινή γνώμη δεν ήταν διατεθειμένη να ακούσει πολλά περισσότερα.

Προσωπικά, δεν είμαι οπαδός θεωριών συνομωσίας, κυρίως αυτών που μιλάνε για το «σύστημα», «κάποια» συμφέροντα, το «κεφάλαιο», κλπ. Για την ακρίβεια, μάλλον τις απεχθάνομαι, δεδομένου ότι ήδη έχουν γίνει πολύ διαδεδομένες και αποβλακώνουν τον κόσμο ολοένα και περισσότερο. Από την άλλη όμως, ως άνθρωπος των θετικών επιστημών, δεν μπορώ να παραβλέπω στοιχεία ειδικά όταν αυτά παρουσιάζονται ολοκληρωμένα και από καταξιωμένους επιστήμονες κάποιου χώρου. Επίσης, η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στην υιοθέτηση ιδεών που απλά είναι κοινά αποδεκτές, ακόμα και χωρίς προσωπική έρευνα. Και φυσικά, η ιστορία της επιστήμης είναι γεμάτη από συμβάντα όπου η πραγματική επιστήμη καταδιωκόταν από πολιτικά, θρησκευτικά και οικονομικά συστήματα που εσκεμμένα ή μη, επηρέαζαν επιστημονικές μελέτες προς κάποια κατεύθυνση.

Δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, αφού το βασικό περιεχόμενο αυτής της ανάρτησης, είναι το ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Great Global Warming Swindle» το οποίο μπορείτε να βρείτε στο youtube εδώ (με ελληνικούς υπότιτλους). Είναι σε 9 μέρη, συνολικής διάρκειας περίπου 1 ώρας και 15 λεπτών, και όσοι έχετε το χρόνο και τη διάθεση, αξίζει πραγματικά να το δείτε.

Παρακάμπτοντας στον πιασάρικο τίτλο («Η μεγάλη απάτη για την υπερθέρμανση»), το ντοκιμαντέρ παραμένει σε καθαρά επιστημονικά πλαίσια, αλλά χρησιμοποιώντας απλή, καθημερινή γλώσσα και παρουσιάζοντας ορισμένα βασικά στοιχεία που αντιτίθενται στην θεωρία της κλιματικής αλλαγής λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αυτό είναι και το λεπτό σημείο που πολύ πιθανόν να δημιουργεί παρεξηγήσεις. Το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει δεν αφορά την μόλυνση του πλανήτη από την ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά καθαρά την υπόθεση της θεωρίας της κλιματικής αλλαγής σχετικά με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Περισσότερα, επί της οθόνης...

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Κλείσε και 'συ ένα δρόμο. Μπορείς!

Εξαγριωμένοι αγρότες κατέκλυσαν τις εθνικές οδούς της χώρας προκειμένου να την κόψουν σε περισσότερα κομμάτια από τα δύο που ήταν ήδη. Σύμφωνα με εκπρόσωπο των αγροτών, η οικονομική κρίση και οι επιταγές της Ε.Ε. έχουν μειώσει το αγροτικό εισόδημα και ο μέσος αγρότης αντιμετωπίζει πλέον ζήτημα επιβίωσης.

«Δεν πάει άλλο!» φωνάζει ο Κυρ-Στάθης από τα Τρίκαλα. «Τόσα χρόνια, κάθε Σάββατο είχα και ένα πεντοχίλιαρο να ασημώσω την ορχήστρα του Τάκη του Μπιρμπίτσουλα που είναι και το πρώτο κλαρίνο στον κάμπο. Σήμερα, άντε να σκάσω ένα χιλιάρικο, να κάνω το πολύ δυο-τρεις στροφές και μετά να κάτσω στο τραπέζι ντροπιασμένος».

«Πώς θα μιγαλώσουμ’ τα πιδιά μ’ς;», ωρύεται ο Κυρ-Στέλιος από τη Λάρισα. «Καθ’ Σάβατ’ είχα να δώσ’ κι δυο χιλιάδ’ς στου γιο’μ να παει να δει του Ρέμου στην Αθήν’. Τώρα κάθιτ’ σπίτ’ κι βλέπ’ Γιουρ’ Γκέλερ όλου του βράδ’. Πού θα βρει νύφ’ στου Γιουρ’ Γκέλερ’;»

Ο Γιώργος είναι ένας έφηβος και νέος αγρότης, που κατεβαίνει και αυτός στον αποκλεισμό των δρόμων για να στηρίξει τον πατέρα του. «Ο πατέρας, μου αγόρασε ένα 3-λιτρο HiLux Toyota για να κατεβαίνω τα Σαββατόβραδα στα σκυλάδικα της Θεσσαλονίκης», λέει αγανακτισμένα. «Με τις επιδοτήσεις, κατάφερα και του έβαλα φιμέ τζάμια, τετραπλή εξάτμιση, και dolby surround 6.1 ηχοσύστημα. Για φέτος ήθελα να του βάλω neon lights, αεροτομή, και ζάντες αλουμινίου, αλλά δεν βγαίνουμε οικονομικά. Με τί πρόσωπο θα σκάσω στις πίστες;».

Όμως και η καθημερινότητα έχει αλλάξει δραματικά για πολλούς αγρότες. «Τα τελευταία 20 χρόνια, χάρη στις επιδοτήσεις της Ε.Ε., όλη μέρα τα ξύναμε στο καφενείο και είχαμε τους Αλβανούς να κοιτάνε τα χωράφια», λέει ο Μπάμπης από τις Σέρρες. «Τώρα αναγκαζόμαστε να κατεβαίνουμε και εμείς για 3-4 ώρες την ημέρα στις καλλιέργειες!».


Εκπρόσωπος των αγροτών δήλωσε ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο και γι’ αυτό το λόγο αποφάσισαν και διέταξαν τον άμεσο αποκλεισμό τόσο των κυρίως οδικών δικτύων της χώρας, όσο και των συνόρων με τις γειτονικές χώρας. Σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τον αποκλεισμό των συνόρων και την επίδραση στην ελληνική οικονομία, ο ίδιος εκπρόσωπος δήλωσε ότι σε τέτοιες δύσκολες στιγμές η ελληνική οικονομία δεν αφορά τους αγρότες. «Να παν’ στου διάουλου όλοι τ’ς», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, ξύνοντας τον καβάλο του.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, στελέχη των Υπουργείων Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης, προσπαθούν να ηρεμίσουν τα πνεύματα, δηλώνοντας πως σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της αγροτιάς, τα εκτός τόπου και χρόνου αιτήματα μερικών εκατοντάδων αγροτών συνδικαλιστών είναι πολύ σημαντικότερα από τις ελεύθερες μετακινήσεις μερικών εκατομμυρίων πολιτών και εμπορικών οχημάτων. Ως εκ τούτου η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, από το να αθροίζει τις ζημίες στην εθνική οικονομία και να στέλνει καθημερινά σοκολάτες και λουλούδια στους αγροτικούς συλλόγους, μπας και τους τουμπάρει.

Το επαναστατικό παράδειγμα των αγροτών, φαίνεται πως έχει εμπνεύσει και άλλους αδικημένους πολίτες της χώρας. Ήδη ο Μάκης από το Αιγάλεω έχει παρκάρει κάθετα το αυτοκίνητό του στη Θηβών και την έχει κλείσει, επειδή η Σούλα τον παράτησε. Οι ευγενικές συνομιλίες με την Τροχαία ήταν άκαρπες, και ως εκ τούτου, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, κάνει έκκληση στη Σούλα να μην είναι τόσο σκληρή και να επιστρέψει στο Μάκη, ώστε να ανοίξει και πάλι η Θηβών.

Το ΚΚΕ καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκαν από την πρώτη μέρα στο πλευρό των αγροτών και του Μάκη, ενώ ενθάρρυναν και άλλους κλάδους ή πολίτες να κατέβουν στους δρόμους, για ότι τους αδικεί, προκειμένου να δημιουργηθούν ακόμα περισσότεροι αποκλεισμοί, και το κακό Κεφάλαιο να πεθάνει μια για πάντα.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

24 ώρες χωρίς εμάς - 1η Μαρτίου 2010

Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία με μικρές αλλαγές από το σχετικό blog.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην Καλαβρία αλλά και τις ακροδεξιές κραυγές ξενοφοβίας στην Ελλάδα για την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών, το 24ωρο μη συμμετοχής των μεταναστών στα κοινά και αποχής από την εργασία που οργανώνει για την 1η Μαρτίου το κίνημα PrimoMarzo2010, το οποίο εμπνεύστηκε από αντίστοιχη γαλλική πρωτοβουλία: 24h sans nous - 24 ώρες χωρίς εμάς, καθίσταται επίκαιρο και για την Ελλάδα.

Οι κινήσεις πολιτών, που οργανώνονται μέσω διαδικτύου αλλά και σε τοπικό επίπεδο μέσω επιτροπών, στόχο έχουν να βγάλουν στους δρόμους εκατομμύρια μετανάστες αλλά και πολίτες Γαλλίας και Ιταλίας, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, «οι οποίοι έχουν επίγνωση της προσφοράς των μεταναστών» στη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας των χωρών που έγιναν η δεύτερη πατρίδα τους. Κατι παρόμοιο πρέπει να συμβεί και στην Ελλάδα. Ειρηνικά , δημοκρατικά και δυναμικά. Η γαλλική κίνηση ήταν αυτή που επέλεξε την 1η Μαρτίου γιατί τότε, το 2005, τέθηκε σε ισχύ ο λεγόμενος «κώδικας εισόδου και παραμονής των ξένων και του δικαιώματος ασύλου».

Η άδεια μετανάστευσης δίνεται βάσει οικονομικών κριτηρίων. Για αυτό το λόγο, είναι η καλύτερη αφορμή για μια ημέρα χωρίς μετανάστες, όπως αναφέρουν και οι Γάλλοι της 24h sans nous. Όπως αυτοί, κι εμείς απευθύνουμε έκκληση για συμμετοχή στην αποχή από κάθε οικονομική δραστηριότητα, ώστε να αποδείξουμε ότι εις έκαστος των μεταναστών συμβάλλει στη συλλογική ευημερία το ίδιο όπως και οι μη μετανάστες. Ανάλογη είναι και η θέση της PrimoMarzo2010, η οποία καλεί κάθε πολίτη που αρνείται τον ρατσισμό και τις διακρίσεις να συμμετάσχει και να φορά από τώρα κίτρινο βραχιολάκι (κίτρινο, ως χρώμα που δεν συνδέεται με πολιτικά κόμματα και θεωρείται χρώμα της αλλαγής).


Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

100 ημέρες ατολμίας

Το ορόσημο των 100 ημερών που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε θέσει προεκλογικά, λειτούργησε ανάμεικτα τελικά. Από τη μία δημιούργησε ένα τεχνητό χρονικό περιθώριο δράσης που λειτούργησε ως πίεση για τη λήψη αποφάσεων, από την άλλη δημιούργησε και μία ψευδή υπεραισιοδοξία στην κοινωνία για τις αλλαγές που θα μπορούσαν να γίνουν.

Αυτές τις μέρες γίνονται διάφοροι απολογισμοί για τα 100ήμερα της νέας κυβέρνησης. Στη γενικότερη σύγχυση που επικρατεί σχετικά με επικείμενες κυβερνητικές αποφάσεις, σχέδια, νόμους και τα έως τώρα πεπραγμένα, αλλά και λόγω των αγαπημένων σπορ της νοοτροπίας μας, ήτοι της γκρίνιας, της ισοπέδωσης και της πόλωσης, φαίνεται πως χάνουμε την ευρύτερη αίσθηση. Και όπως κάθε αίσθηση, έτσι και αυτή περιέχει τα θετικά και τα αρνητικά της.

Ένας καλός κανόνας για να μπορούμε να διαχωρίζουμε αυτή την ευρύτερη αίσθηση από τα αποσπασματικά πεπραγμένα μίας κυβέρνησης είναι να σκεφτόμαστε την ιστορία του μέλλοντος. Πώς θα αναφέρεται η Ελλάδα στις αρχές του 21ου αιώνα από την Ιστορία; Για παράδειγμα τι είναι πιο πιθανό να αναγράφεται; Η αύξηση των τελών κυκλοφορίας των ΙΧ, ή η εισαγωγή του δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες; Η καθυστέρηση στην πρόσληψη των γενικών γραμματέων ή η αναβάθμιση της αξιοκρατίας και του ρόλου του ΑΣΕΠ;

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα θετικά στοιχεία των πρώτων 100 ημερών μπορούν να εστιαστούν στη θέληση για θετικές αλλαγές σε θέματα που λιμνάζουν πολλά χρόνια τώρα και ουδείς τολμούσε να αγγίξει, ακόμα και όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία παλιότερα. Το γεγονός ότι πλέον ακούγονται από επίσημα κυβερνητικά πρόσωπα προτάσεις-ταμπού για την ελληνική κοινωνία, όπως η νομιμοποίηση μεταναστών, η φορολόγηση της εκκλησίας, η εξυγίανση του αστυνομικού σώματος, η βελτιστοποίηση του διοικητικού χάρτη κλπ, όσο κλισέ και να ακούγονται, δεν παύουν να έχουν «επίσημη» υπόσταση. Και αυτό για μία συντηρητική κοινωνία σαν την ελληνική είναι θετική εξέλιξη. Εξαγγελίες που δείχνουν έναν πιο ώριμο πολιτικό τρόπο σκέψης, αρκούν για να υποδείξουν μία θετικότερη πορεία στην πολιτική ζωή της χώρας, ακόμα και αν τελικά δεν υλοποιηθούν όλες. Καλό είναι, άλλωστε να διατηρούμε πάντα ένα ρεαλισμό όσον αφορά την ετοιμότητα της ελληνικής κοινωνίας για αλλαγές σε τόσους πολλούς κλάδους.

Τα αρνητικά στοιχεία συνοψίζονται κυρίως σε δύο: Την ατολμία και τη σύγχυση. Μάλιστα, όσον αφορά τη σύγχυση, ενδεχομένως η βασική αιτία να είναι η ατολμία. Είναι κρίμα, αλλά και πολιτικά άκομψο, μία τόσο μεγάλη δυναμική, από νέους ανοιχτόμυαλους και μορφωμένους πολιτικούς, που μάλιστα στηρίζονται από μία πρόσφατη μεγάλη εκλογική νίκη, να επιβραδύνεται λόγω ατολμίας. Αυτό που παρατηρείται μέχρι στιγμής είναι το εξής. Κυβερνητικά στελέχη ξεκινάνε θέματα στο βήμα ανοιχτής διαβούλευσης, ή αφήνουν επίτηδες να διαρρεύσουν διάφορες ιδέες, προκειμένου να «ψηλαφίσουν» την κοινή γνώμη και να καταγράψουν αντιδράσεις. Φυσικά κάτι τέτοιο καλό είναι και πρέπει να συμβαίνει, ώστε να μην χάνεται εντελώς η επαφή με την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά όταν συμβαίνει κατά κόρον και μάλιστα για σημαντικά θέματα που χρήζουν άμεσης και τάχιστης λήψης αποφάσεων, τότε ορθώς υποτιμάται και η ικανότητα της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα δημιουργούν περισσότερη σύγχυση στις αρχικές προτάσεις που με τη σειρά τους δημιουργούν συνθήκες κακοδιαχείρισης.

Αυτό που παραδέχονται όλοι είναι ότι στην Ελλάδα χρειάζεται πολιτική συγκρούσεων με πολλούς κλάδους και μέρη της κοινωνίας, προκειμένου να ξεκολλήσουμε από αρνητικές καταστάσεις. Εάν δεν υπάρξουν οι εν λόγω συγκρούσεις τώρα που υπάρχει και η σχετική κοινωνική και πολιτική δυναμική, δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ. Και τελικά η αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, θα κριθεί σε αυτό ακριβώς. Στο κατά πόσο δηλαδή είχε την ικανότητα και την τόλμη να συγκρουστεί, προκειμένου να επιφέρει θετικές αλλαγές στη χώρα.

Από εκεί και πέρα, καλό είναι να έχουμε υπόψη ότι στον σχεδιασμό κινήσεων και στην τελική λήψη αποφάσεων ισχύει ο κανόνας του ξυλοκόπου και του δέντρου: Αν έχεις 1 ώρα για να κόψεις ένα δέντρο, καλύτερα για 55 λεπτά να σχεδιάζεις πως θα κοπεί με την καλύτερη κοψιά και σε 5 λεπτά να το κόψεις με δύο τσεκουριές ακριβείας, παρά επί μία ώρα να κοπανάς το δέντρο με το τσεκούρι όπως όπως ελπίζοντας πως κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο το δέντρο θα πέσει. Εάν το σκεπτικό της κυβέρνησης είναι παρόμοιο, τότε τα σημάδια είναι θετικά. Εάν το σκεπτικό είναι το ροκάνισμα του χρόνου ψηλαφίζοντας την κοινή γνώμη και εσωκομματικά μικροσυμφέροντα, τότε σύντομα η ανικανότητα αυτή θα αναδειχτεί και θα οδηγήσει τη διαχείριση της χώρας σε ακόμα βαθύτερη κρίση.

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται από κότες

«Ο λαός ξεχνάει εύκολα». Ένα κλισέ που θα μπορούσε να συνοδεύεται και με το «ο λαός αποβλακώνεται εύκολα».

Τα σημάδια των καιρών δεν ξεπετιούνται από το πουθενά, γι’ αυτό ίσως και η ακριβέστερη διατύπωση θα ήταν «καμπύλες των καιρών». Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, οι έννοιες «φασισμός», «ακροδεξιά», «ρατσισμός» και άλλα τέτοια παρεμφερή, σπανίως χρησιμοποιούνταν στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας. Όχι ότι δεν υπήρχαν, αλλά η εικόνα ενός ακροδεξιού, συνήθως φάνταζε σαν έναν κακιασμένο παππού, ψηφοφόρο της ΕΠΕΝ με γυαλιά ηλίου που έχει το πορτρέτο του βασιλιά πάνω από το κρεβάτι του, που γκρινιάζει όλη την ώρα και κανείς δεν του δίνει σημασία.

Με το πέρασμα του χρόνου όμως, αυτή η γραφική φιγούρα, άρχισε να μεταλλάσσεται. Σιγά σιγά, άρχισε να μειώνει την μέση ηλικία της, επεκτάθηκε στα ΜΜΕ, τη μικρομεσαία τάξη, στην νεολαία και τα σχολεία, και σύντομα έμελε να κατακλύσει όλο το εύρος της ελληνικής κοινωνίας, διεισδύοντας μάλιστα και μέσα στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό.

Το πρώτο μεταπολεμικό μεταναστευτικό ρεύμα αλλοδαπών προς την Ελλάδα, κυρίως Αλβανών υπηκόων και Βορειο-ηπειρωτών ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και απορροφάται άμεσα από τις ανάγκες της οικονομίας για φτηνό εργατικό δυναμικό, κυρίως στον κατασκευαστικό κλάδο. Αν και αρχικά αδιάφορη, η ελληνική κοινωνία είχε ξεκινήσει ήδη την άνοδο της καχυποψίας της. Την ίδια περίοδο, ιδρύεται και το Κράτος το Σκοπίων, το οποίο φυσικά ως νέο κράτος και αναζητώντας μία ιστορική συνέχεια και εθνική ενότητα, καταφεύγει στην ιστορική κληρονομιά της Μακεδονίας. Οι επίσημες ελληνικές αντιδράσεις, τροφοδοτούν μία σειρά από υπερπατριωτικά και εθνικιστικά αισθήματα τα οποία εκμεταλλεύονται δεόντως τα ακροδεξιά στοιχεία της εποχής, προκειμένου να διεισδύσουν κυρίως στο μεσαίο χώρο.

Τα χρόνια περνάνε, η οικονομία και το βιοτικό επίπεδο βελτιώνονται συνεχώς, και ήδη οι πρώτες γενιές μεταναστών έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία, κυρίως ως η κοινωνική τάξη του χαϊμαλιού. Η συνύπαρξη αυτή, δίνει ακόμα περισσότερα ερεθίσματα και πατήματα σε ακροδεξιά στοιχεία να ξεκινήσουν την προπαγάνδα και την λαϊκίστικη προσέγγισή τους στο θέμα των μεταναστών, με αποτέλεσμα οι ιδέες τους να διεισδύουν ακόμα βαθύτερα στην ελληνική κοινωνία. Εκμεταλλευόμενοι τα μεγέθη της ανεργίας, που αν και πτωτικά συνέχιζαν να απασχολούν τον μέσο Έλληνα, καθώς και την άνοδο της δεξιάς στην υπόλοιπη Ευρώπη, η ελληνική ακροδεξιά προπαγάνδα αναμασούσε το γνωστό κλισέ «ένας ξένος εργάτης = ένας Έλληνας άνεργος».

Και επειδή, όπου υπάρχει αναμπουμπούλα, τρέχουν και οι κάμερες από πίσω, τα ΜΜΕ, κυρίως τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, ξεκινάνε σιγά σιγά να προβάλλουν θέματα που «φοβίζουν» τον μέσο νοικοκυραίο. Σύντομα, η λέξη «αλλοδαπός» θα αναφέρεται όλο και πιο συχνά, κυρίως σε αστυνομικά ρεπορτάζ ή εγκληματικές πράξεις. Την ίδια περίοδο, ξεκινάνε και τα πρώτα κρούσματα όπου φρενιασμένοι γονείς αντιδρούν στα παιδιά μεταναστών που παίρνουν καλύτερους βαθμούς από τα δικά τους βλαστάρια, και δημιουργούν θέμα όσον αφορά τους σημαιοφόρους στις παρελάσεις.

Στο τέλος της δεκαετίας, και μετά από αλλεπάλληλα κρούσματα εθνικισμού και ρατσισμού, φαίνεται πως ο ακροδεξιός χώρος ήταν πλέον και πάλι στο παιχνίδι. Το μόνο που έλειπε, ήταν κάποια επίσημη εκπροσώπηση. Τη «λύση» ήρθε και έδωσε ο Γιώργος Καρατζαφέρης όπου το Σεπτέμβριο του 2000, ιδρύει τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, προκειμένου να συσπειρώσει όλα αυτά τα ακραία μεμονωμένα στοιχεία.

Φυσικά, η ίδρυση του ΛΑΟΣ δεν είναι το εναρκτήριο ερέθισμα για την επάνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Σίγουρα όμως αποτέλεσε μία κοινή βάση συσπείρωσης πολλών ακροδεξιών στοιχείων τα οποία σύντομα έμελλαν να ξεχυθούν και στην υπόλοιπη κοινωνία φορώντας «δημοκρατικές» μάσκες. Διότι, ο χρυσαυγίτης που θεωρείται ακραίο στοιχείο, είναι εύκολο να υποτιμηθεί στα μάτια του μέσου Έλληνα. Όμως ένας κουστουμαρισμένος βουλευτής, ακόμα και αν ασπάζεται τις ιδέες της Χρυσής Αυγής, βγάζει άλλη εικόνα… πιο «πολιτισμένη».

Την τελευταία δεκαετία, οι «κουστουμαρισμένοι» ακροδεξιοί κατάφεραν να πάρουν πολλούς πόντους. Με εισαγόμενες θεωρίες συνομωσίας, συνεχή φτηνό λαϊκισμό και ακατάπαυστη μπουρδολογία, έγιναν ιδιαίτερα αρεστοί στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και σε αγράμματους ανθρώπους. Η συνεχιζόμενη απλούστευση καταστάσεων και η παραχάραξη της ιστορίας, καθιερώθηκε ως μία πάγια τακτική, προκειμένου να πλησιάσουν ανθρώπους που ήταν έτοιμοι να δεχτούν οποιαδήποτε μασημένη τροφή. Μία τακτική που ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, λόγω της πολιτικής κατρακύλας του τόπου τα τελευταία χρόνια.

Μέσα στην τελευταία δεκαετία, μαρτυρήσαμε τους «αγανακτισμένους» γονείς των παρελάσεων, τους χρυσαυγίτες ανάμεσα στις διμοιρίες των ΜΑΤ, την συνεχή άνοδο του ΛΑΟΣ, βιαιοπραγίες εναντίον μεταναστών, το διεθνές ρεζίλι του αποκλεισμού της παιδικής χαράς του Αγ. Παντελεήμονα, τους αγανακτισμένους «πολίτες» της Πάτρας να ζητούν «καθαρισμό» των δρόμων, επιθέσεις σε στέκια μεταναστών με χειροβομβίδες, συνεχιζόμενες κακοποιήσεις μεταναστών από όργανα της τάξης, τραμπουκισμούς και διακοπές σε παρουσιάσεις βιβλίων και διαλέξεις, ακραίες αντιδράσεις στην αλλαγή σχολικών βιβλίων Ιστορίας, την παραποίηση και συκοφάντηση της μελέτης της κ. Δραγώνα με ανόητους και λαϊκίστικους ισχυρισμούς, και το πιο πρόσφατο, την απαίτηση δημοψηφίσματος για τα δικαιώματα των μεταναστών 2ης γενιάς.

Η άνοδος της ακροδεξιάς, δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από ποσοστιαία άνοδο κάποιου ακροδεξιού κόμματος, όπως το ΛΑΟΣ. Αν μία κοινωνία έχει τάση προς ακροδεξιές αντιλήψεις, τότε αυτό φαίνεται από τις ανοχές που δείχνει απέναντι σε ακραίες θέσεις και άτομα. Και λέγοντας «κοινωνία» δεν εννοώ μόνο τους πολίτες. Αναφέρομαι και στο ίδιο το Κράτος. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, μετά από τη συκοφάντηση και τις ψευδοκατηγορίες που δέχτηκε η κ. Δραγώνα, η Πολιτεία να μένει αμέτοχη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για στέλεχος της ίδιας κυβέρνησης.

Δεν είναι δυνατόν σε ένα τηλεοπτικό πάνελ να φιλοξενούνται σπουδαίοι ακαδημαϊκοί ή επιστήμονες μαζί με αγράμματα στελέχη ή βουλευτές του ΛΑΟΣ και η συζήτηση να γίνεται επί ίσοις όροις. Διότι, ναι μεν όλοι έχουν δικαίωμα και ελευθερία στο λόγο, αλλά το αν μία συζήτηση μπορεί να τηρηθεί σε σοβαρά επίπεδα ή όχι, εξαρτάται από τη νοημοσύνη ολόκληρου του πάνελ. Θα μπορούσε κανείς, για παράδειγμα, να διανοηθεί μία συζήτηση μεταξύ του κ. Λιακόπουλου και του Δρ. Νανόπουλου σχετικά με το σύμπαν; Και ακόμα και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα;

Έχουμε συνηθίσει (καλώς κατά μία άποψη) να δείχνουμε ανοχή στα πάντα, ακόμα και τους εχθρούς της ανοχής μας. Όμως ο τρόπος που εφαρμόζεται η συγκεκριμένη ανοχή, είναι ένα πολύ σημαντικό αλλά και λεπτό στοιχείο. Διότι η διατήρηση της πραγματικής δημοκρατίας είναι μία λεπτή ισορροπία μεταξύ της ελευθερίας και της κατάχρησης της ελευθερίας από τον καθένα μας. Όσο δίνεται βήμα λόγου σε ανθρώπους που καταπολεμούν τους θεσμούς της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη γνώση και τις επιστήμες και αυτό το βήμα αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και προσοχή, τότε αργά ή γρήγορα, η αμάθεια, και οι αντιδημοκρατικές ιδέες που πρεσβεύονται από αυτούς τους ανθρώπους, θα αποκτήσουν μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή.

Δεν μπορείς να κοιτάς απαξιωτικά και να σνομπάρεις τον αγράμματο ακροδεξιό. Διότι μόλις αποκτήσει λίγη περισσότερη δύναμη, αυτός θα σου πάρει το κεφάλι με συνοπτικές διαδικασίες. Και όποιος βλέπει μία δόση υπερβολής σε αυτό, αρκεί να διαβάσει λίγη ιστορία για την Ευρώπη της περιόδου 1930 – 1939˙ τότε που η απαξίωση και η υποτίμηση του φασισμού γινόταν σε διακρατικό επίπεδο.

Οφείλουμε ως κοινωνία, ως δημοκρατικό Κράτος και ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι να αντιδρούμε δυναμικά σε φαινόμενα που διακυβεύουν τόσο το δημοκρατικό πολίτευμα όσο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δύο στοιχεία που έχουν κερδηθεί με πολύ κόπο και αγώνα. Οφείλουμε να είμαστε πιο σκληροί και πιο ανένδοτοι στην ακατάπαυστη συνομωσιολογία, κινδυνολογία, μπουρδολογία και αμορφωσιά που με τη σειρά τους οδηγούν στον ρατσισμό και το φασισμό. Όχι μόνο εμείς, αλλά και το Κράτος επισήμως. Οφείλουμε να μην καθόμαστε σαν κότες στα αυγά μας και απλά να γελάμε μεταξύ μας για τα ακροδεξιά παραληρήματα που συνεχώς πληθαίνουν τριγύρω μας. Πρέπει να υποβαθμίσουμε συλλογικά και θεσμικά ιδέες και ανθρώπους που όχι μόνο αντιτίθενται στα δημοκρατικά κεκτημένα, αλλά χρησιμοποιούν και μεσαιωνικά σκεπτικά.

Στην τελική, είναι καιρός οι προοδευτικοί και διανοούμενοι άνθρωποι αυτού του τόπου να προστατέψουν την πατρίδα που βάλλεται από τους δήθεν «πατριώτες». Εάν η σημερινή κυβέρνηση θέλει να επιδείξει την πραγματική της αποφασιστικότητα για κοινωνική ευημερία και ανάπτυξη, οφείλει να αντιπαρατεθεί σφοδρά με τα οπισθοδρομικά και αντι-δημοκρατικά στοιχεία που πλέον διαβάλλουν σημαντικές θετικές προσπάθειες. Όσο αδιαφορεί ή ζυγιάζει το «λαϊκό» πολιτικό κόστος, τόσο το αυγό εκκολάπτεται.

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Πανέτοιμος ο κρατικός μηχανισμός για τον εορτασμό των θεοφανίων

Σύμφωνα με απόφαση του πρόσφατου υπουργικού συμβουλίου, έκτακτες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις θα ισχύσουν αύριο, Τετάρτη, ανήμερα των Θεοφανίων σε Αθήνα και Πειραιά. Στην τελετή Αγιασμού των Υδάτων που θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 στο λιμάνι του Πειραιά θα βρεθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθώς και εκπρόσωποι της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, προκειμένου να ανανεώσουν τους όρκους αιώνιας αγάπης και δεσμών μεταξύ εκκλησίας και πολιτείας.

Για την οργάνωση και διεξαγωγή της τελετής από το Πολεμικό Ναυτικό θα διατεθούν τα ναρκαλιευτικά «ΚΙΧΛΗ», «ΑΥΡΑ» και «ΠΛΕΙΑΣ». Επιπλέον, στο πλαίσιο του εορτασμού των Θεοφανίων, η πυραυλάκατος «ΡΟΥΣΣΕΝ» θα καταπλεύσει στην Ερμούπολη της Σύρου. Ταυτόχρονα θα αποτραβηχτούν προσωρινά από τα σύνορα τα 12ο, 132ο, 34ο, 23ο, 63ο, 75ο, 74ο, και 2ο τάγματα πεζικού προκειμένου να παραστούν σε διάφορα αγήματα ανά την επικράτεια, ενώ ο εναέριος στόλος των 111, 112, 115, και 121 Πτερύγων Μάχης θα πραγματοποιήσει εντυπωσιακούς ελιγμούς με βουτιές στα αγιασμένα ύδατα.

Προκειμένου να τελεστεί απερίσκεπτα το σχετικό βουντού, πολλοί δρόμοι θα κλείσουν σε σημεία στον Πειραιά και την Αθήνα, ενώ το παρκάρισμα θα απαγορεύεται για κάποιες ώρες προκειμένου οι κοιλιές των ιερέων να μην συναντήσουν εμπόδια και στριμωχτούν κατά την πορεία τους προς το λιμάνι μαζί με το υπόλοιπο ποίμνιο.

Επίσης, θα διακοπεί η κυκλοφορία των οχημάτων και των συρμών του Τραμ για τον αναγκαίο χρόνο διέλευσης της πομπής από τον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Ιλισσού στο Κολυμβητήριο του Εθνικού Συλλόγου και επιστροφή της στον Ιερό Ναό. Για τον ίδιο λόγο θα διακοπούν και οι κινήσεις των αεροσκαφών στο Διεθνές αεροδρόμιο Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», ώστε η πομπή από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Κορωπίου να μπορέσει να διασχίσει τους διαδρόμους του αεροδρομίου για να κατευθυνθεί προς Πόρτο Ράφτη και πίσω. Παρόμοιες διακοπές θα σημειωθούν στον ΗΣΑΠ, λόγω της πομπής από τον Ι.Ν. Αγ. Ελευθέριου προς τον Άλιμο, και την εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας λόγω της πομπής από τον Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονα Θηβών προς την Υλίκη.

Προκειμένου να μην υπάρξουν απουσίες στο παιχνίδι «πιάσε το σταυρό», έχουν προσληφθεί περίπου 1000 κασκαντέρ, οι οποίοι θα συμπληρώσουν τις εκατοντάδες φανατισμένων χριστιανών που θα πλακωθούν για το ποιος θα φέρει το σταυρό πίσω στον παπά. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ελλάδος, το φετινό έπαθλο για όσους πιάσουν το σταυρό, θα είναι 10 χρόνια παραμονής στον παράδεισο για αυτούς και τις οικογένειές τους, all inclusive, ανεξαρτήτως της μεταθανάτιας κατάστασή τους*.

* Για την εξασφάλιση δικαιώματος συμμετοχής στη βουτιά, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να καταβάλλουν το ποσό των 10 ευρώ για αυτούς και κάθε άτομο της οικογένειάς τους ξεχωριστά.
Συμμετοχές που δεν έχουν δηλωθεί, ακυρώνονται αυτομάτως από την επερχόμενη Ιερά Σύνοδο, ενώ κινδυνεύουν με άμεση απέλαση στην κόλαση.
Η Εκκλησία της Ελλάδος διατηρεί το δικαίωμα αλλαγής των όρων συμμετοχής και των σχετικών επάθλων.

Η Εκκλησία της Ελλάδος διατηρεί το δικαίωμα να αρνηθεί τη συμμετοχή σε αλλόθρησκους, αλλοδαπούς, ομοφυλόφιλους, άθεους και ψηφοφόρους του ΚΚΕ.
Η συμμετοχή γυναικών στην τελετή απαγορεύεται ρητά. Όποια γυναίκα επιθυμεί να μετέχει στο παιχνίδι «πιάσε το σταυρό», οφείλει να υποχρεώσει τον σύζυγό της να μετέχει αντ’ αυτής. Σε κάθε περίπτωση, η σχετική εκπροσώπηση θα πρέπει να δηλωθεί τουλάχιστον μία ημέρα πριν κατά την καθιερωμένη εξομολόγηση στον παπά της ενορίας.

Η Εκκλησία της Ελλάδος και το Ελληνικό Κράτος σας εύχονται χαρούμενα Θεοφάνια, καλά κρασά και κουρκουμπίνια κάστανα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...