Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις δράσεις, αλλά και τη σημασία του «Κινήματος κατά των διοδίων» (ΚΚΔ). Όχι για το καθεαυτό αντικείμενό του, αλλά γιατί οι επιρροές και οι δράσεις του αναδεικνύουν τον λόγο που πολλές θετικές, αυθόρμητες κινήσεις πολιτών ενώ ξεκινάνε με σωστές θέσεις και προς τη σωστή κατεύθυνση, στην πορεία αλλοιώνονται. Είτε επειδή δεν είναι σωστά οργανωμένες, είτε επειδή σε αυτές παρεισφρέουν άλλες ομάδες ή πολιτικές οργανώσεις που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις (ή συμφέροντα) για την καθεαυτό δράση, αλλοιώνοντας τον αρχικό χαρακτήρα και υποβαθμίζοντας τελικά την εν λόγω δράση.
Το σύντομο ιστορικό του ΚΚΔ ξεκινάει λίγα χρόνια πριν, κυρίως από την εθνική οδό Κορίνθου – Πατρών η οποία είχε αναδειχθεί ως ένας από τους πιο επικίνδυνους δρόμους της χώρας με δεκάδες θύματα σε ετήσια βάση. Το κυρίως σκεπτικό για την μη πληρωμή διοδίων επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δρόμος δεν πληρούσε τις προδιαγραφές για τη λειτουργία διοδίων. Ήδη από το 1993, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε θέσει κάποιες γενικές προδιαγραφές για τον ορισμό του «αυτοκινητόδρομου», ενώ το 1998, με την απόφαση 1999/62/EC (DIRECTIVE 1999/62/EC OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL of 17 June 1999 on the charging of heavy goods vehicles for the use of certain infrastructure), και ειδικά στο άρθρο 7, ορίζονται κάποιες γενικές προαπαιτήσεις για την εγκατάσταση διοδίων σε δρόμους. Το ΚΚΔ ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, όταν τα ήδη υπάρχοντα διόδια μεταβιβάστηκαν από το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας στην ανάδοχο εταιρία που κατασκευάζει το νέο τμήμα Κορίνθου-Πατρών, δηλαδή την «Κ/Π Ολυμπία Οδός Α.Ε.». Το σκεπτικό ήταν ότι εφόσον τα διόδια εισπράττονται από ιδιώτη πλέον και όχι από το Δημόσιο, προκειμένου να επιβληθεί πρόστιμό θα έπρεπε ο ιδιώτης να κινηθεί δικαστικά, όπου τελικά ο «παραβάτης» θα αθωωνόταν λόγω της ευρωπαϊκής νομοθεσίας˙ μια διαδικασία δηλαδή, που στην τελική δεν θα συνέφερε την ανάδοχο εταιρία.
Το ΚΚΔ σύντομα επεκτάθηκε και στην Αθηνών – Λαμίας, έχοντας ως βάση την καρμανιόλα στο «πέταλο του Μαλιακού», αλλά και την κατασκευή υπερβολικών σταθμών διοδίων κατά μήκος ολόκληρης της διαδρομής Αθηνών – Θεσσαλονίκης. Οι νέοι παράπλευροι σταθμοί σχεδόν σε ολόκληρη την Αττική μέχρι το Σχηματάρι, αλλά και η απουσία εναλλακτικών διαδρομών για τους κατοίκους ορισμένων σημείων ανέβασαν φυσικά τις αντιδράσεις, και το ΚΚΔ ήταν πλέον ώριμο φρούτο.
Το αποκορύφωμα ήρθε πριν λίγο καιρό, όπου ο Δήμαρχος Στυλίδας κ. Απόστολος Γκλέτσος προέβη στις γνωστές ενέργειες, οι οποίες με τη σειρά τους «ενέπνευσαν» το ΠΑΜΕ να προβεί σε συμβολικές καταλήψεις όλων των σταθμών διοδίων της χώρας για κάποιες ώρες, τον κόσμο γενικότερα να ιντριγκάρεται από το «τζαμπέ» της όλης υπόθεσης και τα γνωστά παπαγαλάκια να λένε τα τετριμμένα περί μεγάλο-εργολάβων, υπόγειων συμφερόντων κλπ.
Σε όλη αυτή την σύντομη ιστορική διαδρομή, συνέβη το εξής. Μία ιδέα που στηριζόταν σε σωστές βάσεις, παραποιήθηκε κατά το δοκούν από πολίτες, ή άλλα κινήματα, ανάλογα με τις τοπικές ή πολιτικές ανάγκες, προκειμένου στο τέλος να βγει ένας αχταρμάς ιδεών που τελικά δεν έχει καμία συνοχή, εκτός από το ισοπεδωτικό «δεν πληρώνω διόδια». Γενικώς και αορίστως. Μπορεί οι οδηγοί της Κορίνθου – Πατρών να ρισκάρουν τη ζωή τους, αλλά ο λόγος που μπορούν να αρνηθούν να πληρώσουν διόδια δεν είναι ίδιος με αυτόν των κατοίκων της Στυλίδας που δεν εξυπηρετούνται από παράπλευρο οδικό δίκτυο, ο οποίος με τη σειρά του δεν είναι ίδιος με αυτόν των οδηγών της Λάρισας - Θεσσαλονίκης που πληρώνουν διόδια σχεδόν κάθε 50 χιλιόμετρα, και που στην τελική όλα αυτά δεν έχουν άμεση σχέση με την ανικανότητα του Κράτους να διαχειριστεί σωστά τις ΣΔΙΤ για το εθνικό οδικό δίκτυο. Ένα καλό παράδειγμα είναι αυτό το κείμενο, το οποίο έχει σωστή νομική ανάλυση και δικαίως καλεί τους κατοίκους των περιοχών από τις Αφίδνες μέχρι τον Ωρωπό να αντιδράσουν. Ταυτόχρονα όμως, η ίδια ιστοσελίδα παρακινεί καθολική άρνηση πληρωμής διοδίων, ακόμα και σε αυτά που βρίσκονται σε αυτοκινητόδρομους που πληρούν τις προδιαγραφές της Ε.Ε., αλλά και που έχουν νομική υπόσταση να λειτουργούν κανονικά.
Είναι σωστό να υπάρχουν κινήματα αντίδρασης απέναντι σε κακοδιαχείριση ή παρανομίες του Κράτους. Τα κινήματα αυτά υποδηλώνουν μία ζωντανή κοινωνία που δεν αφήνει περιθώριο στην αυθαιρεσία της κάθε είδους εξουσίας. Είναι σημαντικό όμως η φωνή αυτών των κινημάτων να είναι ενιαία, σοβαρή, ισορροπημένη και με σαφή λόγο. Διαφορετικά, είναι καταδικασμένη να ευτελίζεται και σταδιακά να ενσωματώνεται στη γνωστή ελληνική κακοφωνία του όχλου ή οποία ούτε άξια προσοχής είναι, ούτε αφορά κανέναν στην τελική.
