Μία ιδεολογία δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί μονόπλευρα. Αυτό σημαίνει πως οποιαδήποτε δράση εκτός νόμου, είτε αυτό λέγεται αποκλεισμός ελεύθερης πρόσβασης, είτε φόνος, «νομιμοποιεί» και την αντίστοιχη αντίδραση. Δηλαδή, δίνει το δικαίωμα σε μένα να πάω να τη στήσω στην εξώπορτα ενός κουκουέ και να μην τον αφήνω να πάει στη δουλειά του ή σε έναν μπάτσο να μπουκώσει το στόμα ενός «αντιεξουσιαστή» με δέκα χειροβομβίδες κρότου λάμψης μέχρι το κεφάλι του τελευταίου να γίνει κιμάς.
Επειδή όμως θεωρούμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι, που σημαίνει ότι σεβόμαστε την κοινωνική ανάπτυξη των τελευταίων αιώνων ώστε οποιαδήποτε δράση εκτός νόμου να μην νομιμοποιείται ούτε ιδεολογικά, ούτε υποκειμενικά, έχουμε κάνει ορισμένες συμβάσεις, που ονομάζονται θεσμοί, και μας επιτρέπουν να ζούμε πολιτισμένα και ανθρώπινα. Εννοείται ότι ούτε οι νόμοι, ούτε οι θεσμοί είναι τέλειοι, αλλά αν μη τι άλλο, όσο περνάνε οι αιώνες, κάθε φορά όλο και κάποια κατάκτηση κάνουμε ως πολιτισμένοι πλέον άνθρωποι. Μην συγχέουμε όμως την ατέλεια με την ισοπέδωση.
Ορισμένοι βέβαια επιλέγουν να ζουν εκτός νόμου. Πράγμα το οποίο, κατά τη δική μου γνώμη είναι επίσης θεμιτό, εφόσον βέβαια αναλαμβάνονται και οι αντίστοιχες ευθύνες. Και δεν μιλάω για προκηρύξεις του κώλου, πολιτικά διαγγέλματα καραγκιοζηλίκια κλπ, αλλά για την ανάληψη της ευθύνης που έχει το βάρος της εκάστοτε ιδεολογίας.
Για παράδειγμα. Μπορείς να κλείσεις δρόμους, καράβια και ολόκληρο το σύμπαν και να βγεις και να πεις ότι σε νοιάζει μόνο ο εαυτός σου και όχι η υπόλοιπη κοινωνία; Με γεια σου και χαρά σου. Σεβασμός στην ειλικρίνεια! Μπορείς να σκοτώσεις έναν μπάτσο, έναν υπουργό, έναν οποιονδήποτε και στην προκήρυξή σου να γράψεις ότι είσαι φασίστας γιατί μόνον εσύ έχεις δίκιο και τα αρχίδια να σκοτώνεις όποιον γουστάρεις; Πάλι θα το σεβαστώ. Μάλιστα, μπορεί να το σεβαστώ τόσο πολύ που όταν μου σαλέψει και μένα και θέλω να γίνω φασίστας, παίζει και να έρθω μαζί σου αντί να πάω στα Χρυσά Αυγά. Γιατί και αυτοί τελικά φλώροι είναι. Όλο κάτι ελιγμούς μέσω νομιμότητας και συντάγματος προσπαθούν να κάνουν, ενώ από την άλλη περιμένουν την ώρα και τη στιγμή που θα μπορούν να καίνε και να μαχαιρώνουν όσους δε γουστάρουν, νόμιμα και ηθικά. Υποκριτές της πλάκας δηλαδή.
Κοινώς, ρε φασιστάκι οποιουδήποτε χρώματος, ταμπέλας και ιδεολογικής παπαρολογίας, έχεις τα αρχίδια να βγεις δημοσίως και να υποστηρίξεις τον φόνο σου και τη λύσσα σου; Φυσικά και όχι. Γιατί τότε δεν θα ήσουν φασίστας. Θα ήσουν ένας απλός βαρετός θνητός. Ξέρεις… Από αυτούς που χρησιμοποιούν το λόγο για να παίρνουν αποφάσεις και να παράγουν κάτι. Άσε που μπορεί να έχανες τη δουλειά σου, ή να έτρωγες ξύλο, ή να έμπαινες φυλακή, οπότε γιατί να χαλάσει η επανάσταση και η αντίδραση εκ του ασφαλούς, πίσω από τις μάσκες και την οχλοκρατία;
Διότι, είτε κρατάς σημαία του ΠΑΜΕ, είτε της ΧΑ… Είτε μιλάς επιθετικά για μετανάστες, είτε για μπάτσους… Είτε καις σπίτια μεταναστών, είτε πολιτικών… Είτε προτιμάς το μπλε, είτε το κόκκινο… Είτε μιλάς για την ανωτερότητα της φυλής, είτε για την ανωτερότητα της ιδεολογίας σου… Στο τέλος πάλι φασίστας παραμένεις, γιατί πολύ απλά χρησιμοποιείς την ίδια ακριβώς φρασεολογία μίσους, τα ίδια ακριβώς μοτίβα, τον ίδιο ακριβώς ισοπεδωτισμό, την ίδια ακριβώς καταστροφολογία και κυρίως την ίδια ακριβώς ανοησία, που ανέκαθεν χρησιμοποιούσαν οι φασίστες. Την ανωτερότητα του ενός σε σχέση με τους υπόλοιπους. Την ανωτερότητα της σκέψης του ενός, σε σχέση με τις σκέψεις των άλλων. Γιατί; Γιατί έτσι!
