Βρείτε τις διαφορές
Όσοι κοιτάτε έκπληκτοι και ετοιμάζεστε να γράψετε ένα κατεβατό με τίτλο «συγκρίνεις τη βούρτσα με την π**τσα», κρατήστε το για τον εαυτό σας. Είναι καιρός να σταματήσουμε να παθιαζόμαστε με τα αυτονόητα και να προχωρήσουμε στην ουσία.
Η κοινωνία που καταδικάζει εξ’ ορισμού τη βία, δεν κάνει διακρίσεις στο θύμα, όπως δεν κάνει και στον θύτη. Ο τελευταίος είναι ένοχος εξ’ ορισμού. Τέλος.
Οι ιστορικές κοινωνικές μάχες, αυτές που έχει κάνει σημαία η σύγχρονη Αριστερά αλλά και τα «πρωτοπαλίκαρα» που κοιτάζουν το ματωμένο πρόσωπο του κ. Χατζηδάκη με ένα χαιρέκακο μιδίασμα στο πρόσωπο, δόθηκαν ακριβώς ώστε κανένας άνθρωπος να μην έχει το δικαίωμα να ασκεί σωματική βία σε έναν άλλο με ή χωρίς αιτία. Και φυσικά κανείς δεν είπε ότι αυτές οι μάχες ολοκληρώθηκαν. Συνεχίζουν και θα συνεχίζουν για πολύ καιρό ακόμα, μέχρι να γίνει κατανοητή η οικουμενικότητα αυτού του δικαιώματος για τα θύματα σωματικής βίας, από ολόκληρη την κοινωνία.
Οποιαδήποτε υπόνοια για την προσφυγή στη βία ή νομιμοποίηση της βίας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, επιστρέφουν ολόκληρη την κοινωνία πολλούς αιώνες πίσω ακυρώνοντας τις εν λόγω ιστορικές κοινωνικές μάχες. Τόσο απλά. Δεν υπάρχει καμία παρερμηνεία σε αυτή την πρόταση. Οποιαδήποτε παρερμηνεία μπορεί να εκληφθεί μόνο ως εκ του πονηρού.
Διότι ο τύπος που χτύπησε τον οποιονδήποτε Χατζηδάκη, επί της ουσίας νομιμοποιεί τον Χατζηδάκη να του σπάσει τη μούρη όταν τον ξαναβρεί μπροστά του. Και ο φαύλος κύκλος που δημιουργεί αυτή η αντίληψη, νομίζω πως είναι κατανοητός ακόμα και από ένα παιδί Δημοτικού. Το στοίχημα είναι κάποια στιγμή να αποφοιτήσουμε από το Δημοτικό, και να κατανοήσουμε ότι οι εξαγριωμένοι «κάτοικοι» του Αγ. Παντελεήμονα που κάθε λίγο και λιγάκι σαπίζουν στον ξύλο κάποιον περαστικό μετανάστη, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον εξαγριωμένο «λαό» που με την πρώτη ευκαιρία σαπίζει στον ξύλο κάποιον περαστικό βουλευτή.
