Κάτω από την πολυκατοικία μου υπάρχει ένα στενό πεζοδρόμιο, στο οποίο κουτσά στραβά χωράει να περάσει και κανένα καροτσάκι μωρού, κανένα ζευγάρι ηλικιωμένων ή και αμαξίδιο ΑΜΕΑ. Όλο το πεζοδρόμιο είναι κατά κανόνα καθαρό από εμπόδια εκτός από ένα σημείο όπου ένας τύπος παρκάρει το σκούτερ του ακριβώς πάνω στο πεζοδρόμιο, «κόβοντάς» το στη μέση και αναγκάζοντας τους πεζούς να κατέβουν στο δρόμο για να κάνουν παράκαμψη.
Πριν ένα μήνα, και αφού διαπίστωσα πως η ιστορία επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε μέρα, αποφάσισα να του απονείμω ένα κλασσικό αυτοκολλητάκι «Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω». Ήμουν μάλιστα πολύ περήφανος για την εικαστική μου παρέμβαση, δεδομένου ότι το σκούτερ ήταν ασημί, και το περτικαλάκι του αυτοκόλλητου άστραψε σε όλο του το μεγαλείο. Το κόλλησα μπροστά, δίπλα στο φανάρι του, και αφού το καμάρωσα ανέβηκα σπίτι μου.
Την επόμενη μέρα το πρωί, το σκούτερ έλειπε. Το απόγευμα, επιστρέφοντας από τη δουλειά μου, το είδα παρκαρισμένο πάλι στο ίδιο σημείο, με το αυτοκόλλητο κολλημένο κανονικά πάνω του. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι προφανώς ο άνθρωπος πήγε στο σκούτερ του από πίσω (άρα δεν είδε την πρόσοψή) και κατά τη διάρκεια της ημέρας που έκανε τις δουλειές του, τύχαινε να μην το δει.
Οι μέρες πέρναγαν και γενικώς είχα ξεχάσει το σκηνικό μην έχοντας το νου μου στο σημείο που πάρκαρε το σκούτερ. Χθες όμως (υπενθυμίζω μετά από ένα μήνα σχεδόν), το είδα πάλι παρκαρισμένο στο ίδιο σημείο, ΠΑΛΙ με το αυτοκόλλητο κολλημένο πάνω του. Μοναδική διαφορά, ένα ελαφρύ ξεβάψιμο του χρώματος του αυτοκόλλητου, και κάτι που μοιάζει σαν χαλαρή προσπάθεια για να ξεκολλήσει. Πολύ χαλαρή όμως. Σε φάση, παίζει και να προσπάθησε να το ξεκολλήσει κάποιο περαστικό πιτσιρίκι για να σκοτώσει την ώρα του, χωρίς όμως να κόψει τον βηματισμό του. Ο τύπος όχι μόνο δεν κατανόησε το μήνυμα του αυτοκόλλητου, αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να το ξεκολλήσει.
Και τότε μου ήρθε, αγαπητέ. Άναψε ο γλόμπος πάνω από το κεφάλι μου. Ο 1ος και ο 4ος θεμελιώδης νόμος της ανθρώπινης βλακείας δεν αστειεύονται! Η αντίληψη κυκλοφορεί σε περιορισμένα αντίτυπα! Τί κι αν φωνάζεις για κάτι που σου ακούγεται 1000% αυτονόητο; Τί κι αν λες στον άλλο «φεγγάρι» και του το δείχνεις; Αυτός θα σου λέει ή ότι δεν βλέπει τίποτα ή ότι βλέπει τον ήλιο. Έτσι ξερά! Χωρίς πολλά πολλά!
Αφήστε τα παραμύθια περί κοινής ή στοιχειώδους λογικής. Ξεχάστε και την υπόνοια ότι μιλώντας απλά, σιγά, κατανοητά και με επιχειρήματα στον οποιονδήποτε, στο τέλος αυτός θα καταλάβει. Από ένα απλό αυτοκόλλητο μέχρι μία ενδεχόμενη πολιτική συζήτηση, η απουσία αντίληψης μπορεί να βγει στην επιφάνεια μέσα σε χρόνο dt. Γι’ αυτό σε όσους από εσάς έχει μείνει έστω και μία στοιχειώδης πιτσιλιά αντίληψης, χαρείτε τη και αισθανθείτε ευγνώμονες που την έχετε. Γιατί εκτός από οικονομική κρίση, φαίνεται πως έχουμε κρίση και σε πιο στοιχειώδη ζητήματα.
