Από μικροί μαθαίνουμε γενικώς και αορίστως για το δαιμόνιο της ελληνικής πονηριάς. Αργότερα, όσοι έχουμε και λίγο τα μάτια μας ανοιχτά, βλέπουμε ότι πρόκειται για κουτοπονηριά, ενώ μετά την ενηλικίωση και κατά την είσοδο στην κοινωνία ως ενεργοί πολίτες, ενδεχομένως να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι «ελληνική πονηριά» = «απατεωνιά».
Μέσα στο γενικότερο πνεύμα απατεωνιάς, παραλογισμού και διευρυμένης βλακείας, το ελληνικό Κράτος δεν μένει φυσικά αμέτοχο και έχει καταφέρει να συστήσει δύο παράδοξα Υπουργεία συν ένα που είναι υπό συζήτηση. Ο λόγος για το Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Αστρολογίας, ενώ υπό συζήτηση τον τελευταίο καιρό είναι και η συγχώνευση των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού σε ένα Υπουργείο.
Ελληνικό δαιμόνιο με παγκόσμια πρωτιά, εφευρετικότητα και μοναδικότητα. Μία σειρά από ασύλληπτα έξυπνες πολιτικές αποφάσεις, για τη σύσταση του ΥΠΕΧΩΔΕ και του ΥΠΕΠΘ, που έχουν μείνει αναλλοίωτες τις τελευταίες δεκαετίες και ενός «σύγχρονου» οράματος για τη σύσταση του κοινού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Ήταν το 1985, αμέσως μετά τις εκλογές όπου τα τότε λαμόγια με το ελληνικότατο δαιμόνιό τους, αποφάσισαν να συνενώσουν τα τρία Υπουργεία Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και Περιβάλλοντος σε ένα. Τελικώς ενώθηκε το «Δημοσίων Έργων» με το «Περιβάλλοντος» και το «Μεταφορών» διατήρησε την ανεξαρτησία του. Το σκεπτικό για τη σύσταση του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν πολύ απλό: Προκειμένου να μην υπάρχουν καθυστερήσεις στα δημόσια έργα λόγω «περιβαλλοντικών κωλυμάτων», θα υπήρχε ένα μόνο Υπουργείο (ή καλύτερα ένας μόνο Υπουργός) που θα λάμβανε αποφάσεις και για τα δύο. Περιττό να αναφέρω ανάμεσα στα συμφέροντα των Δημοσίων Έργων και του Περιβάλλοντος, ποιο από τα δύο κέρδιζε. Εάν αυτό το σκεπτικό δεν συρρικνώνει όλα τα «χαρίσματα» του σύγχρονου Ελληναρισμού, τότε τί στον κόσμο;
Το παράδοξο του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν άλλωστε τόσο εμφανές που αρκετοί υφυπουργοί προσπάθησαν κατά την ενεργό θητεία τους να ζητήσουν διαχωρισμό. Αυτό όμως γνωστοποιήθηκε μόνο στους κλειστούς πολιτικούς κύκλους και όχι δημοσίως, ενώ πολλές φορές επέφερε και εσωτερικές συγκρούσεις. Τελικώς όμως, για άλλη μία φορά επιβλήθηκε το Ελληναρίστικο κατεστημένο και τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν. Κάποιες πρόσφατες εξαγγελίες για διαχωρισμό, μετά από πιέσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων, παρέμειναν… στα λόγια.
Στην ένδοξη ιστορία του ΥΠΕΧΩΔΕ, το έργο περιβαλλοντικών επιθεωρητών αποσιωπούνταν ή διώκονταν για χάρη καθαρών επιχειρηματικών επιλογών των εκάστοτε κυβερνήσεων και των διαπλεκόμενων ιδιωτών ή επιχειρήσεων, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αποπομπή της πρώην γενικής επιθεωρήτριας Περιβάλλοντος Μαργαρίτας Καραβασίλη.
Όσον αφορά το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Αστρολογίας, θα πρέπει να διευκρινίσω, για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, ότι ο επίσημος τίτλος του είναι «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων». Επειδή, όμως μόλις το πληκτρολόγησα και τα δάχτυλά μου ήδη πονάνε, ενώ ξανακοιτάζοντάς το πονάει και το μυαλό μου, δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι περεταίρω. Ας το αφήσουμε ως γελοιογραφία χωρίς σχόλια και ως σήμα κατατεθέν του νεοελληνικού πολιτισμού και της σύγχρονης ελληνικής Παιδείας.
Μετά από αυτές τις δύο επιτυχίες, οι πιο σύγχρονες εξελίξεις στο συνονθύλευμα παραλόγου, απάτης και διεθνούς διασυρμού, αφορούν την υπό συζήτηση σύσταση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Φανταστείτε την οπτασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αγκαζέ με την τουριστική ανάπτυξη. Ω! Τι όμορφα που θα’ ναι!
Και στην τελική, γιατί να μην συνενώσουν το ΥΠΕΧΩΔΕ με το «Πολιτισμού και Τουρισμού»; Τι ωραία που θα δεσπόζουν τα πεντάστερα ξενοδοχεία πλάι στους αρχαιολογικούς χώρους! Οι ταβέρνες δίπλα στους ναούς! Να μπορείς βρε αδερφέ να χτίζεις το αυθαίρετό σου και να’ χεις και ένα ελληνιστικό μωσαϊκό στον κήπο σου! Να αφήσουμε και τους μπουρτζόβλαχους συμπολίτες μας να φτιάχνουν τουριστικές καντίνες μέσα σε θολωτούς τάφους και στάνες για τα πρόβατα μέσα σε αρχαία τείχη. Να δίνουμε και στους τουρίστες από ένα όστρακο για ενθύμιο, με τις ευλογίες του Κράτους και το τουριστικό προϊόν να εκτοξευθεί στα ύψη.
Βέβαια όλα αυτά τελικώς δεν φαίνονται και παράλογα στον μέσο Ελληναρά. Του φαίνεται λογικό ο Υπουργός που θέλει να γεμίσει κτίρια, δρόμους και τσιμέντο όλη την Ελλάδα να προστατεύει και το περιβάλλον. Του φαίνεται λογικό το παιδί του να διδάσκεται επιστήμες και δεισιδαιμονίες ταυτόχρονα. Το ίδιο λογικό θα του φανεί ο προστάτης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς να είναι και ο μάνατζερ του τουριστικού μας προϊόντος. Τέτοια παιδεία πήρε από το αρμόδιο Υπουργείο και τέτοια ανατροφή από την ευρύτερη κοινωνία. Πώς να ελίσσεται, να παρακάμπτει νόμους, να κατακρεουργεί νομικές δικλίδες ασφαλείας για το Περιβάλλον και την Πολιτιστική Κληρονομιά προκειμένου να φτιάξει την επιχειρησούλα του. Να μη τον ενδιαφέρει αν διασύρεται πανευρωπαϊκά και διεθνώς αρκεί στο τέλος να φτιάξει την επιχειρησούλα του ή το σπιτάκι του... Την παράγκα του.
Μέσα στο γενικότερο πνεύμα απατεωνιάς, παραλογισμού και διευρυμένης βλακείας, το ελληνικό Κράτος δεν μένει φυσικά αμέτοχο και έχει καταφέρει να συστήσει δύο παράδοξα Υπουργεία συν ένα που είναι υπό συζήτηση. Ο λόγος για το Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Αστρολογίας, ενώ υπό συζήτηση τον τελευταίο καιρό είναι και η συγχώνευση των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού σε ένα Υπουργείο.
Ελληνικό δαιμόνιο με παγκόσμια πρωτιά, εφευρετικότητα και μοναδικότητα. Μία σειρά από ασύλληπτα έξυπνες πολιτικές αποφάσεις, για τη σύσταση του ΥΠΕΧΩΔΕ και του ΥΠΕΠΘ, που έχουν μείνει αναλλοίωτες τις τελευταίες δεκαετίες και ενός «σύγχρονου» οράματος για τη σύσταση του κοινού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Ήταν το 1985, αμέσως μετά τις εκλογές όπου τα τότε λαμόγια με το ελληνικότατο δαιμόνιό τους, αποφάσισαν να συνενώσουν τα τρία Υπουργεία Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και Περιβάλλοντος σε ένα. Τελικώς ενώθηκε το «Δημοσίων Έργων» με το «Περιβάλλοντος» και το «Μεταφορών» διατήρησε την ανεξαρτησία του. Το σκεπτικό για τη σύσταση του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν πολύ απλό: Προκειμένου να μην υπάρχουν καθυστερήσεις στα δημόσια έργα λόγω «περιβαλλοντικών κωλυμάτων», θα υπήρχε ένα μόνο Υπουργείο (ή καλύτερα ένας μόνο Υπουργός) που θα λάμβανε αποφάσεις και για τα δύο. Περιττό να αναφέρω ανάμεσα στα συμφέροντα των Δημοσίων Έργων και του Περιβάλλοντος, ποιο από τα δύο κέρδιζε. Εάν αυτό το σκεπτικό δεν συρρικνώνει όλα τα «χαρίσματα» του σύγχρονου Ελληναρισμού, τότε τί στον κόσμο;
Το παράδοξο του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν άλλωστε τόσο εμφανές που αρκετοί υφυπουργοί προσπάθησαν κατά την ενεργό θητεία τους να ζητήσουν διαχωρισμό. Αυτό όμως γνωστοποιήθηκε μόνο στους κλειστούς πολιτικούς κύκλους και όχι δημοσίως, ενώ πολλές φορές επέφερε και εσωτερικές συγκρούσεις. Τελικώς όμως, για άλλη μία φορά επιβλήθηκε το Ελληναρίστικο κατεστημένο και τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν. Κάποιες πρόσφατες εξαγγελίες για διαχωρισμό, μετά από πιέσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων, παρέμειναν… στα λόγια.
Στην ένδοξη ιστορία του ΥΠΕΧΩΔΕ, το έργο περιβαλλοντικών επιθεωρητών αποσιωπούνταν ή διώκονταν για χάρη καθαρών επιχειρηματικών επιλογών των εκάστοτε κυβερνήσεων και των διαπλεκόμενων ιδιωτών ή επιχειρήσεων, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αποπομπή της πρώην γενικής επιθεωρήτριας Περιβάλλοντος Μαργαρίτας Καραβασίλη.
Όσον αφορά το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Αστρολογίας, θα πρέπει να διευκρινίσω, για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, ότι ο επίσημος τίτλος του είναι «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων». Επειδή, όμως μόλις το πληκτρολόγησα και τα δάχτυλά μου ήδη πονάνε, ενώ ξανακοιτάζοντάς το πονάει και το μυαλό μου, δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι περεταίρω. Ας το αφήσουμε ως γελοιογραφία χωρίς σχόλια και ως σήμα κατατεθέν του νεοελληνικού πολιτισμού και της σύγχρονης ελληνικής Παιδείας.
Μετά από αυτές τις δύο επιτυχίες, οι πιο σύγχρονες εξελίξεις στο συνονθύλευμα παραλόγου, απάτης και διεθνούς διασυρμού, αφορούν την υπό συζήτηση σύσταση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Φανταστείτε την οπτασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αγκαζέ με την τουριστική ανάπτυξη. Ω! Τι όμορφα που θα’ ναι!
Και στην τελική, γιατί να μην συνενώσουν το ΥΠΕΧΩΔΕ με το «Πολιτισμού και Τουρισμού»; Τι ωραία που θα δεσπόζουν τα πεντάστερα ξενοδοχεία πλάι στους αρχαιολογικούς χώρους! Οι ταβέρνες δίπλα στους ναούς! Να μπορείς βρε αδερφέ να χτίζεις το αυθαίρετό σου και να’ χεις και ένα ελληνιστικό μωσαϊκό στον κήπο σου! Να αφήσουμε και τους μπουρτζόβλαχους συμπολίτες μας να φτιάχνουν τουριστικές καντίνες μέσα σε θολωτούς τάφους και στάνες για τα πρόβατα μέσα σε αρχαία τείχη. Να δίνουμε και στους τουρίστες από ένα όστρακο για ενθύμιο, με τις ευλογίες του Κράτους και το τουριστικό προϊόν να εκτοξευθεί στα ύψη.
Βέβαια όλα αυτά τελικώς δεν φαίνονται και παράλογα στον μέσο Ελληναρά. Του φαίνεται λογικό ο Υπουργός που θέλει να γεμίσει κτίρια, δρόμους και τσιμέντο όλη την Ελλάδα να προστατεύει και το περιβάλλον. Του φαίνεται λογικό το παιδί του να διδάσκεται επιστήμες και δεισιδαιμονίες ταυτόχρονα. Το ίδιο λογικό θα του φανεί ο προστάτης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς να είναι και ο μάνατζερ του τουριστικού μας προϊόντος. Τέτοια παιδεία πήρε από το αρμόδιο Υπουργείο και τέτοια ανατροφή από την ευρύτερη κοινωνία. Πώς να ελίσσεται, να παρακάμπτει νόμους, να κατακρεουργεί νομικές δικλίδες ασφαλείας για το Περιβάλλον και την Πολιτιστική Κληρονομιά προκειμένου να φτιάξει την επιχειρησούλα του. Να μη τον ενδιαφέρει αν διασύρεται πανευρωπαϊκά και διεθνώς αρκεί στο τέλος να φτιάξει την επιχειρησούλα του ή το σπιτάκι του... Την παράγκα του.
