Προσπαθούμε ανά καιρούς να βγάλουμε νόημα για την «ακαταστασία» των θεσμών του κράτους και τα διάφορα χαοτικά τεκταινόμενα, όταν τελικά ακόμα και οι πιο απλές καταστάσεις, μας αποδεικνύουν ότι η ανοησία και η ψωροπερηφάνια είναι υπεράνω θεσμών και νόμων.
Στο περιστατικό του αστυνομικού που έσκισε κομμάτι από το κοράνι ενός πολίτη, εξελίχθηκε (και συνεχίζει να εξελίσσεται) μία παράνοια, παρόμοια με αυτές που εξελίσσονται καθημερινά μπροστά μας, και αντί να βλέπουμε τις ξεκάθαρες λύσεις, τείνουμε να μπερδεύουμε ακόμα περισσότερο τις καταστάσεις. Ο πρώτος πληθυντικός απευθύνεται σε εμάς... το κράτος, τους πολίτες, τις αρχές, τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη που υποτίθεται ότι διακατέχεται από κοινή λογική. Όμως, όπως είχε γράψει και ο Βολταίρος, φαίνεται ότι «η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή».
Όσον αφορά τα γεγονότα, σε έναν έλεγχο ρουτίνας, ένας αστυνομικός έσκισε απόσπασμα από το κοράνι μπροστά σε έναν μουσουλμάνο πολίτη. Στη συνέχεια ακολούθησε ένταση που κορυφώθηκε με διαδηλώσεις από άλλους μουσουλμάνους και κατέληξε στην καταστροφή περιουσίας τρίτων.
Σε αυτά τα γεγονότα, οι νόμοι του κράτους τί προστάζουν; Φυσικά ποινική δίωξη κατά του αστυνομικού για καταστροφή ξένης περιουσίας και προσβολή θρησκευτικού συμβόλου (σύμφωνα πάντα με το «θεόπνευστο» Σύνταγμα της Ελλάδας) και στη συνέχεια ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για τις καταστροφές που προκλήθηκαν στη συνέχεια. Εάν θέλουμε να βάλουμε και την «κοινή» λογική στο παιχνίδι, το πρώτο πράγμα που θα όφειλε να κάνει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. θα ήταν να ζητήσει δημοσίως συγνώμη, ασχέτως των ισχυρισμών του αστυνομικού, ή ακόμα και πιθανών διαφορετικών γεγονότων που έλαβαν χώρα.
Αλλά όοοοοχι. Νόμοι και κοινή λογική δεν χωράνε στην στενόκωλη σκηνή του ελληνικού θεάτρου του παραλόγου. Αμέσως χωριστήκαμε (ο πρώτος πληθυντικός χρησιμοποιείται για τους προαναφερθέντες λόγους) σε δύο στρατόπεδα. Το αντι-μουσουλμανικό και το φιλο-μουσουλμανικό. Και οι μεν συνεχίζουν να τα φορτώνουν στους δε και αντίστροφα ενώ στο «πεδίο της μάχης» η μία παράλογη ατάκα διαδέχεται την άλλη. Κανείς όμως (αξιωματούχος ή δικαστικός κατά προτίμηση) δεν βγήκε να επιβάλλει το νόμο και στις δύο περιπτώσεις και να εξετάσει και την ιδιάζουσα περίπτωση της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον όταν έχουμε το φαινόμενο ενός θρησκευτικά φανατισμένου πληθυσμού να ζει στη χώρα ενός θρησκευτικά φανατισμένου Συντάγματος.
Ίσως, κάπως έτσι μας ξεγλιστράνε ανά καιρούς και οι σοβαρές και υπεύθυνες αποφάσεις. Επειδή λειτουργούμε ακόμα με ψυχολογία κερκίδας, ψωροπερηφάνιας, ψευτοτσαμπουκά και κουτσομπολίστικης φλυαρίας. Επειδή ο καθένας εμπιστεύεται περισσότερο τον εαυτό του, τις πεποιθήσεις του και την προσωπική παράνοιά του περισσότερο από τους νόμους του κράτους, για τους οποίους έχουν δουλέψει πολλές γενιές για πολλά χρόνια. Έτσι όμως δεν στήνεται ένα κράτος. 188 χρόνια τώρα ο ίδιος χαβαλές...
Στο περιστατικό του αστυνομικού που έσκισε κομμάτι από το κοράνι ενός πολίτη, εξελίχθηκε (και συνεχίζει να εξελίσσεται) μία παράνοια, παρόμοια με αυτές που εξελίσσονται καθημερινά μπροστά μας, και αντί να βλέπουμε τις ξεκάθαρες λύσεις, τείνουμε να μπερδεύουμε ακόμα περισσότερο τις καταστάσεις. Ο πρώτος πληθυντικός απευθύνεται σε εμάς... το κράτος, τους πολίτες, τις αρχές, τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη που υποτίθεται ότι διακατέχεται από κοινή λογική. Όμως, όπως είχε γράψει και ο Βολταίρος, φαίνεται ότι «η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή».
Όσον αφορά τα γεγονότα, σε έναν έλεγχο ρουτίνας, ένας αστυνομικός έσκισε απόσπασμα από το κοράνι μπροστά σε έναν μουσουλμάνο πολίτη. Στη συνέχεια ακολούθησε ένταση που κορυφώθηκε με διαδηλώσεις από άλλους μουσουλμάνους και κατέληξε στην καταστροφή περιουσίας τρίτων.
Σε αυτά τα γεγονότα, οι νόμοι του κράτους τί προστάζουν; Φυσικά ποινική δίωξη κατά του αστυνομικού για καταστροφή ξένης περιουσίας και προσβολή θρησκευτικού συμβόλου (σύμφωνα πάντα με το «θεόπνευστο» Σύνταγμα της Ελλάδας) και στη συνέχεια ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για τις καταστροφές που προκλήθηκαν στη συνέχεια. Εάν θέλουμε να βάλουμε και την «κοινή» λογική στο παιχνίδι, το πρώτο πράγμα που θα όφειλε να κάνει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. θα ήταν να ζητήσει δημοσίως συγνώμη, ασχέτως των ισχυρισμών του αστυνομικού, ή ακόμα και πιθανών διαφορετικών γεγονότων που έλαβαν χώρα.
Αλλά όοοοοχι. Νόμοι και κοινή λογική δεν χωράνε στην στενόκωλη σκηνή του ελληνικού θεάτρου του παραλόγου. Αμέσως χωριστήκαμε (ο πρώτος πληθυντικός χρησιμοποιείται για τους προαναφερθέντες λόγους) σε δύο στρατόπεδα. Το αντι-μουσουλμανικό και το φιλο-μουσουλμανικό. Και οι μεν συνεχίζουν να τα φορτώνουν στους δε και αντίστροφα ενώ στο «πεδίο της μάχης» η μία παράλογη ατάκα διαδέχεται την άλλη. Κανείς όμως (αξιωματούχος ή δικαστικός κατά προτίμηση) δεν βγήκε να επιβάλλει το νόμο και στις δύο περιπτώσεις και να εξετάσει και την ιδιάζουσα περίπτωση της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον όταν έχουμε το φαινόμενο ενός θρησκευτικά φανατισμένου πληθυσμού να ζει στη χώρα ενός θρησκευτικά φανατισμένου Συντάγματος.
Ίσως, κάπως έτσι μας ξεγλιστράνε ανά καιρούς και οι σοβαρές και υπεύθυνες αποφάσεις. Επειδή λειτουργούμε ακόμα με ψυχολογία κερκίδας, ψωροπερηφάνιας, ψευτοτσαμπουκά και κουτσομπολίστικης φλυαρίας. Επειδή ο καθένας εμπιστεύεται περισσότερο τον εαυτό του, τις πεποιθήσεις του και την προσωπική παράνοιά του περισσότερο από τους νόμους του κράτους, για τους οποίους έχουν δουλέψει πολλές γενιές για πολλά χρόνια. Έτσι όμως δεν στήνεται ένα κράτος. 188 χρόνια τώρα ο ίδιος χαβαλές...
