Πρόκειται για μία αρχή που δεσπόζει στο «νούμερο ένα» των προτιμήσεων της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας, και αποτελεί ίσως τον πρώτο ηθικό κανόνα για την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας. Προκειμένου όμως να σταθεί η συγκεκριμένη αρχή ως λογικό επιχείρημα σε κάποια προσπάθεια διαλόγου ή επικοινωνίας, χρειάζεται να ενσωματωθούν τρία βασικά στοιχεία σε κάθε προσπάθεια επιχειρηματολογίας· το ψέμα, η κλάψα και ο συναισθηματισμός*.
Τις τελευταίες μέρες, πολλά σημεία της Αθήνας έχουν γεμίσει με αυτή την αφίσα.
... η οποία αποτελεί μία εξαιρετική ευκαιρία για την ανάλυση της αρχής, καθώς εμπεριέχει ολοφάνερα τα τρία προαναφερθέντα στοιχεία.
1. Το ψέμα
"Σε όλη την Ευρώπη, η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται"
Η πραγματικότητα: Σε όλη την Ευρώπη, η υπαίθρια διαφήμιση ΔΕΝ επιτρέπεται. Βέβαια και αυτό σαν πρόταση δεν στέκει, δεδομένου ότι στην Αλβανία για παράδειγμα (που ανήκει στην ήπειρο της Ευρώπης), η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται. Σε πιο βορειοδυτικές χώρες όμως, κατά κανόνα δεν επιτρέπεται. Επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις υπό αυστηρές συνθήκες όπου διασφαλίζεται πρωτίστως η οδική ασφάλεια. Ως εκ τούτου, στο μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου, βλέπεις μόνο βαρετές πινακίδες του ΚΟΚ.
Άρα, ο κακομαθημένος, ζαμανφουκιστής, ανίδεος, παρτάκιας, αγωνιστής, συντάκτης της αφίσας μάλλον αναφέρεται σε ορισμένες χώρες που ούτως ή άλλως είναι γνωστές για τις φοβερές επιδόσεις τους στα αυτοκινητιστικά ατυχήματα και την οδική ανωριμότητα, όπου δίπλα στο απαγορευτικό, μπορεί να δεις και την αφίσα της Adelina Ismajli με τα βυζιά της να χύνονται κάτω στο οδόστρωμα.
2. Η κλάψα
"Στην Ελλάδα προσπαθούν να την καταργήσουν".
Τον καταλαβαίνετε τον πόνο και τον οδυρμό; Ενώ δηλαδή οι σωστοί, εντάξει, εξελιγμένοι και ώριμοι ευρωπαίοι, μετά από τον Διαφωτισμό, τη Βιομηχανική Επανάσταση και την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη, αποφάσισαν να επιτρέπουν την υπαίθρια διαφήμιση, εμείς εδώ πάμε πολλά χρόνια πίσω γιατί βάζουμε την οδική ασφάλεια και την υπαίθρια αισθητική πάνω από την κονόμα. Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό!
3. Ο συναισθηματισμός
"20.000 άνεργοι θα είναι άλλο ένα πλήγμα σε αυτή τη χώρα".
Το υπονοούμενο είναι απλό για όσους δεν το καταλάβατε. Το πλήγμα θα είναι οι 20.000 άνεργοι και όχι τα θανάσιμα οδικά ατυχήματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν λόγω της υπαίθριας διαφήμισης..
Και μην ξεχνάμε ότι οι συγκεκριμένοι 20.000 δεν μπορούν να κάνουν άλλη δουλειά, αλλά κυρίως ούτε να εξελιχθούν οι ίδιοι και να στραφούν σε άλλου είδους δραστηριότητες εντός του κλάδου τους. Διότι, όπως και να το κάνεις, άμα είσαι γραφίστας και έχεις μάθει την τέχνη να συνθέτεις αφίσα σκυλάδικου με όλες αυτές τις σκυλόφατσες που φοράνε ανοιχτό πουκάμισο με σετ καδένα στην τρίχα, και τα ξώβυζα με τα 500 μπότοξ, πόσο περισσότερο να εξελιχθείς; Ή αν έχεις μάθει να κολλάς την αφίσα στο σανίδι, σε ποιον άλλο κλάδο θα μπορέσεις να προσφέρεις τέτοιου είδους υψηλές υπηρεσίες;
Ότι του φανεί του λωλοστεφανή λοιπόν. Και σε δημόσια θέα. Για να μας πιάσει όλους το κρίμα και το γαμώτο και να σαμποτάρουμε την απαγόρευση της υπαίθριας διαφήμισης. Για να μπορέσουμε να θρηνήσουμε θύματα, αλλά και να συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε το αστικό και υπαίθριο τοπίο που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την επαρχία Bihar της Ινδίας...
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι το σίγουρο. Αν ο «Ερμής» κατέβει σε απεργία, θα είναι από αυτές που κάνουν καλό στη χώρα. Σαν την απεργία των ταξιτζήδων ένα πράγμα.
