Οδηγώντας στην Αττική Οδό στο ύψος των Άνω Λιοσίων. Μόλις είχα ανεβάσει το τζάμι για να μη με πάρει η μπόχα από τη χωματερή, όταν ο εκφωνητής του ραδιοφώνου άρχισε να μου φουσκώνει το στήθος από περηφάνια. «Η Ελλάδα κατέχει παγκόσμια πρωτιά στις συμμετοχές για την ώρα της Γης. Περισσότεροι από 60.000 πολίτες, 437 δήμοι και κοινότητες, 1.107 επιχειρήσεις, 463 σχολεία, και 315 φορείς έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής συμμετοχή». Φούσκωσα τόσο πολύ, που παραλίγο να βγει ο αερόσακος και να μου σκάσει στη μούρη.
437 δήμοι. Να το γράψω και ολογράφως να το χαρώ… Τετρακόσιοι τριάντα επτά δήμοι! Δηλαδή περίπου το 42% των δήμων ολόκληρης της χώρας έχουν τόσο μεγάλη οικολογική συνείδηση που έσπευσαν να δηλώσουν επισήμως συμμετοχή σε ένα συμβολικό γεγονός της μίας ώρας. Ωραία μέχρι εδώ. Όσον αφορά τους συμβολισμούς, τις δηλώσεις, τις συνεντεύξεις, το καμάρι και την περηφάνια, όλα καλά.
Εκεί που αρχίζω και σαστίζω κάπως είναι… η πραγματικότητα. Υποθέτω λοιπόν εγώ ο αφελής, ότι αν το 42% των ελληνικών δήμων διακατέχονταν από τόσο υψηλές ευαισθησίες για το περιβάλλον, η εικόνα της ελληνικής επικράτειας θα ήταν πολύ ως πάρα πολύ διαφορετική από τη σημερινή χαβούζα. Επίσης, υποθέτω ότι οι 3.035 παράνομες χωματερές που είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα, θα ήταν δημιουργήματα μόνο του υπόλοιπου 58% των ελληνικών δήμων.
Η γκαουΐλα (σημ. μεταφρ. γκαουΐλα: το αποτέλεσμα εγκεφαλικής νευροπάθειας μετά από ένα «γκάου» ερέθισμα) συνεχίζεται όταν στους «πράσινους» 315 φορείς συναντάμε τη «Λέσχη Τετρακίνησης Ευβοίας», την «Αττική Λέσχη 4x4», μία σειρά από Νομαρχίες με βεβαρημένο περιβαλλοντικό ιστορικό και άλλα τέτοια σουρεαλιστικά.
Για να καταλάβω λοιπόν… Έχουμε μία χώρα, που έχει μερικούς από τους πιο αρνητικούς περιβαλλοντικούς δείκτες στην Ευρώπη, που ετησίως «τρώει» κατά μέσον όρο 70 πρόστιμα για περιβαλλοντικές παραβάσεις, που δεν διαθέτει Υπουργείο Περιβάλλοντος, ενώ το υπουργείο που διαχειρίζεται το περιβάλλον είναι το Υπουργείο Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Η ίδια χώρα, όμως, έχει παγκόσμια πρωτιά στις δημόσιες και ιδιωτικές συμμετοχές για την ώρα της Γης. Εάν αυτό δεν εξασφαλίζει την αυτόματη πρωτιά και στο παγκόσμιο καραγκιοζιλίκι, τότε δεν ξέρω τι θα μπορούσε.
Κι όμως, αυτό το καραγκιοζιλίκι όπως και άλλα παρόμοια καραγκιοζιλίκια, πλαισιώνουν το ευρύτερο θεαθήναι της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Μία ακατάπαυστη ροή από συναισθηματισμούς, κουμπαριές, λαϊκισμούς και λόγια του αέρα που απέχουν κατά πολύ από τις αντίστοιχες πράξεις. Και το χειρότερο απ’ όλα; Όλοι είμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας. Μολύνουμε τους υδροφόρους ορίζοντες, τσιμεντοποιούμε με τάχιστους ρυθμούς, καίμε δάση, πετάμε σκουπίδια όπου βρούμε, δυσκολεύουμε την πράσινη επιχειρηματικότητα, οδηγούμε το μουράτο SUV, έχουμε από ένα air condition σε κάθε δωμάτιο, αλλά δηλώνουμε με περηφάνια τη συμμετοχή μας στην ώρα της Γης.
Ως εκ τούτου, υιοθετούμε το εργόχειρον του κ. Πολσεμάνογλου και το σταμπάρουμε με δύναμη σε τούτο δω το χώρο. Και εις ανώτερα!
