Όπως ίσως παρατηρήσατε (sic), εδώ και λίγες μέρες υπάρχει ένα «Α» κάτω από την αφεντομουτσουνάρα μου, με σύνδεσμο τη σελίδα της δράσης Outcampaign του Richard Dawkins. Η περιγραφή και οι σκοποί της δράσης αναφέρονται ξεκάθαρα στην ιστοσελίδα της, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνονται.
Φυσικά, το θρησκευτικό φρόνημα, οι μεταφυσικές ανησυχίες, και ψυχώσεις του καθενός, είναι καθαρά προσωπικά ζητήματα, σε αντίθεση με τη συνεχή στάση του ελληνικού κράτους και της εκκλησίας που επιθυμούν να τα ανάγουν σε δημόσια. Αντικειμενικά μιλώντας, η δημόσια προβολή μίας προσωπικής άθρησκης αντίληψης ίσως είναι το ίδιο γελοία και ανούσια όσο η δημόσια προβολή μίας προσωπικής θρησκευτικής αντίληψης.
Το συγκεκριμένο «Α» όμως είναι κάτι παραπάνω από τη δήλωση, ή καλύτερα την απουσία, ενός θρησκευτικού φρονήματος. Δείχνει την ανάγκη που υπάρχει, ιδίως στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που αποτελούν ιδεολογικές μειονότητες να σταματήσουν να σιωπούν, να σταματήσουν να νοιώθουν μειονεκτικά και να δηλώσουν δυνατά τις απόψεις και τις ιδέες τους.
Ο αθεϊσμός, είναι απλά ένα λαμπρό παράδειγμα στο μεσαιωνικό σκοτάδι της ελληνικής θρησκόληπτης κοινωνίας που δεν ανέχεται όχι μόνον τους αλλόθρησκους, αλλά και τους σκληρούς επικριτές της θρησκείας και του φορέα αυτής˙ της εκκλησίας. Όπως υπάρχουν άθεοι, υπάρχουν και άλλοι συμπολίτες μας με θετική σκέψη, εκσυγχρονιστικές ιδέες και απόψεις που εναντιώνονται σε πολλά σάπια κατεστημένα, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνική αντίληψη των πραγμάτων. Επειδή όμως η οχλαγωγία, ο λαϊκισμός, ο σκοταδισμός και η φασαρία βρίσκονται διάχυτα παντού, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλά «ψιθυρίζουν» αυτά που έχουν να πουν και τελικά δεν ακούγονται.
Το «Α», δεν είναι μόνο η δημόσια έκφραση του αθεϊσμού, που στην τελική δεν αφορά κανένα, αλλά η ενθάρρυνση της προσωπικής έκφρασης των διαφορετικών μειονοτήτων, που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Δηλώνει την επίκαιρη ανάγκη, οι θετικοί άνθρωποι αυτής της χώρας να σταματήσουν να ντρέπονται ή να νοιώθουν ανασφάλεια για τις απόψεις τους και να τολμήσουν να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με το συντηρητισμό, τη δεισιδαιμονία, τη μιζέρια, τον λαϊκισμό και όλα εκείνα τα αρνητικά στοιχεία που συνθέτουν το σημερινό ελληνικό τέλμα.
Φυσικά, το θρησκευτικό φρόνημα, οι μεταφυσικές ανησυχίες, και ψυχώσεις του καθενός, είναι καθαρά προσωπικά ζητήματα, σε αντίθεση με τη συνεχή στάση του ελληνικού κράτους και της εκκλησίας που επιθυμούν να τα ανάγουν σε δημόσια. Αντικειμενικά μιλώντας, η δημόσια προβολή μίας προσωπικής άθρησκης αντίληψης ίσως είναι το ίδιο γελοία και ανούσια όσο η δημόσια προβολή μίας προσωπικής θρησκευτικής αντίληψης.
Το συγκεκριμένο «Α» όμως είναι κάτι παραπάνω από τη δήλωση, ή καλύτερα την απουσία, ενός θρησκευτικού φρονήματος. Δείχνει την ανάγκη που υπάρχει, ιδίως στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που αποτελούν ιδεολογικές μειονότητες να σταματήσουν να σιωπούν, να σταματήσουν να νοιώθουν μειονεκτικά και να δηλώσουν δυνατά τις απόψεις και τις ιδέες τους.
Ο αθεϊσμός, είναι απλά ένα λαμπρό παράδειγμα στο μεσαιωνικό σκοτάδι της ελληνικής θρησκόληπτης κοινωνίας που δεν ανέχεται όχι μόνον τους αλλόθρησκους, αλλά και τους σκληρούς επικριτές της θρησκείας και του φορέα αυτής˙ της εκκλησίας. Όπως υπάρχουν άθεοι, υπάρχουν και άλλοι συμπολίτες μας με θετική σκέψη, εκσυγχρονιστικές ιδέες και απόψεις που εναντιώνονται σε πολλά σάπια κατεστημένα, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνική αντίληψη των πραγμάτων. Επειδή όμως η οχλαγωγία, ο λαϊκισμός, ο σκοταδισμός και η φασαρία βρίσκονται διάχυτα παντού, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλά «ψιθυρίζουν» αυτά που έχουν να πουν και τελικά δεν ακούγονται.
Το «Α», δεν είναι μόνο η δημόσια έκφραση του αθεϊσμού, που στην τελική δεν αφορά κανένα, αλλά η ενθάρρυνση της προσωπικής έκφρασης των διαφορετικών μειονοτήτων, που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Δηλώνει την επίκαιρη ανάγκη, οι θετικοί άνθρωποι αυτής της χώρας να σταματήσουν να ντρέπονται ή να νοιώθουν ανασφάλεια για τις απόψεις τους και να τολμήσουν να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με το συντηρητισμό, τη δεισιδαιμονία, τη μιζέρια, τον λαϊκισμό και όλα εκείνα τα αρνητικά στοιχεία που συνθέτουν το σημερινό ελληνικό τέλμα.
