Ως λαός είμαστε φωνακλάδες. Έχουμε αυτό το πάθος, την πυγμή, και την εκφραστικότητα (και καλά…) οπότε όταν μιλάμε σε κοινωνικές συνευρέσεις, κατά κανόνα τείνουμε να μην δίνουμε και πολλή σημασία στην ακουστική άνεση του περιβάλλοντος χώρου. Για το συγκεκριμένο θέμα, έχουν γίνει πολλές ανθρωπολογικές, βιολογικές και κοινωνιολογικές μελέτες, με σημαντικότερη απ’ όλες αυτή(1) που παρουσιάστηκε πέρυσι το Σεπτέμβριο στο 3ο Διεθνές Συνέδριο Μελέτης και Προσπάθειας Κατανόησης του Ελληναριστικού Γονιδιώματος, και αποτελεί ίσως τη μοναδική σοβαρή προσπάθεια κατανόησης του φαινομένου. Στο παρόν άρθρο γίνεται μία προσπάθεια επέκτασης της συγκεκριμένης μελέτης προκειμένου να προκύψουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα σχετικά με τα γενικότερα ακατανόητα φαινόμενα θορύβου αλλά και τη σχέση τους με την καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δυστυχώς, το πρόβλημα της ακουστικής άνεσης στο ελλαδικό τοπίο δεν επικεντρώνεται μόνο στον φωνακλά Ελληναρά. Από το πιο απόμακρο χωριουδάκι, μέχρι το συνοικιακό σούπερ μάρκετ και κατά μήκος ολόκληρου του οδικού δικτύου, μία ποικιλία ανούσιων θορύβων εξαπλώνεται για να μας σπάει τα νεύρα από το πουθενά και να επιτίθεται στην ψυχική μας ηρεμία. Το αξιοσημείωτο με αυτούς τους θορύβους δεν είναι τόσο η ύπαρξή τους, όσο το γεγονός ότι είναι νόμιμοι. Μάλλον, για την ακρίβεια, δεν είναι παράνομοι. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να καλέσεις το όργανο να συλλάβει τους ιθύνοντες διότι δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη, ακόμα και αν υπερβαίνουν το θεωρητικό όριο των -60dB(A).
Επειδή το συγκεκριμένο πλαίσιο θορύβων περιλαμβάνει ένα πλήθος διαφορετικών πηγών και εντάσεων, θα επιχειρήσουμε να παραμείνουμε στις τρεις βασικότερες κατηγορίες όπως αυτές προέκυψαν από τη βαρύτητα του συντελεστή «σ», στη σχέση(2):
Όπου:
Α : Ακουστική άνεση (1/(Καμένοι νευρώνες/sec))
σ : Συντελεστής Σπασαρχιδισμού (1/ (Καμένοι νευρώνες)*dB(A))
Ε : Ένταση πηγής θορύβου (dB(A))
ψ : Ένταση θορύβου στομαχιού κατά τη φάση αναγούλας (dB(A))
Κατηγορία 1 – (Θόρυβος κατά την τέλεση βουντού και παγανιστικών τελετών) (σ = 0,96)
Παρά την έλευση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και την επίσημη λήξη του μεσαίωνα, η ελληνική επικράτεια παραμένει υπό την πλήρη κατοχή ρασοφόρων προυχόντων που συνεχώς αναγείρουν ναούς με την οικονομική ενίσχυση των συντάξεων του γηραιότερου πληθυσμού και λοιπών ψυχωτικών πολιτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχιση τέλεσης διαφόρων ακατανόητων τελετουργικών μέσα στους συγκεκριμένους ναούς, πράγμα που φυσικά δεν είναι κατακριτέο δεδομένου ότι το Σύνταγμά μας κάνει εκτενή αναφορά στη θρησκευτική ελευθερία (χικ απ…). Τα προβλήματα παρουσιάζονται όταν το προσωπικό των συγκεκριμένων ναών θεωρεί ότι είναι πρέπον και ανθρώπινο να κρούει τα τύμπανα και τις καμπάνες στις 7:00 το πρωί κάθε Κυριακή, προκειμένου να αφυπνιστούν τα σώματα και οι συνειδήσεις όλων των κατοίκων σε ακτίνα μερικών εκατοντάδων μέτρων από τους καθεαυτό ναούς. Τα συμπτώματα αυτής της κατηγορίας περιλαμβάνουν: κακή διάθεση σχεδόν για όλη την Κυριακή, φασκέλωμα και βρισίδι προς νεόνυμφους, προσπάθεια λογικής ερμηνείας του γενικότερου παραλογισμού και άκαρπο διαπληκτισμό με τις τοπικές Αρχές.
Κατηγορία 2 – (Θόρυβος κατά τη διάρκεια ταξιδιού με ΚΤΕΛ) (σ = 0,98)
Όσο αξιοθαύμαστο είναι το μήκος του δικτύου μεταφορών των ΚΤΕΛ, άλλο τόσο είναι το επίπεδο αναισθησίας των οδηγών των συγκεκριμένων λεωφορείων ως προς την ακουστική άνεση των επιβατών τους. Υπάρχουν μάλιστα στοιχεία που σχετίζουν άμεσα τη διάρκεια ενός ταξιδιού με το συγκεκριμένο επίπεδο αναισθησίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι επιβάτες υποχρεώνονται στο βασανιστήριο της ακρόασης άγνωστων σκυλάδικων, σκυλο-ποπ ενορχηστρώσεων και τοπικών διαφημίσεων με επιρροές από την προ-προηγούμενη δεκαετία. Οι προσπάθειες εκλογίκευσης και συμμόρφωσης του οδηγού συνήθως καταλήγουν στην ακουστική συνθήκη ΔΕ.ΘΑ.Μ.Π.Ε.Ε.ΚΑ.ΛΕ.Μ. (Δε Θα Μου Πεις Εσύ Εμένα τι να Κάνω στο Λεωφορείο Μου) και περαιτέρω εκνευρισμό. Τα συμπτώματα της συγκεκριμένης κατηγορίας παρατηρούνται συνήθως κατά την άφιξη στον τόπο προορισμού και περιλαμβάνουν: ανούσιο ξέσπασμα νεύρων στον/ην γκόμενο/α, βαρηκοΐα, αντικοινωνική συμπεριφορά και δέσμευση περίπου 200.000 νευρώνων στην επ’ αορίστω απομνημόνευση άγνωστων σκυλάδικων, σκυλο-ποπ ενορχηστρώσεων και τοπικών διαφημίσεων με επιρροές από την προ-προηγούμενη δεκαετία.
Κατηγορία 3 – (Θόρυβος κατά την ομιλία τρίτου σε κινητό) (σ = 0,99)
Η συγκεκριμένη κατηγορία θα μπορούσε να αποτελεί υποκατηγορία της 2, αλλά καθώς το φαινόμενο έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και εκτός λεωφορείων, αποτελεί μοναδική κατηγορία. Ο λόγος που το συγκεκριμένο ζήτημα έχει τόσο υψηλό συντελεστή σπασαρχιδισμού, έγκειται στο γεγονός ότι συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά αντικοινωνικής συμπεριφοράς, περιβαλλοντικής αναισθησίας αλλά και αυτά του φωνακλά Ελληναρά. Ταυτόχρονα, είναι ένα μη-προβλέψιμο φαινόμενο που περιλαμβάνει απότομη αύξηση της έντασης θορύβου ακόμα και πάνω από -75dB(A), συνεχιζόμενη λογοδιάρροια άνευ περιεχομένου (συνήθως σε υψηλό pitch και tempo) και την επανάληψη των φράσεων «έλα ρε μωρόοο» και «έλα ρε μαμάαα». Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τάχιστο κάψιμο νευρώνων (τουλάχιστον 10.000/sec), τάσεις σχιζοφρένειας, ίλιγγο, και τάσεις βίαιας συμπεριφοράς.
Η σοβαρότητα των ανωτέρω κατηγοριών έγκειται στο συνδυασμό υψηλού «σ» και της αδυναμίας άμεσης μελλοντικής βελτίωσης, δεδομένου ότι ο νόμος δεν προβλέπει κυρώσεις ή συστάσεις για τα συγκεκριμένα θέματα όπως προαναφέρθηκε. Τα συγκεκριμένα παραδείγματα αποδεικνύουν με περίτρανο τρόπο την ματαιότητα που υπάρχει στην προσέγγιση της ελληνικής κοινωνίας πολιτισμικά αλλά και εξελικτικά (δεδομένου ότι χρησιμοποιώντας εξελικτικά κριτήρια, τα μέλη μίας κοινότητας με τόσο υψηλό συντελεστή σπασαρχιδισμού θα έπρεπε ήδη να έχουν εξαφανιστεί από την εξελικτική αλυσίδα).
Αναφορές
(1) ellinaki, The, “Shouting Hellenaras: There is an explanation”, 3rd Intl. Conference on Studying and Understanding the Hellenaristic Gene, 1 Sep 2008.
(2) Roberts et. al., “Introduction to balls-breaking Mathematics – A systematic approach”, London, 2007.
Δυστυχώς, το πρόβλημα της ακουστικής άνεσης στο ελλαδικό τοπίο δεν επικεντρώνεται μόνο στον φωνακλά Ελληναρά. Από το πιο απόμακρο χωριουδάκι, μέχρι το συνοικιακό σούπερ μάρκετ και κατά μήκος ολόκληρου του οδικού δικτύου, μία ποικιλία ανούσιων θορύβων εξαπλώνεται για να μας σπάει τα νεύρα από το πουθενά και να επιτίθεται στην ψυχική μας ηρεμία. Το αξιοσημείωτο με αυτούς τους θορύβους δεν είναι τόσο η ύπαρξή τους, όσο το γεγονός ότι είναι νόμιμοι. Μάλλον, για την ακρίβεια, δεν είναι παράνομοι. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να καλέσεις το όργανο να συλλάβει τους ιθύνοντες διότι δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη, ακόμα και αν υπερβαίνουν το θεωρητικό όριο των -60dB(A).
Επειδή το συγκεκριμένο πλαίσιο θορύβων περιλαμβάνει ένα πλήθος διαφορετικών πηγών και εντάσεων, θα επιχειρήσουμε να παραμείνουμε στις τρεις βασικότερες κατηγορίες όπως αυτές προέκυψαν από τη βαρύτητα του συντελεστή «σ», στη σχέση(2):
Α = σ(E + ψ)dt
Όπου:
Α : Ακουστική άνεση (1/(Καμένοι νευρώνες/sec))
σ : Συντελεστής Σπασαρχιδισμού (1/ (Καμένοι νευρώνες)*dB(A))
Ε : Ένταση πηγής θορύβου (dB(A))
ψ : Ένταση θορύβου στομαχιού κατά τη φάση αναγούλας (dB(A))
Κατηγορία 1 – (Θόρυβος κατά την τέλεση βουντού και παγανιστικών τελετών) (σ = 0,96)
Παρά την έλευση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και την επίσημη λήξη του μεσαίωνα, η ελληνική επικράτεια παραμένει υπό την πλήρη κατοχή ρασοφόρων προυχόντων που συνεχώς αναγείρουν ναούς με την οικονομική ενίσχυση των συντάξεων του γηραιότερου πληθυσμού και λοιπών ψυχωτικών πολιτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχιση τέλεσης διαφόρων ακατανόητων τελετουργικών μέσα στους συγκεκριμένους ναούς, πράγμα που φυσικά δεν είναι κατακριτέο δεδομένου ότι το Σύνταγμά μας κάνει εκτενή αναφορά στη θρησκευτική ελευθερία (χικ απ…). Τα προβλήματα παρουσιάζονται όταν το προσωπικό των συγκεκριμένων ναών θεωρεί ότι είναι πρέπον και ανθρώπινο να κρούει τα τύμπανα και τις καμπάνες στις 7:00 το πρωί κάθε Κυριακή, προκειμένου να αφυπνιστούν τα σώματα και οι συνειδήσεις όλων των κατοίκων σε ακτίνα μερικών εκατοντάδων μέτρων από τους καθεαυτό ναούς. Τα συμπτώματα αυτής της κατηγορίας περιλαμβάνουν: κακή διάθεση σχεδόν για όλη την Κυριακή, φασκέλωμα και βρισίδι προς νεόνυμφους, προσπάθεια λογικής ερμηνείας του γενικότερου παραλογισμού και άκαρπο διαπληκτισμό με τις τοπικές Αρχές.
Κατηγορία 2 – (Θόρυβος κατά τη διάρκεια ταξιδιού με ΚΤΕΛ) (σ = 0,98)
Όσο αξιοθαύμαστο είναι το μήκος του δικτύου μεταφορών των ΚΤΕΛ, άλλο τόσο είναι το επίπεδο αναισθησίας των οδηγών των συγκεκριμένων λεωφορείων ως προς την ακουστική άνεση των επιβατών τους. Υπάρχουν μάλιστα στοιχεία που σχετίζουν άμεσα τη διάρκεια ενός ταξιδιού με το συγκεκριμένο επίπεδο αναισθησίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι επιβάτες υποχρεώνονται στο βασανιστήριο της ακρόασης άγνωστων σκυλάδικων, σκυλο-ποπ ενορχηστρώσεων και τοπικών διαφημίσεων με επιρροές από την προ-προηγούμενη δεκαετία. Οι προσπάθειες εκλογίκευσης και συμμόρφωσης του οδηγού συνήθως καταλήγουν στην ακουστική συνθήκη ΔΕ.ΘΑ.Μ.Π.Ε.Ε.ΚΑ.ΛΕ.Μ. (Δε Θα Μου Πεις Εσύ Εμένα τι να Κάνω στο Λεωφορείο Μου) και περαιτέρω εκνευρισμό. Τα συμπτώματα της συγκεκριμένης κατηγορίας παρατηρούνται συνήθως κατά την άφιξη στον τόπο προορισμού και περιλαμβάνουν: ανούσιο ξέσπασμα νεύρων στον/ην γκόμενο/α, βαρηκοΐα, αντικοινωνική συμπεριφορά και δέσμευση περίπου 200.000 νευρώνων στην επ’ αορίστω απομνημόνευση άγνωστων σκυλάδικων, σκυλο-ποπ ενορχηστρώσεων και τοπικών διαφημίσεων με επιρροές από την προ-προηγούμενη δεκαετία.
Κατηγορία 3 – (Θόρυβος κατά την ομιλία τρίτου σε κινητό) (σ = 0,99)
Η συγκεκριμένη κατηγορία θα μπορούσε να αποτελεί υποκατηγορία της 2, αλλά καθώς το φαινόμενο έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και εκτός λεωφορείων, αποτελεί μοναδική κατηγορία. Ο λόγος που το συγκεκριμένο ζήτημα έχει τόσο υψηλό συντελεστή σπασαρχιδισμού, έγκειται στο γεγονός ότι συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά αντικοινωνικής συμπεριφοράς, περιβαλλοντικής αναισθησίας αλλά και αυτά του φωνακλά Ελληναρά. Ταυτόχρονα, είναι ένα μη-προβλέψιμο φαινόμενο που περιλαμβάνει απότομη αύξηση της έντασης θορύβου ακόμα και πάνω από -75dB(A), συνεχιζόμενη λογοδιάρροια άνευ περιεχομένου (συνήθως σε υψηλό pitch και tempo) και την επανάληψη των φράσεων «έλα ρε μωρόοο» και «έλα ρε μαμάαα». Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τάχιστο κάψιμο νευρώνων (τουλάχιστον 10.000/sec), τάσεις σχιζοφρένειας, ίλιγγο, και τάσεις βίαιας συμπεριφοράς.
Η σοβαρότητα των ανωτέρω κατηγοριών έγκειται στο συνδυασμό υψηλού «σ» και της αδυναμίας άμεσης μελλοντικής βελτίωσης, δεδομένου ότι ο νόμος δεν προβλέπει κυρώσεις ή συστάσεις για τα συγκεκριμένα θέματα όπως προαναφέρθηκε. Τα συγκεκριμένα παραδείγματα αποδεικνύουν με περίτρανο τρόπο την ματαιότητα που υπάρχει στην προσέγγιση της ελληνικής κοινωνίας πολιτισμικά αλλά και εξελικτικά (δεδομένου ότι χρησιμοποιώντας εξελικτικά κριτήρια, τα μέλη μίας κοινότητας με τόσο υψηλό συντελεστή σπασαρχιδισμού θα έπρεπε ήδη να έχουν εξαφανιστεί από την εξελικτική αλυσίδα).
Αναφορές
(1) ellinaki, The, “Shouting Hellenaras: There is an explanation”, 3rd Intl. Conference on Studying and Understanding the Hellenaristic Gene, 1 Sep 2008.
(2) Roberts et. al., “Introduction to balls-breaking Mathematics – A systematic approach”, London, 2007.
