Ας υποθέσουμε ότι έχεις πάρει ένα πτυχίο και ένα μεταπτυχιακό αεροδιαστημικής από το Imperial College, ένα διδακτορικό από το Massachusetts Institute of Technology και έχεις δημοσιεύσει και καμιά εικοσαριά άρθρα πάνω στην μεγιστοποίηση του στρωτού οριακού στρώματος σε συνδυασμό με την αύξηση του συντελεστή οπισθέλκουσας κατά την επάνοδο διαστημικού σκάφους στην γήινη ατμόσφαιρα.
Τη νύχτα που παίρνεις το διδακτορικό και κάνεις ένα παρτάκι με τα κορυφαία μυαλά του κλάδου σου παγκοσμίως για να το γιορτάσεις, τυχαίνει και μπουκώνεις ένα ληγμένο panoramix* με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να αποφασίσεις να επιστρέψεις στην Ελλάδα και να δουλέψεις στο ελληνικό δημόσιο.
Φυσικά το ελληνικό δημόσιο δεν είναι οποιοσδήποτε οργανισμός. Το ελληνικό δημόσιο μετά από αίμα, ιδρώτα και αγώνες δεκαετιών, έχει καταφέρει να θέτει τις πιο αξιοκρατικές, και υψηλές προδιαγραφές παγκοσμίως για την αξιολόγηση του προσωπικού του. Και φυσικά οι υπάλληλοι ενός τέτοιου μεγαλοπρεπούς οργανισμού δεν μπορούν να είναι όποιοι και όποιοι! Πρέπει να έχουν χαρτιά, πτυχία, μόρια, βεβαιώσεις, σφραγίδες, υπογραφές, πιστοποιητικά, επικυρώσεις και ένα σωρό άλλα πειστήρια των ικανοτήτων τους.
Καταρχήν πρέπει να είναι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων μιας και αυτά είναι τα σπουδαιότερα και καλύτερα ιδρύματα όλου του γαλαξία. Επειδή όμως το δημόσιο είναι μεγαλόψυχο, και δεν θέλει να αφήνει ξεκρέμαστους τους «αμόρφωτους» πτυχιούχους που είχαν την ατυχία να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού σαν αυτές τις παράγκες που σπούδασες εσύ, έχει συστήσει μία ειδική Υπηρεσία που ονομάζεται ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ). Η Υπηρεσία αυτή αναλαμβάνει να κρίνει τη σημασία του πτυχίου σου, και εφόσον αυτό πληροί τις απαρχαιωμένες νοοτροπίες που είχε πριν περίπου έναν αιώνα ένας μπεκρούλιακας ακαδημαϊκός, ένας παπάς, και ένας εθνικιστής πολιτικός (απόγονοι των ένδοξων ΕΛ και οι τρεις) σου κάνει την τιμή να θεωρήσει το πτυχίο σου ισότιμο με τα απονεμόμενα από τα ελληνικά υπερφανταστικά πανεπιστήμια. Μάλιστα αν έχεις την όρεξη να δώσεις και κάποιες εξετάσεις παραπάνω, έχεις την απίστευτη τύχη να σου αντιστοιχήσουν το ποταπό κωλόχαρτό σου, με τον ένδοξο, λαμπρό πάπυρο ενός ελληνικού πανεπιστημίου.
Φυσικά στο ΔΟΑΤΑΠ δεν καταλαβαίνει κανείς γρι αγγλικά, οπότε εννοείται ότι όλα τα χαρτιά σου πρέπει να επικυρωθούν, να μεταφραστούν (με το αντίστοιχο κόστος πάντα) και να υποβληθούν μαζί με κάτι υπερτιμημένα παράβολα.
Παίρνει λοιπόν ο μέγας ειδήμων προφέσορας του ΔΟΑΤΑΠ το μεταφρασμένο πτυχίο στα χέρια του και διαβάζει: «Το Αυτοκρατορικόν Κολέγιον απονέμει στον τάδε φοιτητή πτυχίον αερο... χμμμ... αεροδδδ... αεροδιδδιδδ... χμμμ τί μαλακία είναι αυτό; Αεροδδδ.... πφφφ τέλος πάντων τί λέει παρακάτω... Μηχανικής.. Ααα μηχανικός είναι! ..που ολοκλήρωσε επιτυχώς κλπ κλπ». Άντε ο τυχερός! Θα λάβει ισοτιμία από το Ε ΜΟΥ ΠΟΥ!» Κατεχωρήθη, εσφραγίσθη, σε ακολουθεί για όλη σου τη ζωή. Για τα εξωτερικά και τους κουτοφράγκους μπορεί να έχεις σπουδάσει Αεροδιαστημική Μηχανική, αλλά εδώ στην Ελλαδάρα σε ονομάζουμε Μηχανολόγο Μηχανικό γιατί δεν ξέρουμε τί κάνει αυτό το πράγμα του σατανά η αεροδιαστημοτέτοια, και γιατί βαριόμαστε να μάθουμε.
Μετά από αυτή τη φοβερή τύχη, πρέπει φυσικά να βγάλεις και άδεια άσκησης επαγγέλματος. Διότι δεν μπορεί το αίμα και ο ιδρώτας που έχυσαν τόσοι μηχανικοί προκειμένου σήμερα να έχουν δικαίωμα άσκησης επαγγέλματος και να μπουκώνουν στις μίζες, να το επωφελείται ο οποιοσδήποτε! Φυσικά εσύ δεν έχεις το σούπερ μέγα γκράντε πτυχίο του Ε ΜΟΥ ΠΟΥ όπως κάθε αξιοσέβαστο μέλος του ΤΕΕ, αλλά αφού ο Αρχιερέας του ΔΟΑΤΑΠ σου έδωσε και σένα ένα ψιχουλάκι αναγνώρισης, οι υπόλοιποι μηχανικοί οφείλουν να σε θεωρούν κάτι σαν συνάδελφο. Και ξαναδώστου δικαιολογητικά, σφραγίδες, επικυρώσεις, μεταφράσεις κλπ κλπ (τα ίδια ακριβώς που έδωσες στο ΔΟΑΤΑΠ, αλλά φυσικά το ΤΕΕ δεν εμπιστεύεται το ΔΟΑΤΑΠ, οπότε τα ξαναζητάει) στο ΤΕΕ για να βγάλεις την άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Και αφού έχεις μαζέψει αναγνωρίσεις, αντιστοιχίσεις, επικυρώσεις, κόντρα αναγνωρίσεις, άδειες, δηλώσεις, αιτήσεις, χαρτόσημα, κοιτάς με δέος την φρέσκια προκήρυξη του ΑΣΕΠ που ζητάει έναν Μηχανολόγο Μηχανικό για την παρακολούθηση μονάδας ηλιακού θερμοσίφωνα στο Τρεχαγύρευε του Νομού Θεσπρωτίας. Κοιτάς τα τυπικά προσόντα, και λέει «...πτυχίο Μηχανολόγου Μηχανικού ή ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής αναγνωρισμένο από το ΔΟΑΤΑΠ». Και νοιώθεις ωραίος! Νοιώθεις πολύ μεγάλος! Έχεις ήδη ξεχάσει το περιεχόμενο του διδακτορικού σου. Έχεις θάψει στο πατάρι τις δημοσιεύσεις σου και έχεις σταματήσει να μιλάς στους συνεργάτες σου στη NASA γιατί όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Έχεις το σωστό χαρτί για τη σωστή θέση! Χαμογελάς!
Διαβάζεις παρακάτω το νούμερο 2 τυπικό προσόν: «Γνώση Χειρισμού Η/Υ στα αντικείμενα: (i) επεξεργασίας κειμένων, (ii) υπολογιστικών φύλλων και (iii) υπηρεσιών διαδικτύου».
Το χαμόγελο παραμένει στο πρόσωπό σου, λόγω αμηχανίας ίσως, ενώ ταυτόχρονα ξεφυλλίζεις την προκήρυξη για να βρεις κάποια υποσημείωση. Κάτι, για παράδειγμά που να αναφέρει ότι «απόφοιτοι τμημάτων θετικών επιστημών δεν χρειάζεται να αποδείξουν ότι δεν είναι αρμαντίλλο, οπότε εξαιρούνται από την απαίτηση γνώσης Η/Υ» ή κάτι που να λέει ότι «οι κατέχοντες διδακτορικό στην αεροδιαστημική πολύ πιθανόν να γνωρίζουν Η/Υ οπότε ζητούμε προκαταβολικά συγνώμη για την προσβολή προς το πρόσωπό τους». Και όσο ψάχνεις και δεν βρίσκεις την υποσημείωση, το χαμόγελο αρχίζει και συρρικνώνεται. Μέχρι που φεύγει. Το έχεις το πτυχίο. Το έχεις το μεταπτυχιακό. Το έχεις και το διδακτορικό. Σύμφωνα με το ελληνικό δημόσιο όμως, δεν αποδεικνύεται πουθενά ότι γνωρίζεις πώς να κάνεις bold μία πρόταση στο Word, οπότε να πας στα τσακίδια. Δεν έχεις προσόντα.
Πρέπει λοιπόν να δώσεις εξετάσεις στο Word, το Excel, το ιντερνέ και τον κακό τους τον καιρό. Η απόλυτη κατάρρευση της στοιχειώδους λογικής. Διότι στην τελική, το ελληνικό δημόσιο δεν θα άντεχε ποτέ έναν έξυπνο ή μορφωμένο άνθρωπο. Θα χάλαγε την πιάτσα. Θα την έμπαινε στους παλιούς, στα βύσματα, στις πάγιες διεφθαρμένες διαδικασίες. Θα χάλαγε τα πάγια εργατικά κεκτημένα ξάπλας, τεμπελιάς και καφρίλας. Οπότε το ελληνικό δημόσιο οχυρώθηκε και βεβαιώνει ότι πριν εισέλθεις στις αγκάλες του έχεις ρίξει τον δείκτη νοημοσύνης σου τουλάχιστον κατά 50 μονάδες. Για να μάθεις να πουλάς μούρη βλάκα! Και κυρίως για να συνειδητοποιήσεις ότι στη χώρα των φαφλατάδων και του παραλογισμού, δεν μπορεί να έρχεται ο οποιοσδήποτε με τη στοιχειώδη λογική του για να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά μας που με τόσο παραλογισμό καταφέραμε να ακινητοποιήσουμε.
*panoramix: Ονομασία χαπακίου τύπου LSD, διαδεδομένου ευρέως τη δεκαετία του ‘90
Τη νύχτα που παίρνεις το διδακτορικό και κάνεις ένα παρτάκι με τα κορυφαία μυαλά του κλάδου σου παγκοσμίως για να το γιορτάσεις, τυχαίνει και μπουκώνεις ένα ληγμένο panoramix* με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να αποφασίσεις να επιστρέψεις στην Ελλάδα και να δουλέψεις στο ελληνικό δημόσιο.
Φυσικά το ελληνικό δημόσιο δεν είναι οποιοσδήποτε οργανισμός. Το ελληνικό δημόσιο μετά από αίμα, ιδρώτα και αγώνες δεκαετιών, έχει καταφέρει να θέτει τις πιο αξιοκρατικές, και υψηλές προδιαγραφές παγκοσμίως για την αξιολόγηση του προσωπικού του. Και φυσικά οι υπάλληλοι ενός τέτοιου μεγαλοπρεπούς οργανισμού δεν μπορούν να είναι όποιοι και όποιοι! Πρέπει να έχουν χαρτιά, πτυχία, μόρια, βεβαιώσεις, σφραγίδες, υπογραφές, πιστοποιητικά, επικυρώσεις και ένα σωρό άλλα πειστήρια των ικανοτήτων τους.
Καταρχήν πρέπει να είναι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων μιας και αυτά είναι τα σπουδαιότερα και καλύτερα ιδρύματα όλου του γαλαξία. Επειδή όμως το δημόσιο είναι μεγαλόψυχο, και δεν θέλει να αφήνει ξεκρέμαστους τους «αμόρφωτους» πτυχιούχους που είχαν την ατυχία να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού σαν αυτές τις παράγκες που σπούδασες εσύ, έχει συστήσει μία ειδική Υπηρεσία που ονομάζεται ΔΟΑΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ). Η Υπηρεσία αυτή αναλαμβάνει να κρίνει τη σημασία του πτυχίου σου, και εφόσον αυτό πληροί τις απαρχαιωμένες νοοτροπίες που είχε πριν περίπου έναν αιώνα ένας μπεκρούλιακας ακαδημαϊκός, ένας παπάς, και ένας εθνικιστής πολιτικός (απόγονοι των ένδοξων ΕΛ και οι τρεις) σου κάνει την τιμή να θεωρήσει το πτυχίο σου ισότιμο με τα απονεμόμενα από τα ελληνικά υπερφανταστικά πανεπιστήμια. Μάλιστα αν έχεις την όρεξη να δώσεις και κάποιες εξετάσεις παραπάνω, έχεις την απίστευτη τύχη να σου αντιστοιχήσουν το ποταπό κωλόχαρτό σου, με τον ένδοξο, λαμπρό πάπυρο ενός ελληνικού πανεπιστημίου.
Φυσικά στο ΔΟΑΤΑΠ δεν καταλαβαίνει κανείς γρι αγγλικά, οπότε εννοείται ότι όλα τα χαρτιά σου πρέπει να επικυρωθούν, να μεταφραστούν (με το αντίστοιχο κόστος πάντα) και να υποβληθούν μαζί με κάτι υπερτιμημένα παράβολα.
Παίρνει λοιπόν ο μέγας ειδήμων προφέσορας του ΔΟΑΤΑΠ το μεταφρασμένο πτυχίο στα χέρια του και διαβάζει: «Το Αυτοκρατορικόν Κολέγιον απονέμει στον τάδε φοιτητή πτυχίον αερο... χμμμ... αεροδδδ... αεροδιδδιδδ... χμμμ τί μαλακία είναι αυτό; Αεροδδδ.... πφφφ τέλος πάντων τί λέει παρακάτω... Μηχανικής.. Ααα μηχανικός είναι! ..που ολοκλήρωσε επιτυχώς κλπ κλπ». Άντε ο τυχερός! Θα λάβει ισοτιμία από το Ε ΜΟΥ ΠΟΥ!» Κατεχωρήθη, εσφραγίσθη, σε ακολουθεί για όλη σου τη ζωή. Για τα εξωτερικά και τους κουτοφράγκους μπορεί να έχεις σπουδάσει Αεροδιαστημική Μηχανική, αλλά εδώ στην Ελλαδάρα σε ονομάζουμε Μηχανολόγο Μηχανικό γιατί δεν ξέρουμε τί κάνει αυτό το πράγμα του σατανά η αεροδιαστημοτέτοια, και γιατί βαριόμαστε να μάθουμε.
Μετά από αυτή τη φοβερή τύχη, πρέπει φυσικά να βγάλεις και άδεια άσκησης επαγγέλματος. Διότι δεν μπορεί το αίμα και ο ιδρώτας που έχυσαν τόσοι μηχανικοί προκειμένου σήμερα να έχουν δικαίωμα άσκησης επαγγέλματος και να μπουκώνουν στις μίζες, να το επωφελείται ο οποιοσδήποτε! Φυσικά εσύ δεν έχεις το σούπερ μέγα γκράντε πτυχίο του Ε ΜΟΥ ΠΟΥ όπως κάθε αξιοσέβαστο μέλος του ΤΕΕ, αλλά αφού ο Αρχιερέας του ΔΟΑΤΑΠ σου έδωσε και σένα ένα ψιχουλάκι αναγνώρισης, οι υπόλοιποι μηχανικοί οφείλουν να σε θεωρούν κάτι σαν συνάδελφο. Και ξαναδώστου δικαιολογητικά, σφραγίδες, επικυρώσεις, μεταφράσεις κλπ κλπ (τα ίδια ακριβώς που έδωσες στο ΔΟΑΤΑΠ, αλλά φυσικά το ΤΕΕ δεν εμπιστεύεται το ΔΟΑΤΑΠ, οπότε τα ξαναζητάει) στο ΤΕΕ για να βγάλεις την άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Και αφού έχεις μαζέψει αναγνωρίσεις, αντιστοιχίσεις, επικυρώσεις, κόντρα αναγνωρίσεις, άδειες, δηλώσεις, αιτήσεις, χαρτόσημα, κοιτάς με δέος την φρέσκια προκήρυξη του ΑΣΕΠ που ζητάει έναν Μηχανολόγο Μηχανικό για την παρακολούθηση μονάδας ηλιακού θερμοσίφωνα στο Τρεχαγύρευε του Νομού Θεσπρωτίας. Κοιτάς τα τυπικά προσόντα, και λέει «...πτυχίο Μηχανολόγου Μηχανικού ή ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής αναγνωρισμένο από το ΔΟΑΤΑΠ». Και νοιώθεις ωραίος! Νοιώθεις πολύ μεγάλος! Έχεις ήδη ξεχάσει το περιεχόμενο του διδακτορικού σου. Έχεις θάψει στο πατάρι τις δημοσιεύσεις σου και έχεις σταματήσει να μιλάς στους συνεργάτες σου στη NASA γιατί όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Έχεις το σωστό χαρτί για τη σωστή θέση! Χαμογελάς!
Διαβάζεις παρακάτω το νούμερο 2 τυπικό προσόν: «Γνώση Χειρισμού Η/Υ στα αντικείμενα: (i) επεξεργασίας κειμένων, (ii) υπολογιστικών φύλλων και (iii) υπηρεσιών διαδικτύου».
Το χαμόγελο παραμένει στο πρόσωπό σου, λόγω αμηχανίας ίσως, ενώ ταυτόχρονα ξεφυλλίζεις την προκήρυξη για να βρεις κάποια υποσημείωση. Κάτι, για παράδειγμά που να αναφέρει ότι «απόφοιτοι τμημάτων θετικών επιστημών δεν χρειάζεται να αποδείξουν ότι δεν είναι αρμαντίλλο, οπότε εξαιρούνται από την απαίτηση γνώσης Η/Υ» ή κάτι που να λέει ότι «οι κατέχοντες διδακτορικό στην αεροδιαστημική πολύ πιθανόν να γνωρίζουν Η/Υ οπότε ζητούμε προκαταβολικά συγνώμη για την προσβολή προς το πρόσωπό τους». Και όσο ψάχνεις και δεν βρίσκεις την υποσημείωση, το χαμόγελο αρχίζει και συρρικνώνεται. Μέχρι που φεύγει. Το έχεις το πτυχίο. Το έχεις το μεταπτυχιακό. Το έχεις και το διδακτορικό. Σύμφωνα με το ελληνικό δημόσιο όμως, δεν αποδεικνύεται πουθενά ότι γνωρίζεις πώς να κάνεις bold μία πρόταση στο Word, οπότε να πας στα τσακίδια. Δεν έχεις προσόντα.
Πρέπει λοιπόν να δώσεις εξετάσεις στο Word, το Excel, το ιντερνέ και τον κακό τους τον καιρό. Η απόλυτη κατάρρευση της στοιχειώδους λογικής. Διότι στην τελική, το ελληνικό δημόσιο δεν θα άντεχε ποτέ έναν έξυπνο ή μορφωμένο άνθρωπο. Θα χάλαγε την πιάτσα. Θα την έμπαινε στους παλιούς, στα βύσματα, στις πάγιες διεφθαρμένες διαδικασίες. Θα χάλαγε τα πάγια εργατικά κεκτημένα ξάπλας, τεμπελιάς και καφρίλας. Οπότε το ελληνικό δημόσιο οχυρώθηκε και βεβαιώνει ότι πριν εισέλθεις στις αγκάλες του έχεις ρίξει τον δείκτη νοημοσύνης σου τουλάχιστον κατά 50 μονάδες. Για να μάθεις να πουλάς μούρη βλάκα! Και κυρίως για να συνειδητοποιήσεις ότι στη χώρα των φαφλατάδων και του παραλογισμού, δεν μπορεί να έρχεται ο οποιοσδήποτε με τη στοιχειώδη λογική του για να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά μας που με τόσο παραλογισμό καταφέραμε να ακινητοποιήσουμε.
*panoramix: Ονομασία χαπακίου τύπου LSD, διαδεδομένου ευρέως τη δεκαετία του ‘90
