Το «μεμονωμένο περιστατικό» όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, και το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» των εξαγριωμένων διαδηλωτών, είναι δύο ακραίες τοποθετήσεις, που συγκλίνουν σε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: μέσα στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. βρίσκεται ένα σημαντικό μερίδιο φασιστοειδών, νταήδων, ανεγκέφαλων και αμόρφωτων Ελληναράδων που έχει μία πολύ στρεβλή εικόνα του ρόλου του απέναντι στην κοινωνία.
Φυσικά, μπορεί το κάθε φασιστόμουτρο να ονειρεύεται μια μέρα να γίνει ένα γουρούνι επαγγελματίας, αλλά στο σημείο ακριβώς που το Κράτος του δίνει αυτή τη δυνατότητα είναι που βρίσκονται και οι πολιτικές ευθύνες. Από τη στιγμή που το ίδιο το Κράτος δεν διασφαλίζει τη σωστή εκπαίδευση των αστυνομικών και τη συνεχή, αδιάκοπη και συχνή επαγγελματική αξιολόγηση μέσω ψυχομετρικών τεστ, ενδοϋπηρεσιακών αναφορών και γενικώς όλων αυτών των διαδικασιών που διασφαλίζουν τη σωστή λειτουργία του Σώματος, φυσικά και ο πυροβολισμός εν ψυχρώ ενός 15χρονου έχει πολλούς περισσότερους υπεύθυνους από έναν ψυχασθενή μπάτσο. Από τη στιγμή που κάθε μέρα έχουμε «μεμονωμένα περιστατικά» προσωπικών εξευτελισμών, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σωματικών επιθέσεων και ρατσιστικών συμπεριφορών, από το οποιοδήποτε φασιστοειδές, αγράμματο, τσογλάνι που φοράει τη στολή, με τη συγκάλυψη και επικρότηση των συναδέλφων και προϊσταμένων του, φυσικά και κάποια στιγμή θα ξεπεταχτεί ένα μηδενικό που θα τη δει σερίφης.
Και όμως, όσον αφορά αυτό το μηδενικό, το Κράτος όχι μόνο θα του δώσει, με συνοπτικές διαδικασίες, ένα περίστροφο και ένα εθνόσημο, αλλά θα του εμπιστευτεί και την τήρηση των Νόμων. Θα τον αφήσει ελεύθερο να έχει οποιαδήποτε συμπεριφορά του κατέβει, απέναντι σε κάθε πολίτη που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Και εκεί ακριβώς είναι το σημείο που τόσο το Κράτος όσο και η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. έχουν αποτύχει παταγωδώς. Στο γεγονός ότι δεν μπορούν να δώσουν στο μπάτσο να καταλάβει ότι είναι υπηρέτης του πολίτη και όχι ο μάγκας που μπορεί να βρίζει, να χειροδικεί και να εκτελεί εν ψυχρώ.
Δεν μπορεί ο μπάτσος να μασάει τσίχλα, να παίζει μπεγλέρι και να κοτσάρει τουρίστριες με μίνι. Δεν μπορεί κάθε βράδυ στην Αθήνα να υπάρχουν διμοιρίες των ΜΑΤ με 20χρονα σαδιστικά στοιχεία που πάνω στη βαρεμάρα τους να έχουν το υφάκι του μεγάλου γαμιά. Δεν μπορεί το πεζοπόρο περίπολο να κοιτάει απαξιωτικά και ειρωνικά το μετανάστη και να τον τρομοκρατεί απλά για να περνάει την ώρα του. Δεν είναι δυνατόν σε περιπτώσεις ξυλοδαρμού ή τραυματισμού, τα επίσημα αστυνομικά ανακοινωθέντα να μιλάνε για «τσαμπουκαλεμένες ζαρτινιέρες» και «μαγικές σφαίρες» που κάνουν οχτάρια στον αέρα. Στην τελική, δεν μπορεί το Κράτος να δείχνει το πρόσωπο του κλασσικού Ελληναρά νταή μέσω των αμόρφωτων φασιστοειδών που προσλαμβάνει ως υπεύθυνους της τήρησης τάξης και του Νόμου. Εκτός από αντιαισθητικό, είναι και αντικοινωνικό. Ενίοτε, γίνεται και επικίνδυνο… θανάσιμα επικίνδυνο.
Φυσικά, μπορεί το κάθε φασιστόμουτρο να ονειρεύεται μια μέρα να γίνει ένα γουρούνι επαγγελματίας, αλλά στο σημείο ακριβώς που το Κράτος του δίνει αυτή τη δυνατότητα είναι που βρίσκονται και οι πολιτικές ευθύνες. Από τη στιγμή που το ίδιο το Κράτος δεν διασφαλίζει τη σωστή εκπαίδευση των αστυνομικών και τη συνεχή, αδιάκοπη και συχνή επαγγελματική αξιολόγηση μέσω ψυχομετρικών τεστ, ενδοϋπηρεσιακών αναφορών και γενικώς όλων αυτών των διαδικασιών που διασφαλίζουν τη σωστή λειτουργία του Σώματος, φυσικά και ο πυροβολισμός εν ψυχρώ ενός 15χρονου έχει πολλούς περισσότερους υπεύθυνους από έναν ψυχασθενή μπάτσο. Από τη στιγμή που κάθε μέρα έχουμε «μεμονωμένα περιστατικά» προσωπικών εξευτελισμών, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σωματικών επιθέσεων και ρατσιστικών συμπεριφορών, από το οποιοδήποτε φασιστοειδές, αγράμματο, τσογλάνι που φοράει τη στολή, με τη συγκάλυψη και επικρότηση των συναδέλφων και προϊσταμένων του, φυσικά και κάποια στιγμή θα ξεπεταχτεί ένα μηδενικό που θα τη δει σερίφης.
Και όμως, όσον αφορά αυτό το μηδενικό, το Κράτος όχι μόνο θα του δώσει, με συνοπτικές διαδικασίες, ένα περίστροφο και ένα εθνόσημο, αλλά θα του εμπιστευτεί και την τήρηση των Νόμων. Θα τον αφήσει ελεύθερο να έχει οποιαδήποτε συμπεριφορά του κατέβει, απέναντι σε κάθε πολίτη που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Και εκεί ακριβώς είναι το σημείο που τόσο το Κράτος όσο και η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. έχουν αποτύχει παταγωδώς. Στο γεγονός ότι δεν μπορούν να δώσουν στο μπάτσο να καταλάβει ότι είναι υπηρέτης του πολίτη και όχι ο μάγκας που μπορεί να βρίζει, να χειροδικεί και να εκτελεί εν ψυχρώ.
Δεν μπορεί ο μπάτσος να μασάει τσίχλα, να παίζει μπεγλέρι και να κοτσάρει τουρίστριες με μίνι. Δεν μπορεί κάθε βράδυ στην Αθήνα να υπάρχουν διμοιρίες των ΜΑΤ με 20χρονα σαδιστικά στοιχεία που πάνω στη βαρεμάρα τους να έχουν το υφάκι του μεγάλου γαμιά. Δεν μπορεί το πεζοπόρο περίπολο να κοιτάει απαξιωτικά και ειρωνικά το μετανάστη και να τον τρομοκρατεί απλά για να περνάει την ώρα του. Δεν είναι δυνατόν σε περιπτώσεις ξυλοδαρμού ή τραυματισμού, τα επίσημα αστυνομικά ανακοινωθέντα να μιλάνε για «τσαμπουκαλεμένες ζαρτινιέρες» και «μαγικές σφαίρες» που κάνουν οχτάρια στον αέρα. Στην τελική, δεν μπορεί το Κράτος να δείχνει το πρόσωπο του κλασσικού Ελληναρά νταή μέσω των αμόρφωτων φασιστοειδών που προσλαμβάνει ως υπεύθυνους της τήρησης τάξης και του Νόμου. Εκτός από αντιαισθητικό, είναι και αντικοινωνικό. Ενίοτε, γίνεται και επικίνδυνο… θανάσιμα επικίνδυνο.
