Αν κάποιος βρεθεί στη Λευκάδα, ανάμεσα στα χωριά Καριώτες και Νικιάνα, και κοιτάξει απέναντι στην Αιτωλοακαρνανία, θα δει αυτό:
Με την πρώτη ματιά, δεν φαίνεται και άσχημο. Τα όμορφα γαλάζια νερά της Λευκάδας με ένα όμορφο καταπράσινο βουνό απέναντι. Είναι όντως καταπράσινο; Ας κάνουμε ένα close-up:
Κατά μήκος του βουνού διακρίνεται κάτι που θυμίζει δρόμο. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα εργοτάξιο διάνοιξης δρόμου στο οποίο έχουν σταματήσει όλες οι εργασίες. Όπως θα δούμε παρακάτω, ο συγκεκριμένος δρόμος όχι μόνο δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, αλλά ταυτόχρονα η διάνοιξή του έχει προκαλέσει σημαντική περιβαλλοντική καταστροφή σε μία παρθένα καταπράσινη περιοχή έκτασης περίπου 3 - 4 τ.χλμ.Γεωγραφικά στοιχεία
Το εργοτάξιο βρίσκεται μέσα στα όρια του Δήμου Παλαίρου του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Τα έργα ξεκίνησαν πριν περίπου 4 χρόνια προκειμένου να κατασκευαστεί ασφαλτοστρωμένος δρόμος μήκους περίπου 9 χιλιομέτρων, ο οποίος θα ξεκινούσε από υπάρχον οδικό δίκτυο νοτιοδυτικά του χωριού Πογωνιά στην περιοχή Βαρκό, και συνεχίζοντας παραλιακά, για να καταλήξει στο χωριό Πλαγιά. Το έργο περιλάμβανε επίσης ασφαλτόστρωση του υπάρχοντος οδικού δικτύου στο Βαρκό. Μία google-φωτογραφία της ευρύτερης περιοχής, μπορείτε να βρείτε εδώ.
Η χρησιμότητα του δρόμου
Στον παρακάτω χάρτη φαίνεται το υφιστάμενο οδικό δίκτυο όπου με μωβ σημειώνεται η χάραξη του νέου δρόμου.
(κλικ για μεγέθυνση)
Το πρώτο ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί να βγει, είναι ότι ο συγκεκριμένος δρόμος δεν έχει κάποια μεταφορική χρησιμότητα, δεδομένου ότι η Λευκάδα εξυπηρετείται ούτως ή άλλως από τον οδικό άξονα Ε55 (που σύντομα θα αναβαθμιστεί και θα ενωθεί με την Ιόνια Οδό), ενώ υπάρχει ήδη δρόμος που εξυπηρετεί τη διαδρομή Πλαγιά – Πογωνιά. Ταυτόχρονα η διαδρομή Πάλαιρος - Λευκάδα, καλύπτεται από το υπάρχον οδικό δίκτυο μέσα σε χρόνο περίπου 15 - 20 λεπτών.
Το δεύτερο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι, στην ευρύτερη περιοχή της χάραξης του νέου δρόμου, δεν υπάρχει οικιστική ανάπτυξη, δεδομένου ότι η περιοχή καλύπτεται από καταπράσινη βλάστηση διαφόρων δέντρων και θαμνοειδών. Οι μοναδικές παραλίες εξυπηρετούνταν ήδη από το υφιστάμενο οδικό δίκτυο, αλλά για κάποιο λόγο έπρεπε να γίνει διάνοιξη ενός νέου δρόμου.
Τις προθέσεις αυτών που αποφάσισαν να «συλλάβουν» την ιδέα του έργου και να την υλοποιήσουν «μαρτυρά» κατά κάποιο τρόπο η Ενημερωτική Έκδοση του Δήμου Παλαίρου (Φύλλο 2, Μάρτιος 2007), στη σύντομη είδηση με τίτλο «ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Κ. ΝΟΜΑΡΧΗ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗΣ ΟΔΟΥ ΠΟΓΩΝΙΑΣ-ΝΕΑΣ ΠΛΑΓΙΑΣ». Σύμφωνα με τα γραφόμενα η χρηματοδότηση ολόκληρου του έργου έγινε με πόρους του Γ’ ΠΕΠ, και είχε συνολικό προϋπολογισμό 4.980.000 ευρώ, ενώ αναφέρεται η υποκατάσταση του πρώτου ανάδοχου με άλλον.
Στην ίδια έκδοση γίνεται αναφορά τόσο στις δηλώσεις του Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας κ. Σώκου όσο και του Δημάρχου Παλαίρου κ. Σολδάτου. Συγκεκριμένα : «Σε δήλωση του ο κ. Σώκος έκανε λόγο για δρόμο που οδηγεί στην ανάπτυξη και αναδεικνύει μια περιοχή εξαιρετικής ομορφιάς, ενώ ο κ. Δήμαρχος ότι το μόνο παράκτιο κομμάτι της Αιτωλ/νίας χωρίς δρόμο γίνεται πλέον προσβάσιμο από ντόπιους και επισκέπτες». Επίσης: «Ο κ. Σολδάτος δήλωσε ότι από την συνεργασία Δήμου και Νομαρχίας ο τόπος έχει τις προοπτικές να κάνει βήματα προόδου και ανάπτυξης αφού συνδυάζει τόσο παρθένο ορεινό όγκο όσο και φυσικές θάλασσες και ακτές που αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα του Δήμου σε σχέση με άλλους προορισμούς και η κατασκευή του συγκεκριμένου δρόμου αποτελεί βασική υποδομή για την ανάπτυξη της περιοχής».
Φυσικά οι προθέσεις ανάπτυξης ενός τόπου δεν είναι κατακριτέες. Εκεί όμως που τα πράγματα γίνονται λιγάκι πιο ύποπτα και σίγουρα κατακριτέα, είναι όταν η ανάπτυξη πρέπει οπωσδήποτε να γίνει σε «παρθένο ορεινό όγκο» και όχι σε υφιστάμενες οικιστικές ή ανεπτυγμένες περιοχές που θα μπορούσαν κάλλιστα να βελτιωθούν. Οι υποψίες ότι το όλο εγχείρημα μοιάζει περισσότερο με φούσκα από την οποία επωφελήθηκαν κάποιοι εις βάρος του περιβάλλοντος και της πραγματικής ανάπτυξης της περιοχής, επιβεβαιώνονται όταν κάποιος ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο.
Άλλωστε οι πραγματικές προθέσεις των τοπικών αρχόντων για την ανάπτυξη του τόπου φαίνονται τόσο από την έλλειψη κάδων σκουπιδιών στις παραλίες του δήμου (που σε συνδυασμό με τους μπουρτζόβλαχους παραθεριστές, παράγει ένα εκρηκτικό μείγμα διάσπαρτων σκουπιδιών), όσο και από την «αδιατάραχτη» και όζουσα λειτουργία σφαγείου (;) που λειτουργεί στην περιοχή και κατά πάσα πιθανότητα δεν πληροί ούτε τον υγειονομικό κανονισμό του Δήμου Βομβάης του 18ου αιώνα.
Το έργο
… έχει σταματήσει εδώ και ένα χρόνο περίπου. Εκτός από την περιβαλλοντική καταστροφή που έχει ήδη προκαλέσει, όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει προοπτική συνέχισής του, οπότε κατά πάσα πιθανότητα, ο «παρθένος ορεινός όγκος» θα παραμείνει για πάντα στην υπάρχουσα κατάσταση.
Ποια είναι η υπάρχουσα κατάσταση; Μοιραστείτε μαζί μας το αίσθημα ντροπής και αηδίας.
Ας ξεκινήσουμε λίγο μετά το Βαρκό με κατεύθυνση την Πλαγιά. Πρώτη στάση μία πρόχειρη περίφραξη προφανώς από βοσκό.
Μία τυπική φωτογραφία της περιοχής που δείχνει πώς ένας δρόμος μπορεί να «φάει» ένα βουνό.
Αυτοί πάντως που σίγουρα έκαναν πανηγύρια, θα πρέπει να ήταν οι εργολάβοι. Ανοίγεις που ανοίγεις έναν δρόμο, δεν κάνεις και κάνα-δυο λατομειάκια να βγάζεις δωρεάν υλικό; Δεν πρόκειται να σου πει κανείς κάτι.
Απολαμβάνοντας τον «παρθένο ορεινό όγκο»…
Ο «παρθένος ορεινός όγκος» εν ώρα ανάπτυξης. Ο συγκεκριμένος εκσκαφέας πρέπει να είναι ακινητοποιημένος μήνες τώρα. Εκτός αν λειτουργεί ενίοτε ως εκσκαφέας λατομείου.
Το υπέροχο ταξίδι στη φύση συνεχίζεται...
Μετά τον εγκαταλελειμμένο δρόμο, δεν θα ήταν άξιο απορίας αν σιγά σιγά άρχιζαν να ξεπετάγονται ιδιωτικές οικίες ή τουριστικές εγκαταστάσεις στον ευρύτερο «παρθένο ορεινό όγκο». Όπου υπάρχει δρόμος, υπάρχει και ελεύθερο πεδίο για κτηματογράφηση και η έννοια τουριστικής ή γενικότερης ανάπτυξης στην Ελλάδα, για κάποιον λόγο συμβαδίζει με περισσότερο τσιμέντο. Αυτό όμως είναι άλλο μεγάλο θέμα από μόνο του.
Η έλλειψη περιβαλλοντικής συνείδησης, οι καταπατήσεις και οι αποχαρακτηρισμοί εκτάσεων περιβαλλοντικής σημασίας, η παραβατικότητα και η γενικότερη έλλειψη σεβασμού προς το περιβάλλον είναι συνηθισμένα θέματα για την Ελλάδα. Ακόμα πιο συνηθισμένο είναι, όλα τα παραπάνω να συνοδεύονται με διάφορα συμφέροντα, άλλοτε σημαντικής πολιτικής ή οικονομικής φύσης, και άλλοτε σε μικρότερη κλίμακα, τοπικού και ολιγοπωλιακού χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, ο μεγάλος χαμένος είναι το περιβάλλον και κατά συνέπεια η κοινωνία, ενώ ο μεγάλος νικητής είναι κάποιο ή κάποια λαμόγια που καταφέρνουν να αποκομίζουν μερίδια από τον δημόσιο πλούτο. Φυσικά πάντα νόμιμα και με πανηγυρικά τσάμικα.
