Η αυτοκτονία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε περίπου πέρσι το καλοκαίρι. Τα κροκοδείλια δάκρυα του κ. Λοβέρδου αγόρασαν το σχοινί, ο «πατριωτισμός» της Κας Κατσέλη το έκαναν θηλιά, το αντάρτικο κατά της Κας Μπιρμπίλη κρέμασε τη θηλιά από την οροφή, και η «ηθική» Κα Βάσω Παπανδρέου έκανε το βήμα πάνω στο σκαμνί. Το μόνο που λείπει είναι κάποιος για να το κλωτσήσει.
Η ουσιαστική πολιτική διαμάχη που διεξάγεται στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο δεν έχει κομματική χροιά, παρόλο που τα διάφορα παπαγαλάκια θα επιθυμούσαν το αντίθετο. Η σύγκρουση στο πολιτικό τοπίο είναι καθαρά μεταξύ του συντηρητισμού και του εκσυγχρονισμού, αλλά σε υπερκομματικό επίπεδο. Αν παρατηρήσεις, όσες κυβερνητικές αποφάσεις ή τακτικές είναι επιπόλαιες ή λανθασμένες, στην ουσία διέπονται από μία συντηρητική εσωστρέφεια και ατολμία. Το ίδιο ισχύει και σε ανάλογες θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αντιθέτως, οι αποφάσεις που περιλαμβάνουν κάποια υπέρβαση ή κάποια νεωτεριστική αντίληψη, συνήθως είναι θετικές. Επί της ουσίας οι καθημερινές πολιτικές διαμάχες γίνονται μεταξύ της σαλάτας «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια-συντεχνία-βόλεμα-προσωποπαγή συμφέροντα» και οποιασδήποτε ιδέας έξω από αυτή.
Στην σαρκαστική φράση (που υποθέτω πως συνοδεύτηκε με το γνωστό απλανές βλέμμα) της Κας Παπανδρέου «Αν είναι έτσι να νομιμοποιήσουμε τα ναρκωτικά και την πορνεία για να έχει έσοδα το κράτος», η υπέρβαση θα ήταν μία απάντηση του τύπου «Δεν είναι κακή ιδέα. Ας τη συζητήσουμε, για να δούμε ποια ακριβώς είναι τα οφέλη και ποια τα αρνητικά». Όμως κάτι τέτοιο φυσικά δε συνέβη. Το φάντασμα εκείνης της εκπομπής του κ. Τριανταφυλλόπουλου προ δεκαετίας σχεδόν, με την κατεστραμμένη οικογένεια από τον τζόγο και τη δακρύβρεχτη μουσική, φαίνεται πως πλανήθηκε πάνω από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, και δεν σήκωνε περαιτέρω συζητήσεις.
Οι Έλληνες πολιτικοί, ως μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, εκτός από τον συντηρητισμό τους έχουν και έναν «νταλκά» παραπάνω˙ είναι ψηφοθήρες. Οπότε όχι μόνο λειτουργούν ως το μέσο άτομο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά πριν από οποιαδήποτε λήψη αποφάσεων σκέφτονται και κατά πόσο αυτό το μέσο άτομο θα ενέκρινε αυτές τις αποφάσεις. Μία από τις αγαπημένες ατάκες του μέσου ατόμου είναι το «κοινό μυστικό» (το «ταμπού» ελληνιστί). Έτσι η Κα Παπανδρέου, όπως και όλο το συντηρητικό συρφετό του ελληνικού πολιτικού κόσμου γνωρίζει πολύ καλά το κοινό μυστικό πως ο τζόγος είναι ευρέως διαδεδομένος στη χώρα μας, ή ότι στις ηλικίες κάτω των 40 κυρίως, δεν είναι πλέον και τόσο σπάνιο το κάπνισμα ενός μπάφου. Και αυτές οι ασχολίες δεν είναι κάτι το τόσο τραγικό δεδομένου ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους γίνονται με μέτρο και δεν αποτελούν κάποια φοβερή παράκαμψη της καθημερινής ρουτίνας. Το σκεπτικό ότι η νομιμοποίηση του τζόγου ή των ναρκωτικών είναι ανήθικη και θα σπρώξει περισσότερο κόσμο σε αυτά είναι τόσο παράλογο όσο η πεποίθηση πως το νόμιμο αλκοόλ μας έχει κάνει όλους αλκοολικούς ή ότι η ύπαρξη του χρηματιστηρίου μας έχει κάνει όλους επενδυτές υψηλών ρίσκων. Ο τζογαδόρος ή ο χρήστης θα βρουν τρόπο να τζογάρουν ή να κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών αντίστοιχα, είτε αυτά είναι νόμιμα είτε όχι. Τί πιο αυτονόητο από τη νομιμοποίησή τους που εκτός από τα έσοδα στο Κράτος θα υπάρχει και καλύτερος έλεγχος των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων;
Το πρόβλημα λοιπόν των πολιτικών, και κυρίως του ΠΑΣΟΚ που υποτίθεται ότι προσπαθεί να εκπροσωπεί τον προοδευτικό χώρο, είναι ότι στην πράξη αρνείται να δεχτεί αυτό τον ρόλο για χάρη ενός συντηρητισμού που εκτός του ότι είναι υπεύθυνος κατά ένα μεγάλο ποσοστό για την κρίση, περιλαμβάνει και ηθικά ψευδοδιλλήματα μιας άλλης εποχής. Η κίνηση «ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω» δεν είναι ακριβώς προοδευτική, ούτε εκσυγχρονιστική. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη και την κρίση που απαιτεί πιο γρήγορες, τολμηρές και καινοτομικές αποφάσεις, επί της ουσίας και σε μεγέθη πραγματικού χρόνου, η κυβέρνηση κάνει ένα βήμα μπροστά και τρία πίσω.
Για να χρησιμοποιήσω και ένα ελαφρώς κυνικό παράδειγμα, στους πεζοναύτες μαθαίνουν πως από τη στιγμή που θα βγάλεις το όπλο από τη θήκη, πρέπει να το χρησιμοποιήσεις. Αν διστάσεις έστω και ένα δευτερόλεπτο, ή θα σε σκοτώσει ο άλλος πρώτος ή θα χάσεις τον έλεγχο και θα περιπλέξεις την κατάσταση με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Εδώ και ένα χρόνο, το ΠΑΣΟΚ έχει βγάλει το όπλο, και απλά το κραδαίνει άτακτα προς διάφορες κατευθύνσεις.
