Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Οδηγώντας...

Μερικές σκέψεις με τις οποίες σκότωσα την ώρα μου σε πρόσφατη εξόρμηση…

  • Το αυτοκίνητο στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένα μέσο μεταφοράς. Η χρήση του ως κοινωνικό στάτους, ο τρόπος που κινείται στον δρόμο μόνο του αδιαφορώντας για την υπόλοιπη κίνηση, η ευκολία με την οποία γίνονται διαφόρων ειδών παραβάσεις, η έλλειψη σεβασμού τόσο στον ΚΟΚ όσο και στους υπόλοιπους οδηγούς, η αδιαφορία σε θέματα ασφαλείας, η συνεχής επιθετική συμπεριφορά του οδηγού ή η συνεχής επιφυλακτικότητα, σίγουρα καθιστούν το αυτοκίνητο το ύψιστο σύμβολο του νεοελληνικού πολιτισμού.
  • Ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω τη μαθηματική ακρίβεια με την οποία είναι οριοθετημένες κάποιες κατηγορίες αυτοκινήτων στους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους, ιδίως κατά την περίοδο εξόδων από τα αστικά κέντρα. Οι κάγκουρες στο golf, το αμίλητο και σοβαροφανές ζευγάρι που κοιτάζει μόνο μπροστά και ευθεία, υποδηλώνοντας πόσο έχει βαρεθεί τη ζωή του στο SUV, η «λαϊκή οικογένεια» με τον πατέρα στη θέση του οδηγού, την πεθερά στη θέση του συνοδηγού με το χέρι στο χερούλι πάνω από την πόρτα, τη γυναίκα και το παιδί στο πίσω κάθισμα, τα σακάκια και οι τουαλέτες να κρέμονται από τα χερούλια και το πίσω τζάμι τιγκαρισμένο με ένα σωρό δώρα και βαλίτσες (για το τριήμερο μόνο) στο Nissan.
  • Έχουμε υποτιμήσει πολύ το αναβοσβήσιμο των φώτων, δεδομένου ότι είναι η υπέρτατη νεοελληνική πράξη. Τα φώτα αναβοσβήνουν από πίσω μας για να μας πούνε «κάνε στη μπάντα, περνάω», είτε από μπροστά μας για να μας προειδοποιήσουν για το επικείμενο μπλόκο της τροχαίας. Νομίζω πως θα ήταν πιο ειλικρινές και τίμιο αν με τον διακόπτη που αναβοσβήνουμε τα φώτα ενεργοποιούσαμε και δυο-τρία κλαρίνα, τίποτα μπουζούκια και μια ντουζίνα ελληνικές σημαίες που θα βγαίνουν από την οροφή και θα ανεμίζουν ολόγυρα από το αυτοκίνητο.
  • Μετά από 20 σχεδόν χρόνια οδήγησης σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια έχω καταλήξει στην εξής αιρετική διαπίστωση: Οι ελληνικοί δρόμοι, παρά τα μαύρα χάλια τους, είναι οι λιγότερο υπαίτιοι για τη συντριπτική πλειοψηφία των οδικών ατυχημάτων.
  • Στους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους δεν υπάρχουν μηχανές άνω των 750cc. Υπάρχουν μόνο speeder bikes.
  • Μία άτυπη ανακωχή γίνεται όταν δημιουργείται μποτιλιάρισμα στα διόδια. Ξαφνικά μπορείς να δεις από κοντά τα πρόσωπα των οδηγών που μπορεί να έβρισες πριν λίγη ώρα. Στο Saxo που σου έκανε επικίνδυνη προσπέραση βρίσκεται ένας 50άρης που ακούει Rossini και γουστάρει. Στο Smart που είχε καταλάβει την αριστερή λωρίδα και πήγαινε με 40 χλμ/ώρα βρίσκεται μία όμορφη νεαρή κοπέλα που τρώει να νύχια της. Και ένα σωρό άλλος κόσμος με τον οποίον ταξίδευες σχεδόν μαζί τα τελευταία 100-200 χιλιόμετρα, ξαφνικά χάνει την υπόσταση του απρόσωπου αυτοκινήτου, και αποκτάει μία ανθρώπινη. Όλοι μαζί, αλληλέγγυοι στο μποτιλιάρισμα των διοδίων.
  • Όσο για τα ΚΤΕΛ…



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...