Όσοι έχουν τύχει να βρεθούν σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ή λοιπών φασιστοειδών, το ξέρουν το σκηνικό. Τα ΜΑΤ βρίσκονται εκεί όχι για να αποτρέψουν ενδεχόμενες φασιστικές ή ρατσιστικές πράξεις, αλλά για να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει καμία σύγκρουση με ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Παρόλο που είναι κοινό, δεν είναι πλέον καθόλου μυστικό ότι στον Αγ. Παντελεήμονα και άλλες περιοχές όπου οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» προπηλακίζουν και ασκούν συνεχόμενη ψυχική και σωματική βία σε αλλοδαπούς, η αστυνομία επεμβαίνει μόνο με τη μορφή προφορικών υποδείξεων. Οι κλούβες και το αδιάλλακτο πρόσωπο της αστυνομίας φαίνεται πως εξαντλείται μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων.
Το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου 2010, οι συγκεκριμένες περιοχές των Πατησίων, πέρα από την άτυπη αστυνομική ασυλία, είχαν και άλλο λόγο να πανηγυρίζουν. Ο ακροδεξιός κ. Μιχαλολιάκος, στηριζόμενος από τη Χρυσή Αυγή, εκλέγεται για το νεοσύστατο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων. Εκμεταλλευόμενος την αδιαφορία του Κράτους για τις καταστάσεις που κλιμακώνονταν στην ευρύτερη περιοχή και έχοντας φορτώσει τα λαϊκά στρώματα με μίσος και απέχθεια για τους μετανάστες, ο κ. Μιχαλολιάκος συσπειρώνει υπό το «φιλολαϊκό» και αγανακτισμένο πρόγραμμά του ένα μερίδιο πολιτών που θεώρησαν πως βρήκαν εύκολη διέξοδο στα προβλήματά τους.
Κι όμως, την ώρα που τα κομφετί γέμιζαν την ατμόσφαιρα γύρω από το πολιτικό γραφείο του κ. Μιχαλολιάκου και οι ξυρισμένες αμοιβάδες χαιρετούσαν ναζιστικά από κάτω, οι υπόλοιποι Αθηναίοι είχαν επιδοθεί σε μία ιδεολογική διαμάχη με επίκεντρο την αποχή. Με ποσοστό συμμετοχής στον πρώτο γύρο των εκλογών περίπου 43%, οι 10.222 ψήφοι του κ. Μιχαλολιάκου, κατάφεραν να του εξασφαλίσουν έδρα στον Δήμο Αθηναίων, ενώ το 57% των απεχόντων πουλούσε ιδεολογία προσπαθώντας να εξηγήσει την «ώριμη» πολιτική του στάση.
Οι μήνες πέρασαν, η Χρυσή Αυγή έχει πλέον επίσημη θέση και εκπροσώπηση στον Δήμο Αθηναίων, και η θέση αυτή φαίνεται πως εμπνέει το κάθε είδους φασιστοειδές να δρα κατά το δοκούν υπό το αδιάφορο βλέμμα της αστυνομίας. Βάλε μέσα στη συνταγή τη συνεχιζόμενη αδιαφορία της Πολιτείας και την φαρσοκωμωδία με τους 300 της «Υπατίας», και έχεις έτοιμο το τέλειο εκρηκτικό μείγμα που περιμένει απλά την αφορμή.
Η αφορμή δόθηκε με την πρόσφατη φονική ληστεία στο κέντρο της Αθήνας. Χθες το βράδυ, οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που πήγαν στο σημείο όπου δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο άτυχος άνθρωπος, συσπειρώθηκαν με ακροδεξιά στοιχεία και με πρόσχημα την αγανάκτησή τους, κυνηγούσαν και ξυλοκοπούσαν όποιον περαστικό αλλοδαπό πετύχαιναν. Έσπασαν μαγαζιά, τζαμαρίες εισόδων πολυκατοικίας, και παραβίασαν σπίτια υπό το αμήχανο βλέμμα της αστυνομίας, η μοναδική ανησυχία της οποίας ήταν μην τυχόν και οι βιαιοπραγίες των φασιστών εξαπλωθούν σε παραπλήσιες καταλήψεις αντιεξουσιαστών. Αυτή ήταν δηλαδή η βασική μέριμνα της Πολιτείας. Τα δικαιώματα των μεταναστών που ούτως ή άλλως έχουν τσαλαπατηθεί με κάθε τρόπο πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.
Λυπάμαι που θα σας ξενερώσω ανοιξιάτικα, αλλά ο έρωτας ΕΛ.ΑΣ. και Χρυσής Αυγής πρέπει να λάβει άμεσα τέλος. Είναι κατανοητή η επιθυμία της Πολιτείας να μην «ερεθίζει» τα ευερέθιστα ακραία στοιχεία της κοινωνίας, αλλά σε περιπτώσεις όπως η χθεσινή που είναι ξεκάθαρο το πόσο έχει χαθεί ο έλεγχος οφείλει να πάρει σαφή θέση. Και επί τη ευκαιρία να απομακρύνει τα ίδια στοιχεία μέσα από τα σώματα ασφαλείας που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται το δημοκρατικό πολίτευμα. Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται μεν από κότες, αλλά όταν το φίδι έχει σκάσει ήδη κεφάλι, απαιτούνται πιο έμπρακτες δράσεις.
