Χθες έγραψα στο facebook το εξής status:
"Αγαπητοί απέχοντες. Ευχαριστούμε που για άλλη μία φορά μας δίνετε το ελεύθερο να ψηφίσουμε εμείς για εσάς και να αναδείξουμε τα λαμόγια που θέλουμε χωρίς δυσκολία. Με ιδιαίτερη εκτίμηση, τα λαμόγια ψηφοφόροι".
Φυσικά, όπως αναμενόταν ξεκίνησαν τα σχόλια. Κάποια θετικά και κάποια αρνητικά. Από την αρχή της εμφάνισης των πρώτων αρνητικών σχολίων, ξεκαθάρισα ότι το ζήτημα της αποχής στις εκλογές είναι καθαρά μαθηματικό, όπως άλλωστε έχω εξηγήσει και εδώ. Δηλαδή, ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας μας για την πολιτική, τους υποψήφιους, το εκλογικό σύστημα, την ποιότητα της Δημοκρατίας μας, κλπ, η σκληρή πραγματικότητα στην καταμέτρηση των ψήφων και την ανάδειξη του νικητή, δεν παύει να είναι καθαρά μαθηματική.
Μπήκα μάλιστα και στον κόπο να εξηγήσω την μαθηματική υπόσταση, με το εξής παράδειγμα:
"Το 100% σε ένα εκλογικό σώμα που ψηφίζουν όλοι ανταποκρίνεται στο 100% των ψηφισάντων. Το 100% σε ένα εκλογικό σώμα που ψηφίζει το 70%, ανταποκρίνεται στο 70% των ψηφισάντων. Άρα αν ο πρώτος (πχ ο Κακλαμάνης), έπαιρνε 30% με όλο το εκλογικό σώμα να συμμετέχει, με 30% αποχή θα πάρει τελικά 30*(100/70)% = 42,85%"
Υπέθεσα ότι εκεί θα έληγαν όλες οι παρερμηνείες. Όχι για να βγω εγώ από πάνω όντας ο δικαιωμένος, αλλά απλά για να γίνει κατανοητό το «μαθηματικό» επιχείρημα. Στη συνέχεια, ανέβασα και έναν σύνδεσμο από το ιστολόγιο του Αλεξάκου, από το οποίο αντιγράφω τα εξής:
* * *
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2006
εγγεγραμένοι 514,114
ψήφισαν 297,004
Κακλαμάνης 126,877
Σκανδαλίδης 79,463
Τσίπρας 28,964
Χαλβατζής 24,169
Συμπεράσματα:
1. Η αποχή ήταν 48%
2. Ο νυν δήμαρχος έχει ψηφιστεί από το 25% των εγγεγραμένων.
Ερωτήσεις:
- Πόσοι από εμάς δεν ψήφισαν;
- Πόσοι από εμάς ακούσαμε χαμογελώντας κάποιον φίλο/συγγενή να λέει "δεν ψηφίζω".
Οι ευθύνες για το Δεντροκτόνο δήμαρχο βαραίνουν περισσότερο αυτούς που ΔΕΝ ψήφισαν παρά αυτούς που έκαναν την ατυχέστατη επιλογή.
* * *
Οι φωνές όμως δεν σώπασαν. Τουναντίον εντάθηκαν ακόμα περισσότερο. Άρχισαν για άλλη μια φορά τα περί μη συμμετοχής στο τσίρκο, την ξεφτιλισμένη και πουλημένη δημοκρατία που έχουμε, το καθαρό κούτελο στην κοινωνία που θα έχει ο απέχων, και γενικώς ένα σωρό ιδεολογικές τοποθετήσεις.
Προσωπικά, δεν έχω πρόβλημα με την έκφραση της ιδεολογίας του καθενός. Πόσο μάλλον όταν το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής με βρίσκει σύμφωνο. Εκεί που αρχίζω να έχω πρόβλημα είναι η έλλειψη συνεννόησης στα στοιχειώδη. Όταν λες δηλαδή σε κάποιον ότι 1 + 1 = 2, και αυτός σου απαντάει: «Όχι! 1 + 1 = όλοι οι υποψήφιοι είναι καραγκιόζηδες και πουλημένοι».
Βέβαια, δε νομίζω ότι εκπλήσσεται κανείς από τις ad hoc τοποθετήσεις σε διάφορα θέματα που αναρτώνται στο διαδίκτυο, όπου ο σχολιασμός είναι ελεύθερος για κάθε περαστικό, όπως θα έπρεπε να είναι άλλωστε. Αλλά όπως και να το κάνουμε, εμένα προσωπικά με ενοχλεί ακόμα περισσότερο όταν σε περιστάσεις που απαιτούν λίγο μεγαλύτερη σοβαρότητα, ορισμένοι προτιμούν να προτάσσουν την εξυπνακίστικη ψωροπερηφάνια τους, παρά να ξοδέψουν ένα λεπτό παραπάνω και να σκεφτούν λογικά. Στην τελική όλοι οι διάλογοι που έχουν προοπτική να εξελιχθούν σε κάτι πιο θετικό ή δημιουργικό στην Ελλάδα, εκεί σταματάνε˙ στην ψωροπερηφάνια του καθενός, που μπορεί να λέει κάποια σωστά πράγματα αλλά πάνω στην ισοπέδωσή του δεν αφήνει περιθώρια για να προχωρήσει ο διάλογος προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Και αύριο ή σε μία εβδομάδα, θα εκνευριστώ ακόμα περισσότερο όταν τις θέσεις εξουσίας σε Δήμους και Περιφέρειες θα τις καταλάβουν άτομα όπως ο Κακλαμάνης, ο Κιλικίας, ο Ψωμιάδης και ο Γκιουλέκας. Όχι επειδή θα αποδειχτεί για άλλη μια φορά πόσο για τα μπάζα είμαστε ως λαός αλλά επειδή αυτοί που θα μπορούσαν να είχαν κάνει τη διαφορά, προτίμησαν να κάτσουν στον καναπέ τους και να πουλάνε ιδεολογία σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της μεταπολίτευσης. Και βέβαια δεν θα εκπλαγώ αν μετά τις εκλογές, τα ίδια άτομα συνεχίσουν να ασκούν κριτική για την κατάντια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης αλλά και του γνωστού σάπιου πολιτικού συστήματος.
