Ανοιχτή επιστολή προς το Υπουργείο Πολιτισμού
Αγαπητό ΥΠ.ΠΟ.,
Ονομάζομαι ελληνάκι και από μικρός έμαθα να εμπιστεύομαι το καλό λάδι ελιάς. Μάλιστα στο σχολείο έμαθα ότι και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μία παρόμοια σχέση εμπιστοσύνης με το ελαιόλαδο, αν και ως μαθητής ομολογώ ότι δεν πρόσεχα ιδιαίτερα στα μαθήματα που είχαν να κάνουν με την αρχαία Ελλάδα.
Από τη μία είχαμε αυτούς τους δεινόσαυρους καθηγητές που βαριόντουσαν τη ζωή τους, και από την άλλη εκείνα τα τελείως άσχημα και άχαρα βιβλία. Αφήστε δε το γεγονός ότι όταν αρχίσαμε να αναλύουμε αρχαία κείμενα, το ζητούμενο ήταν βασικά να ξέρουμε να κάνουμε γραμματική ανάλυση στα αρχαία ελληνικά παρά να αναλύουμε τα καθεαυτώ κείμενα και το πνεύμα των συγγραφέων τους.
Έτσι, ντρέπομαι που το λέω αλλά, όταν έφυγα στο εξωτερικό για σπουδές, βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω και να μάθω κάποια πράγματα για την αρχαία Ελλάδα, από ξένα βιβλία που ήταν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. (Ναι, εκεί στα εξωτερικά έχουν και τέτοια). Επίσης, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι ο μέσος κουτοφράγκος ήξερε και καμιά εκατοστή περισσότερα πράγματα για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό από ότι εγώ, πράγμα που φυσικά με έφερνε σε δύσκολη θέση, δεδομένου ότι βομβαρδιζόμουνα από ερωτήσεις. Απλά, επειδή πάντα κατάφερνα να αλλάζω θέμα στη συζήτηση, δεν χρειάστηκε ποτέ να τους πω τη δική μου γνώμη για την Πολιτεία του Πλάτωνα ή τη σχέση αρχιτεκτονικής και περιβάλλοντος στην αρχαία Ελλάδα. Αντ’ αυτού τους απαντούσα με την ερώτηση αν έχουν δοκιμάσει ποτέ κεμπαμπ από τον Θανάση στο Μοναστηράκι που είναι στις παρυφές της Ακρόπολης και γρήγορα το θέμα άλλαζε.
Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα που αποκόμισα, τόσο από τα ξένα βιβλία όσο και από τους κουτοφράγκους, ήταν ότι πρέπει να ήμασταν και πολύ κουλ και χάι πολιτισμός. Τόσο κουλ και χάι, που κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες έρχονται από όλο τον κόσμο για να δουν από κοντά το μεγάλο σύμβολο αυτού του πολιτισμού. Την Ακρόπολη των Αθηνών.
Στην Ακρόπολη των Αθηνών έτυχε να βρεθώ την προηγούμενη Κυριακή, μετά από πολλά χρόνια. Ναι ξέρω, ντροπή μου, φτου μου, κλπ, όμως τελικά πήγα και φυσικά αποκόμισα πολλές εντυπώσεις.
(Σημ: Επειδή ο «Αρχαιολογικός Χώρος της Ακρόπολης» ακούγεται σαν κάτι πολύ δραματικό και επιβλητικό, και επειδή θα τον χρησιμοποιώ τακτικά, για χάρη συντομίας θα αναφέρομαι σε αυτόν με τα αρχικά του. Δηλαδή ΑΧΑ! Θα βάζω και θαυμαστικό για να τονίζω τον θαυμασμό μου αλλά και την αντικειμενική αξία του χώρου).
Ας ξεκινήσουμε με τους πανταχού παρόντες φύλακες που περισσότερο μου θύμισαν παλαίουρες φαντάρους σε σκοπιά παρά φύλακες του ΑΧΑ!.
Οι φύλακες λοιπόν είχαν αυτό το κατιτίς. Δε λέω. Ωραία μελαμψά αγόρια και κοπέλες που κοίταζαν δεξιά – αριστερά, αλλά να, πώς να το πω... κάτι δεν κόλλαγε. Δηλαδή όλοι ήταν ντυμένοι λες και βγήκαν Κυριακή μεσημέρι για καφέ στο Μπουρνάζι. Φορούσαν γυαλί από Ray-Ban και πάνω και όσοι δεν μασούσαν τσίχλα, σαβούριαζαν σουβλάκια, μπουγάτσες κλπ. Όταν ήθελαν να απομακρύνουν κάποιον τουρίστα από ένα μάρμαρο, σφύριζαν με τη σφυρίχτρα και του έκαναν νόημα με το χέρι του στυλ «αλέ αλέ», όπως κάνουν οι τροχονόμοι. Θα πρέπει βέβαια να αναγνωρίσω το γεγονός ότι το επίπεδο αγγλικών των εν λόγω φυλάκων είναι κλάσεις ανώτερο από αυτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου αφού μετά το «μουβ ον, μουβ ον», έβαζαν και ένα «πληζ». Σε αυτό οφείλω να σας συγχαρώ καθώς αποδεικνύεται ότι μάλλον κάτι αποκομίζουν και οι φύλακες από τα υποχρεωτικά σεμινάρια που παρακολουθούν.
Σε ολόκληρο τον ΑΧΑ! λοιπόν, υπήρχαν διάφοροι διάσπαρτοι τέτοιοι τύποι που αφού είχαν κρεμασμένα κάτι ταμπελάκια, μάλλον φύλακες θα ήταν. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να δηλώσω τη συμπαράστασή μου στην μοναχική φύλακα των προπυλαίων (που φορούσε ένα εξίσου ωραίο συνολάκι με γυαλιά DG και τρέντι ντύσιμο τζην), η οποία ήταν μόνη της και δεν μπορούσε να κάνει πηγαδάκι με άλλους φύλακες όπως έκαναν οι περισσότεροι. Έτσι όμως όπως στεκόταν επιβλητική ανάμεσα στους κίονες, με το μοιραίο και καχύποπτο βλέμμα πάνω σε κάθε τουρίστα, τα χέρια στη μέση, και τα πόδια ελαφρώς ανοιχτά, κατάλαβα ότι πρόκειται περί φύλακα που δεν σήκωνε αστεία.
Δε λέω... Ωραίο το Ελληναράδικο λουκ και στυλ μέσα στον ΑΧΑ!. Απλά επειδή οι συγκεκριμένοι Ελληναράδες είναι και η «ανθρώπινη βιτρίνα» του μαγαζιού που ονομάζεται «Αρχαιολογικός Χώρος», μήπως να αλλάζατε την κολεξιόν με κάτι πιο φιλικό, ευγενικό, χαμογελαστό, εξυπηρετικό και αξιοπρεπές;
Μία άλλη σημαντική εντύπωση, εκτός από τα παιδιά από το Μπουρνάζι, ήταν και το εργοτάξιο που υπάρχει μέσα στον ΑΧΑ!. Δεν ξέρω από πότε έχει να ανέβει κανένας αξιωματούχος του ΥΠ.ΠΟ εκεί πάνω αλλά τα παιδιά της Α’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, το έχουν κάνει ψιλο-αχούρι. Έχουν γεμίσει ολόκληρο το βράχο με τα παιχνίδια τους. Θα μου πείτε, οι άνθρωποι κοτζάμ αναστήλωση του Παρθενώνα κάνουν και αυτά δεν είναι παίξε-γέλασε πράγματα. Ναι, αλλά σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο χώρος είναι επισκέψιμος. Μάλιστα δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, μεταξύ των οποίων επισκεπτών βρίσκονται, εκτός από βλαχαδερά πάσης εθνικότητας και διάφοροι επιστήμονες, αρχηγοί Κρατών, ερευνητές, κλπ. Το ξέρω ότι ακούγεται απίστευτο αλλά ισχύει.
Γνωρίζω φυσικά ότι τους ξένους επισκέπτες δεν πρέπει να τους έχετε και σε καλή υπόληψη, αλλά προφανώς το ίδιο ισχύει και για τους αρχαιολογικούς χώρους. Επειδή βέβαια εγώ, σε αντίθεση με εσάς, είμαι απολίτιστος και αγράμματος, μπήκα στην ιστοσελίδα σας για να δω πως ορίζετε εσείς έναν αρχαιολογικό χώρο. Διαβάζω λοιπόν:
«Οι αρχαιολογικοί χώροι και οι τόποι ιστορικού ενδιαφέροντος αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον»
Πολύ ωραίο και πιασάρικο. Μπράβο! Όσον αφορά τον ΑΧΑ! όμως, δεν μπορώ να πω ότι αποκόμισα κάτι τέτοιο. Εκτός αν το θέμα με την ακαταστασία, τα containers στη μέση του ΑΧΑ! και το εργοτάξιο έχουν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα. Δηλαδή όντως συνδέουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό με τον σύγχρονο.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη που απέσπασα αυτά τα λίγα λεπτά από το χρόνο σας και ενώ τελείτε σημαντικό έργο για την ανάδειξη και προώθηση του πολιτισμού. Όλοι γνωρίζουν ότι τον τελευταίο χρόνο έχετε αναδειχθεί στο πιο δραστήριο και παραγωγικό Υπουργείο της χώρας. Όλοι οι Έλληνες πολίτες ακούνε Υπουργείο Πολιτισμού και δακρύζουν... από χαρά.
Με Εκτίμηση,
ελληνάκι
Υ.Γ. Τον βαρύγδουπο πρόλογό μου, που δεν έχει και μεγάλη συνοχή με το υπόλοιπο κείμενο, μπορείτε να τον προωθήσετε στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Αστρολογίας. Μετά να κάνετε μία μεικτή επιτροπή από τα δύο Υπουργεία, που θα απαρτίζεται από διάφορες επιδοτούμενες επιστημονικές υπο-επιτροπές, κλιμάκια από άλλα Υπουργεία, νομικά και φυσικά πρόσωπα, παπάδες, δημοσιογράφους και καμιά διακομματική βουλευτική επιτροπή, τίποτα επιστημονικούς συμβούλους, κουμπάρους κλπ προκειμένου να συζητήσετε το θέμα της διδασκαλίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στα σχολεία και της σημασίας του ΑΧΑ!. Μόνον έτσι θα εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και θα ληφθούν δυναμικές, καινοτόμες και αποτελεσματικές αποφάσεις.
Αγαπητό ΥΠ.ΠΟ.,
Ονομάζομαι ελληνάκι και από μικρός έμαθα να εμπιστεύομαι το καλό λάδι ελιάς. Μάλιστα στο σχολείο έμαθα ότι και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μία παρόμοια σχέση εμπιστοσύνης με το ελαιόλαδο, αν και ως μαθητής ομολογώ ότι δεν πρόσεχα ιδιαίτερα στα μαθήματα που είχαν να κάνουν με την αρχαία Ελλάδα.
Από τη μία είχαμε αυτούς τους δεινόσαυρους καθηγητές που βαριόντουσαν τη ζωή τους, και από την άλλη εκείνα τα τελείως άσχημα και άχαρα βιβλία. Αφήστε δε το γεγονός ότι όταν αρχίσαμε να αναλύουμε αρχαία κείμενα, το ζητούμενο ήταν βασικά να ξέρουμε να κάνουμε γραμματική ανάλυση στα αρχαία ελληνικά παρά να αναλύουμε τα καθεαυτώ κείμενα και το πνεύμα των συγγραφέων τους.
Έτσι, ντρέπομαι που το λέω αλλά, όταν έφυγα στο εξωτερικό για σπουδές, βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω και να μάθω κάποια πράγματα για την αρχαία Ελλάδα, από ξένα βιβλία που ήταν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. (Ναι, εκεί στα εξωτερικά έχουν και τέτοια). Επίσης, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι ο μέσος κουτοφράγκος ήξερε και καμιά εκατοστή περισσότερα πράγματα για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό από ότι εγώ, πράγμα που φυσικά με έφερνε σε δύσκολη θέση, δεδομένου ότι βομβαρδιζόμουνα από ερωτήσεις. Απλά, επειδή πάντα κατάφερνα να αλλάζω θέμα στη συζήτηση, δεν χρειάστηκε ποτέ να τους πω τη δική μου γνώμη για την Πολιτεία του Πλάτωνα ή τη σχέση αρχιτεκτονικής και περιβάλλοντος στην αρχαία Ελλάδα. Αντ’ αυτού τους απαντούσα με την ερώτηση αν έχουν δοκιμάσει ποτέ κεμπαμπ από τον Θανάση στο Μοναστηράκι που είναι στις παρυφές της Ακρόπολης και γρήγορα το θέμα άλλαζε.
Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα που αποκόμισα, τόσο από τα ξένα βιβλία όσο και από τους κουτοφράγκους, ήταν ότι πρέπει να ήμασταν και πολύ κουλ και χάι πολιτισμός. Τόσο κουλ και χάι, που κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες έρχονται από όλο τον κόσμο για να δουν από κοντά το μεγάλο σύμβολο αυτού του πολιτισμού. Την Ακρόπολη των Αθηνών.
Στην Ακρόπολη των Αθηνών έτυχε να βρεθώ την προηγούμενη Κυριακή, μετά από πολλά χρόνια. Ναι ξέρω, ντροπή μου, φτου μου, κλπ, όμως τελικά πήγα και φυσικά αποκόμισα πολλές εντυπώσεις.
(Σημ: Επειδή ο «Αρχαιολογικός Χώρος της Ακρόπολης» ακούγεται σαν κάτι πολύ δραματικό και επιβλητικό, και επειδή θα τον χρησιμοποιώ τακτικά, για χάρη συντομίας θα αναφέρομαι σε αυτόν με τα αρχικά του. Δηλαδή ΑΧΑ! Θα βάζω και θαυμαστικό για να τονίζω τον θαυμασμό μου αλλά και την αντικειμενική αξία του χώρου).
Ας ξεκινήσουμε με τους πανταχού παρόντες φύλακες που περισσότερο μου θύμισαν παλαίουρες φαντάρους σε σκοπιά παρά φύλακες του ΑΧΑ!.
Οι φύλακες λοιπόν είχαν αυτό το κατιτίς. Δε λέω. Ωραία μελαμψά αγόρια και κοπέλες που κοίταζαν δεξιά – αριστερά, αλλά να, πώς να το πω... κάτι δεν κόλλαγε. Δηλαδή όλοι ήταν ντυμένοι λες και βγήκαν Κυριακή μεσημέρι για καφέ στο Μπουρνάζι. Φορούσαν γυαλί από Ray-Ban και πάνω και όσοι δεν μασούσαν τσίχλα, σαβούριαζαν σουβλάκια, μπουγάτσες κλπ. Όταν ήθελαν να απομακρύνουν κάποιον τουρίστα από ένα μάρμαρο, σφύριζαν με τη σφυρίχτρα και του έκαναν νόημα με το χέρι του στυλ «αλέ αλέ», όπως κάνουν οι τροχονόμοι. Θα πρέπει βέβαια να αναγνωρίσω το γεγονός ότι το επίπεδο αγγλικών των εν λόγω φυλάκων είναι κλάσεις ανώτερο από αυτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου αφού μετά το «μουβ ον, μουβ ον», έβαζαν και ένα «πληζ». Σε αυτό οφείλω να σας συγχαρώ καθώς αποδεικνύεται ότι μάλλον κάτι αποκομίζουν και οι φύλακες από τα υποχρεωτικά σεμινάρια που παρακολουθούν.
Σε ολόκληρο τον ΑΧΑ! λοιπόν, υπήρχαν διάφοροι διάσπαρτοι τέτοιοι τύποι που αφού είχαν κρεμασμένα κάτι ταμπελάκια, μάλλον φύλακες θα ήταν. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να δηλώσω τη συμπαράστασή μου στην μοναχική φύλακα των προπυλαίων (που φορούσε ένα εξίσου ωραίο συνολάκι με γυαλιά DG και τρέντι ντύσιμο τζην), η οποία ήταν μόνη της και δεν μπορούσε να κάνει πηγαδάκι με άλλους φύλακες όπως έκαναν οι περισσότεροι. Έτσι όμως όπως στεκόταν επιβλητική ανάμεσα στους κίονες, με το μοιραίο και καχύποπτο βλέμμα πάνω σε κάθε τουρίστα, τα χέρια στη μέση, και τα πόδια ελαφρώς ανοιχτά, κατάλαβα ότι πρόκειται περί φύλακα που δεν σήκωνε αστεία.
Δε λέω... Ωραίο το Ελληναράδικο λουκ και στυλ μέσα στον ΑΧΑ!. Απλά επειδή οι συγκεκριμένοι Ελληναράδες είναι και η «ανθρώπινη βιτρίνα» του μαγαζιού που ονομάζεται «Αρχαιολογικός Χώρος», μήπως να αλλάζατε την κολεξιόν με κάτι πιο φιλικό, ευγενικό, χαμογελαστό, εξυπηρετικό και αξιοπρεπές;
Μία άλλη σημαντική εντύπωση, εκτός από τα παιδιά από το Μπουρνάζι, ήταν και το εργοτάξιο που υπάρχει μέσα στον ΑΧΑ!. Δεν ξέρω από πότε έχει να ανέβει κανένας αξιωματούχος του ΥΠ.ΠΟ εκεί πάνω αλλά τα παιδιά της Α’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, το έχουν κάνει ψιλο-αχούρι. Έχουν γεμίσει ολόκληρο το βράχο με τα παιχνίδια τους. Θα μου πείτε, οι άνθρωποι κοτζάμ αναστήλωση του Παρθενώνα κάνουν και αυτά δεν είναι παίξε-γέλασε πράγματα. Ναι, αλλά σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο χώρος είναι επισκέψιμος. Μάλιστα δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, μεταξύ των οποίων επισκεπτών βρίσκονται, εκτός από βλαχαδερά πάσης εθνικότητας και διάφοροι επιστήμονες, αρχηγοί Κρατών, ερευνητές, κλπ. Το ξέρω ότι ακούγεται απίστευτο αλλά ισχύει.
Γνωρίζω φυσικά ότι τους ξένους επισκέπτες δεν πρέπει να τους έχετε και σε καλή υπόληψη, αλλά προφανώς το ίδιο ισχύει και για τους αρχαιολογικούς χώρους. Επειδή βέβαια εγώ, σε αντίθεση με εσάς, είμαι απολίτιστος και αγράμματος, μπήκα στην ιστοσελίδα σας για να δω πως ορίζετε εσείς έναν αρχαιολογικό χώρο. Διαβάζω λοιπόν:
«Οι αρχαιολογικοί χώροι και οι τόποι ιστορικού ενδιαφέροντος αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον»
Πολύ ωραίο και πιασάρικο. Μπράβο! Όσον αφορά τον ΑΧΑ! όμως, δεν μπορώ να πω ότι αποκόμισα κάτι τέτοιο. Εκτός αν το θέμα με την ακαταστασία, τα containers στη μέση του ΑΧΑ! και το εργοτάξιο έχουν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα. Δηλαδή όντως συνδέουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό με τον σύγχρονο.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη που απέσπασα αυτά τα λίγα λεπτά από το χρόνο σας και ενώ τελείτε σημαντικό έργο για την ανάδειξη και προώθηση του πολιτισμού. Όλοι γνωρίζουν ότι τον τελευταίο χρόνο έχετε αναδειχθεί στο πιο δραστήριο και παραγωγικό Υπουργείο της χώρας. Όλοι οι Έλληνες πολίτες ακούνε Υπουργείο Πολιτισμού και δακρύζουν... από χαρά.
Με Εκτίμηση,
ελληνάκι
Υ.Γ. Τον βαρύγδουπο πρόλογό μου, που δεν έχει και μεγάλη συνοχή με το υπόλοιπο κείμενο, μπορείτε να τον προωθήσετε στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Αστρολογίας. Μετά να κάνετε μία μεικτή επιτροπή από τα δύο Υπουργεία, που θα απαρτίζεται από διάφορες επιδοτούμενες επιστημονικές υπο-επιτροπές, κλιμάκια από άλλα Υπουργεία, νομικά και φυσικά πρόσωπα, παπάδες, δημοσιογράφους και καμιά διακομματική βουλευτική επιτροπή, τίποτα επιστημονικούς συμβούλους, κουμπάρους κλπ προκειμένου να συζητήσετε το θέμα της διδασκαλίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στα σχολεία και της σημασίας του ΑΧΑ!. Μόνον έτσι θα εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και θα ληφθούν δυναμικές, καινοτόμες και αποτελεσματικές αποφάσεις.
