Σήμερα το μεσημέρι, συνδικαλιστές εργαζόμενοι των Ολυμπιακών Αερογραμμών εισέβαλαν στα γραφεία της εταιρίας επί της οδού Συγγρού. Αφού διέκοψαν τη σύσκεψη του Δ.Σ., έσπασαν ποτήρια, πιάτα και ότι έβρισκαν, ενώ σημειώθηκαν και επεισόδια προπηλακισμών και ύβρεων, επειδή είχαν την απαίτηση για κάτι. Δεν θα σταθώ σε αυτό το κάτι γιατί πραγματικά είναι ανάξιο λόγου.
Θα σταθώ στην καθεαυτώ παραβατική και φασιστική πράξη της ΟΣΠΑ, διότι τέτοια συμβάντα δίνουν το στίγμα του πραγματικού επιπέδου της Δημοκρατίας που υπάρχει σε μία χώρα. Συμβάντα σαν αυτά δεν είναι σπάνια τον τελευταίο καιρό. Για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας, το Δ.Σ. της ΔΕΗ είχε δεχτεί παρόμοιες επιθέσεις από τα πρωτοπαλίκαρα της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, ενώ πλέον θεωρείται γεγονός ρουτίνας μέλη πανεπιστημιακών ή έξω-πανεπιστημιακών οργανώσεων να διακόπτουν Γενικές Συνελεύσεις και άλλα πανεπιστημιακά δημοκρατικά όργανα με παρόμοιους τρόπους.
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είμαστε μήπως τόσο πολύ μάγκες σαν λαός που δηλώνουμε δημοκράτες μόνο όποτε μας βολεύει; Μήπως επειδή η γενικότερη ανατροφή του Ελληναρά τον έχει μάθει να αποκτά αυτό που θέλει με κάθε μέσο και χωρίς όρια και φραγμούς; Ή μήπως πολύ απλά η παιδεία που λαμβάνουμε ως έθνος προάγει τους εαυτούληδές μας έναντι οποιουδήποτε παρουσιαστεί ως εμπόδιο στις ατομικιστικές φιλοδοξίες μας;
Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα μίας κοινωνίας που διακατέχεται από πολιτική συνείδηση, είναι ότι οργανώνει δομημένα όργανα παιδείας και οργάνωσης, που στη συνέχεια ούτε προάγουν ούτε ανέχονται τέτοιες ατομικιστικές συμπεριφορές. Επειδή λοιπόν η ελληνική κοινωνία διακατέχεται κυρίως από τις ατομικιστικές νοοτροπίες, λογικό είναι να θεωρεί λογικές και τέτοιες πράξεις. Ακόμα και αν είναι φασιστικές, ή βίαιες.
Τα μέλη της ΟΣΠΑ (που παρεμπιπτόντως θα συνταξιοδοτηθούν με περίπου 1800 – 2200 ευρώ έκαστος, και πλέον θα ξεζουμίζουν το Δημόσιο Χρήμα όντας κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, όπως μέχρι τώρα, καθούμενοι στον καναπέ τους) σήμερα προσέβαλλαν όχι μόνο το πολίτευμα της χώρας αλλά και τις Δημοκρατικές Αρχές του Συνδικαλιστικού Κινήματος, για το οποίο κάποιοι στο παρελθόν έχυσαν αίμα. Διότι το πραγματικό Συνδικαλιστικό Κίνημα πολεμούσε και συνεχίζει να πολεμάει για πραγματική δημοκρατία, σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων και ισονομία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Αντιθέτως, το Ελληναρίστικο (προσοχή: όχι γενικά το ελληνικό) Συνδικαλιστικό Κίνημα πολεμάει για την επιβολή των δικών του απαιτήσεων εις βάρος τόσο της εργοδοσίας, όσο και ολόκληρης της υπόλοιπης κοινωνίας.
Ο Συνδικαλισμός γεννήθηκε ώστε οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν ισότιμα σε εταιρικές διαδικασίες, να μπορούν να εκφέρουν απόψεις ελεύθερα και δημοσίως αλλά και να συναθροίζονται ελεύθερα χωρίς το φόβο πιθανής καταστολής ή επιβολής κυρώσεων. Φαίνεται πως οι σημερινοί φασιστο-συνδικαλιστές, φασιστο-αγωνιστές, φασιστο-επαναστάτες και το κακό συναπάντημα θεωρούν πως οι ίδιοι οφείλουν πλέον να καταστέλλουν, να επιβάλλουν, να σπάνε, να απειλούν, να προπηλακίζουν και να χειροδικούν.
Θα σταθώ στην καθεαυτώ παραβατική και φασιστική πράξη της ΟΣΠΑ, διότι τέτοια συμβάντα δίνουν το στίγμα του πραγματικού επιπέδου της Δημοκρατίας που υπάρχει σε μία χώρα. Συμβάντα σαν αυτά δεν είναι σπάνια τον τελευταίο καιρό. Για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας, το Δ.Σ. της ΔΕΗ είχε δεχτεί παρόμοιες επιθέσεις από τα πρωτοπαλίκαρα της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, ενώ πλέον θεωρείται γεγονός ρουτίνας μέλη πανεπιστημιακών ή έξω-πανεπιστημιακών οργανώσεων να διακόπτουν Γενικές Συνελεύσεις και άλλα πανεπιστημιακά δημοκρατικά όργανα με παρόμοιους τρόπους.
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είμαστε μήπως τόσο πολύ μάγκες σαν λαός που δηλώνουμε δημοκράτες μόνο όποτε μας βολεύει; Μήπως επειδή η γενικότερη ανατροφή του Ελληναρά τον έχει μάθει να αποκτά αυτό που θέλει με κάθε μέσο και χωρίς όρια και φραγμούς; Ή μήπως πολύ απλά η παιδεία που λαμβάνουμε ως έθνος προάγει τους εαυτούληδές μας έναντι οποιουδήποτε παρουσιαστεί ως εμπόδιο στις ατομικιστικές φιλοδοξίες μας;
Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα μίας κοινωνίας που διακατέχεται από πολιτική συνείδηση, είναι ότι οργανώνει δομημένα όργανα παιδείας και οργάνωσης, που στη συνέχεια ούτε προάγουν ούτε ανέχονται τέτοιες ατομικιστικές συμπεριφορές. Επειδή λοιπόν η ελληνική κοινωνία διακατέχεται κυρίως από τις ατομικιστικές νοοτροπίες, λογικό είναι να θεωρεί λογικές και τέτοιες πράξεις. Ακόμα και αν είναι φασιστικές, ή βίαιες.
Τα μέλη της ΟΣΠΑ (που παρεμπιπτόντως θα συνταξιοδοτηθούν με περίπου 1800 – 2200 ευρώ έκαστος, και πλέον θα ξεζουμίζουν το Δημόσιο Χρήμα όντας κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, όπως μέχρι τώρα, καθούμενοι στον καναπέ τους) σήμερα προσέβαλλαν όχι μόνο το πολίτευμα της χώρας αλλά και τις Δημοκρατικές Αρχές του Συνδικαλιστικού Κινήματος, για το οποίο κάποιοι στο παρελθόν έχυσαν αίμα. Διότι το πραγματικό Συνδικαλιστικό Κίνημα πολεμούσε και συνεχίζει να πολεμάει για πραγματική δημοκρατία, σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων και ισονομία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Αντιθέτως, το Ελληναρίστικο (προσοχή: όχι γενικά το ελληνικό) Συνδικαλιστικό Κίνημα πολεμάει για την επιβολή των δικών του απαιτήσεων εις βάρος τόσο της εργοδοσίας, όσο και ολόκληρης της υπόλοιπης κοινωνίας.
Ο Συνδικαλισμός γεννήθηκε ώστε οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν ισότιμα σε εταιρικές διαδικασίες, να μπορούν να εκφέρουν απόψεις ελεύθερα και δημοσίως αλλά και να συναθροίζονται ελεύθερα χωρίς το φόβο πιθανής καταστολής ή επιβολής κυρώσεων. Φαίνεται πως οι σημερινοί φασιστο-συνδικαλιστές, φασιστο-αγωνιστές, φασιστο-επαναστάτες και το κακό συναπάντημα θεωρούν πως οι ίδιοι οφείλουν πλέον να καταστέλλουν, να επιβάλλουν, να σπάνε, να απειλούν, να προπηλακίζουν και να χειροδικούν.
