Το περασμένο Σάββατο, δύο κορυφαία πολιτιστικά δρώμενα έλαβαν χώρα στην Αθήνα. Η συναυλία της Madonna στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού της τουρ, και η συναυλία των Asian Dub Foundation στα πλαίσια ενός φεστιβάλ τσίρκο.
Όσον αφορά το πρώτο happening, το ΟΑΚΑ κατακλύστηκε από 70.000 χλιδάνεργους, 3.000 40άρηδες νοσταλγούς metrosexual, και 2.000 γονείς που αναγκάστηκαν να τραβηχτούν μέσα στο χαμό για να μη χαλάσουν το χατίρι των κακομαθημένων ανήλικων παιδιών τους. Η συναυλία σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ειδικά για τους 5.000 τυχερούς που ήταν μπροστά στη σκηνή και μπορούσαν να δουν την καλλιτέχνη με τα μάτια τους. Για τους υπόλοιπους 70.000 που είχαν σκάσει κατά μέσο όρο γύρω στα 100 ευρώ, είχαν στηθεί γιγαντο-οθόνες για να μπορούν και αυτοί να δουν κάτι.
Οι ίδιες γιγαντο-οθόνες ήταν εξίσου χρήσιμες για αυτούς που πήγαν κυρίως για να καταγράψουν τη συναυλία με το κινητό τους και να την ανεβάσουν στο youtube, παρά για να την παρακολουθήσουν. Επειδή βέβαια το ζουμ του κινητού δεν ήταν τόσο ισχυρό ώστε να «φτάσει» στη σκηνή, οι νεαροί εικονολήπτες αναγκάστηκαν να σημαδεύουν με τα κινητά τους τις γιγαντο-οθόνες για να μη βγουν και τελείως μαλάκες στο τέλος.
Οπότε για να καταλάβω: Πληρώνεις 200 ευρώ και βλέπεις τη Madonna. Πληρώνεις 100 ευρώ και βλέπεις τη Madonna στο video-wall. Δεν πληρώνεις σεντ και βλέπεις τη Madonna μέσω video-wall στο youtube. Και όσον αφορά το κλίμα της συναυλίας. Πηγαίνεις στη συναυλία και τα σκας για να ακούς τσιρίλες και τα τραγούδια της Madonna με άπταιστη ελληνική προφορά από ένα 16χρόνο στο δεξί σου αυτί, ή δεν πηγαίνεις στη συναυλία, δεν πληρώνεις τίποτα, χάνεις κάνα δυο βεγγαλικά και ακούς τσιρίλες στο youtube. Δύσκολο το δίλημμα.
Όσον αφορά το δεύτερο happening, η πλατεία Πρωτομαγιάς κατακλύστηκε από εκατοντάδες νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ έτοιμους να αλλάξουν τον κόσμο, και μερικές άλλες χιλιάδες που με σκυμμένο το πρόσωπο μην τους δει κανείς, έσκασαν 7 ευρώ στη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ για να δουν τους Asian Dub Foundation.
Η συναυλία σημείωσε εξίσου μεγάλη επιτυχία αφού οι ADF βάραγαν καλά σαν τον παλιό καλό καιρό, ενώ οι νεολαίοι συζητούσαν τις μεγάλες επαναστατικές τους ιδέες. Με βασικό σύνθημα «Διάλεξε Ζωή και Όχι Επιβίωση», το πνεύμα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της οικολογίας ήταν διάχυτο σε όλο το χώρο μαζί με πολλά κιλά φυλλαδίων που είχαν αφεθεί στην τύχη του αέρα, πεταμένα πλαστικά μπουκάλια και κουτάκια αλουμινίου. Με τον τρόπο αυτό εκφράστηκε τόσο η εργατική αλληλεγγύη απέναντι στους οδοκαθαριστές του Δήμου Αθηναίων, όσο και η οικολογική συνείδηση των διοργανωτών.
Στο χώρο υπήρχαν επίσης αφίσες αφύπνισης της οικολογικής συνείδησης όσον αφορά τη σπατάλη ηλεκτρικού ρεύματος, οι οποίες περιβάλλονταν από τους προβολείς, τα φωτορυθμικά και τους ήχους συνολικής κατανάλωσης κάμποσων kWh με σκοπό την πιο ολοκληρωμένη και εφετζίδικη αφύπνιση.
Τέλος, αφού συζητήθηκε πόσο κακό κάνουν στην ανθρωπότητα οι κάμερες, οι εταιρίες, και το Κεφάλαιο, έκαναν όλοι την ευχή η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ να παραμείνουν στο χάλι που είναι, οι Αμερικάνοι να πεθάνουν και η φράντζα του Τσίπρα να γίνει ακόμα πιο ελκυστική στη νέα γενιά. Μετά έφαγαν τα σουβλάκια τους, ήπιαν τους μπάφους και τις μπύρες τους και άλλαξαν τον κόσμο.
Όσον αφορά το πρώτο happening, το ΟΑΚΑ κατακλύστηκε από 70.000 χλιδάνεργους, 3.000 40άρηδες νοσταλγούς metrosexual, και 2.000 γονείς που αναγκάστηκαν να τραβηχτούν μέσα στο χαμό για να μη χαλάσουν το χατίρι των κακομαθημένων ανήλικων παιδιών τους. Η συναυλία σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ειδικά για τους 5.000 τυχερούς που ήταν μπροστά στη σκηνή και μπορούσαν να δουν την καλλιτέχνη με τα μάτια τους. Για τους υπόλοιπους 70.000 που είχαν σκάσει κατά μέσο όρο γύρω στα 100 ευρώ, είχαν στηθεί γιγαντο-οθόνες για να μπορούν και αυτοί να δουν κάτι.
Οι ίδιες γιγαντο-οθόνες ήταν εξίσου χρήσιμες για αυτούς που πήγαν κυρίως για να καταγράψουν τη συναυλία με το κινητό τους και να την ανεβάσουν στο youtube, παρά για να την παρακολουθήσουν. Επειδή βέβαια το ζουμ του κινητού δεν ήταν τόσο ισχυρό ώστε να «φτάσει» στη σκηνή, οι νεαροί εικονολήπτες αναγκάστηκαν να σημαδεύουν με τα κινητά τους τις γιγαντο-οθόνες για να μη βγουν και τελείως μαλάκες στο τέλος.
Οπότε για να καταλάβω: Πληρώνεις 200 ευρώ και βλέπεις τη Madonna. Πληρώνεις 100 ευρώ και βλέπεις τη Madonna στο video-wall. Δεν πληρώνεις σεντ και βλέπεις τη Madonna μέσω video-wall στο youtube. Και όσον αφορά το κλίμα της συναυλίας. Πηγαίνεις στη συναυλία και τα σκας για να ακούς τσιρίλες και τα τραγούδια της Madonna με άπταιστη ελληνική προφορά από ένα 16χρόνο στο δεξί σου αυτί, ή δεν πηγαίνεις στη συναυλία, δεν πληρώνεις τίποτα, χάνεις κάνα δυο βεγγαλικά και ακούς τσιρίλες στο youtube. Δύσκολο το δίλημμα.
Όσον αφορά το δεύτερο happening, η πλατεία Πρωτομαγιάς κατακλύστηκε από εκατοντάδες νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ έτοιμους να αλλάξουν τον κόσμο, και μερικές άλλες χιλιάδες που με σκυμμένο το πρόσωπο μην τους δει κανείς, έσκασαν 7 ευρώ στη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ για να δουν τους Asian Dub Foundation.
Η συναυλία σημείωσε εξίσου μεγάλη επιτυχία αφού οι ADF βάραγαν καλά σαν τον παλιό καλό καιρό, ενώ οι νεολαίοι συζητούσαν τις μεγάλες επαναστατικές τους ιδέες. Με βασικό σύνθημα «Διάλεξε Ζωή και Όχι Επιβίωση», το πνεύμα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της οικολογίας ήταν διάχυτο σε όλο το χώρο μαζί με πολλά κιλά φυλλαδίων που είχαν αφεθεί στην τύχη του αέρα, πεταμένα πλαστικά μπουκάλια και κουτάκια αλουμινίου. Με τον τρόπο αυτό εκφράστηκε τόσο η εργατική αλληλεγγύη απέναντι στους οδοκαθαριστές του Δήμου Αθηναίων, όσο και η οικολογική συνείδηση των διοργανωτών.
Στο χώρο υπήρχαν επίσης αφίσες αφύπνισης της οικολογικής συνείδησης όσον αφορά τη σπατάλη ηλεκτρικού ρεύματος, οι οποίες περιβάλλονταν από τους προβολείς, τα φωτορυθμικά και τους ήχους συνολικής κατανάλωσης κάμποσων kWh με σκοπό την πιο ολοκληρωμένη και εφετζίδικη αφύπνιση.
Τέλος, αφού συζητήθηκε πόσο κακό κάνουν στην ανθρωπότητα οι κάμερες, οι εταιρίες, και το Κεφάλαιο, έκαναν όλοι την ευχή η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ να παραμείνουν στο χάλι που είναι, οι Αμερικάνοι να πεθάνουν και η φράντζα του Τσίπρα να γίνει ακόμα πιο ελκυστική στη νέα γενιά. Μετά έφαγαν τα σουβλάκια τους, ήπιαν τους μπάφους και τις μπύρες τους και άλλαξαν τον κόσμο.
