Ολυμπιακές Αερογραμμές!!! (Μουσική υπόκρουση Wagner). Κάποτε ο αετός των εφτά ουρανών (κορύφωση), σήμερα η μπεκάτσα των κάτω Βαλκανίων. (Τιτίβισμα και γλίστρα βελόνας του πικάπ).
Στο χώρο των Δημοσίων Οργανισμών και του συνδικαλισμού των δημοσίων υπαλλήλων υπάρχουν δύο μεγάλες υπεκφυγές αντίστοιχα. Οι διοικήσεις των πρώτων συνήθως μιλάνε για ελλειμματικές επιχειρήσεις, ενώ οι δεύτεροι μιλάνε για απαξίωση των Δημόσιων πόρων. Αν ακούσεις προσεκτικά και τις δύο πλευρές, στην ουσία θα ακούς μόνο για θεωρίες συνομωσίας, συνδικαλιστικά και εργοδοτικά κλισέ, και γενικά όλες αυτές τις ατάκες που στην ουσία είναι εντελώς άνευ ουσίας.
Σε μία ελλειμματική Δημόσια Επιχείρηση, τα ταμεία της αδειάζουν, οι παραγωγικές της διαδικασίες δυσλειτουργούν, οι προσφερόμενες υπηρεσίες είναι από τις χείριστες, αλλά οι υπάλληλοί της συνεχίζουν να τρέφονται μέχρι να συνταξιοδοτηθούν. Επίσης οι προσλήψεις συνεχίζονται κανονικά και ενώ το ταμείο είναι μείον, οι εργαζόμενοι είναι σούπερ κομπλέ χάι λουξ σα να μην τρέχει τίποτα. Ενδεχομένως η συγκεκριμένη Επιχείρηση μπορεί και να δυσφημίζει τη χώρα (λέμε τώρα). Προκειμένου η Επιχείρηση αυτή να διατηρηθεί, λαμβάνει και επιχορηγήσεις από το Κράτος, πράγμα που φυσικά είναι παράνομο. Περιέργως αυτή η κατάσταση ακούγεται απολύτως λογική στα αφτιά αρκετού κόσμου.
Ευτυχώς, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουμε να τηρούμε και κάποιους αντικειμενικούς κανόνες Αγοράς και στοιχειώδους Λογικής παρά την διαχρονική τάση που έχουμε να μην τηρούμε τίποτα γενικά.
Η Ε.Ε. λοιπόν περιλαμβάνει δύο Όργανα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που δημιουργήθηκαν για να ασχολούνται κυρίως με τα παράνομα καμώματα των πιο ανώριμων μελών της, δηλαδή την Ελλάδα. Για το θέμα της Ολυμπιακής, η Ελλάδα έχει φάει δύο καταδικαστικές αποφάσεις (C-415/03 και C-419/06), ενώ οι Έλληνες φορολογούμενοι επιβαρύνονται καθημερινά γύρω στο ένα εκατομμύριο ευρώ τόσο για τη συντήρηση όσο και για την παράνομη επιχορήγηση της συγκεκριμένης αεροπορικής τραγωδίας.
Χτες, δόθηκε το πράσινο φως από την Κομισιόν να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής. Αυτό πρακτικά σημαίνει ξεβόλεμα 8.000 υπαλλήλων και ανακούφιση εκατομμυρίων ταξιδιωτών και Ελλήνων φορολογούμενων. Επίσης σημαίνει ότι άλλη μία κρατική εταιρία, που στην ουσία εξυπηρετεί καθαρά κομματικά συμφέροντα για διάφορους λόγους, βγαίνει από τη μέση.
Αν οι λαθασμένες στρατηγικές του Δ.Σ. της Ολυμπιακής, όπως η παλαιότητα του στόλου, η αδυναμία επισύναψης στρατηγικών συνεργασιών σε διεθνές επίπεδο και ο προγραμματισμός άστοχων δρομολογίων θεωρούνται απαξίωση εκ των άνω, τότε και οι εργαζόμενοι έχουν να δώσουν εξηγήσεις για την κατά κανόνα απαξίωση της εξυπηρέτησης προς το επιβατικό κοινό.
Για να το πω ακόμα πιο απλά. Όταν αφεντικό και εργάτη, γράφει πελάτη στ’ αρχίδι, ενώ πελάτη πληρώνει, τότε δουλειά πρέπει κλείσει.
Στο χώρο των Δημοσίων Οργανισμών και του συνδικαλισμού των δημοσίων υπαλλήλων υπάρχουν δύο μεγάλες υπεκφυγές αντίστοιχα. Οι διοικήσεις των πρώτων συνήθως μιλάνε για ελλειμματικές επιχειρήσεις, ενώ οι δεύτεροι μιλάνε για απαξίωση των Δημόσιων πόρων. Αν ακούσεις προσεκτικά και τις δύο πλευρές, στην ουσία θα ακούς μόνο για θεωρίες συνομωσίας, συνδικαλιστικά και εργοδοτικά κλισέ, και γενικά όλες αυτές τις ατάκες που στην ουσία είναι εντελώς άνευ ουσίας.
Σε μία ελλειμματική Δημόσια Επιχείρηση, τα ταμεία της αδειάζουν, οι παραγωγικές της διαδικασίες δυσλειτουργούν, οι προσφερόμενες υπηρεσίες είναι από τις χείριστες, αλλά οι υπάλληλοί της συνεχίζουν να τρέφονται μέχρι να συνταξιοδοτηθούν. Επίσης οι προσλήψεις συνεχίζονται κανονικά και ενώ το ταμείο είναι μείον, οι εργαζόμενοι είναι σούπερ κομπλέ χάι λουξ σα να μην τρέχει τίποτα. Ενδεχομένως η συγκεκριμένη Επιχείρηση μπορεί και να δυσφημίζει τη χώρα (λέμε τώρα). Προκειμένου η Επιχείρηση αυτή να διατηρηθεί, λαμβάνει και επιχορηγήσεις από το Κράτος, πράγμα που φυσικά είναι παράνομο. Περιέργως αυτή η κατάσταση ακούγεται απολύτως λογική στα αφτιά αρκετού κόσμου.
Ευτυχώς, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουμε να τηρούμε και κάποιους αντικειμενικούς κανόνες Αγοράς και στοιχειώδους Λογικής παρά την διαχρονική τάση που έχουμε να μην τηρούμε τίποτα γενικά.
Η Ε.Ε. λοιπόν περιλαμβάνει δύο Όργανα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που δημιουργήθηκαν για να ασχολούνται κυρίως με τα παράνομα καμώματα των πιο ανώριμων μελών της, δηλαδή την Ελλάδα. Για το θέμα της Ολυμπιακής, η Ελλάδα έχει φάει δύο καταδικαστικές αποφάσεις (C-415/03 και C-419/06), ενώ οι Έλληνες φορολογούμενοι επιβαρύνονται καθημερινά γύρω στο ένα εκατομμύριο ευρώ τόσο για τη συντήρηση όσο και για την παράνομη επιχορήγηση της συγκεκριμένης αεροπορικής τραγωδίας.
Χτες, δόθηκε το πράσινο φως από την Κομισιόν να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής. Αυτό πρακτικά σημαίνει ξεβόλεμα 8.000 υπαλλήλων και ανακούφιση εκατομμυρίων ταξιδιωτών και Ελλήνων φορολογούμενων. Επίσης σημαίνει ότι άλλη μία κρατική εταιρία, που στην ουσία εξυπηρετεί καθαρά κομματικά συμφέροντα για διάφορους λόγους, βγαίνει από τη μέση.
Αν οι λαθασμένες στρατηγικές του Δ.Σ. της Ολυμπιακής, όπως η παλαιότητα του στόλου, η αδυναμία επισύναψης στρατηγικών συνεργασιών σε διεθνές επίπεδο και ο προγραμματισμός άστοχων δρομολογίων θεωρούνται απαξίωση εκ των άνω, τότε και οι εργαζόμενοι έχουν να δώσουν εξηγήσεις για την κατά κανόνα απαξίωση της εξυπηρέτησης προς το επιβατικό κοινό.
Για να το πω ακόμα πιο απλά. Όταν αφεντικό και εργάτη, γράφει πελάτη στ’ αρχίδι, ενώ πελάτη πληρώνει, τότε δουλειά πρέπει κλείσει.
