Intermission #73 (Λαζάνια edition)

...είπε και βροντοφώναξε, ανάμεσα σε όλα τα άλλα περί δοσιλογοπροδοτοαντιμνημονιακών σαλατικών, ο Πρόεδρος του 7,51% των Ελλήνων ψηφοφόρων, την ώρα που συμβαίνει αυτό...

... ενόσω αυτός...

... μας προειδοποιεί ότι όπου να'ναι τα ΜΑΤ θα μπουν στα σπίτια μας (με αυτό ακριβώς το βλέμμα), την ώρα που αυτοί...

...προσπαθούν με νύχια και με δόντια να προστατεύσουν το σάπιο σύστημα που εξυπηρετεί τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα των πελατών - ψηφοφόρων τους.

Και μετά εσύ ψάχνεσαι στα social media και τους δρόμους να βρεις αφορμή για σοβαρή πολιτική συζήτηση. Και αναρωτιέσαι τί συμβαίνει στη χώρα όπου περίπου 5.500.000 συμπολίτες σου στηρίζουν αυτό το σκηνικό.

Καλημέρα λαουτζίκο

Δεν επέκρινα ποτέ την «ΑΛΤΕΡοποίηση» του ΣΚΑΙ. Οι συνθήκες είναι δύσκολες. Ο λαϊκός άρτος και τα λαϊκά θεάματα πουλάνε. Τί πιο αυτονόητο για μία επιχείρηση να στραφεί στην κερδοφορία που αποφέρει η μιζέρια και η συνομωσιολογία της τελευταίας τριετίας;

Αυτό που πάντα επικρίνω όμως, και θα συνεχίσω να το κάνω, είναι η ισοπέδωση και η υπεραπλούστευση, ως έννοιες που αρμόζουν στη νοημοσύνη μίας ολόκληρης κοινωνίας. Τον παραγκωνισμό της κριτικής, αναλυτικής και σύνθετης σκέψης για χάρη της όποιας συναισθηματικής προπαγάνδας. Την πνευματική «ανθρωποφαγία» στην οποία επενδύουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα ΜΜΕ και οι διάσπαρτοι ανά την ελληνική επικράτεια opinion makers. Αυτή η συνεχής τροφοδότηση ηττοπάθειας ενός άβουλου «λαουτζίκου» που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να σταθεί στα πόδια γιατί πάντα τον αδικεί κάποια αόρατη και αόριστη δύναμη.

Στην παραπάνω εικόνα, μπορεί ο κ. Αυτιάς να κάνει το γνωστό σόου του, περιτριγυρισμένος από «καθηγητάδες» και μπορεί να αναρωτιέται σχεδόν κάθε δύο λεπτά γιατί δεν μοιράζουν το 1,5 τρις στο λαό, αλλά ενδεχομένως να παραγνωρίζει πως η ανοησία πάντα επιστρέφει μπούμερανγκ σε όποιον την προάγει. Ενδεχομένως η μικρότητα των επαγγελματικών του προτεραιοτήτων να τον εμποδίζει να δει πώς επιδρά το σόου του στον οργισμένο πιτσιρικά, τον άνεργο, τον συνταξιούχο και τον μεροκαματιάρη. Αυτούς δηλαδή με τους οποίους προσπαθεί διακαώς να ταυτιστεί.

Και αν μου ζητούσε κανείς να περιγράψω με μία εικόνα τη σημερινή κοινωνική κατάσταση της χώρας, μάλλον αυτή την εικόνα θα χρησιμοποιούσα. Ακριβώς έτσι. Με τον κ. καθηγητή κάτω αριστερά να ωρύεται. Με το όλο «επιστημονικό» πάνελ να πετάει υπονοούμενα για δοσίλογους, ξεπουλήματα, ανθρωποφαγίες, λαουτζίκους κλπ. Τον κ. Αυτιά, τον γνήσιο εκπρόσωπο του ανήσυχου λαού να παρακολουθεί με περίσσιο ενδιαφέρον, μέσα σε μία έκφραση σοβαροφάνειας. Και φυσικά, την υπεραπλουστευμένη λεζάντα που απευθύνεται στο μυαλό ενός ερπετού και όχι ενός ανθρώπου.

Ο ανθρωποφάγος είστε εσείς κ. Αυτιά. Ο «λαουτζίκος» εξευτελίζεται από την διαρκή προσπάθεια να τον πείσετε πόσο ανήμπορος και θύμα είναι. Εισβάλλοντας από νωρίς το πρωί στο σπίτι του και παρουσιάζοντάς τον σαν το αδύναμο μερμήγκι στη μπότα ενός αόριστου και αόρατου κατακτητή. Δεν του δίνετε καμία ελπίδα, κανένα όραμα, καμία προσωπική δύναμη. Δεν του δίνετε καμία ευθύνη για να ορίσει τη μοίρα του. Είστε μία από τις αιτίες της σημερινής, ελληνικής, κοινωνικής κρίσης.

Στην Ελλάδα των άκρων...

…για να διαμαρτυρηθείς, πρέπει να παρανομήσεις.

Για να συλλάβεις πρέπει να κακοποιήσεις.

Για να αντισταθείς, πρέπει να βιαιοπραγήσεις.

Για να εργαστείς, πρέπει να γλείψεις.

Για να ακουστείς, πρέπει να ουρλιάξεις.

Για να δημιουργήσεις, πρέπει πρώτα να σου κόψουν τα χέρια.

Για να εκφραστείς, πρέπει να σιωπήσεις.

Στην Ελλάδα των άκρων, η κατρακύλα κάνει θόρυβο. Δεν χάνεται σιγά σιγά στο βάθος του πηγαδιού, αλλά ολοένα γίνεται δυνατότερη και πιο εκκωφαντική. «Αριστεροί» που αναπολούν θηριωδίες του κομμουνισμού. «Δεξιοί» που αναπολούν θηριωδίες του ναζισμού. «Φιλελεύθεροι» που ονειρεύονται θηριωδίες της ανθρώπινης απληστίας. «Δημοκράτες» που έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της ασυδοσίας. «Πολιτικοί» χωρίς πολιτική. Εσκεμμένα τα εισαγωγικά σε όλους αυτούς. Μην ψάχνεις πάλι αφορμή για καυγά.

Οι τραμπούκοι καλλιεργούνται στα σπίτια και στα σχολεία όπως καλλιεργούνταν χρόνια τώρα. Με ιστορίες από φαντάσματα του παρελθόντος. Με κατοχικά, εμφυλιακά και χουντικά σύνδρομα. Τους βλέπεις καθημερινά τριγύρω. Να βρίζουν, να προσβάλουν, να διαχέουν μία ακατάπαυστη αγένεια και να την πετάνε στα μούτρα σου, είτε σε ξέρουν προσωπικά είτε όχι. Με την πρώτη ευκαιρία, είτε φορώντας κουκούλες, είτε στολές με εθνόσημα, καμουφλαρισμένοι και αμπαρωμένοι δηλαδή πίσω από ένα ιδεολογικό άλλοθι, θα τραμπουκίσουν στο τέλος εσένα και τα παιδιά σου. Χωρίς λόγο. Επειδή απλά τα ίδια τα άκρα παρέχουν πλέον το άλλοθι για τα πάντα. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνικής κρίσης και όχι η σύμπλευση με την οικονομική.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι το σύμπτωμα. Το ίδιο και οι πιτσιρικάδες που πουλάνε αντιεξουσιαστική έκσταση. Η αιτία είναι βαθύτερη και πιο καλά ριζωμένη στον ατομικισμό, την ασέβεια προς τον διπλανό και την μηδενική ανοχή στην διαφορετικότητα. Αιτία που χάνεται πολύ πίσω στην ιστορία και δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε ο πιτσιρικάς «επαναστάτης», ούτε ο πιτσιρικάς μπάτσος. Τα άκρα απλά νιώθουν και επειδή στην Ελλάδα μεγαλώνουμε, εκπαιδευόμαστε, εργαζόμαστε, δημιουργούμε, διαμαρτυρόμαστε και αναπολούμε ουτοπικές κοινωνικές αξίες, μόνο νιώθοντας, χωρίς το «βάσανο» της ορθολογικής σκέψης, συνέχεια ελκόμαστε από τα άκρα.

Δες το και στα mainstream ΜΜΕ. Ξέρουν πολύ καλά τι προϊόν πουλάνε. Ακραίες, δήθεν δημοσιογραφικές, αναλύσεις για τις ακραίες αισθήσεις μας, με μία ακατάπαυστη σπορά πανικού και μιζέριας προς κάθε γωνιά αυτής της χώρας. Μην υποτιμάς ποτέ τα στερεότυπα και τα mainstream ΜΜΕ. Έχουν ψυχαναλύσει την κοινωνία πολύ πριν εσύ αντιληφθείς τις ίδιες σου τις απόψεις. Αυτή είναι η δουλειά τους. Και τα άκρα, αυτή την περίοδο, είναι η πιο κερδοφόρα επένδυση για κάθε τύπου δημαγωγό.

Photoshop-άδες με στολή

Μέχρι πρόσφατα, τις φωτογραφίες από κακοποιημένα πρόσωπα συλληφθέντων, συνήθως τις βλέπαμε από κάποιον δημοσιογραφικό ή «περαστικό» φακό. Εξ’ ου και η αλλεργία της αστυνομίας απέναντι σε οποιοδήποτε φωτογραφικό μέσο μπορεί να καταγράψει πρόσωπα ή σκηνές που την εκθέτουν.

Με την δημοσίευση των τεσσάρων συλληφθέντων για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, μάθαμε όμως ότι αυτό το σκηνικό αλλάζει. Η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. βγάζει φωτογραφίες από κακοποιημένους συλληφθέντες χωρίς πολλές σκέψεις. Μάλιστα οι γελοίες προσπάθειες επικάλυψης τραυμάτων με photoshop επιπέδου δημοτικού, δείχνουν την όλη προχειρότητα αλλά και το θράσος αυτής της ενέργειας.

Η ΕΛ.ΑΣ. επί της ουσίας δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε χρόνια τώρα. Σε πλήρη διάσταση με τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις Συμφωνίες του Ελσίνκι και εν τέλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε ένα ιδεατό Κράτος δικαίου, συνεχίζει να βιαιοπραγεί, να καταπατά θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα και να αντιμετωπίζει το έργο της σαν ένα παιχνίδι βεντέτας μεταξύ παρακρατικών συμμοριών χωρίς ίχνος επαγγελματισμού. Η διαφορά είναι ότι παρά τις πρόσφατες επισημάνσεις του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης και την έντονη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι μέσα στο αστυνομικό σώμα δρουν ανενόχλητα ακροδεξιά στοιχεία, παρά το γεγονός ότι οι εγκληματικές ενέργειες της συμμορίας της Χρυσής Αυγής συνεχώς αποσιωπούνται, η ΕΛ.ΑΣ. έχει αποκτήσει ξαφνικά το αυθαίρετο δικαίωμα να προκαλεί όχι μόνον τους δημοκρατικούς θεσμούς αλλά και τη νοημοσύνη της κοινής γνώμης.

Στην εποχή διόγκωσης των άκρων, εάν το Κράτος υποτίθεται ότι προφυλάσσει την αντικειμενική μετριοπάθεια των δημοκρατικών θεσμών και της Δικαιοσύνης, τότε μέχρι στιγμής χειρίζεται αυτή την διόγκωση με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η επένδυση στην άγνοια και το «μούδιασμα» των αντανακλαστικών της κοινής γνώμης, δεν οδήγησε ποτέ σε θετικά αποτελέσματα. Και φυσικά,  εδώ ισχύει ότι ισχύει στην ήδη αυξανόμενη κοινωνική κατρακύλα προς την φασιστοποίηση κάθε έκφρασης στον δημόσιο λόγο και βίο, που έχει χιλιοειπωθεί μέσα από το παρόν ιστολόγιο: Μόνο η ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών μπορεί να αποτρέψει την εκτίναξη του φασισμού. Ούτε η μονόπλευρη ανάγνωση της πραγματικότητας, ούτε η μονιστική αντίληψη στη χρήση βίας. Για κάθε έκνομη πράξη που διαβάλλει ευθέως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους θεσμούς, δημιουργείται ένας πυρήνας αντίδρασης που εν καιρώ θα χρησιμοποιήσει τα ίδια ακριβώς όπλα.

Intermission #72 (Συμβολικά πάντα edition)

Συμβολικός εκσκαφέας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί συμβολικά για τη συμβολική απομάκρυνση τρακτέρ που κλείνουν συμβολικά τα εθνικά οδικά δίκτυα.

Στο σπίτι του κρεμασμένου μιλάμε μόνο για σχοινί

Κάθε Σάββατο βράδυ η εκπομπή "Στην υγειά μας" προσπαθεί να ψυχαγωγήσει τις τηλεόπληκτες εσώκλειστες ψυχές με τηλεοπτικά λαϊκά γλέντια. Και ο Σπύρος, μετά από τόσα χρόνια που κάνει την ίδια δουλειά, έχει απλά κουραστεί. Αλλά συνεχίζει. Λόγω δουλειάς, λόγω γούστου, δεν ξέρω. Το βλέπεις στο πρόσωπό του. Και αυτό το πρόσωπο, στα μάτια μου βγάζει αυτόν τον παραιτημένο λαϊκό ήρωα που σέρνεται σε έναν ανούσιο νταλκά νοσταλγίας και λατρείας για το παρελθόν και το συναίσθημα, που απλά περιμένει να λυτρωθεί από τον θάνατο. Χωρίς καμία λατρεία για το παρόν ή προσμονή για το μέλλον. Αυτός ο παραιτημένος, ηττοπαθής μηδενιστής που μεθάει, νοσταλγεί και αδυνατεί να δημιουργήσει κάτι νέο.

Δεν μιλάω προσωπικά  για τον Σπύρο. Μιλάω για το πρόσωπο και το βλέμμα του που πλέον αποτυπώνεται στον μέσο Έλληνα. (Αυτόν με τα 1,8 παιδιά). Μιλάω για μία παρακμιακή εκπομπή που εκφράζει αυτά ακριβώς τα στοιχεία. Μιλάω για την εμμονή σε καταστάσεις του παρελθόντος, ως μέσο ανακούφισης για το θλιβερό παρόν.

Πριν τον Σπύρο, πέφτει αυλαία σε μία εβδομάδα ανούσιων αντιπαραθέσεων. Ο Δένδιας που αποκαλεί παράνομο τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ που αντιδρά. Μία παρέλαση από «Εισαγγελάτους» που δίνουν ορισμό στη βία σύμφωνα με τα γούστα τους. Πριν ήταν της μοδός οι καταλήψεις, πιο πριν η λίστα Λαγκάρντ. Τώρα πάλι το έλλειμμα του 2009. Τόση κατανάλωση για το παρελθόν, τις διάσπαρτες ιδέες και τα πολιτικά στρατόπεδα. Ποτέ για το παρόν, τις πραγματικές ανάγκες, τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα, οι σκουριασμένες ιδέες και η κουτοπόνηρη κούτρα μας. Ποτέ κανένα πάθημα δεν μας έγινε μάθημα. Μόνο αφορμή για νέους καυγάδες και νέους φανατισμούς.

«Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σχοινί», λέει η λαϊκή ρήση. Εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Έχουμε το κουφάρι μπροστά μας και αναλύουμε το σχοινί μέχρι εξάντλησης. Μέχρι από το κουφάρι να απομείνει σκελετός και ακόμα και τότε να συνεχίσουμε να αναλύουμε το σχοινί. Μέσα στα ίδια στρατόπεδα. Εσώκλειστοι στην υποκειμενική μας παράνοια. Αναζητώντας εξυπνακίστικες ατάκες. Ο μεγαλύτερος εξυπνάκιας κερδίζει. Όλη η εβδομάδα ένας αγώνας εξυπνακίασης αλλά ταυτόχρονα και σοβαροφάνειας. Μέχρι να έρθει το Σάββατο, η ελαφρά χαλάρωση της Κυριακής και από Δευτέρα πάλι στο ρινγκ.

Πόσα χρόνια άραγε θα περάσουμε έτσι ακόμα; Πόσες γενιές θα φυτοζωούν ανάμεσα στα πυρά-φαντάσματα του Εμφυλίου, της ανόητης μικρότητας και μίας χούφτας πολιτικών ξεφτίλων που απλά «ρουμπώνει» πολιτικούς αντιπάλους στα κανάλια λες και αναπολεί την προεφηβική γαλαρία; Πόσο συνήθεια μάς έχει γίνει ο φτηνός λόγος, η ισοπέδωση, ο λαϊκισμός και οι πρετεντερικές αναλύσεις; Ποιος δίνει ακόμα σημασία στα λαμόγια-πολιτικούς και στα λαμόγια-συνδικαλιστές;

Η οικονομική κρίση θα περάσει. Η μούχλα του παρελθόντος όμως, παλεύει για να μείνει.

Μπορείς τουλάχιστον να μην περιφέρεσαι στην κοινωνία που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου;

Αφήστε με να σας συστήσω σε μία σπουδαία κυρία του «δημοσιογραφικού» χώρου. Την Κα Στέλλα Καρατζίκη, η οποία έγινε πανελληνίως γνωστή με αυτό εδώ (κλικ για μεγέθυνση):

Η αηδία που προκάλεσε, που ανακούφισε πολλούς συμπολίτες μας από hangover και ενοχλητικά γαστρεντερικά υγρά, φαίνεται δεν σταμάτησε εκεί. Διότι το συγκεκριμένο κείμενο είχε αναρτηθεί αρχικά από τον Old Boy στο ιστολόγιό του, ως (προφανώς) ειρωνικό απέναντι σε θλιβερά, φασιστοειδή και ανόητα όντα όπως η Κα Καρατζίκη, η οποία προφανώς δεν έπιασε ακριβώς την ειρωνεία και δύο χρόνια μετά το αναδημοσίευσε (χωρίς πηγή φυσικά) ως αυτούσιο που εκφράζει την ίδια στο rodos-press.gr.

Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες, ακόμα και πριν γίνει αντιληπτή η λογοκλοπή, και αντί το συγκεκριμένο τοπικό ειδησεογραφικό blog να ζητήσει συγνώμη, κάλυψε την Κα Καρατζίκη για το περιεχόμενο του άρθρου «της», αφού το κατέβασε πρώτα, στη βάση ότι... οκ δεν γράφει τίποτα παράλογο. Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και για αυτή την κάλυψη, οπότε μέσα σε λίγη ώρα κατέβηκε και αυτή η απάντηση.

Η ξεφτίλα όμως δεν έχει τελειωμό. Φαίνεται πως η Κα Καρατζίκη είχε αναδημοσιεύσει και άλλο άρθρο του Old Boy, 

...αλλά και δικό μου, 

...στον ιστότοπο www.verena.gr, με ελαφρώς παραποιημένο τίτλο τα οποία μέχρι πριν λίγη ώρα, και πριν το δεύτερο γύρο αντιδράσεων, μόστραραν περήφανα ως πνευματική ιδιοκτησία της Στέλλας. Δυστυχώς και αυτά τα άρθρα κατέβηκαν και οι σύνδεσμοι δεν είναι διαθέσιμοι.

Εκτός από το όνομα και το παρουσιαστικό της Στέλλας, δεν τη γνωρίζω προσωπικά. Ίσως μάλιστα την τιμάει περισσότερο που μπορεί και κάνει την λανθάνουσα λογοκλοπή της για να εκφράσει την αρρωστημένη αντίληψή της επώνυμα, σε αντίθεση με εμένα και τον Old Boy που γράφουμε ανώνυμα. Η Στέλλα όμως με ανησυχεί. Με ανησυχεί που με τόση ευκολία ξερνάει τον οχετό της και αναδημοσιεύει ξένα άρθρα απροκάλυπτα, ως η καθημερινή νοικοκυραία που ανησυχεί για τη χώρα της με τις σκέψεις άλλων.

Αγαπητή Στέλλα, εγώ προσωπικά ανησυχώ που κουτοπόνηροι μισάνθρωποι σαν του λόγου σου κυκλοφορούν πολλοί σε αυτή τη χώρα. Και δυστυχώς καμουφλάρονται με την «μετριότητα» του «απλού πολίτη» που διακαώς θέλεις να εκφράζεις. Ελπίζω όταν μεγαλώσει το παιδί μου να αποτελείς πενιχρή μειοψηφία. 

Ελπίζω κάποια μέρα, η ηρωίδα του βίντεο που ακολουθεί να είσαι εσύ.