Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Το αυγό το φιδιού έγινε μικρόβιο


Ο Δήμος Κορινθίων (αυτός του οποίου ο Δήμαρχος έκοψε την παροχή νερού στο στρατόπεδο των μεταναστών, και δήλωσε πως βρισκόμαστε σε πόλεμο…), συμμετέχει κάθε χρόνο στην «Ώρα της Γης». Βέβαια οδηγώντας στην Κορίνθου – Πατρών, κάπου εκεί κοντά στο Ζευγολατιό σε παίρνει η μπόχα από 2-3 παράνομες χωματερές κοντά σε κάτι ρέματα, όπου χρόνια τώρα πάει ο γνήσιος ο Έλλην Κορίνθιος πολίτης και αμολάει τα σκουπίδια του χωρίς ποτέ να έχει κινητοποιηθεί η οποιαδήποτε Αρχή. Προφανώς η έννοια «σκουπίδι» είναι αμφιλεγόμενη στον Δήμο όπου η Χρυσή Αυγή έβγαλε ένα άνετο 11,38% στις τελευταίες εκλογές.

Κάπως έτσι αμφιλεγόμενη φαίνεται πως είναι και η έννοια του «celebrity» στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας, όπου ο Κώστας Μπαρμπαρούσης, (αυτός που γελάμε συνέχεια με την Καραϊσκάκης-alike φάτσα του και κάνουμε εξυπνακίστικα σχόλια στα social media…) φέτος το καλοκαίρι πόζαρε σε όλα σχεδόν τα τοπικά blogs, ενώ διάφορες Αιτωλοακαρνάνες κορασίδες αστειευόμενες στα καφέ έλεγαν τι τεκνό που είναι.

Με την ίδια «κοριτσίστικη» αθωότητα, η πλειοψηφία των ΜΜΕ, φιλοξενεί καθημερινά πλέον δηλώσεις ή ενέργειες Χρυσαυγιτών βουλευτών και στελεχών. Η αθωότητα βέβαια παραμένει στη βιτρίνα. Στο δια ταύτα, οι απανταχού δημοσιογραφίσκοι θέλουν να αγγίξουν το στοιχειώδες λαϊκό αίσθημα. Αυτό που δεν έχει καμία λογική αλλά μόνο συναισθηματισμό. Ενδόμυχα, οι περισσότεροι επαγγελματίες πανελίστες θα ήθελαν να έχουν καθημερινά έναν Κασσιδιάρη να σκάει μπουκέτα στους συνομιλητές τους, γιατί ξέρουν πως την υπόλοιπη μέρα τα καφενεία και τα social media θα αναπαράγουν το σκηνικό. 

Το βασικό μότο του φασισμού: «Ένα σύνθημα είναι χίλιες φορές δυνατότερο από μία αναλυτική έκθεση χιλίων λέξεων». Ο ισοπεδωτισμός, η ανοησία και ο παραλογισμός της Χρυσής Αυγής, παρελαύνουν καθημερινά πλέον μπροστά στα μάτια μας, ως ο πολιτικός λόγος που αγγίζει το λαϊκό αίσθημα. Δεν λέει άλλωστε κάτι διαφορετικό από αυτά που διακηρύττουν και τα υπόλοιπα κόμματα του λαϊκισμού. Μία σαλάτα από συνομωσία, εθνική ψωροπερηφάνια, αντικαπιταλιστικά παραληρήματα και ρητορικές μίσους γενικά και αόριστα για το σύστημα, τους προδότες πολιτικούς και τους προσκυνημένους σε ξένα συμφέροντα.

Ο φασισμός δεν πλησίασε ποτέ τις μάζες, επειδή ξυπνούσε τον εγκληματία-ζώο στον καθένα μέσα του, αλλά επειδή ισοπέδωνε, λαΐκιζε και με τρόπο υποχθόνιο πάντρευε το μίσος με την εύκολη σκέψη και το συναίσθημα. Ο γερμανικός λαός που ανέδειξε τον Χίτλερ τη δεκαετία του ’30, δεν ήταν όλοι μισάνθρωποι και ρατσιστές. Ήταν όμως απελπισμένοι, με αρκετά κοινωνικά στρώματα εξαθλιωμένα από την οικονομική κρίση και με μια πρώτιστη ανάγκη για συνθηματολογία εύκολων λύσεων. Οι Χρυσαυγίτες που πλέον έχουν καθημερινή παρουσία στα τηλεοπτικά πάνελ, δεν μιλάνε για φόνους, μαχαιρώματα και σφαγές. Μιλάνε για την φτώχεια και την πασπαλίζουν με λίγο πατριωτικό αίσθημα εδώ, λίγο αντιπολιτικό μένος εκεί και ένα κερασάκι στοιχειώδους συνομωσιολογίας στη μέση. Ο τρόπος που μετά η φτώχεια συνδέεται διαδοχικά με τους μετανάστες είναι ο τρόπος που στο τέλος περνάει και το μήνυμα που θέλει να περάσει η Χρυσή Αυγή.

Η αντίδραση στον λαϊκίστικο φασισμό της Χρυσής Αυγής, δεν μπορεί να είναι ο λαϊκίστικος ισοπεδωτισμός της Αριστεράς. Η αντίδραση στον λαϊκισμό του ισοπεδωτισμού και της συνθηματολογίας που απευθύνεται στο «λαϊκό αίσθημα», μπορεί να είναι μόνο η επιχειρηματολογία και η ανάλυση που απευθύνεται στην «λογική του ατόμου». Ποτέ δεν θα μπορούσε να υπάρξει «λαϊκή λογική» άλλως τε. Ο λαός, δηλαδή η μάζα, δεν έχει χρόνο για να σκεφτεί˙ διψάει πάντα για ένταση και γρήγορα συνθήματα που θα τον καθοδηγούν. Το άτομο, από την άλλη, έχει τον χρόνο και το χώρο να μελετήσει, να αναλύσει, να στοχαστεί και να απορρίψει το «ζώο-εγκληματία» μέσα του. Όπως έχει ξαναγραφτεί εδώ, η λέξη «λαός» δεν περιγράφει διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικές φιλοδοξίες, αλλά μία ομοιογενή μάζα που βρίσκεται στο έλεος του κάθε δημαγωγού ή δικτάτορα ή κάποιου ευφάνταστου δόγματος. Οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής το γνωρίζουν αυτό και φαίνεται πως έχουν βρει τον τρόπο, αργά αλλά σταθερά να αποκτούν τα «χαρίσματα» του δημαγωγού, του οποίου τα σκήπτρα κάποτε κράταγε και κράδαινε η νεοελληνική Αριστερά.


Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Σκέψεις αυγουστιάτικης ραστώνης


«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» είχε γράψει ο γνωστός σημειολόγος, λες και είχε την Ελλάδα κατά νου. Τον Αύγουστο υπάρχει ένα άτυπο άσυλο στις ιδέες, τα πάθη και τον τσαμπουκά που όλο τον υπόλοιπο χρόνο μάς κρατάνε μίζερους. Ο άνεργος παραμένει άνεργος, ο εξαθλιωμένος παραμένει εξαθλιωμένος, αλλά η αγανάκτηση και η πολιτική σύγκρουση με κάποιο μαγικό τρόπο χαλαρώνουν. Γι’ αυτό και ουδέποτε ήταν πραγματική αγανάκτηση. Χωρίς τους πολιτικάντηδες «ιεροκήρυκες» που παρφουμαρίζονται και καλλωπίζονται για τις κάμερες και τα μικρόφωνα του Σεπτεμβρίου, κανείς δεν κάνει επανάσταση. Γιατί πολύ απλά, κανείς δεν έχει να προτείνει κάτι το πραγματικά καινούργιο, προοδευτικό και καινοτομικό εκτός του νεοελληνικού συντηρητικού πλαισίου. 

Άλλωστε, αυτό το καλοκαίρι δεν υπήρξε λόγος για αγανάκτηση. Τα επαναστατικά camping λειτούργησαν με φουλ πληρότητα βάσει προγράμματος, και η Αθήνα αφέθηκε στην προστασία συμμοριών της «πάνω πλατείας» που «ξεβρώμιζαν τον τόπο».

Στις αναπτυγμένες χώρες, εκεί που οι κοινωνίες τιμούν τα άτυπα κοινωνικά τους συμβόλαια και την ευνομία που διασφαλίζει την αρμονική συνύπαρξη και την ανάπτυξή τους, το πραγματικά καινούργιο, προοδευτικό και καινοτομικό, δημιουργείται και ζυμώνεται μέσα στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό οι πρόσφατες εξελίξεις που θέλουν τα ελληνικά πανεπιστήμια να επιστρέφουν και πάλι στο παλιό καλό συντεχνιακό, κρατικιστικό, κομματοκρατούμενο και πολλές φορές ολοκληρωτικό μοντέλο λειτουργίας και διοίκησης, είναι ίσως από τους σοβαρότερους λόγους που θα έπρεπε να κατεβάζουν μία αγανακτισμένη κοινωνία στους δρόμους. Όμως είπαμε… Οι δρόμοι, κατά κανόνα, οργανώνονται και καταλαμβάνονται από συγκεκριμένους πολιτικάντηδες, με τα κοπάδια τους και όχι από κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους.

Το pattern (μου διαφεύγει η αντίστοιχη ελληνική λέξη, αν και κάποτε μου την είχαν πει) της κοινωνίας μας είναι τόσο προβλέψιμο, που αν αυτό το ιστολόγιο ήθελε να είναι συνεπές με τη συχνότητα αρθρογραφίας του, θα έπρεπε να αναδημοσιεύει τις περσινές αναρτήσεις του. Αυτό είναι εύκολο, ειδικά τη σημερινή μέρα που γίνεται τεσσάρων χρονών. Και ο βασικός κορμός αυτών που γράφονται εδώ μέσα, εδώ και τέσσερα χρόνια, είναι ακριβώς αυτός. Ότι, παρά την επικρατούσα αντίληψη αρκετών, οι κύριες αιτίες για τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της κοινωνίας μας, δεν έχουν αλλάξει όχι μόνον τα τελευταία τέσσερα, αλλά ούτε τα τελευταία 189 χρόνια.

Φυσικά, το να πολεμάς τα συμπτώματα είναι πολύ πιο εύκολο από το να πολεμάς τις αιτίες. Και επειδή γενικολογώντας, έχουμε μία ροπή προς τη βολική ευκολία, ρεαλιστικά μιλώντας δεν βλέπω κάποια βελτίωση στο σύντομο μέλλον. Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων πάντα είναι πρόσκαιρη και επιφανειακή. Οι αιτίες όμως απαιτούν πιο αναλυτική, διερευνητική και υπομονετική σκέψη. Αυτό το είδος σκέψης, το έχουμε εξορίσει από την επικοινωνία μας και τις δράσεις μας. Εξ ου και η ρεαλιστική απαισιοδοξία μου.

Παντού όμως παίζει και μία νότα αισιοδοξίας και στην περίπτωσή μας, αυτή μπορείς να την ακούσεις ανάμεσα σε διάσπαρτα άτομα. Άνθρωποι που δημιουργούν, καινοτομούν, δεν το βάζουν κάτω, εστιάζουν σε αυτό που αγαπάνε ή στο επάγγελμά τους και με έναν ώριμο και ψύχραιμο τρόπο συνεχίζουν να στέκονται όρθιοι, παλεύοντας για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Μακριά από τη μιζέρια, τη μοιρολατρεία και τη φασαρία του όχλου. Μακριά από τον πεσιμισμό και το ανούσιο καθημερινό κουτσομπολιό της εύκολης κατανάλωσης. Απλά οι νότες αυτές είναι διάσπαρτες, και σύμφωνα με τα κριτήρια της ευρύτερης κοινωνικής «αρμονίας», αποτελούν ακατανόητες παραφωνίες.


Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Η Ελλάδα για το Curiosity


Σε μία από τις ιστορικότερες στιγμές της επιστήμης και ολόκληρης της ανθρωπότητας, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη. Αμέσως μετά την επιτυχή προσεδάφιση του Curiosity στον Άρη, οι κύριοι εκφραστές της ελληνικής κοινωνίας προχώρησαν στις κάτωθι δηλώσεις:

«Επανακαταλάβαμε τον Άρη. Η προεκλογική μας δέσμευση, έγινε πράξη!»
- Αντώνης Σαμαράς

«Εγώ. Χάρη στις δικές μου συνταγματικές συμβουλές, εγώ η NASA κατάφερε να ξεπεράσει τα οποιαδήποτε νομικά κωλύματα και εγώ ο αμερικανικός λαός μπορεί να κοιτάει το μέλλον με αισιοδοξία. Εγώ».
- Ευάγγελος Βενιζέλος

«Καταδικάζουμε τέτοιες μονόπλευρες πράξεις κατάληψης πλανητών, αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε τις πιθανές συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που αυτές μπορεί να προσφέρουν».
- Φώτης Κουβέλης

«Να γίνει ο κρατήρας Gale η νέα πλατεία Tahrir».
- Αλέξης Τσίπρας

«Το Curiosity υπακούει στις επιταγές του Δ’ Ράιχ της Κας Μέρκελ. Οι εθνοπροδότες επιστήμονες και μηχανικοί της NASA, κρύβουν την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, αλλά πλησιάζει η μέρα που θα λογοδοτήσουν». 
- Πάνος Καμμένος

«Η κατάληψη του Κόκκινου πλανήτη από τις αμερικάνικες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ξεπέρασε κάθε επίπεδο θράσους και προκλητικότητας. Οι λαοί πρέπει να δουν αυτή τη συμβολική κίνηση ως μία καθ’ όλα οργανωμένη και υποκινούμενη επίθεση του Κεφαλαίου προς το εργατικό κίνημα του ηλιακού μας συστήματος». 
- Αλέκα Παπαρήγα

«Ούγκα! Ούγκα άγκα μπούγκα ούγκα!!! Ουυυυ!!! Ααααα!!! Ούγκα μπούγκα!!! Γκαα! Ούγκα!»
- Νίκος Μιχαλολιάκος

«Η ασφαλής προσεδάφιση του Curiosity ήταν αυτορρυθμιζόμενη, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση του αμερικανικού Κράτους»
- Στέφανος Μάνος

«Μετά το μποζόνιο, η επιστήμη επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους ολόκληρης της ορθόδοξης χριστιανικής κοινότητας. Απεφάσισε να ανοίξει τις πύλες της κολάσεως».
- Σεραφείμ Μ. Πειραιώς

«Εμείς είχαμε πάει εκεί το 20.324 π.Χ. και είχαμε δώσει την διαγαλαξιακή μάχη κατά του εβραιοσιωνιστή δαίμονα Μπραάθ του Νεωτέρου, την οποία κερδίσαμε και χάρη στην οποία εδραιώσαμε το ελληνικό στοιχείο στις βαβυλώνιες αστρονομικές παρατηρήσεις».
- Δημοσθένης Λιακόπουλος

«Είναι τόσο εξωφρενικά εξοργιστικό και απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει που αρνούμαστε να κάνουμε οποιαδήποτε δήλωση. ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!»
- Εκπρόσωπος ΑΝΤΑΡΣΥΑ

«Εδώ ο κόσμος πεινάει κι εσείς στέλνετε αυτοκινητάκια στον Άρη»
- Αγανακτισμένος τουιτεράς e-παναστάτης

«Το Curiosity, που βγαίνει από το λατινικό “curiosus”, που ετυμολογείται από το “προσεκτικός, επιμελής, περίεργος”, δεν θα καταφέρει να φέρει εις πέρας την αποστολήν του. Το έδαφος του Άρη είναι γεμάτο γράνες»
- Βύρων Πολύδωρας

«Εμείς γιατί κοίταξε στην ετέτοια αρχή, ούτε, ούτε και κοιτάξτε αυτοί, δεν ήθελαν απλώς για να κάν-γίνει αυτό το παιχνίδι, αλλά ύστερα μόλις μόλις όπως είπαμε ότι αυτό εμείς δεν καν-θέλαμε, αυτοί είπανε όχι λέει θέλουμε να γίνει, ε κι εμείς μετά είπαμε όχι λέμε, όχι λέμε, δε θα γίνει... Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο».
– Παράγοντας Εδεσσαϊκού

«Δεν κατάλαβα την ερώτηση… Ο Άρης στη Θεσσαλονίκη δεν παίζει;»
- Άντζελα Δημητρίου


Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Να κάψουμε τις μάγισσες


Κατά βάθος εύχεσαι ο Πακιστανός να είναι ο βιαστής. Θέλεις να γεμίσεις κι άλλο οργή. Θέλεις όλοι να γεμίσουμε οργή. Να τρέξουμε στα τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής για να ενημερωθούμε πώς μπορούμε να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και να τους διώξουμε όλους. Να βγούμε ένα βράδυ μαζί με τις «ομάδες περιφρούρησης» να δούμε πως πέφτει το σωστό ξύλο και το σωστό μαχαίρωμα. Πως αποσυμφορίζουμε την οργή και όλο αυτό το αδιέξοδο που νοιώθουμε τη διάρκεια της ημέρας, μέσα σε μία νύχτα. 

Κατά βάθος θέλεις κι άλλους ξένους εγκληματίες, και άλλες αυτοκτονίες. Θέλεις να τελειώνουμε επιτέλους με τις πολιτικά ορθές έννοιες, με τον διάλογο και τους θεσμούς. Η δημοκρατία «τους» απέτυχε. Αυτό δεν βροντοφώναζε σύσσωμος ο «λαός» πέρσι στην πλατεία; Αρκετά με τους θεσμούς. Αρκετά με τους νόμους. Αρκετά με το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτοδικία και οργή εδώ και τώρα. Έξω οι ξένοι. Οι συντεχνίες και πάλι στα Πανεπιστήμια. Ο «πακιστανόφιλος» αλλά και ταυτόχρονα φασίστας Καμίνης.

Μη μου ψάχνεις τώρα τη σχέση μεταξύ Πακιστανών, Πανεπιστημίων και Καμίνη. Ο φασισμός δεν έχει μόνο πολιτικό πρόσωπο. Έχει και κοινωνικό. Επειδή βάλαμε στο μαντρί της πολιτικά οριοθετημένης ακροδεξιάς τον φασισμό, δεν σημαίνει πως ξεμπερδέψαμε. Οι απανταχού ακροδεξιοί και φαιοκόκκινοι φασίστες πάντα το ίδιο πράγμα ζητούν. Να οριστούν οι φίλοι και οι εχθροί. Να υπερισχύσουν οι φίλοι και να κρεμαστούν οι εχθροί. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Πάντα έτσι παιζόταν. Είτε είχαμε εθνικούς, είτε φυλετικούς, είτε ταξικούς πολέμους.

Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης δεν ψάχνουμε πλέον την αναστήλωση των θεσμών και των λύσεων που θα σταθεροποιήσουν την οικονομία και το Κράτος δικαίου. Ψάχνουμε τον τρόπο να νομιμοποιήσουμε την αυτοδικία, τη συντεχνία, τον ρατσισμό και την υποκειμενική θεωρία. Ψάχνουμε τον τρόπο να κάνουμε πόλεμο. Η «πάνω» και η «κάτω» πλατεία, έδωσαν ικανοποιητικές προφάσεις πριν ένα χρόνο. Πλέον ο καθένας ταμπουρώνεται σε ότι έχει και χτυπάει όπου βρει, στο όνομα της υποκειμενικής αγανάκτησης. Δεν υπάρχει καιρός για διάλογο ή νομιμότητα. Όσο ο άρτος τελειώνει, πρέπει να περάσουμε άμεσα στο θέαμα. Να μη συζητήσουμε πως θα ενισχύσουμε την ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων βιασμού, ούτε πώς να εξαλείψουμε τον ρατσισμό. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Να μιλήσουμε για Πακιστανούς και μνημόνια. Αυτά καταλαβαίνει ο «λαουτζίκος». Να σαβουριάσουμε όλους τους Πακιστανούς, όλους τους λιμενικούς, όλους τους μνημονιακούς και όλους τους Ευρωπαίους σε ένα τσουβάλι και να βαράμε αλύπητα. Να επιστρέψουμε και πάλι στον παλιό καλό καιρό των κλεφτών, των αρματωλών και των κοτζαμπάσηδων. Προτού έρθει αυτή η ξενόφερτη μόδα περί διαφωτισμού, φιλελευθερισμού, κράτους δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...