Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Επετειακό

Για κάποιο λόγο στις δύο μεγάλες επετείους, ξυπνάω με αυτό το κομματάκι μέσα στο κεφάλι μου. Και ειδικά σήμερα, που σε όλη την Ελλάδα ηχούν εμβατήρια, δοξολογίες, και διάφοροι προχειρογραμμένοι θούριοι, εμένα το μυαλό μου κολλάει στο στιχάκι: «Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη, ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή».

Σήμερα, στο όνομα της Επανάστασης θα φορέσουν τα καλά τους, τα χρυσά τους, θα κοτσάρουν και την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι, για να γιορτάσουν την εθνική υποκρισία. Οι απανταχού Μαυρομιχαλαίοι θα μιλήσουν για τη σπουδαιότητα του Ιωάννη Καποδίστρια. Οι απανταχού Κωλέττηδες θα εξυμνήσουν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ανάμεσα στους ήρωες που θα αναγγελθούν για πολλοστή φορά, το όνομα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ θα φιγουράρει κάπου κοντά σε αυτό του Ρήγα Φεραίου. Σαν τα αγάλματά τους που είναι δίπλα δίπλα έξω από την Ακαδημία Αθηνών.

Τα παιδιά θα απαγγείλουν εκθέσεις ιδεών. Θα μιλήσουν για κρυφά σχολεία, για την καταδίωξη του χριστιανισμού, για την ευλογία της Επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, για τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη από τους Βαυαρούς, για την εθνική ομοψυχία . Το ψέμα θα συνεχιστεί και στις ερχόμενες γενιές.

Οι παρελάσεις θα γεμίσουν όλες τις πόλεις και τα χωριά της χώρας. Οι μικρότερες ηλικίες παρελαύνουν για να χειροκροτούν οι εκστασιασμένοι γονείς. Οι μεγαλύτερες για να χαθούν απλά λίγες ώρες μάθημα. Όλοι μαζί τυφλά, υπό τους ήχους στρατιωτικών εμβατηρίων και μπροστά από την εξέδρα των τοπικών αρχόντων.

Και οι σημαιοφόροι, άριστοι σε όλα τα μαθήματα, και άριστοι στο σχολείο, θα έχουν την τιμή να κρατήσουν τη σημαία της χώρας που τους γεμίζει υποσχέσεις. Που τους ενθαρρύνει ότι οι καλοί βαθμοί εξασφαλίζουν ένα λαμπρό μέλλον. Είναι τα ίδια παιδιά που σε λίγα χρόνια θα μπουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και η μιζεριασμένη, βαριεστημένη και κακόκεφη υπάλληλος της Γραμματείας θα τους κόψει τον αέρα. Τα παιδιά που θα δουν ότι τελικά η προσπάθεια, η μελέτη και η σοβαρότητα δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία μέσα στα κορυφαία ιδρύματα της εκπαίδευσης. Θα γνωρίσουν για πρώτη φορά κομματόσκυλα που θα τους γεμίσουν τα κεφάλια με άχρηστη σαβούρα.

Κάποια από αυτά, θα πάνε στο στρατό. Θα μάθουν πώς να υπηρετούν την ίδια σημαία που κουβάλαγαν, λουφάροντας, αδικώντας και υπακούοντας σε ανούσιες εντολές. Θα ψάξουν να βρουν βύσμα για να την βγάλουν πιο άνετα. Θα χάσουν ένα χρόνο από τη ζωή τους, για να επιστρέψουν στην κανονική ζωή, έτοιμοι να δημιουργήσουν και να συνεισφέρουν στην κοινωνία.

Η κοινωνία όμως θα τους γυρίσει την πλάτη. Σύσσωμη η πατρίδα, μαζί με την περήφανη σημαία θα μαζέψουν ένα μεγάλο φλέγμα στο λαιμό, και θα το φτύσουν με δύναμη στον πάλαι πότε περήφανο σημαιοφόρο.

Επειδή η πατρίδα στην τελική, δεν χωράει ανθρώπους που σηκώνουν ψηλά το κεφάλι, που μελετάνε, δουλεύουν και προσπαθούν να χτίσουν και να προσφέρουν στην κοινωνία, ενάντια στους κάθε είδους μικροαπατεώνες, λαμόγια, και άχρηστους «ιδιώτες». Η πατρίδα χρειάζεται Ελληναράδες, παπάδες, γλοιώδεις χωρατατζήδες, Μαυρομιχαλαίους, Κωλέττηδες, Δεληγιάννηδες, και Κοτζαμπάσηδες για να συνεχίζουν να τη λυμαίνονται.

Η εθνική ομοψυχία θα κρατήσει όσο περίπου ο λόγος που θα βγάλουν διάφοροι πολιτικοί μπροστά στις κάμερες. Μετά θα διαλυθεί σε κομμάτια και θα πάει να πιει φραπέ, να παραστεί σε δεξιώσεις και να ρίξει τον οβολό της σε κανά παγκάρι. Η σημαία θα μείνει στα μπαλκόνια για 2-3 μέρες ακόμα, σαν μία ύστατη προσπάθεια του Ελληναρά να προσπαθήσει να νοιώσει αυτή την ομοψυχία, και μετά θα μπει πάλι στο πατάρι για λίγους μήνες μέχρι το επόμενο σόου.


Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Μία τραγική εξέλιξη

Οι κοινωνικές ή οικονομικές κρίσεις, εκτός από αρνητικά στοιχεία, περιέχουν και θετικά. Το βασικότερο από τα τελευταία, είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για ριζικές αλλαγές σε διάφορα κοινωνικά θέματα. Ειδικά η παρούσα κρίση που έχει χτυπήσει την Ελλάδα, βγάζει στην επιφάνεια τα πραγματικά προβλήματα που μέχρι τώρα προτιμούσαμε να έχουμε κάτω από το χαλάκι. Γι’ αυτό άλλωστε, τα ζητήματα της κρίσης δεν είναι μόνο οικονομικά αλλά και βαθιά κοινωνικά.

Σε γενικές γραμμές, οι κρίσεις παρουσιάζουν μεγάλες ευκαιρίες για ανατροπές και μεταρρυθμίσεις, που σε περιόδους σταθερότητας και ανάπτυξης, είτε λόγω συντηρητισμού, είτε λόγω πολιτικής ατολμίας, τελικώς δεν προχωρούσαν. Οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται καθημερινά, σε κοινωνικό επίπεδο, για την διάλυση συγκεκριμένων παρασιτικών ομάδων του Δημοσίου, αλλά και κλικών σε συγκεκριμένα ελεύθερα επαγγέλματα, την επιθετική και δικαιότερη φορολογική πολιτική, την άσκηση μεγαλύτερων πιέσεων προς την εκκλησία, κλπ, είναι αμέτρητες. Παρομοίως αμέτρητη είναι και η κοινωνική ρητορική που εκφράζεται από όλους τους πολιτικούς χώρους, προκειμένου να επηρεάσουν όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, λέει το λαϊκό γνωμικό, και στη συγκεκριμένη κρίση, ο λύκος που χαίρεται περισσότερο είναι ο κ. Καρατζαφύρερ. Και αυτό, όχι επειδή βλέπει με χαρά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να διαρρέει σιγά σιγά προς τις αγκάλες του, καθώς και να διαλύεται καθημερινά από τις ασυνάρτητες νευρικές κινήσεις του ευρύτερου δεξιού χώρου, αλλά κυρίως επειδή βλέπει ότι στο πεδίο της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός αντίπαλος.

Όπως συμβαίνει και σε Ευρωπαϊκές χώρες, κατά τη διάρκεια οικονομικών ή κοινωνικών κρίσεων, η ακροδεξιά πάντα ανεβαίνει σε δημοτικότητα. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά το ζητούμενο δεν είναι τόσο οι αναλύσεις επί αναλύσεων, όσο οι πρακτικοί τρόποι με τους οποίους αυτή η άνοδος μπορεί να σταματήσει άμεσα. Όπως και να το κάνεις, είναι τραγικότατο για μία Δημοκρατία ή για ένα οποιοδήποτε Κράτος, η σοβαρότερη αντιπολιτευτική φωνή, να αρθρώνεται από την ακροδεξιά. Και αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς και αντικειμενικοί, δυστυχώς τους τελευταίους 2-3 μήνες, παρά τη λυσσαλέα επίθεση κατά της μεταναστευτικής μεταρρύθμισης, και παρά τη συνεχιζόμενη γελοιότητα των απανταχού στελεχών του, το ΛΑΟΣ κερδίζει πόντους, όχι μόνο στους ψηφοφόρους της δεξιάς αλλά και γενικότερα σε αποπροσανατολισμένο κόσμο.

Χρησιμοποιώντας την απλή τακτική κατά την οποία υπάρχει μία σταθερή ιδεολογική βάση, αλλά χωρίς να αποφεύγονται τα εύσημα προς τις σωστές κυβερνητικές αποφάσεις, ο κ. Καρατζαφύρερ έχει καταφέρει να σχηματίσει ένα σοβαρό πρόσωπο αντιπολίτευσης. Και ενώ συμβαίνει αυτό, η κυβέρνηση συνεχίζει να καθυστερεί στη λήψη σημαντικών αποφάσεων ή την ανάπτυξη θετικών δράσεων, ενώ ο ευρύτερος χώρος της Δεξιάς κοντεύει να διασπαστεί σε περισσότερες συνιστώσες και από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Το χειρότερο όμως από όλα, είναι η στάση του χώρου της Αριστεράς, όπου παρά την άνοδο της ακροδεξιάς, παρά την διάλυση της ΝΔ, και παρά την κωλυσιεργία της κυβέρνησης, έχει κλειστεί μέσα σε μία γυάλα και φωνάζει τα ίδια ανεπίκαιρα συνθήματα που δεν έχουν καμία σχέση με την τρέχουσα πραγματικότητα. Εάν η Αριστερά δεν συνειδητοποιήσει σύντομα ότι οι φωνές είναι ένα καλό μέσον αντίδρασης, μόνον εφόσον συνοδεύονται και από σοβαρές προτάσεις, πολύ πιθανό να δούμε και περαιτέρω συρρίκνωση των ποσοστών της. Και αυτό δεν τιμάει μία δημοκρατική κοινωνία, δεδομένου ότι ο αριστερός χώρος μίας κοινωνίας, υποδηλώνει και την ωριμότητα των προοδευτικών τάσεών της. Όταν η Αριστερά, αρχίζει να ξεπερνάει σε συντηρητικότητα τη Δεξιά, και ταυτόχρονα δίνεται η ευκαιρία ο λόγος της ακροδεξιάς να ακούγεται πιο σοβαρός και ώριμος από τους υπόλοιπους χώρους εκτός κυβέρνησης, τότε υπάρχει σοβαρό θέμα, που δεν μας τιμάει συλλογικά ούτε ως πολίτευμα, ούτε ως κοινωνία.

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Intermission #27 (Χαμογελάκια edition)

Εικόνα από τη σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων... Όχι δεν τα βρήκαμε. Απλά ο πάτερ ήθελε να μας εξηγήσει ότι συμφωνεί μαζί μας. Πρώτη μέρα της Άνοιξης σήμερα, οπότε τον δικαιολογώ.

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Διαμαρτυρία έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών

Αναδημοσίευση από το σχετικό group στο facebook:

Ειρηνική διαμαρτυρία αυτή την Κυριακή 21 Μαρτίου έξω από την Μητρόπολη Αθηνών.

Η συγκέντρωση αυτή είναι μια ειρηνική/καθιστική διαμαρτυρία που θα λάβει χώρα έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών. Ζητάμε απλά και ειλικρινά να φορολογηθεί η Εκκλησία, και να μοιραστεί τον πλούτο της προς όφελος των Ελλήνων! Παρακαλώ προωθήστε.

Η συγκέντρωση δεν είναι πολιτική αλλά μια αυθόρμητη κίνηση πολιτών.

Έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών στην οδό Μητροπόλεως από τις 9:00πμ! Θα είμαστε όλοι εκεί είναι καθήκον μας!

(Σημ. : Η διαμαρτυρία θα κρατήσει μέχρι τις 12 για να προλάβουν να έρθουν και οι χουζούρηδες)


Η συγκεκριμένη προσπάθεια, ενδεχομένως να αποτελέσει την πρώτη κίνηση για μία σειρά παρόμοιων διαμαρτυριών στο μέλλον. Όπως άλλωστε έχω πει και στο παρελθόν, περιμένω να δω πότε θα έρθει η μέρα που οι πορείες εκτός από την Πλατεία Συντάγματος, θα περνάνε και από τη Μητροπόλεως.

Η κοινωνική πίεση προς την εκκλησία της Ελλάδος Α.Ε. θα πρέπει να αυξάνει, ειδικά αυτή την περίοδο όπου οι ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις αναγκάζονται να κάνουν μεγαλύτερες οικονομικές θυσίες. Είναι χρέος κάθε κοινωνικά ενεργού πολίτη, ασχέτως των θρησκευτικών ή μη πεποιθήσεών του, να ζητήσει το αυτονόητο, δηλαδή την αναδιανομή του πλούτου της εκκλησίας, προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας.

Υ.Γ. Θα έχει ΣΚΑΙ Δράση και πιθανώς και κ. Λουκά. (Τρέχα Kameleon!)

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Γκρίνια, η ελληνοπρεπής

Η γκρίνια είναι μία καθ’ όλα νεοελληνική αρετή. Και φυσικά σε μία χώρα ότι να ‘ναι σαν τη σύγχρονη Ελλάδα, δεν είναι άξιο απορίας που η συγκεκριμένη «αρετή» είναι διάχυτη παντού. Το πρόβλημα όμως, δεν είναι τόσο η ύπαρξη της γκρίνιας, όσο ο τρόπος που χρησιμοποιείται. Διότι, ακόμα και η γκρίνια σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να αποβεί εποικοδομητική, εφόσον μαθαίνουμε από αυτή και προχωράμε παρά πέρα.

Όταν η γκρίνια βαλτώνει, δηλαδή επαναλαμβάνεται συνεχώς, χωρίς συγκεκριμένο στόχο ή λόγο, και γίνεται μέρος του καθημερινού διαλόγου μας, τότε οδηγούμαστε στη μιζέρια. Και όταν κατασταλάξουμε στη μιζέρια, τότε αντί για έργο παράγουμε απλά... περισσότερη μιζέρια.

Το ελληνάκι, πιστό στις απόψεις του για ένα γενικότερο ξεκόλλημα από Ελληναρίστικες πρακτικές, παραθέτει μία λίστα από κλισέ φράσεις - συμπτώματα που ενδεχομένως να σηματοδοτούν την ύπαρξη του μικροβίου της γκρίνιας στον εγκέφαλο του ομιλούντος, ώστε αυτό να εντοπίζεται εύκολα. Με αυτό τον τρόπο, προσέχουμε προκειμένου να μην αναμασάμε το ίδιο μικρόβιο και το διαδώσουμε στον υπόλοιπο ανύποπτο κόσμο. Ταυτόχρονα, παρατίθεται και μία σειρά από επεξηγήσεις που πρέπει να έχουμε κατά νου, προκειμένου ο εγκέφαλος να μπει ξανά άμεσα σε λειτουργία και να μην βρεθεί ανυπεράσπιστος μπροστά στη σαρωτική λύσσα του μικροβίου.

1) «Όλοι οι βουλευτές είναι αλήτες, κλέφτες, και λαμόγια»
Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει ακόμα, ζούμε σε μία χώρα όπου οι βουλευτές εκλέγονται από την αναλογική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Άρα το σωστό είναι: «Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι αλήτες, κλέφτες, και λαμόγια».

2) «Όλοι οι πολιτικοί είναι καραγκιόζηδες»
Και ξανάμανά. Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει ακόμα, ζούμε σε μία χώρα όπου η προσωπικότητα του κάθε πολιτικού διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του ελληνικού λαού. Άρα το σωστό είναι: «Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη από καραγκιόζηδες».

3) «Για όλα φταίει ο καπιταλισμός...»
Σύμφωνοι. Ξεκίνα λοιπόν την απάρνηση του καπιταλισμού πετώντας στα σκουπίδια όλα τα υλικά αγαθά που απέκτησες χάρη στον καπιταλισμό. (Αυτό περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα μέσα στο σπίτι σου, φυσικά τον υπολογιστή σου, καθώς και τη σύνδεσή σου στο ίντερνετ).

4) «...και τα ξένα μεγάλα συμφέροντα»
Συνεχίζοντας με το 3), δυστυχώς πρέπει να πετάξεις και τον αναπτήρα ή το στυλό σου. Ωχ γνωστόν, η Bic είναι μία ξένη πολυεθνική τίγκα στα μεγάλα συμφέροντα. Το ίδιο και τα τσιγάρα που καπνίζεις, και τα ξύδια που πίνεις, όταν αναλύεις σε άλλους τη γνώμη σου για τα ξένα μεγάλα συμφέροντα.

5) «Α ναι! Και το Κεφάλαιο»
Το Κεφάλαιο είναι μία πολύ γενική έννοια που αντιπροσωπεύει το μέσο συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων στις κοινωνίες τους και που στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ανθρωπότητας, τυχαίνει να είναι το χρήμα. Πριν κάτι αιώνες ήταν πήλινες νταμιτζάνες και πριν κάτι άλλους αιώνες ήταν κοπάδια από καμήλες. Ενδεχομένως στο μέλλον να είναι κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση, όταν κατηγορείς το Κεφάλαιο, στην ουσία διαφωνείς με το μέσο συναλλαγής που έχεις κληθεί να εφαρμόζεις στην παρούσα κοινωνία. Όπως και στο 3), μπορείς να αποτάξεις το Κεφάλαιο και να καταφέρεις να βρεις έναν άλλο καλύτερο τρόπο επιβίωσης και ευημερίας σε μία κοινωνία που συναλλάσσεται με διαφορετικά μέσα και αξίες.

6) «Όλοι οι δημοσιογράφοι στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια είναι αλήτες»
Περίεργο. Για κάποιο λόγο είναι επίσης πρώτοι σε τηλεθέαση. Άρα σωστή φράση είναι: «Η πλειοψηφία των τηλεθεατών προτιμά να ενημερώνεται από αλήτες».

7) «Η χώρα έχει γεμίσει μετανάστες»
Όντως. Και κατά 98% είσαι και εσύ ένας από αυτούς, οπότε προς τί ακριβώς το, μαγαρισμένο με ρατσιστικές πιτσιλιές, απεγνωσμένο ύφος;

8) «Οι ξένοι θέλουν τους Ρωμιούς δούλους και να τρώγονται»
Γεγονός Νο1: Πάνε περίπου δύο αιώνες μετά την ανεξαρτησία. Καιρός να αλλάξεις την πιπίλα με τους τραγικούς Ρωμιούς.
Γεγονός Νο2: Οι «ξένοι» (που δεν ξέρουμε ποιοι ακριβώς), ποσώς ενδιαφέρονται για το 0,05% του παγκόσμιου πληθυσμού που καταλαμβάνει μία κουτσουλιά γης. Εννοώ, και εμείς ως ξένοι σε σχέση με τους Σενεγαλέζους, πόσο ακριβώς ενδιαφερόμαστε για τα εσωτερικά της Σενεγάλης;
Γεγονός Νο3: Άσχετα με το τί θέλουν οι ξένοι, οι Ρωμιοί δεν φαίνεται να κάνουν και πολλά για να μην τρώγονται μεταξύ τους.

9) «Αν δεν ήταν η τουρκοκρατία...»
Οι Γερμανοί τί να πουν που ισοπεδώθηκαν δις τον προηγούμενο αιώνα, στιγματίστηκαν από ντροπιαστικά καθεστώτα, αλλά μέσα σε 20-30 χρόνια κατάφερναν να ξαναγίνουν σοβαρό και ισχυρό Κράτος;

10) «Οι τραπεζίτες κάνουν φαγοπότια και ο λαός πεινάει»
Έρχεται ο τραπεζίτης και σου λέει: «Σου δίνω 60.000 ευρώ τώρα για να πάρεις μία cayenne, και εσύ θα μου δώσεις 100.000 ευρώ αύριο. Εντάξει;», και εσύ απαντάς: «Ναι! Ναι! Cayenne!». And the idiot is….?

11) «Ο Έλληνας δεν αλλάζει εύκολα»
Η μεγαλύτερη φράση - οδοστρωτήρας όλων των εποχών! Γι’ αυτό κατά μία πολύ μεγάλη πιθανότητα, το ένδοξον ελληνικόν DNA είναι καταδικασμένο να ξεραστεί εκτός ανθρώπινου γονιδιώματος. Όχι από τους Τούρκους, ούτε από τους Γερμανούς, αλλά από την ίδια την Εξέλιξη!

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Σφάλμα επικοινωνίας

Έχει ενδιαφέρον καμιά φορά να βγεις στο δρόμο, χωρίς να έχεις κάποια δουλειά, και ανέμελα και αργά να περπατάς, παρακολουθώντας τον κόσμο. Εάν έχεις ανοιχτά μάτια και αυτιά, μπορείς να «ψηλαφίσεις» πολλές καταστάσεις, αλλά και να «μπεις» στο σκεπτικό της ευρύτερης κοινωνίας.

Το κοινότερο ίσως τέτοιο σκεπτικό, η νοοτροπία που είναι διάχυτη σε κάθε μέρος σχεδόν της Ελλάδας, είναι η ασυνεννοησία. Δεν είναι σπάνιο να πέσεις πάνω σε μία περίπτωση όπου δύο άτομα προσπαθούν επί δέκα λεπτά να επικοινωνήσουν κάτι που το έχουν πει ήδη με εκατό διαφορετικούς τρόπους, αλλά ο ένας ακόμα να μην καταλαβαίνει τον άλλο. Ή απλά ο ένας να ξοδεύει περίσσια λαλιά και ενέργεια για να σιγουρευτεί ότι ο άλλος καταλαβαίνει. Αυτό το σκηνικό δεν συναντάται μόνο στους δρόμους. Θα το δεις και μέσα σε ένα γραφείο, ένα μαγαζί, μία επιχείρηση, μία δημόσια υπηρεσία, μία πολιτική οργάνωση, στο κοινοβούλιο, κλπ.

Ίσως, μάλιστα να μην είναι τυχαίο που οι περισσότεροι Έλληνες στις κοινωνικές τους συναλλαγές βρίσκονται κατά κανόνα σε μία «αμυντική» θέση, λες και περιμένουν ότι από στιγμή σε στιγμή ο άλλος θα τους κάνει μία κάποιου είδους λεκτική επίθεση ή ότι θα τους τη φέρει. Ίσως τελικά να ξοδεύουν περισσότερη ενέργεια σε αυτή την «αμυντική» θέση, παρά στην επικοινωνιακή τους ικανότητα.

Το θέμα φυσικά δεν είναι γλωσσικό. Τουλάχιστον όχι σε σημείο που να αποτελεί το κυρίως πρόβλημα. Το θέμα έχει να κάνει κυρίως με την παιδεία μας. Όχι την ακαδημαϊκή, αλλά αυτή που μας επιτρέπει να αναπτύξουμε ένα στοιχειώδες επίπεδο συνεννόησης και διαλόγου που βασίζεται πάνω σε μία κοινή βάση. Προκειμένου να το κάνουμε αυτό, σημαίνει ότι έχουμε λύσει ορισμένα άλλα θέματα και έχουμε συμφωνήσει άτυπα σε ορισμένους στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συνοχής.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι ουδέποτε έγινε αυτή η άτυπη συμφωνία. Ανέκαθεν, ο καθένας είχε τη δική του θεώρηση πραγμάτων που με κάθε μέσο και τρόπο προσπαθούσε να μεταφέρει στον διπλανό του. Ανέκαθεν, οι προτεραιότητές μας δεν ήταν κοινωνικές αλλά ατομικές. Και φυσικά, όταν οι προτεραιότητες δεν είναι κοινές, αναπόφευκτα θα συγκρούονται συνεχώς, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, αλλά κυρίως χωρίς αποτέλεσμα. Άλλοι ανάγουν τα προβλήματά τους σε εθνικά θέματα, άλλοι σε οικονομικά, άλλοι σε κοινωνικά και άλλοι σε πολιτικά. Άλλοι σε ότι τους κατεβάσει η οποιαδήποτε κοσμοθεωρία που μπορεί να έμαθαν κάποτε από τους γονείς τους ή κάποιο πολιτικό μανιφέστο και δεν θέλησαν ποτέ να την ανατρέψουν ή να ψαχτούν λίγο παραπάνω. Και βέβαια, δεν είναι καθόλου σπάνιο, όλες αυτές οι θεωρήσεις να έχουν ξεμείνει στις ίδιες αρχές και αξίες που ίσχυαν πριν έναν αιώνα.

Φυσικά, η πολυφωνία, οι διαφορετικές φωνές και οι διαφορετικοί τρόποι σκέψεις είναι κάτι θετικό σε μία κοινωνία και αποτελούν, εκτός από συνθήκη κοινωνικής ευημερίας, και παράγοντα συνεχούς εξέλιξης αυτής. Αυτό όμως, μόνον εφόσον υπάρχει μία υποτυπώδης κοινωνική συνοχή που αποτελεί τη βάση οποιασδήποτε κοινωνικής συναλλαγής. Όταν για παράδειγμα γίνει ξεκάθαρο στον καθένα μας, ότι δική μας ευημερία εξαρτάται και από την ευημερία του γείτονα, ή ότι μία συλλογική θεώρηση των πραγμάτων είναι πολύ θετικότερη από μία ατομικιστική, ή ότι οι νόμοι υπάρχουν για να διασφαλίζουν την κοινωνική μας συνοχή, άρα και την ατομική μας ευημερία. Όταν δηλαδή, συνειδητοποιήσουμε ότι είναι στο χέρι μας να απολαμβάνουμε την ευημερία μίας σύγχρονης, δίκαιας και δημοκρατικής κοινωνίας και όχι αυτής του Dogville.

Εάν το σκεφτεί κανείς και σε ευρύτερη κλίμακα, ίσως να μην είναι τυχαίο που ο μέσος Έλληνας εκτός από την άποψη που έχει για τα πάντα, διακατέχεται και από ένα παθιασμένο «επιστημονιλίκι». Ενδεχομένως επειδή το επιστημονιλίκι, ως κάτι το θεωρητικό, είναι ένα καλό άλλοθι για την απραγία του σε πρακτικό επίπεδο.



Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Intermission #26 (ουΩπα edition)

Το ελληνάκι, βαθιά συγκινημένο από τη φετεινή επιλογή εκπροσώπησης του εγχώριου μουσικού προϊόντος στη γιουροβύζιο, παρουσιάζει μία σειρά από μεγάλες στιγμές του ελληνικού τραγουδιού σε παλαιότερους διαγωνισμούς.




ΟΛΟΙ ΜΕ ΔΑΔΙΑ ΚΑΙ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΤ !!!



Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

ΠΑΜΕ... να φύγουμε!

Ως γνωστόν, οι ακραίες πολιτικές θέσεις είναι επικίνδυνες. Όχι μόνο επειδή συνεχώς τείνουν να αποσταθεροποιήσουν την οποιαδήποτε κοινωνική ισορροπία (αν και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό δεν είναι κακό), αλλά επειδή, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους, προσφεύγουν σε φτηνές αντιλήψεις αμάθειας και εύκολης λαϊκής κατανάλωσης.

Η ακατάσχετη μπουρδολογία, που σε καθημερινή παρακολούθηση μπορεί να μειώνει το IQ ενός μέσου ανθρώπου με ρυθμό μίας μονάδας / ημέρα δεν είναι μόνο προνόμιο της ακροδεξιάς. Όσο περνά ο καιρός, και οι θέσεις της ακροαριστεράς συνεχίζουν να απομακρύνονται από τη σημερινή εποχή και την πραγματικότητα, φαίνεται πως οι άνθρωποι που προσπαθούν να κρατήσουν την ακροαριστερά στα πόδια της, χρησιμοποιούν παρόμοια τεχνάσματα με της ακροδεξιάς για τον ίδιο σκοπό.

Δεν θέλει και πολύ κόπο η συγκεκριμένη μέθοδος. Βρίσκεις έναν καθολικό αόρατο εχθρό και πάνω του προσάπτεις οτιδήποτε κατεβάζει η κούτρα σου, ένα πρωινό που ξυπνάς κακόκεφος. Είναι μία μέθοδος, άλλωστε, που χρησιμοποιεί πολύς κόσμος και για το προσωπικό του ξέσπασμα. Βέβαια, τα προσωπικά κολλήματα επηρεάζουν μόνο τον άμεσο κοινωνικό περίγυρο. Όταν όμως ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος «στραβοξυπνάει», τότε υπάρχει θέμα. Πόσο μάλλον όταν η υπόλοιπη κοινωνία δίνει βήμα και προσοχή σε «κακόκεφους» καραγκιόζηδες.

Κάπως έτσι φαίνεται ότι «στραβοξύπνησε» και το ΠΑΜΕ (για άλλη μία φορά) την προηγούμενη εβδομάδα. Αναδημοσιεύω από τον Ριζοσπάστη (3/3/2010, σελ. 21):


Αντιδράσεις για δενδροφύτευση

Εντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δενδροφύτευση που έχει προγραμματιστεί να γίνει αύριο Πέμπτη στην περιοχή Βρανά του Μαραθώνα, που υπέστη σοβαρές καταστροφές από τις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού. Την εκδήλωση διοργανώνει ο Δήμος Μαραθώνα σε συνεργασία με την αμερικανική πρεσβεία και μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση ονόματι «Green Belt». Η Επιτροπή του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε Μεσόγεια και Λαυρεωτική, η Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία Ανατολικής Αττικής (ΝΑΣ) μαζί με τη Δημοτική Αγωνιστική Κίνηση Μαραθώνα και Νέας Μάκρης (ΔΑΚ) έχουν καταγγείλει τη συγκεκριμένη ενέργεια και καλούν κατοίκους, μαθητές και τις οικογένειές τους να μη συμμετάσχουν στην δενδροφύτευση.

Εχει σημασία να δούμε ορισμένα πράγματα για τη δράση της ΜΚΟ που συμμετέχει στη συγκεκριμένη δράση. Η «Green Belt» (αποτελεί παρακλάδι της διεθνούς ΜΚΟ) έχει ως χορηγούς το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών και το Ιδρυμα Λάτση, χαρακτηριστικό τού από ποια σκοπιά βλέπει την επίλυση των προβλημάτων για τα οποία δηλώνει ότι κόπτεται. Στην ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο αναφέρεται ως χορηγός της η πρεσβεία των ΗΠΑ, το Ιδρυμα Λάτση, η εταιρεία BOEING, o ΣΚΑΪ και ο ΣΠΑΠ, ενώ μέχρι τις 14 Μάρτη θα προχωρήσει σε ανάλογες πρωτοβουλίες δενδροφύτευσης σε Κηφισιά και Πεντέλη (Καλλιθέα και Κοκκιναρά). Πρόεδρος της «Green Belt» είναι ο Βασίλης Ξυπολυτάς, υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών και δημοτικός σύμβουλος στην Κηφισιά.

Στην ανακοίνωση της Επιτροπής του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε Μεσόγεια και Λαυρεωτική, αναφέρεται: «Καταγγέλλουμε τη χρησιμοποίηση των μαθητών και εκπαιδευτικών για την προπαγάνδα της αμερικάνικης πολιτικής. Δεν έχουν το δικαίωμα αυτοί που καταστρέφουν τον πλανήτη, που σκοτώνουν γυναικόπαιδα, που γέμισαν τα Βαλκάνια με απεμπλουτισμένο ουράνιο, που δημιούργησαν εκατομμύρια τερατογενέσεις ρίχνοντας βόμβες "πορτοκαλί παράγοντα", που βομβαρδίζουν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ με βόμβες Λευκού Φωσφόρου, που δεν υπέγραψαν τη Συμφωνία του Κιότο και προωθούν παγκοσμίως τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα, να ζητούν άλλοθι για την πολιτική τους. Κανένας μαθητής, κανένας εκπαιδευτικός, κανένας εργαζόμενος, κανένας πολίτης, όργανο της Αμερικάνικης Προπαγάνδας και των ΜΚΟ που χρησιμοποιούνται ως "κολυμπήθρα του Σιλωάμ", για να κτίζουν το ανθρωπιστικό και φιλοπεριβαλλοντικό τους προσωπείο οι ιμπεριαλιστές και οι κυβερνήσεις τους».

Από την πλευρά τους, στην κοινή ανακοίνωσή τους, η ΝΑΣ, η ΔΑΚ Μαραθώνα και η ΔΑΚ Ν. Μάκρης επισημαίνουν: «Στην εκδήλωση αυτή κανένας κάτοικος της Αττικής και πολύ περισσότερο οι μαθητές των σχολείων της περιοχής μας δεν έχουν καμία δουλειά». Και αναφέρουν ότι εκείνοι που «άφησαν τους μετασχηματιστές με το κλοφέν να μολύνει το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής του Σχοινιά όταν εγκατέλειψαν τη βάση», «έρχονται στην περιοχή σαν προστάτες του περιβάλλοντος»...


Ενώ, δύο μέρες μετά, έρχεται και η επικύρωση της συγκεκριμένης επιτυχημένης επιχείρησης (Ριζοσπάστης 5/3/2010, σελ.28):



ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
Γύρισαν την πλάτη τους στη φιέστα της δενδροφύτευσης

Αμερικάνικη πρεσβεία, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και ο δήμαρχος Μαραθώνα μετέφεραν μαθητές από σχολεία της Νέας Ιωνίας για να γίνει η εκδήλωση...

Την πλάτη τους γύρισαν στον δήμαρχο του Μαραθώνα Σπύρο Ζαγάρη, στον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Ντάνιελ Β. Σπέκχαρντ και τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) «Green Belt» οι μαθητές του Λυκείου στο Βρανά Μαραθώνα, αλλά και εκπαιδευτικοί, στη δενδροφύτευση που είχαν προγραμματίσει για χτες στην περιοχή.

Συγκεκριμένα, μετά από γενική συνέλευση που έκαναν μαζί με τους καθηγητές και το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στην εκδήλωση δενδροφύτευσης. Άλλωστε, τέτοιες δραστηριότητες που γίνονται στο όνομα της εθελοντικής «κοινωνικής» προσφοράς, κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες. Το αντίθετο μάλιστα, έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν βούτυρο στο ψωμί για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων και άλλων ύποπτων δράσεων.

Χαρακτηριστικό του φιάσκου της συγκεκριμένης εκδήλωσης είναι το γεγονός ότι ο δήμαρχος, ο Αμερικανός πρέσβης και η ΜΚΟ, με κοινή τους απόφαση, μετέφεραν στο Μαραθώνα μαθητές από δύο σχολεία της Νέας Ιωνίας...

Την ίδια στιγμή, κλιμάκιο από την Επιτροπή του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε Μεσόγεια και Λαυρεωτική, τη Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία Ανατολικής Αττικής (ΝΑΣ) μαζί με τη Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία Μαραθώνα (ΔΑΣ) και τη Δημοτική Αγωνιστική Κίνηση Νέας Μάκρης (ΔΑΚ) παραβρέθηκε στο χώρο της συγκέντρωσης, μοιράζοντας ανακοινώσεις που καλούσαν μαθητές και καθηγητές, αλλά και πολίτες του Μαραθώνα να μη γίνουν όργανα της αμερικανικής προπαγάνδας και των ΜΚΟ. Εκείνους που χτίζουν το φιλο-περιβαλλοντικό τους προφίλ με σκοπό να χειραγωγήσουν και ενσωματώσουν τη νέα γενιά σε κινήσεις που δεν απαντούν στα πραγματικά προβλήματα, που δε δίνουν πραγματική διέξοδο.


Δε νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Άλλωστε, πώς ακριβώς μπορεί να ξεκινήσει κανείς τον οποιονδήποτε συλλογισμό πάνω σε ένα κείμενο το οποίο αναφέρεται στην «φιέστα» της δενδροφύτευσης; Μπορεί; Δεν μπορεί!

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Intermission #25 (Οργανικόν)

Μετά τις δημοσιοϋπαλληλικές κινητοποιήσεις, αλλά και την κατάργηση της αμερικάνικης βίζα, μία νέα εποχή ξεκινά για την Ελλάδα!

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Σημεία των ημερών

  • Η συγκέντρωση της Παρασκευής στην πλατεία Συντάγματος, για τα νέα μέτρα, απαριθμούσε γύρω στους 3.500 διαδηλωτές. Στην Αθήνα μόνο, οι πωλήσεις του DVD με την Τζούλια Αλεξανδράτου άγγιξαν τις 150.000.
  • Η βία δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη. Όταν θεωρείται θεμιτή από την μία πλευρά, αυτόματα νομιμοποιείται η χρήση της και από την άλλη.
  • Σημασία δεν έχει τόσο το γεγονός ότι ψεκάστηκε με χημικά ο Μανώλης Γλέζος, όσο το γεγονός της καθεαυτό πράξης. Δηλαδή ότι ανάμεσα στους αστυνομικούς, υπάρχουν ακόμα πολλά όργανα που δημιουργούν «μεμονωμένα περιστατικά» χωρίς να αναλογίζονται τις ευθύνες και τον ρόλο τους.
  • Μία διαθεσιμότητα = Χίλιες συγνώμες.
  • Το πάθος και το συναίσθημα δεν είναι καλοί πολιτικοί σύμβουλοι, ειδικά σε σημαντικές αποφάσεις. Την πολιτική πρέπει να την διέπει μόνο λογική. Το συναίσθημα αρμόζει μόνο στις προσωπικές υποθέσεις του καθενός και όχι στις πολιτικές. Μη συγχέουμε την Δικαιοσύνη με την ηθική.
  • Σε περιόδους κρίσης, πολλοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα απολύονται, ή απλά δεν πληρώνονται. Καλό θα ήταν λοιπόν, οι εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα να κατεβάσουν λίγο τους τόνους τους. Από σεβασμό και μόνο.
  • Η ελληνική Αριστερά έχει σχεδόν ξεπεράσει σε συντηρητισμό τη Δεξιά. Όταν συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι τα μυαλά που σκέφτονται πιο μπροστά και καθοδηγούν τις κοινωνικές εξελίξεις, λιγοστεύουν ανησυχητικά.
  • … πράγμα που φυσικά δεν τιμάει οποιαδήποτε Δημοκρατία.
  • Παράδοξη απεργία Νο1: Εφοριακοί και τελωνιακοί. Οι δύο κλάδοι, δηλαδή, χάρη στους οποίους τα μεγάλα εισοδήματα φοροδιαφεύγουν.
  • Παράδοξη απεργία Νο2: Οι κλάδοι που ζητούν να φοροδιαφεύγουν νόμιμα. (Πχ, ταρίφες, περιπτεράδες, βενζινοπώλες, κλπ).
  • Παράδοξη κοινωνική συμπεριφορά: Το γεγονός ότι τα δύο ανωτέρω παράδοξα, διαδήλωναν χέρι-χέρι με όλους τους υπόλοιπους.
  • Προκειμένου ο σεβασμός για το κοινό δίκαιο να είναι διάχυτος σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό, αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται επίσης σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Βάσει αυτής της αρχής άλλωστε, ο Πρωθυπουργός ανέφερε ότι η Ελλάδα έκανε ότι έπρεπε από τη δική της πλευρά, οπότε τώρα είναι η σειρά της Ευρώπης να τιμήσει αυτή την αρχή. Με τα νέα μέτρα, οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι «έκαναν το καθήκον τους» και πληρώνουν ένα μέρος της κρίσης. Βάσει της αρχής κοινού δικαίου, είναι η σειρά της ανάληψης ευθυνών από αυτούς που βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης και έλαβαν κακές πολιτικές αποφάσεις που αποδεδειγμένα διέβαλαν ευθέως την ελληνική οικονομία τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι δηλαδή η ώρα να ασκηθούν ποινικές διώξεις στα εν λόγω πρόσωπα.
  • Το πρόβλημα επικοινωνίας και συλλογικής συναίσθησης που διέπει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, φάνηκε ξεκάθαρα αυτές τις μέρες της γενικότερης «αναμπουμπούλας», απαντώντας ευθέως στο ερώτημα που έθεσα στην προτελευταία πρόταση της προηγούμενης ανάρτησής μου.
  • Τα ΜΜΕ ίσως τελικά να είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας αποσταθεροποίησης της οποιασδήποτε κοινωνικής συνοχής.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Διαρρηγνύοντας ιμάτια

Ανακοινώθηκαν τα πολυαναμενόμενα μέτρα και ξαφνικά δημιουργήθηκε μία βαβούρα και ένας πανικός προς κάθε κατεύθυνση. Φωνές αριστερές, φωνές αντιπολιτευτικές, οικονομολόγοι, συνδικαλιστές, βιομήχανοι, εργάτες, κλπ. Η πιο αστεία αντίδραση από όλες δε, είναι οι αναλύσεις επί αναλύσεων πάνω στο ερώτημα για το αν τα μέτρα είναι δίκαια ή άδικα. Θα μπορούσε να συγκριθεί με την αντίδραση που δημιουργεί η εικόνα ενός πιλότου σε ένα αεροπλάνο που πέφτει και αναρωτιέται αν είναι ηθικά σωστό να χρησιμοποιήσει το αλεξίπτωτο, επειδή αυτό έχει κατασκευαστεί από παιδάκια στην Ταϊβάν που δουλεύουν για ένα δολάριο την ημέρα.

Το δίλημμα, αν και ηθικά ορθό, πρακτικά δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν θέλουμε να δώσουμε μία πολιτικά ορθή απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, τότε το σωστό θα ήταν ο πιλότος να μην είχε βρεθεί εξαρχής μέσα σε ένα αεροπλάνο που περιέχει ένα αλεξίπτωτο προϊόν παιδικής εκμετάλλευσης, εφόσον ο ίδιος ήταν εξαρχής ηθικός.

Το ίδιο ισχύει και με τις αναλύσεις περί των νέων μέτρων. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι τόσο τα αποτελέσματα των μέτρων που θα συρρικνώσουν το εισόδημα πολλών ανθρώπων, αλλά αν έχουμε την ωριμότητα και τη δύναμη ως κοινωνία να κατανοήσουμε τους λόγους που φτάσαμε σε αυτό το σημείο και να εργαστούμε προκειμένου να μην υπάρξει κάτι ανάλογο στο μέλλον. Εστιάζοντας στο σύμπτωμα και παραβλέποντας την αιτία δεν κερδίζουμε τίποτα παραπάνω από μία στιγμιαία έκφραση αγανάκτησης η οποία όσο μεγάλη και αν είναι δεν βοηθάει σε καμία περίπτωση την αντιμετώπιση της ασθένειας.

Και επειδή η αγανάκτηση ταιριάζει πολύ στο ελληνικό DNA, ήδη έχουν ξεκινήσει οι πρώτες φωνές αντίδρασης. Προσωπικά όμως έχω μία απορία. Αυτές οι φωνές αντίδρασης πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια; Πού ήταν όλοι αυτοί όταν έσκαγε το Βατοπέδι, η Siemens, τα ομόλογα και τα δημόσια ταμεία; Πώς αντέδρασαν όλοι αυτοί οι «αγανακτισμένοι» όταν Υπουργός δήλωνε πως «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» ενώ η σύζυγός του «λάμβανε τη χάρη της παναγίας» για ένα μάτσο βρώμικα λεφτά; Ποιοι φώναζαν όταν ο Δημόσιος Τομέας γέμιζε με χιλιάδες τεμπέληδες, χαραμοφάηδες και ανίκανους βολεψάκηδες; Ποιοι αντέδρασαν για τα χιλιάδες φακελάκια που ανταλλάσσονταν και συνεχίζουν να ανταλλάσσονται στα νοσοκομεία της χώρας; Όλες αυτές οι φωνές ζητούσαν αποδείξεις από ταρίφες, μάστορες, γιατρούς, βενζινοπώλες και ψιλικατζήδες; Φώναζαν άραγε όλοι αυτοί, όταν τα τουριστικά μέρη της Ελλάδας είχαν κατακλυστεί από κουτοπόνηρους παρτάκηδες που ξεζούμιζαν τους τουρίστες και διέβαλαν ευθέως το τουριστικό μας προϊόν; Όλοι αυτοί, ήταν σωστοί και έντιμοι απέναντι στις φορολογικές τους υποχρεώσεις ή μήπως γλίτωναν ένα χιλιαρικάκι από δω και ένα από κει; Μήπως άραγε έβαζαν και αυτοί το λαδάκι τους στα γρανάζια των εφοριακών για να μην φάνε πρόστιμα; Πού βρισκόταν άραγε συσσωρευμένο όλο αυτό το πάθος αντίδρασης και αγανάκτησης όταν έβγαιναν στην επιφάνεια τα επαναλαμβανόμενα οικονομικά σκάνδαλα και οι show biz της εκκλησίας; Τί φωνές διαμαρτυρίας ακούστηκαν και τί καταγγελίες έγιναν για τα πολυάριθμα κρούσματα διαφθοράς μέσα στον δημόσιο τομέα, που κάθε χρόνο άνοιγαν τη μαύρη τρύπα του ΑΕΠ όλο και περισσότερο;

Η απάντηση είναι απλή. Καμία από αυτές τις φωνές δεν ακούστηκε σε τόσο μαζικό επίπεδο για όλα αυτά, γιατί πολύ απλά κανένα από αυτά δεν χτύπαγε την πόρτα τους. Και όσοι τα βίωσαν, έκαναν τα στραβά μάτια. Όλοι ήξεραν και κανείς δεν μίλαγε, είτε για να μην μπλέκεται και ξεβολεύεται, είτε επειδή δεν ένοιωθε στο δικό του πορτοφόλι την πτώχευση της υπόλοιπης κοινωνίας. Μία κοινωνία όμως λειτουργεί κυρίως συλλογικά. Όχι επειδή είμαστε άνθρωποι ιδεαλιστές και εκφράζουμε αυτό που θα θέλαμε να ισχύει, αλλά επειδή διαφορετικά δεν γίνεται. Μία κοινωνία με ακραίες ανισότητες οικονομικής ή δεοντολογικής φύσεως, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. Όχι επειδή πίσω από την πολιτική κρύβονται τα διάσημα μεγάλα συμφέροντα, αλλά επειδή πολύ απλά δεν γίνεται διαφορετικά. Το έχει διδάξει η ιστορία, το προστάζει και η κοινή λογική. Στην Ελλάδα αρνούμαστε να το δεχτούμε.

Η ελληνική κοινωνία που διακατέχεται από άκρο ατομικισμό από άκρη σε άκρη, είναι καταδικασμένη να υποστεί τις συνέπειες του συγκεκριμένου ατομικισμού. Χωρίς συλλογικές πράξεις και συνειδήσεις, είναι αδύνατη οποιαδήποτε πρόοδος ή δημιουργία μίας στοιχειώδους σταθερής οικονομικής ανάπτυξης. Με τα πακέτα σκληρών μέτρων που ανακοινώνονται, και που ενδεχομένως θα συνεχίσουν να ανακοινώνονται, στην ουσία πληρώνουμε αυτή την απουσία συλλογικότητας. Είναι ευκαιρία να δούμε αν έχουμε την ικανότητα να ορθοποδήσουμε και να συμπεριφερθούμε ώριμα σαν μέλη μίας ομάδας με κοινά συμφέροντα, ή απλά να συνεχίσουμε περαιτέρω την πτώση. Έχει ακόμα δρόμο μέχρι τον πάτο.

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Intermission #24 (Όλι Ρεν edition)

Σύντομα θα χορεύουμε σε νέους ρυθμούς. (Ευκαιρία να ξεκολήσουμε και από τα σκυλάδικα)




«Καλό κουράγιο!»
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...