Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Η Αφροδίτη και ο μέσος δάχτυλος

Ο έρωτας και ο λόξυγκας δεν κρύβονται. Το ίδιο και η ανασφάλεια που νοιώθει ο σύγχρονος μέσος Έλληνας απέναντι σε προοδευτικούς και δημοκρατικούς θεσμούς, όπως η ελευθερία του λόγου για παράδειγμα. Θέλουμε να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία και ότι είμαστε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό Κράτος, αλλά στην πράξη ο συντηρητισμός συνεχίζει να μας «τσιγκλάει».

Κάπως έτσι τσιγκλήθηκε ο κ. Πετσάλνικος, εκπροσωπώντας και ολόκληρο το σώμα των Ελλήνων βουλευτών, με αυτό το εξώφυλλο γερμανικού περιοδικού:


Συνηθισμένος στη μέση νεοελληνική αντίληψη, αντί να προβάλει κάποιο επιχείρημα εναντίον αυτής της δημοσίευσης (εφόσον είχε), αποφάσισε απλά να θιχτεί και να μιλήσει για κάτι τελείως άσχετο, όπως οι αποζημιώσεις της Γερμανίας από τον πόλεμο, οι προμήθειες της Ελλάδας με γερμανικό στρατιωτικό υλικό, κλπ. Εξέφρασε δηλαδή τη διαμαρτυρία του στη γερμανική κυβέρνηση για εθνικά θέματα και όχι στον εξ’ αρχής υπεύθυνο· δηλαδή το καθεαυτό περιοδικό. Σκεφτείτε τώρα εγώ να αναρτούσα μία φωτογραφία με τη βασίλισσα της Αγγλίας να κάνει κωλοδάχτυλο, και η βρετανική βουλή να έκανε διάβημα διαμαρτυρίας στην ελληνική κυβέρνηση, περιλαμβάνοντας και τη δυσφορία της για το μονοπώλιο της Ελλάδας στα πνευματικά δικαιώματα της ονομασίας της φέτας. Λογικότατο.

Ο κ. Πετσάλνικος πρόσθεσε επίσης και κάτι πράγματα περί προσβολής της ιστορίας, των ιερών συμβόλων του ελληνισμού κλπ. Συγκεκριμένα δήλωσε:

«Κάθε λαός σε κάθε χώρα έχει και ορισμένα σύμβολα που έχουν μια κάποια ιερότητα. Για εμάς τους Έλληνες αυτά τα σύμβολα έχουν να κάνουν με την ίδια την ιστορία μας. Η χρησιμοποίηση με τέτοιο κακόγουστο, χυδαίο και αμόρφωτο τρόπο, προκαλεί και δικαιολογημένα εκνευρίζει.»

Εξαιρετικος αυτοσαρκασμός! Διότι ο κ. Πετσάλνικος, και η Βουλή των Ελλήνων που εκπροσωπεί, μάλλον θεωρούν ότι ένα αρχαίο κωλοδάχτυλο είναι πιο προσβλητικό από ένα σωρό άλλα νεοελληνικά κωλοδάχτυλα. Προφανώς, η Βουλή των Ελλήνων δεν έχει πρόβλημα «ιερότητας» με τη χαβούζα που έχει περικυκλώσει τον Παρθενώνα και ονομάζεται σύγχρονη Αθήνα. Ούτε έχει πρόβλημα με τους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους, ή τους εξαθλιωμένους ανθρώπους, τους άστεγους και τους χρήστες ναρκωτικών στην αυλή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Επίσης, η Βουλή των Ελλήνων φαίνεται πως δεν γνωρίζει ότι και η ίδια αποτελεί βασικό θεσμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, αυτού πού τόσο περίτρανα διαλαλούμε ότι διαδώσαμε στον κόσμο, διαφορετικά δεν θα διέβαλε το πολίτευμα με νόμους όπως η βουλευτική ασυλία, ούτε θα προσέβαλε τις αρχές της ισότητας, της ισονομίας και της αξιοκρατίας, ταΐζοντας κάτι χιλιάδες χαραμοφάηδες υπάλληλους στις αυλές της με 16 μισθούς.

Εν τέλει, ας μη μιλήσουμε για σεβασμό στην ιερότητα των συμβόλων της ιστορίας μας, γιατί τόσο το επίπεδο της εθνικής παιδείας, όσο και το cheek-to-cheek που χορεύει το Κράτος με τον μεγαλύτερο εχθρό αυτών των συμβόλων, την εκκλησία, συνεχώς αποδεικνύουν το αντίθετο.

Όμως, πού να πάει το μυαλό του κ. Πετσάλνικου σε τέτοια ζητήματα, όταν νομίζουμε ότι επειδή ο Παρθενώνας (έχει την ατυχία να) δεσπόζει στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας, μπορούμε να βγάζουμε γλώσσα και να μιλάμε για Δημοκρατία και όλα τα ιδεώδη που εξέφραζε κάποτε αυτό το μνημείο, ενώ στην πράξη δεν έχουμε την παραμικρή σχέση με τη δημοκρατία, την αισθητική, το μέτρο, τη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Η ειρωνεία της υπόθεσης μάλιστα, είναι το γεγονός ότι χωρίς τη Γερμανία του 19ου αιώνα, ενδεχομένως οι Έλληνες των τελευταίων δύο αιώνων να μην είχαν και ιδιαίτερη επαφή με την αρχαία Ελλάδα, και πολύ πιθανώς ακόμα να βόσκαγαν τα πρόβατά τους κάτω από την Ακρόπολη.


Ο ώριμος και υπεύθυνος άνθρωπος θα δει την κριτική ως μία ευκαιρία για να βελτιώσει τον εαυτό του. Ο ανώριμος και ανόητος, θα την εκλάβει ως πρόκληση για να γκρινιάξει και να πουλήσει εξυπνάδα. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και σε επίπεδο λαού.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Ο Statler και ο Waldorf γκρινιάζουν

Στη Χαριλάου Τρικούπη, μεταξύ Ακαδημίας και Σόλωνος ήταν το ορμητήριο. Μικρό δισκάδικο με έναν υποτυπώδη ημιώροφο και ενθουσιώδεις μαλλιάδες που έψαχναν ατελείωτες ώρες ανάμεσα σε φρέσκα και παλιά βυνίλια. Το όνομα αυτού: Happening. Θα το δεις και σήμερα. Με τη διαφορά ότι υπό το βάρος των απαιτήσεων των νεωτέρων γενιών, έχει μετατραπεί σε καφέ.

Δεν μου αρέσουν οι γραφικοί μίζεροι τύποι που μετά τα 35-40 αρχίζουν τα γνωστά κλισέ για τον ζωντανό παλμό της δικής τους γενιάς και την ψωφίλα της σημερινής, αλλά όπως και να το κάνεις, η δεκαετία του 90 ήταν η τελευταία αναλαμπή της καλής μουσικής σε μαζικό επίπεδο. Και σε περιόδους αναλαμπής, οι ροκάδες, γκοθάδες, γκραντσάδες και όλο το «κακό» συναπάντημα είχαν σοβαρούς λόγους να γουστάρουν με τις μουσικές που έπαιζαν, αφού σχεδόν κάθε βδομάδα, όλο και κάποιο διαμάντι θα κυκλοφορούσε. Τότε έπαιζε και το MTV διαμάντια, όσο απίστευτο και αν ακούγεται τη σήμερον ημέρα. Έβλεπες λοιπόν την εκπομπή «180 minutes» Κυριακή βράδυ, σημείωνες 2-3 συγκροτηματάκια, και Δευτέρα πρωί ήσουν στο Happening ψάχνοντας.

Και εν τέλει, μπορούσες να πας και σε καμιά 10αριά διάσπαρτα μπαράκια σε όλη την Αθήνα, όπου όλοι χοροπηδούσαν μέχρι πρωίας χωρίς να πληρώνεις είσοδο ή τη μπύρα πάνω από χιλιάρικο. Χορός, φλερτ, πάθος, και rock’n’roll χωρίς πλαστικό περιτύλιγμα, emoticons, φτηνιάρικα σκύλο-pop-beat ξεράσματα και free-press lifestyle.



Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Επί της αρχής «Ότι του φανεί του λωλοστεφανή»

Πρόκειται για μία αρχή που δεσπόζει στο «νούμερο ένα» των προτιμήσεων της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας, και αποτελεί ίσως τον πρώτο ηθικό κανόνα για την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας. Προκειμένου όμως να σταθεί η συγκεκριμένη αρχή ως λογικό επιχείρημα σε κάποια προσπάθεια διαλόγου ή επικοινωνίας, χρειάζεται να ενσωματωθούν τρία βασικά στοιχεία σε κάθε προσπάθεια επιχειρηματολογίας· το ψέμα, η κλάψα και ο συναισθηματισμός*.

* Τα συγκεκριμένα στοιχεία, όπως αναφέρονται στην παρούσα δημοσίευση, αφορούν και άτομα που έχουν κλείσει τα 14.

Τις τελευταίες μέρες, πολλά σημεία της Αθήνας έχουν γεμίσει με αυτή την αφίσα.


... η οποία αποτελεί μία εξαιρετική ευκαιρία για την ανάλυση της αρχής, καθώς εμπεριέχει ολοφάνερα τα τρία προαναφερθέντα στοιχεία.

1. Το ψέμα

"Σε όλη την Ευρώπη, η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται"

Η πραγματικότητα: Σε όλη την Ευρώπη, η υπαίθρια διαφήμιση ΔΕΝ επιτρέπεται. Βέβαια και αυτό σαν πρόταση δεν στέκει, δεδομένου ότι στην Αλβανία για παράδειγμα (που ανήκει στην ήπειρο της Ευρώπης), η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται. Σε πιο βορειοδυτικές χώρες όμως, κατά κανόνα δεν επιτρέπεται. Επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις υπό αυστηρές συνθήκες όπου διασφαλίζεται πρωτίστως η οδική ασφάλεια. Ως εκ τούτου, στο μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου, βλέπεις μόνο βαρετές πινακίδες του ΚΟΚ.

Άρα, ο κακομαθημένος, ζαμανφουκιστής, ανίδεος, παρτάκιας, αγωνιστής, συντάκτης της αφίσας μάλλον αναφέρεται σε ορισμένες χώρες που ούτως ή άλλως είναι γνωστές για τις φοβερές επιδόσεις τους στα αυτοκινητιστικά ατυχήματα και την οδική ανωριμότητα, όπου δίπλα στο απαγορευτικό, μπορεί να δεις και την αφίσα της Adelina Ismajli με τα βυζιά της να χύνονται κάτω στο οδόστρωμα.

2. Η κλάψα

"Στην Ελλάδα προσπαθούν να την καταργήσουν".

Τον καταλαβαίνετε τον πόνο και τον οδυρμό; Ενώ δηλαδή οι σωστοί, εντάξει, εξελιγμένοι και ώριμοι ευρωπαίοι, μετά από τον Διαφωτισμό, τη Βιομηχανική Επανάσταση και την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη, αποφάσισαν να επιτρέπουν την υπαίθρια διαφήμιση, εμείς εδώ πάμε πολλά χρόνια πίσω γιατί βάζουμε την οδική ασφάλεια και την υπαίθρια αισθητική πάνω από την κονόμα. Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό!

3. Ο συναισθηματισμός

"20.000 άνεργοι θα είναι άλλο ένα πλήγμα σε αυτή τη χώρα".

Το υπονοούμενο είναι απλό για όσους δεν το καταλάβατε. Το πλήγμα θα είναι οι 20.000 άνεργοι και όχι τα θανάσιμα οδικά ατυχήματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν λόγω της υπαίθριας διαφήμισης..

Και μην ξεχνάμε ότι οι συγκεκριμένοι 20.000 δεν μπορούν να κάνουν άλλη δουλειά, αλλά κυρίως ούτε να εξελιχθούν οι ίδιοι και να στραφούν σε άλλου είδους δραστηριότητες εντός του κλάδου τους. Διότι, όπως και να το κάνεις, άμα είσαι γραφίστας και έχεις μάθει την τέχνη να συνθέτεις αφίσα σκυλάδικου με όλες αυτές τις σκυλόφατσες που φοράνε ανοιχτό πουκάμισο με σετ καδένα στην τρίχα, και τα ξώβυζα με τα 500 μπότοξ, πόσο περισσότερο να εξελιχθείς; Ή αν έχεις μάθει να κολλάς την αφίσα στο σανίδι, σε ποιον άλλο κλάδο θα μπορέσεις να προσφέρεις τέτοιου είδους υψηλές υπηρεσίες;

Ότι του φανεί του λωλοστεφανή λοιπόν. Και σε δημόσια θέα. Για να μας πιάσει όλους το κρίμα και το γαμώτο και να σαμποτάρουμε την απαγόρευση της υπαίθριας διαφήμισης. Για να μπορέσουμε να θρηνήσουμε θύματα, αλλά και να συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε το αστικό και υπαίθριο τοπίο που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την επαρχία Bihar της Ινδίας...


Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι το σίγουρο. Αν ο «Ερμής» κατέβει σε απεργία, θα είναι από αυτές που κάνουν καλό στη χώρα. Σαν την απεργία των ταξιτζήδων ένα πράγμα.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Η προηγούμενη γενιά

Οικογενειακό τραπέζι για το καλό της ημέρας. Ένα μίνι reunion για τα μισά αδέρφια του πατέρα μου. Οκτώ στο σύνολο, ζωή να'χουν. Χαζοκουβεντούλες και ερωτήσεις του τύπου «που βρίσκεσαι τώρα;», «είναι καλά τα λεφτά;» κλπ κλπ.

Κάποια στιγμή αρχίζουν οι αναμνήσεις. «Θυμάσαι ρε Νίκο τότε που είχαμε τη jaguar του Χάρη και κάναμε Αθήνα – Θεσσαλονίκη σε 4 ώρες σχεδόν;». Γέλια ο Νίκος. «Είμαστε που λες κάπου στη Στυλίδα και πάμε με 200. Ξαφνικά μας βλέπει μπάτσος και κάνει νόημα να σταματήσουμε. Τη jaguar ο Χάρης την είχε φέρει από Κουβέιτ με διπλωματικές πινακίδες. Και μου έρχεται τότε η φαεινή! Με το που σκύβει ο μπάτσος από το παράθυρο, του δείχνω άδεια και δίπλωμα και λέω: «φίλε μου έχεις δίκιο που μας σταμάτησες, αλλά πρέπει να είμαστε Θεσσαλονίκη μέχρι τις 9 για ένα σημαντικό ραντεβού του Πρέσβη». Και ο μπάτσος χωρίς να ρωτήσει πολλά πολλά, μας χαιρετάει και μας αφήνει!». Γέλια στο τραπέζι.

Τη σειρά παίρνει ο Δημήτρης. «Εμένα ρε παιδιά, με είχε σταματήσει ένας μπάτσος στην Κηφισίας με Κατεχάκη διασταύρωση. Ήταν ένας πούστης τότε, που δεν άφηνε αυτοκίνητο χωρίς κλήση! Όλο και κάτι έβρισκε. Τυχαίνει λοιπόν και περνάω με κίτρινο προς κόκκινο και με σταματάει. Με ρωτάει με ύφος, «γιατί πέρασες με κόκκινο;». «Πάω στη δουλειά μου και βιάζομαι», του λέω. «Δεν μπορείς να περνάς με κόκκινο όμως», λέει ο καργιόλης. Και μη σας τα πολυλογώ, αρχίζει έναν έλεγχο γύρω γύρω το αμάξι, είδε και ένα σπασμένο φανάρι, και στο τέλος μου κόβει μία κλήση με 2-3 παραβάσεις, δε θυμάμαι, γύρω στα πέντε χιλιάρικα ο κερατάς. Τότε με πέντε χιλιάρικα αγόραζες μισό οικόπεδο! Το βράδυ με είχε πιάσει μια απελπισία όταν ξαφνικά θυμήθηκα το Γιώργο της Στέλλας που ήταν μέσα στην προεδρική φρουρά. Τον πήρα τηλέφωνο και ευτυχώς καθάρισε. Να ‘ναι καλά εκεί που είναι, μου είχε σβήσει διάφορες κλήσεις».

Η κουβέντα διατηρήθηκε στο ίδιο επίπεδο για κανά μισάωρο. Οι κλήσεις που σβήστηκαν, τα στημένα πλημμελειοδικεία επειδή ο τάδε κουμπάρος τύχαινε να είναι εισαγγελέας, οι κερατάδες μπάτσοι που δεν χαρίζονταν και οι ρουφιάνοι εφοριακοί που έριχναν πρόστιμα, αλλά ευτυχώς τελευταία στιγμή όλο και κάποιος βρισκόταν για τα σβήσει.

Μετά όμως γύρισε στο παρόν και τους πρώην κυβερνώντες. Πώς τα λαμόγια έβγαλαν μίζες, έκλεψαν τα ταμεία, και έχτισαν από 2-3 σπίτια εις βάρος του «κοσμάκη». «Έτσι είναι», συμφώνησαν όλοι. «Τώρα πλέον, όλοι οι πολιτικοί κλέβουν το Κράτος ξεδιάντροπα και κανείς τους δεν μπαίνει φυλακή». «Ναι τους κερατάδες. Την έχουν κάνει μπουρδέλο τη χώρα και κανείς τους δεν πληρώνει τίποτα. Καμία ντροπή πια».

«Τέλος πάντων, καλά να είμαστε εμείς, και αυτούς ας τους κρίνει ο θεός». Έκαναν ένα γεια μας, και συνέχισαν να πίνουν το ουζάκι τους.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Intermission #22 (Ανθρώπινα Δικαιώματα edition)


Η Οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ΟΗΕ έχει επικυρωθεί από το Ελληνικό Κράτος, καθώς και:
  • Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, - Ν. 2462/1997 (ΦΕΚ Α/25/1997).
  • Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά/Μορφωτικά Δικαιώματα - Ν.1532/1985 (ΦΕΚ Α/25/1985).
  • Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες (ΕΣΔΑ) [European Convention on Human Rights (ECHR)] του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία βασίζεεται το Ευρωπαϊκό δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - Ελλ. Ν.Δ. 53/1974 (ΦΕΚ Α/256/1974).
  • Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την Εξάλειψη όλων των Μορφών διακρίσεως κατά των Γυναικών - Ν.1342/1983 (ΦΕΚ Α/39/1983), και Προαιρετικό Πρωτόκολλο (Νέα Υόρκη, 6/10/1999) N.2952/2001 (ΦΕΚ Α/248/2001).
  • Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Ηνωμένων Εθνών, Ν. 2101/92 στις 2 Δεκεμβρίου του 1992. (ΦΕΚ 92/2.12.92)
  • Η Ευρωπαική σύμβαση για την άσκηση των δικαιωμάτων των παιδιών, 1996, κυρώθηκε με το ν. 2502/1997.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Fasistopithecus Hellenaris

Σοκ έχει προκαλέσει στην επιστημονική κοινότητα, και ιδιαίτερα σε παλαιοντολόγους και ανθρωπολόγους, η επανεμφάνιση ενός είδους που εθεωρείτο εξαφανισμένο πολλά εκατομμύρια χρόνια. Ο λόγος για τον Fasistopithecus Hellenaris ο οποίος εικάζεται πως έζησε την ίδια περίοδο με τον Australopithecus Robustus, και αποτελεί έναν μακρινό ξάδελφο του είδους μας. Το συγκεκριμένο γεγονός, έστρεψε όλα τα βλέμματα των παλαιοντολόγων στη χώρα μας, αφού το είδος επανεμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, και για πρώτη φορά έχουμε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε αυτό το περίεργο πλάσμα, από κοντά, μέσα στο σύγχρονο περιβάλλον!

Το ελληνάκι, σε πρώτη παγκόσμια αποκλειστικότητα, έχει την τιμή να σας παρουσιάσει τα πρώτα αποτελέσματα διεξοδικών επιστημονικών ερευνών, που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας.

1. Ανατομικά Χαρακτηριστικά

Εκ πρώτης όψεως, ο Fasistopithecus Hellenaris δε διαφέρει ιδιαίτερα με τον Homo Sapiens, γεγονός που συγχύζει την επιστημονική κοινότητα, δεδομένου ότι την εποχή που το συγκεκριμένο είδος έζησε στον πλανήτη, η ανθρώπινη μορφολογία έμοιαζε περισσότερο με αυτή του πιθήκου.


Το γεγονός αυτό προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση, δεδομένου ο όγκος του εγκεφάλου, αρχικά φαινόταν παρόμοιος με αυτόν του Homo Sapiens, δηλαδή περίπου στα 1550 κ.εκ. Τελικά όμως, μετά από ενδελεχή έρευνα, διαπιστώθηκε ότι στην πραγματικότητα ο Fasistopithecus Hellenaris, ενώ εξωτερικά έχει παρόμοια κρανιακά χαρακτηριστικά, στην ουσία, μόνον τα 350 κ.εκ. εντός του κρανίου καταλαμβάνονται από τον εγκέφαλο, ενώ τα υπόλοιπα 1200 κ.εκ. χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση αέρα προκειμένου να αποφεύγεται η υπερθέρμανση των νευρώνων κατά την εκτέλεση πολύπλοκων εγκεφαλικών λειτουργιών, όπως το βάδισμα, η αναπνοή, η ούρηση, κλπ.

2. Κοινωνικά Χαρακτηριστικά

Ο Fasistopithecus Hellenaris συναντάται κυρίως σε αγέλες. Οι μετακινήσεις στο περιβάλλον του, δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη ανάγκη ή κάποιο μοτίβο, καθώς αδυνατούν να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους μεταξύ τους. Αυτή η αδυναμία επικοινωνίας είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του είδους, που όπως θα δούμε στη συνέχεια, δημιουργεί προβλήματα. Ως εκ τούτου, δεν είναι σπάνιο πολλές φορές να συναθροίζονται και να κουνάν χειροποίητα εργαλεία ως ένδειξη αλληλοστήριξης και σεβασμού μόνο προς το δικό τους είδος, προσπαθώντας να μεταφέρουν μηνύματα σε άλλα είδη.


3. Πολεμικές Τεχνικές

Η χαρακτηριστική αδυναμία του Fasistopithecus Hellenaris να επικοινωνήσει με παραπλήσια είδη, τον ανάγκασαν να εξελίξει τις πολεμικές τεχνικές του προκειμένου να προστατευθεί από όντα περισσότερο νοήμονα. Εδώ, σε μία σπάνια φωτογραφία, μπορούμε να δούμε μία χαρακτηριστική αγέλη Fasistopithecus Hellenaris, με αυτοσχέδια όπλα, ενώ ετοιμάζεται να «επικοινωνήσει» με Homo Sapiens.


Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα που παρατηρείται στους Fasistopithecus Hellenaris, είναι η διατήρηση της επίδειξης του φαλλού ως σύμβολο εκφοβισμού. Είναι γνωστό, ότι πολλές πρώιμες ανθρώπινες κοινότητες όχι μόνον λάτρευαν τον φαλλό ως σύμβολο γονιμότητας, αλλά τον χρησιμοποιούσαν και ως μέσον εκφοβισμού στη μάχη· μία τακτική που συναντάται ακόμα και σε πιο σύγχρονες φυλές του Αμαζονίου και της Αφρικής.

Επειδή όμως η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει ρητά την επίδειξη φαλλού σε δημόσιους χώρους, ο Fasistopithecus Hellenaris αναγκάστηκε να υιοθετήσει μία νέα τακτική που προσομοιάζει στην καθεαυτό πράξη. Συγκεκριμένα, αντί για τον φαλλό του, ο Fasistopithecus Hellenaris προτάσσει το δεξί του χέρι, υπονοώντας την προέκταση του φαλλού του, όπως φαίνεται σε άλλη μία σπάνια απαθανάτιση αγέλης.


4. Τέχνη και Πολιτισμός

Παρά τη γενικότερη ακατανόητη και θορυβώδη συμπεριφορά, ο Fasistopithecus Hellenaris φαίνεται πως έχει κάνει προσπάθειες και έχει καταφέρει να κατακτήσει τεχνοτροπίες ζωγραφικής και πρώιμης αποτύπωσης αντικειμένων. Ένα παράδειγμα της τέχνης του φαίνεται εδώ:
Προσέξτε την απλότητα του σχεδίου, σε συνδυασμό με την αποτύπωση της πολεμικής τεχνικής που περιγράφτηκε πιο πάνω.

Εκτός από τη ζωγραφική, ο Fasistopithecus Hellenaris, έχει καταφέρει να φτάσει και σε κάποια στοιχειώδη πρώιμα στάδια γραφής. Η συμβίωσή του με τον Homo Sapiens φαίνεται πως τον έχουν διδάξει ορισμένες τεχνικές, και έτσι πολλές φιλότιμες προσπάθειες γραφής είναι διάσπαρτες και εμφανείς σε αρκετές αγέλες. Ένα παράδειγμα φαίνεται εδώ:


Ταυτόχρονα, έχουν βρεθεί και δείγματα γραφής, σε συνδυασμό με τη ζωγραφική, όπως αυτό που ακολουθεί πιο κάτω. Προσέξτε το βαθύτερο νόημα στον Λόγο, αλλά και την έμφαση στη χρήση μίας από τις 100 λέξεις που χρησιμοποιούν κατά κανόνα οι αγέλες του είδους.


5. Συμπεράσματα

Αν και η απότομη επανεμφάνιση του Fasistopithecus Hellenaris αμφισβητείται, δεδομένου ότι υπάρχουν ίχνη συνεχούς κατοίκησης στη χώρα μας τα τελευταία 3,5 εκατομμύρια χρόνια, η επανεμφάνιση του είδους σε τόσο μαζικό αριθμό θεωρείται ένα σημαντικό ανθρωπολογικό συμβάν. Η επιστήμη θα συνεχίσει τις παρατηρήσεις, έως ότου συλλεχθούν περισσότερα στοιχεία για αυτόν τον μακρινό μας ξάδελφο, που ενδεχομένως με τη σειρά του μας βοηθήσει να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο την διαδικασία της εξέλιξής μας από τον πίθηκο.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Φορολογήστε την εκκλησία ΤΩΡΑ!

Για τον ελληνικό παραλογισμό θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά βιβλία. Για την ακρίβεια, από μόνος του θα μπορούσε να δημιουργήσει μία ολόκληρη επιστήμη με πολυετείς έρευνες, προβληματισμούς, debates, κλπ. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να εξηγηθεί το γεγονός ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης που έχουν προκαλέσει τόσο οι διεφθαρμένοι μηχανισμοί ενός Κράτους, όσο και οι χαραμοφάηδες, κουτοπόνηροι, κάτοικοί του, ο πιο πλούσιος οργανισμός αυτού του Κράτους συνεχίζει και μένει στο απυρόβλητο; Μαζί με αυτό τον οργανισμό, στο απυρόβλητο μένουν και τα μαυροφόρα στελέχη του, που όχι μόνο δε συμβάλλουν με τον παραμικρό τρόπο στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας, αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα ασκούν και κριτική σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα.

Από την ερχόμενη εβδομάδα, διάφοροι παρτάκηδες θα απαιτήσουν να μην πληρώσουν τα σπασμένα του διεφθαρμένου Κράτους, ενώ το Κράτος θα απαιτήσει περισσότερη βοήθεια από τους παρτάκηδες. Κανείς όμως δεν θα ζητήσει τη συμβολή της εκκλησίας, όπως και κανείς δεν ζήτησε επισήμως εξηγήσεις για τα φασιστικά παραληρήματα διαφόρων Μητροπολιτών τον τελευταίο καιρό. Όλες οι απεργίες θα βλάψουν τα οικονομικά του Κράτους, και οι πορείες θα κατευθυνθούν στα Υπουργεία και τη Βουλή. Όμως, καμία εκκλησία δεν θα αποκλειστεί, ενώ η Μονή Πετράκη θα συνεχίσει τις δουλειές της στο ήσυχο και αδιατάραχτο περιβάλλον του Κολωνακίου.

Η εκκλησία της Ελλάδος Α.Ε. χρήζει μίας ιδιαίτερης ασυλίας, που αποκτά ακόμα και οικονομικό χαρακτήρα στη χειρότερη οικονομική κρίση της μεταπολίτευσης.

Αμέτρητα ακίνητα, δωρεές εκατομμυρίων, ΜΚΟ μαϊμούδες, αφορολόγητες κερδοφόρες Μονές και επιχειρήσεις, που κάθε χρόνο δημιουργούν τεράστιες μαύρες τρύπες στο επίσημο ΑΕΠ της χώρας, «με ευλάβεια και κατάνυξη». Συντάξεις φοβισμένων γιαγιάδων, τεράστιες περιουσίες και κτήματα-φιλέτα αποθανόντων, χρηματικές δωρεές απελπισμένων «αμνών» και ορδές χαμηλόμισθων απελπισμένων, συνεχίζουν να τροφοδοτούν το μεγαλύτερο αδηφάγο τέρας εκτός φορολογικού πλαισίου. Και όσο οι ρασοφόροι μένουν στο απυρόβλητο, τόσο ο κόσμος συνεχίζει να χώνει πενηντάρικα και κατοστάρικα στα ράσα για να βαφτίσει το παιδί του, να ανάψει ένα κερί, να πενθήσει το νεκρό του και να φιγουράρει στο γάμο του.

Η περιουσία της εκκλησίας είναι τόσο μεγάλη που ουδέποτε έχει καταμετρηθεί ολόκληρη στο σύνολό της. Τα στοιχεία για την ακίνητη περιουσία της είναι από τα πιο προσεγγιστικά, αλλά και πάλι είναι χαμηλότερα από τα πραγματικά. Μία καλύτερη εικόνα ισχύει μόνο για τις επίσημες οικονομικές δραστηριότητες της εκκλησίας (όπως εισπράξεις ενοικίων, χαρτοφυλάκιο, κλπ), και φυσικά πουθενά δεν εκτιμώνται τα «χαρτζιλίκια» των παπάδων, και οι δωρεές που καθημερινά φουσκώνουν το εκκλησιαστικό αποθεματικό.


Μέσα σε όλη αυτή την απάτη, και εν μέσω της παράλογης ανταλλαγής κατηγοριών μεταξύ εργαζομένων και Κράτους, τα ρασοφόρα golden boys συνεχίζουν και τρίβουν «ευλαβικά» τις χοντρές κοιλιές τους. Είναι καιρός, τα βλέμματα να στραφούν όχι μόνον στους ύπερ-έχοντες, αλλά κυρίως σε αυτούς που ανέκαθεν την έβγαζαν καθαρή και πάντα ελίσσονταν μακριά από τις οικονομικές υποχρεώσεις του κοινωνικού μας συνόλου, ενώ εκείνοι συνέχιζαν να θησαυρίζουν. Είναι καιρός, το αίτημα της ουσιαστικής φορολόγησης της εκκλησίας, να γίνει δυνατό και επιτακτικό από όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.

Τις τελευταίες μέρες έχει ξεκινήσει μία επίσημη διαδικτυακή συλλογή υπογραφών για τη φορολόγηση της εκκλησίας. Υπογράψτε όσοι συμφωνείτε και γνωστοποιείστε το petition με όποιον τρόπο μπορείτε.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Η περί Αριστεράς αυταπάτη

Στην ελληνική νοοτροπία ανακυκλώνονται πολλά ταμπού. Ένα από αυτά, είναι το απυρόβλητο της Αριστεράς, ειδικά όσον αφορά το «μονοπώλιό» της στην κοινωνική δικαιοσύνη. Το όλο μπέρδεμα όμως, ξεκινάει ακριβώς από την έννοια της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και τον τρόπο που αυτή εκλαμβάνεται από τον κάθε άνθρωπο. Ίσως στην προσπάθεια επεξήγησης αυτής της έννοιας να κρύβεται η τελική αποτυχία της Αριστεράς να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων της εποχής μας.

Η κοινωνική δικαιοσύνη δεν σημαίνει αυτόματα και κοινωνική ισότητα, και αυτή η παρεξήγηση φαίνεται πως δεν είναι κατανοητή στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Η κοινωνική ισότητα, προαπαιτεί και κοινωνική ομοιότητα των ανθρώπων. Ομοιότητα στη φιλοδοξία, τον αλτρουισμό, τα όνειρα, τις σωματικές ή πνευματικές ικανότητες κλπ. Κάτι τέτοιο ουδέποτε υπήρξε και ούτε πρόκειται να υπάρξει, εφόσον θέλουμε να μιλάμε για έναν ελεύθερο άνθρωπο μέσα στην κοινωνία, αλλά και για την ίδια την ανθρώπινη φύση.

Αντιθέτως, η κοινωνική δικαιοσύνη, στηρίζεται στην αρχή της ισονομίας μεταξύ ανόμοιων ανθρώπων, αλλά κυρίως στην παροχή ίσων ευκαιριών για όλα τα μέλη της κοινωνίας. Αυτό το σημείο των «ίσων ευκαιριών» φαίνεται όμως ότι δεν είναι θεμιτό από ανθρώπους που προσπαθούν να εξομοιώσουν τις απολαβές τους με αυτές άλλων που εργάζονται περισσότερο ή μόχθησαν σε μεγαλύτερες περιόδους της ζωής τους. Και εκεί είναι το λεπτό σημείο που χαρακτηρίζει την αριστερή θεώρηση των πραγμάτων. Δεν έχουμε μία κοινωνική διαμάχη για εξίσωση δικαιωμάτων και ισότητας απέναντι στο νόμο, αλλά μία συνεχή διαμαρτυρία για την άνιση κατανομή πλούτου ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις.

Η αντίδραση είναι πάνω από όλα ένα υγιές στοιχείο. Χωρίς αντίδραση, ενδεχομένως να μην εξελισσόμασταν κοινωνικά και να είχαμε κολλήσει σε παλαιότερα συστήματα, όπου η καταπίεση και η ανισότητα ήταν πολύ πιο διαδεδομένα ανάμεσα στις ανθρώπινες κοινωνίες. Ειδικά, χωρίς την συσπείρωση ιδεών που πέτυχε η Αριστερά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, και τις εμπνεύσεις χιλιάδων ανθρώπων από αυτές τις ιδέες, ενδεχομένως να ζούσαμε ακόμα σε πολύ πιο σκληρές και άνισες συνθήκες. Οπότε για τις ιδέες αυτές, αλλά και τον τρόπο που αυτές απελευθέρωσαν τον ανθρώπινο τρόπο σκέψεις σε διάφορα επίπεδα, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην Αριστερά και τους ανθρώπους που αυτή ενέπνευσε.

Η συνταγή όμως αρχίζει και χαλάει αρκετά νωρίς. Το ολοκληρωτικό πρόσωπο του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, έμελλε σύντομα να αμαυρώσει ένα ολόκληρο κίνημα και μία ελπίδα πανανθρώπινη, ώστε τελικά να παρουσιάσει απλά μία άλλη εκδοχή του φασισμού. Επειδή όμως, το ανθρώπινο πνεύμα δεν επαναπαύεται, και πολλοί άνθρωποι μπόρεσαν να αναγνωρίσουν τα θετικά στοιχεία μίας αριστερής ιδεολογίας, το πάλαι πότε σκληρό πρόσωπο του Κομμουνισμού μεταλλάχθηκε σιγά σιγά σε κάτι πιο δημοκρατικό και φιλελεύθερο. Οι προκλήσεις του σύγχρονου δυτικού κόσμου, έδωσαν «καύσιμο» στην μετάλλαξη της Αριστεράς σε ένα πιο σύγχρονο ρεύμα.

Αυτό το ρεύμα όμως, αντιμετώπιζε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα ενότητας, συσπείρωσης και ομοιογένειας. Και οι λόγοι είναι πολύ πιο απλούστεροι από αυτούς που προσπαθούν να δώσουν διάφοροι αναλυτές ανά καιρούς. Ο σημαντικότερος από αυτούς, ονομάζεται «έλλειψη ρεαλισμού». Βέβαια, ένα κίνημα ή μία ιδέα, δεν χρειάζεται απαραίτητα αυστηρά ρεαλιστικά στοιχεία. Αυτό όμως δικαιολογείται μόνο στο ξεκίνημά του. Όσο ο καιρός περνάει, τα δεδομένα αλλάζουν, και εφόσον ως κίνημα έχει τις βάσεις να εξελιχθεί, τότε οφείλει να γίνει ρεαλιστικό. Διαφορετικά είναι καταδικασμένο κάποια στιγμή να θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας σαν ένα παραμύθι που απλά ακουγόταν πολύ όμορφο για μία μικρή περίοδο.

Μία από τις βασικές θεωρήσεις της Αριστεράς, αλλά και ίσως της σημαντικότερης διαφοράς από άλλους ιδεολογικούς χώρους, είναι ο ορισμός της ανθρώπινης φύσης. Συγκεκριμένα, η αριστερή θεώρηση ξεκινά με την υπόθεση ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση καλοπροαίρετος και πονόψυχος απέναντι σε άλλους ανθρώπους, άρα όπως έλεγε και το βασικό σύνθημα της Γένοβα το 2001, ένας άλλος κόσμος είναι όντως εφικτός. Στην πραγματικότητα όμως, τόσο στην ανθρώπινη φύση, όσο και στη φύση γενικότερα, η συνθήκη καλού – κακού είναι πολύ πιο σύνθετη από μία απλή επιθυμία που κατά βάθος μοιραζόμαστε πολλοί ή που θα θέλαμε να ισχύει. Φαίνεται πως αυτή η απόσταση από την πραγματική φύση των πραγμάτων, συνοδεύει πολλά από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει ο αριστερός χώρος, και ως εκ τούτου τα συμπεράσματα αυτά απέχουν εξίσου από την πραγματικότητα.

Μία άλλη αστοχία στην αριστερή θεώρηση, που μάλιστα κοστίζει πολύ περισσότερο στον ευρύτερο χώρο στην εποχή μας, είναι η υποτιθέμενη φύση όλων των δεινών στη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την παραδοχή, το Κεφάλαιο, ο Καπιταλισμός, το Κέρδος και η Διαφθορά, έχουν διαφορετική υπόσταση μεν, αλλά είναι το ένα και το αυτό δε. Το συγκεκριμένο προτιμώ να το ονομάζω «Τετραδικότητα» καθώς μου θυμίζει σε παραλογισμό, τη φύση του τριαδικού θεού κατά τους ορθόδοξους χριστιανούς. Στην Ελλάδα μάλιστα, είναι τόσο σαφής η «Τετραδικότητα» του συστήματος για τους Αριστερούς, που οποιοδήποτε ελάττωμα στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, φαίνεται πως ξεκινάει από αυτό το παράδοξο. Τα τελευταία νέα λοιπόν, είναι ότι άλλο πράγμα είναι το Κεφάλαιο, άλλο ο Καπιταλισμός, άλλο το Κέρδος και άλλο η Διαφθορά.

Ειδικά για την Ελλάδα, η Διαφθορά είναι τόσο μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό στρώμα, που κανονικά θα έπρεπε να είναι ο νούμερο ένα αντίπαλος σε κάθε αριστερή θεώρηση. Αυτό όμως θα ήταν αντίθετο με το αρχικό αξίωμα περί καλοπροαίρετης φύσης, οπότε υποπίπτει στο παράδοξο της Τετραδικότητας, και τελικά ο εχθρός παραμένει το Κεφάλαιο, ο Καπιταλισμός, το Κέρδος, κλπ.

Εγώ προσωπικά, θα ήθελα να παραφράσω το γνωστό σύνθημα και να πω : «Μία άλλη Αριστερά είναι εφικτή». Γνωρίζοντας, βέβαια ότι ο συντηρητισμός της ελληνικής κοινωνίας απλώνεται σε όλους τους πολιτικούς χώρους, είναι λογικό να αισθάνομαι ένα παράπονο όταν βλέπω τον χώρο που πριν ένα σχεδόν αιώνα πρωτοστάτησε στις κοινωνικές μάχες, να χάνει την αξιοπιστία του επειδή σήμερα, έναν αιώνα μετά, πολεμά τους ίδιους «ανεμόμυλους». Είναι ένα παράπονο που φαντάζομαι πως διακατέχει κάθε προοδευτικό, φιλελεύθερο και θετικά σκεπτόμενο άνθρωπο.

Η Αριστερά οφείλει να εκσυγχρονιστεί. Οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η κυρίαρχη τάξη τη σήμερον ημέρα είναι η αστική, και γύρω από αυτή διακλαδώνονται όλα τα κοινωνικά θέματα. Οφείλει να σταματήσει απλά να έχει ιδέες και να προτείνει λύσεις. Οφείλει να συνειδητοποιήσει την αξία της κοινωνικής δικαιοσύνης και πως αυτή δεν μονοπωλείται μόνο από την αριστερή θεώρηση των πραγμάτων. Κυρίως οφείλει να αφήσει τη νοοτροπία της «σύγκρουσης για την ανατροπή» με δεδομένα που πλέον δεν έχουν ισχύ. Η σημερινή αριστερή αντίληψη της σύγκρουσης δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή του προηγούμενου αιώνα, οπότε ρεαλιστικά μιλώντας είναι τελείως αναχρονιστική.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Αγρότες ενωμένιοι, ποτέ νικημένιοι

Την εβδομάδα που μας πέρασε συνέβη κάτι συγκλονιστικό! Οι αγρότες συντονίστηκαν και κατάφεραν να εκδώσουν κοινά αιτήματα. Δάκρυα χαράς κατέκλυσαν ολόκληρο το πανελλήνιο, αφού πλέον όλοι γνωρίζουμε για ποιον λόγο δεν μπορούμε να μετακινούμαστε ελεύθερα στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στα σύνορά μας με άλλες χώρες της Ε.Ε.

Το ελληνάκι, βαθύτατα συγκινημένο από το αγροτικό μέτωπο που καταβάλλει κάθε προσπάθεια επιδείνωσης και απαξίωσης της ελληνικής προσπάθειας για ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας, παραθέτει τα επίσημα αιτήματα των αγροτών. Ο ενθουσιασμός είναι έκδηλος, και αποτυπώνεται με μπλαβί χρώμα.

Τα αιτήματα έχουν ως εξής:

1. Μη διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη.

Δηλαδή κατεβαίνεις μια φορά το χρόνο στο χωράφι για να κόψεις τα ξερόχορτα ή έχεις μία γλάστρα με βασιλικό στο σπίτι και το φροντίζεις; Τότε είσαι αγρότης. Οι φορο-απαλλαγές που ευνοούν τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, θα πρέπει να ισχύουν και για σένα.

2. Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος και εγγυημένες τιμές στα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα.

Επίσης, εκτός από τους νόμους της αγοράς, να καταπατηθεί και η εργατική νομοθεσία ώστε να εξασφαλίζει κατώτατο μηνιαίο μισθό 1400 ευρώ για κάθε αγρότη, και 1250 ευρώ επίδομα ανεργίας για κάθε άνεργο τέκνο αγρότη.

3. Προστασία της ντόπιας παραγωγής από ομοειδή εισαγόμενα.

Να κλείσουν τα σύνορα! Όξω και οι προδόται καταναλωταί που προτιμούν να ψωνίζουν στο ZARA όπου πωλούνται βαμβακερά μπλουζάκια με βαμβάκι Αιγύπτου και στάμπα «Made in Macedonia».

4. Σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και κατάργηση όλων των «νόμιμων» και «παράνομων» παρακρατήσεων.

Εγώ θέλω επιδότηση ακόμα και αν κατασκευάζω μενίρ!

5. Μείωση του κόστους παραγωγής με κατάργηση του ΦΠΑ σε εφόδια και μηχανήματα και των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης, με μείωση των επιτοκίων της ΑΤΕ και επιδότηση βασικών αγροτικών εφοδίων κ.α.

Επίσης, δωρεά σπιτιού για τον αγρότη και την οικογένειά του από το κράτος, κατάργηση ΦΠΑ για τα ψώνια της αγρότισσας νοικοκυράς, και δωρεάν τέλη κυκλοφορίας επ’ αόριστω για την κατοχή 3-λιτρου Hilux Toyota του κάγκουρα αγρο-teenager γιου.

6. «Πάγωμα» των αγροτικών χρεών για τρία χρόνια και παραγραφή όλων των πανωτοκίων.

Καθώς και απεριόριστα δάνεια από οποιαδήποτε τράπεζα με μηδενικό επιτόκιο και καταβολή πρώτης δόσης τον Ιανουάριο του 2060. Απαγόρευση ένταξης στον Τειρεσία για όλους τους αγρότες και έως τρίτου βαθμού συγγενείς τους.

7. Πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κίνδυνους, με αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος και άμεση αντιμετώπιση των χρεών του.

Υποχρεωτική καταβολή ειδικού κεφαλικού φόρου όλων των πολιτών προς τον ΕΛΓΑ, προκειμένου όλοι οι αγρότες να αποζημιώνονται εντός 2 εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία αίτησης αποζημίωσης, με ρήτρα ημερήσιας καθυστέρησης 20%.

8. Μη φορολόγηση των χωραφιών.

Αυτό είναι σωστό. Δεδομένου ότι όλα τα χωράφια, κατά την αρχή της σποράς, αγιάζονται από τον παπά της εκάστοτε ενορίας ως ειδικού εντεταλμένου της εκκλησίας της Ελλάδος, η φορολογική ασυλία που ισχύει για την τελευταία, θα πρέπει να ισχύει και για τα χωράφια.

9. Μείωση του χρόνου σύνταξης στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, καθώς και τη μεταφορά δικαιώματος της σύνταξης από τον αποθανόντα αγρότη σύζυγο στη σύζυγο και διπλασιασμό της ελάχιστης αγροτικής σύνταξης.

Αύξηση του χρόνου σύνταξης στα 80 για αλλοδαπούς άνδρες και γυναίκες που απασχολούνται στα χωράφια από τον εκάστοτε αγρότη.

Με λάβαρο τα δίκαια, αντικειμενικά και ευκόλως εφαρμόσιμα αιτήματα των αγροτών, καλούνται όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι να απαγορεύσουν δια του τσαμπουκά την ελεύθερη μετακίνηση περισσότερων πολιτών και εμπορευμάτων, απαιτώντας άμεσες λύσεις σε... ότι τους κατέβει. Με λίγη προσπάθεια μπορούμε όλοι μαζί να πάμε για φούντο. Ένας για ένα, και όλοι για κανένα.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...