Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Ένας μοναχικός αγωνιστής

Δυστυχώς, για τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο και την Αριστερά, ο αγώνας του Θεόδωρου Τενέζου δεν θεωρείται «αγώνας». Ως εκ τούτου δεν γίνονται ούτε πορείες, ούτε μπάχαλα για χάρη του. Προφανώς, τα δικαιώματα ενός επιχειρηματία είναι υποδεέστερα από αυτά ενός εργαζόμενου. Προφανώς, όταν το κράτος και το παρακράτος παρανομούν εναντίον του επιχειρηματικού κόσμου, οι δήθεν υπέρμαχοι της κοινωνικής δικαιοσύνης, στρέφουν αλλού το βλέμμα.

Όταν συνειδητοποιήσουμε ως κοινωνία ότι η δικαιοσύνη, η ισονομία, και το κράτος Δικαίου, αφορούν όλες τις παραγωγικές και κοινωνικές τάξεις, καθώς και όλους τους πολίτες, τότε μόνο θα έχουμε την ωριμότητα να επιφέρουμε θετικές αλλαγές σε όλα τα μέτωπα. Μέχρι τότε θα συνεχίζουμε απλά να δημιουργούμε εστίες αντιπαλότητας, ατομικισμού και εχθρότητας σύμφωνα με τα παραμύθια που μας πουλάνε οι διάφοροι "ιδεολογικοί" γκουρού των διαφόρων πολιτικών χώρων.

Συνέντευξη με τον Θεόδωρο Τενέζο κατά την 28η ημέρα της απεργίας πείνας, στους Πολίτες Δημοσιογράφους (citizenmediagr@gmail.com).

Μέρος 1ο



Μέρος 2ο



Live webcast από το σημείο διαμαρτυρίας και επικοινωνία με τον Θεόδωρο: http://www.mogulus.com/stopcarteltvgr

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

60 λεπτά υποκρισίας

Οδηγώντας στην Αττική Οδό στο ύψος των Άνω Λιοσίων. Μόλις είχα ανεβάσει το τζάμι για να μη με πάρει η μπόχα από τη χωματερή, όταν ο εκφωνητής του ραδιοφώνου άρχισε να μου φουσκώνει το στήθος από περηφάνια. «Η Ελλάδα κατέχει παγκόσμια πρωτιά στις συμμετοχές για την ώρα της Γης. Περισσότεροι από 60.000 πολίτες, 437 δήμοι και κοινότητες, 1.107 επιχειρήσεις, 463 σχολεία, και 315 φορείς έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής συμμετοχή». Φούσκωσα τόσο πολύ, που παραλίγο να βγει ο αερόσακος και να μου σκάσει στη μούρη.

437 δήμοι. Να το γράψω και ολογράφως να το χαρώ… Τετρακόσιοι τριάντα επτά δήμοι! Δηλαδή περίπου το 42% των δήμων ολόκληρης της χώρας έχουν τόσο μεγάλη οικολογική συνείδηση που έσπευσαν να δηλώσουν επισήμως συμμετοχή σε ένα συμβολικό γεγονός της μίας ώρας. Ωραία μέχρι εδώ. Όσον αφορά τους συμβολισμούς, τις δηλώσεις, τις συνεντεύξεις, το καμάρι και την περηφάνια, όλα καλά.

Εκεί που αρχίζω και σαστίζω κάπως είναι… η πραγματικότητα. Υποθέτω λοιπόν εγώ ο αφελής, ότι αν το 42% των ελληνικών δήμων διακατέχονταν από τόσο υψηλές ευαισθησίες για το περιβάλλον, η εικόνα της ελληνικής επικράτειας θα ήταν πολύ ως πάρα πολύ διαφορετική από τη σημερινή χαβούζα. Επίσης, υποθέτω ότι οι 3.035 παράνομες χωματερές που είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα, θα ήταν δημιουργήματα μόνο του υπόλοιπου 58% των ελληνικών δήμων.

Η γκαουΐλα (σημ. μεταφρ. γκαουΐλα: το αποτέλεσμα εγκεφαλικής νευροπάθειας μετά από ένα «γκάου» ερέθισμα) συνεχίζεται όταν στους «πράσινους» 315 φορείς συναντάμε τη «Λέσχη Τετρακίνησης Ευβοίας», την «Αττική Λέσχη 4x4», μία σειρά από Νομαρχίες με βεβαρημένο περιβαλλοντικό ιστορικό και άλλα τέτοια σουρεαλιστικά.

Για να καταλάβω λοιπόν… Έχουμε μία χώρα, που έχει μερικούς από τους πιο αρνητικούς περιβαλλοντικούς δείκτες στην Ευρώπη, που ετησίως «τρώει» κατά μέσον όρο 70 πρόστιμα για περιβαλλοντικές παραβάσεις, που δεν διαθέτει Υπουργείο Περιβάλλοντος, ενώ το υπουργείο που διαχειρίζεται το περιβάλλον είναι το Υπουργείο Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Η ίδια χώρα, όμως, έχει παγκόσμια πρωτιά στις δημόσιες και ιδιωτικές συμμετοχές για την ώρα της Γης. Εάν αυτό δεν εξασφαλίζει την αυτόματη πρωτιά και στο παγκόσμιο καραγκιοζιλίκι, τότε δεν ξέρω τι θα μπορούσε.

Κι όμως, αυτό το καραγκιοζιλίκι όπως και άλλα παρόμοια καραγκιοζιλίκια, πλαισιώνουν το ευρύτερο θεαθήναι της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Μία ακατάπαυστη ροή από συναισθηματισμούς, κουμπαριές, λαϊκισμούς και λόγια του αέρα που απέχουν κατά πολύ από τις αντίστοιχες πράξεις. Και το χειρότερο απ’ όλα; Όλοι είμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας. Μολύνουμε τους υδροφόρους ορίζοντες, τσιμεντοποιούμε με τάχιστους ρυθμούς, καίμε δάση, πετάμε σκουπίδια όπου βρούμε, δυσκολεύουμε την πράσινη επιχειρηματικότητα, οδηγούμε το μουράτο SUV, έχουμε από ένα air condition σε κάθε δωμάτιο, αλλά δηλώνουμε με περηφάνια τη συμμετοχή μας στην ώρα της Γης.

Ως εκ τούτου, υιοθετούμε το εργόχειρον του κ. Πολσεμάνογλου και το σταμπάρουμε με δύναμη σε τούτο δω το χώρο. Και εις ανώτερα!



Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Δια την πάταξην των κουκουλοφόρων του περιβάλλοντος!

Δύο μόλις ημέρες πριν γιορτάσουμε την «ένδοξη» επανάσταση κατά του οθωμανικού ζυγού, έρχεται το σχέδιο ενός Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο γιορτάζουμε τις ένδοξες Πολιούχους του έθνους˙ την Αγία Αδιαφάνεια και την Αγία Σπατάλη. Ο λόγος για το σχέδιο του Π.Δ., δημιουργίας κ. Μαρκογιαννάκη, που δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Βρίσκω Δουλειά» του Ελεύθερου Τύπου της 23/3/09, και αφορά την πρόσληψη 1.300 Αγροφυλάκων.

Υπάρχουν δύο θέματα σχετικά με το συγκεκριμένο Π.Δ. Καταρχάς, φαίνεται να μην είναι ξεκάθαρος ο ορισμός των εννοιών «οικονομική κρίση», «οικονομικές θυσίες», «περιορισμός της δημόσιας σπατάλης», κλπ για την Κυβέρνηση. Διαφορετικά, δεν χωράει στο μυαλό ενός απλού ανθρώπου η ανάγκη πρόσληψης 1.300 Αγροφυλάκων εν μέσω μίας περιόδου όπου μιλάμε για πάγωμα μισθών, αύξηση φορολογίας και συλλογικές θυσίες. Πόσο μάλλον όταν παραμένουν διαχρονικά κενά σε λειτουργικότερες θέσεις όπως νοσηλευτές, πυροσβέστες, κλπ.

Κατά δεύτερον, το συγκεκριμένο Π.Δ. ενώ αναφέρεται στην πρόσληψη Αγροφυλάκων, διαβάζοντάς το, θα νόμιζε κανείς ότι αναφέρεται στην πρόσληψη Πυρηνικών Φυσικών για τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, με «εικονικά» δικαιολογητικά και προσόντα που όχι μόνο περιπλέκουν τη διαδικασία πρόσληψης, αλλά δημιουργούν και ενδιαφέροντα ερωτηματικά.

Για παράδειγμα στο άρθρο 1, παρ. η, διαβάζουμε: «Να έχουν πίστη στο Σύνταγμα, αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία και να πιστεύουν σε γνωστή θρησκεία που δεν εμποδίζει την εκτέλεση των καθηκόντων τους», σε αντίθεση προφανώς με τους άθεους (που εννοείται ότι απαγορεύεται να έχουν οικολογική συνείδηση) και τους Έλληνες πολίτες γενικότερα που δεν έχουν αφοσίωση στο Σύνταγμα και τη Δημοκρατία, αλλά στο Tao-te-ching και την Ολιγαρχία.

Για δεύτερο παράδειγμα, στο τέλος όλων των δοκιμασιών, εξετάσεων και βαθμολογιών βάσει προσόντων, δεσπόζει μία όμορφη συνέντευξη, στην οποία, ανεξάρτητα από τους επιτυχόντες όλων των προηγούμενων σταδίων, θα κληθούν 3.900 άτομα, από τα οποία τελικά θα επιλεχθούν οι 1.300 «τυχεροί». Αυτό σημαίνει, με πολύ απλά λόγια, ότι στην «απίθανη» περίπτωση που το σύστημα είναι αδιαφανές (λέμε τώρα), οι βαθμολογίες μπορούν να ανέβουν ή να κατέβουν κατακόρυφα ανάλογα με τις ανάγκες των προαποφασισμένων επιτυχόντων, ασχέτως των αρχικών συγκεντρωμένων μορίων. Επίσης σημαίνει, ότι αν υπάρχουν 10.000 επιτυχόντες, με κάποιο μαγικό τρόπο (που δεν ορίζεται), οι 6.100 θα αποκλεισθούν από το στάδιο της συνέντευξης. Επειδή, όμως ζούμε σε μία χώρα όπου η διαφάνεια είναι διάχυτη παντού, τέτοια φαινόμενα αποκλείεται να συμβούν, ειδικά στο στάδιο της συνέντευξης που σίγουρα θα διεξάγεται από δίκαιους, αντικειμενικούς και ευυπόληπτους βαθμολογητές, βεβαίως βεβαίως.

Τέτοιου είδους Π.Δ. ή Υπουργικές Αποφάσεις δεν είναι ούτε πρωτοφανή, ούτε σπάνια φαινόμενα. Πόσο μάλλον όταν βρισκόμαστε σε μία άτυπη προεκλογική περίοδο. Αυτό όμως που είναι πρωτοφανές, είναι το συνεχιζόμενο θράσος που διακατέχει τα σημερινά Υπουργεία που δεν διστάζουν να διαιωνίζουν την αδιαφάνεια και τις αλόγιστες δαπάνες, χωρίς κυρώσεις.

Στην τελική, δεν υπάρχει κάποια νομική παρατυπία σε αυτό το Π.Δ., εκτός από την κατάφωρη παραβίαση της Οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, (ΕΕ L303 02/12/2000) και του Άρθρου 13 του ελληνικού συντάγματος, περί θρησκευτικής ελευθερίας. Ψιλοπράγματα δηλαδή. Επίσης δεν υπάρχει και κάποια κοινωνική ή οικονομική παρατυπία, αφού στη γλώσσα του λαϊκισμού, 1.300 οικογένειες θα αυξήσουν το εισόδημά τους εν μέσω κρίσης. Το γεγονός, όμως ότι το εισόδημα αυτό θα πληρώσουμε οι υπόλοιποι 9.998.700, δεν δείχνει να είναι μέρος του συνεχιζόμενου ευφυούς οικονομικού σχεδιασμού της κυβέρνησής μας.

Αλλά ας μην διαμαρτυρόμαστε όλη την ώρα. Αν μη τι άλλο, σύντομα η ελληνική ύπαιθρος θα γεμίσει από 1.300 Χριστιανούς, εθνικόφρονες με σπουδαία επικοινωνιακά προσόντα, που θα καταδιώκουν τους περιβαλλοντικούς παραβάτες. Είμαστε ή δεν είμαστε πολύ μπροστά;

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Λόλα να ένα "Α"

Όπως ίσως παρατηρήσατε (sic), εδώ και λίγες μέρες υπάρχει ένα «Α» κάτω από την αφεντομουτσουνάρα μου, με σύνδεσμο τη σελίδα της δράσης Outcampaign του Richard Dawkins. Η περιγραφή και οι σκοποί της δράσης αναφέρονται ξεκάθαρα στην ιστοσελίδα της, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνονται.

Φυσικά, το θρησκευτικό φρόνημα, οι μεταφυσικές ανησυχίες, και ψυχώσεις του καθενός, είναι καθαρά προσωπικά ζητήματα, σε αντίθεση με τη συνεχή στάση του ελληνικού κράτους και της εκκλησίας που επιθυμούν να τα ανάγουν σε δημόσια. Αντικειμενικά μιλώντας, η δημόσια προβολή μίας προσωπικής άθρησκης αντίληψης ίσως είναι το ίδιο γελοία και ανούσια όσο η δημόσια προβολή μίας προσωπικής θρησκευτικής αντίληψης.

Το συγκεκριμένο «Α» όμως είναι κάτι παραπάνω από τη δήλωση, ή καλύτερα την απουσία, ενός θρησκευτικού φρονήματος. Δείχνει την ανάγκη που υπάρχει, ιδίως στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που αποτελούν ιδεολογικές μειονότητες να σταματήσουν να σιωπούν, να σταματήσουν να νοιώθουν μειονεκτικά και να δηλώσουν δυνατά τις απόψεις και τις ιδέες τους.

Ο αθεϊσμός, είναι απλά ένα λαμπρό παράδειγμα στο μεσαιωνικό σκοτάδι της ελληνικής θρησκόληπτης κοινωνίας που δεν ανέχεται όχι μόνον τους αλλόθρησκους, αλλά και τους σκληρούς επικριτές της θρησκείας και του φορέα αυτής˙ της εκκλησίας. Όπως υπάρχουν άθεοι, υπάρχουν και άλλοι συμπολίτες μας με θετική σκέψη, εκσυγχρονιστικές ιδέες και απόψεις που εναντιώνονται σε πολλά σάπια κατεστημένα, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνική αντίληψη των πραγμάτων. Επειδή όμως η οχλαγωγία, ο λαϊκισμός, ο σκοταδισμός και η φασαρία βρίσκονται διάχυτα παντού, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλά «ψιθυρίζουν» αυτά που έχουν να πουν και τελικά δεν ακούγονται.

Το «Α», δεν είναι μόνο η δημόσια έκφραση του αθεϊσμού, που στην τελική δεν αφορά κανένα, αλλά η ενθάρρυνση της προσωπικής έκφρασης των διαφορετικών μειονοτήτων, που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Δηλώνει την επίκαιρη ανάγκη, οι θετικοί άνθρωποι αυτής της χώρας να σταματήσουν να ντρέπονται ή να νοιώθουν ανασφάλεια για τις απόψεις τους και να τολμήσουν να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με το συντηρητισμό, τη δεισιδαιμονία, τη μιζέρια, τον λαϊκισμό και όλα εκείνα τα αρνητικά στοιχεία που συνθέτουν το σημερινό ελληνικό τέλμα.

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Κουκούλα για την ανοιξιάτικη κολεξιόν 2009

Εάν υπάρχει μία «παρηγοριά» στο πολιτικό τέλμα που έχει πέσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, είναι το γεγονός ότι κάθε μέρα η παρούσα Κυβέρνηση μπορεί να συνεχίζει να μας εκπλήσσει με οποιονδήποτε τρόπο. Η «παρηγοριά» έγκειται στο γεγονός ότι κάθε πολιτική απόφαση πλέον μπορεί να είναι τόσο ανούσια, ανόητη και πρόχειρη, που μόνο με χιουμοριστικό σήριαλ θα μπορούσε να συγκριθεί.

Όσοι απορούσατε πώς είναι δυνατόν, η (έστω και αργή) εξελικτική πορεία της δημοκρατίας και του φιλελευθερισμού ενός κράτους να ανακόπτεται, να κάνει στροφή 180 μοιρών και να σκάει με δύναμη στον πάτο μέσα σε λίγες ώρες, δεν χρειάζεται να απορείτε πια.

Όσοι πιστεύατε ότι οι αγώνες, το αίμα, οι θυσίες και οι κοινωνικές μάχες που δίνονταν τον τελευταίο αιώνα, ενίσχυσαν τα δημοκρατικά θεμέλια της Ελλάδας, μάλλον πλανάστε οικτρά. Αρκεί μία γελοία, προχειροστημένη ιδέα και ένα τσούρμο ανίκανοι πολιτικοί για να πάει στράφι το όλο εγχείρημα.

Η ποινικοποίηση της κουκούλας ανήκει σε μία σειρά πανομοιότυπων μέτρων που έχουν το εξής κοινό χαρακτηριστικό: Οι ευθύνες της ανικανότητας της Κυβέρνησης και των εμπλεκόμενων Δημοσίων Υπηρεσιών και Δημοσίων Λειτουργών, μεταφέρονται στον πολίτη. Έτσι απλά. Όπως έγινε λήψη απαρχαιωμένων φορολογικών μέτρων προκειμένου να καλυφθούν οι σπατάλες του Δημοσίου, έτσι στοχοποιούνται και απλοί πολίτες προκειμένου να καλυφθεί η ανικανότητα της Αστυνομίας να κάνει αποτελεσματικές συλλήψεις.

Μαζί με το μέτρο για την κουκούλα, πέρασε και το άλλο μέτρο για «εξύβριση δημόσιου λειτουργού», το οποίο ανήκει στην ίδια συνομοταξία ανοησίας και αποτελεί λαμπρότερο παράδειγμα. Αντί να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά του αστυνομικού σώματος, απλά συλλαμβάνουμε αυτόν που το βρίζει. Και φυσικά, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός από αυτούς τους κυβερνητικούς φωστήρες ο λόγος που οι μπάτσοι ονομάζονται γουρούνια και δολοφόνοι.

Και όσοι έχετε την αφελή εντύπωση ότι «το μέτρο αφορά μόνο τους παρανομούντες κουκουλοφόρους, οπότε ο νομοταγής δεν έχει κάτι να φοβηθεί», θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσετε την ιδέα που έχετε για τις «δειγματοληπτικές» συλλήψεις και προσαγωγές που γίνονται σε κάθε πορεία ή μαζική διαμαρτυρία.

Από σήμερα λοιπόν, το ελληνάκι φοράει κουκούλα μετά από σχετική πρωτοβουλία του Plagal και της Banshee, και καλεί όλους τους bloggers να πράξουν δεόντως. Η πολιτική του παραλογισμού, της προχειρότητας και του σκληρού συντηρητισμού έχει σταματήσει πλέον να είναι κωμικοτραγική και τείνει μόνο στο «τραγική». Μία ελάχιστη κίνηση που μπορεί να ανακόψει αυτόν τον παραλογισμό είναι η δήλωση παρουσίας των λιγοστών, έστω, λογικών ανθρώπων αυτής της χώρας.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

5 πράγματα that make me go bananas!

Μετά από πρόσκληση του Βρομιστερακίου, τη θραύση που έχει κάνει το συγκεκριμένο βλογκοπαίχνιδο (και καλά…), καθώς και την επιθυμία μου να χάσω την παρθενιά μου σε τέτοιου είδους βλογκοχαζομάρες, παραθέτω τα πέντε (5) πράγματα που κάνουν τα έντερά μου να προσπαθούν να βγουν από το στόμα μου, δημιουργώντας σπασμούς στην καρδιά μου τροφοδοτώντας ελλιπώς τους νευρώνες μου, αφήνοντάς μου μία αίσθηση σωματικής και πνευματικής υστερίας.

1) Ο «Άγνωστος Βλάκας»

Αν ο «Άγνωστος Στρατιώτης» είχε τους κατάλληλους αδένες, σίγουρα θα έβαζε τα κλάματα με αυτά που διαδραματίζονται καθημερινά μπροστά του. Γι’ αυτό το λόγο, έχω εισηγηθεί επανειλημμένα στη Βουλή, να βγάλουν το συγκεκριμένο μνημείο από εκεί, και στη θέση του να τοποθετήσουν το μνημείο του Άγνωστου Βλάκα, δεδομένου ότι εκφράζει πολύ καλύτερα το ήθος και το πνεύμα του σημερινού ελληνικού Έθνους. Ταυτόχρονα θα αποτιμούσαμε έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν τον καθημερινό άγνωστό τύπο ή τύπισσα που από το πουθενά εμφανίζεται μπροστά μας, για να μας χαλάσει τη διάθεση χωρίς κανένα λόγο, και χωρίς ο ίδιος να αποκομίζει κάποιο προσωπικό όφελος. Κάποια στιγμή θα επεκταθώ πιο λεπτομερώς σε τούτο το εξαύλωμα της φύσης που με την παρασιτική του δράση βλάπτει ακόμα και το τελευταίο κουαρκ όλων των συστατικών του πλανήτη μας.

2) Ο ωχαδερφιστής στραβωμένος Δημόσιος Υπάλληλος στο γκισέ

Έχεις επιλέξει συνεχώς να τα ξύνεις, να κάνεις το ίδιο πράγμα μια ζωή μέχρι να ψοφήσεις και να πληρώνεσαι από τους φόρους μου. ΟΚ… δικαίωμά σου, μαγκιά σου κλπ. Επειδή όμως και ο προϊστάμενος είναι ομοϊδεάτης σου και εσύ έχεις να πηδήξεις εδώ και κάτι μήνες, εγώ δε σου φταίω σε τίποτα ρε ρεμπεσκέδικο φρόκαλο! Πες μια γαμημένη «καλημέρα», σκάσε έστω και ένα υποτυπώδες χαμογελάκι, κοίτα με και λιγάκι στα μάτια και σταμάτα να γρυλίζεις μέσα από τα δόντια σου. Δεν φταίω εγώ που έχεις γίνει ασέξουαλ και που επέλεξες να κάνεις την πιο βαρετή δουλειά στον πλανήτη. Κατέβασε και αυτό το σπασαρχίδικο κιτσοπόστερ που λέει «επειδή το ένα και επειδή το άλλο, και επειδή είμαι σε ευαίσθητη ηλικία,… παρακαλώ δείξτε κατανόηση». Ποια κατανόηση; Εσύ βαριέσαι ακόμα και να δεχτείς κατανόηση.

3) Ο κλασσικός πιτσιρικάς μπουρζόβλαχος μπάτσος

Θα είχε ενδιαφέρον κάποια στιγμή να γίνει μία στατιστική έρευνα για τη δραστηριότητα των μπάτσων πριν μπουν στην Αστυνομική Σχολή. Εγώ προσωπικά, μετά από τόσα χρόνια που βλέπω τις φάτσες τους, θα έλεγα με σιγουριά ότι οι μισοί από δαύτους ήταν οι τρέντι γαμίκουλες της τάξης, και οι άλλοι μισοί, αυτοί που τρώγανε κλωτσιές από τους πρώτους. Δεν ξέρω… Όταν βλέπω το 20χρονο όργανο ζωσμένο με περίστροφα, χειροπέδες, κλομπ, ασπίδες, κράνη, μπότες να φοράει το Rayban γυαλί, να κραδαίνει το μπεγλέρι, να κοτσάρει τα πιπίνια και να μου μιλάει με το υφάκι 10.000 Κινέζων αυτοκρατόρων, μου έρχονται κατά νου κάτι πολύ κάμα-σούτρα εικόνες όπως αυτόν δεμένο σε μία κολώνα και εμένα να «αποθηκεύω» όλη την εξάρτηση στον κολπικό αγωγό του.

4) Ο Ελληναράς οδηγός

Εγώ την έκαμα την προσπάθειά μου και το έγραψα το λεξικό. Ξέχασα όμως ότι οι περισσότεροι από δαύτους δεν έχουν IQ κατάλληλο για ανάγνωση, οπότε τσάμπα πήγε ο κόπος. Ότι και να γράψω θα ’ναι λίγο για το πιο ατομικιστικό, αγενές και φονικό ζώον του πλανήτη.

5) Οι κριτικοί τέχνης

Αναφέρομαι στους επαγγελματίες του είδους και τους φανατικούς αναγνώστες τους. Θέλω να πάω να δω μία ταινία, ένα έργο ή μία έκθεση ζωγραφικής. Δεν θέλω να μου πεις πως θα αισθανθώ και τι μηνύματα θα μου περάσει ο πίνακας. Αν ο καλλιτέχνης είναι όντως τόσο μάγκας όσο η λογοτεχνική φαμφαρολογία που του προσάπτεις, θα μου το περάσει το μήνυμα ούτως ή άλλως. Αν δε μου το περάσει, σημαίνει ότι για τα δικά μου μάτια, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης δε μου λέει μία κι ας «αγγίζει τον κορμό των πολύχρωμων συναισθημάτων κάποιας χαμένης αγάπης που δεν πρόλαβε ποτέ να εκτονωθεί επειδή τελικά ο άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει στην τελειότητα του πνεύματος και της συμπαντικής ολότητας που νοιώθουμε στην αγωνία της στιγμής και το μηδενισμό της σύγχρονης ζωής». Μίλα για τον εαυτό σου και άσε τον καλλιτέχνη να κάνει τη δουλειά του.

Και μετά από αυτό το ανακουφιστικό χώσιμο καλούνται στο βήμα οι συντρόφισσες Elva και Ιοκάστη, καθώς και οι σύντροφοι Διαγόρας, και Panos Konstantinidis, προκειμένου να ρίξει ο καθένας από 5 αναθέματα.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

...που ήταν σα σα σα σκυλόψαρα, οε οε οε οε.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου που είναι η Γιορτή του Άντρα, σήμερα ήταν η Γιορτή της Γυναίκας. Ως φιλεύσπλαχνη και δημοκρατική κοινωνία που είμαστε, σκεφτήκαμε μαζί με τις φάλαινες, τα πράσινα κολεόπτερα της Γουαδαλούπης, και την καρέτα-καρέτα, να τιμήσουμε άλλο ένα υποδεέστερο είδος, αφιερώνοντάς του και αυτού μία ιδιαίτερη μέρα. Τη γυναίκα.

Μάλιστα ο Έλλην Υπουργός Μεταφορών με καμάρι ανακοίνωσε τις δωρεάν μετακινήσεις για όλες τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης ημέρας, με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η πράξη αυτή θα μπορούσε να ακολουθείται και με τη δήλωση: «Εμείς, είμαστε και πολύ προχώ κυβέρνηση, οπότε για σήμερα δίνουμε δωρεάν μετακινήσεις στις αξιολύπητες γυναίκες, ώστε να μην μας μυξοκλαίνε τις υπόλοιπες 364 μέρες και μας λένε και φαλοκράτες».

Μετά, λοιπόν, τη δημόσια παραδοχή της κατωτερότητας της γυναίκας, όλοι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, ξέροντας ότι η ελληνική κοινωνία αφουγκράζεται τις αδικίες κατά των γυναικών, και λαμβάνει ανάλογα μέτρα προκειμένου να προστατέψει και να προάγει την ισότητα των δύο φύλων, ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή: Όταν θέλεις να αποτυπώσεις στη συνείδηση των ανθρώπων ότι μία ομάδα ανθρώπων είναι διαφορετική (και προφανώς όχι ισότιμη), τους φτιάχνεις μία ιδιαίτερη μέρα.

Χρόνια πολλά! Από αύριο και για 364 μέρες, δωρεάν εισιτήρια μόνο στους άνδρες!

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Le Nationaliste

Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά σεντόνια για τον εθνικισμό και τον εθνικιστή άνθρωπο. Κυρίως γιατί η έννοια του «εθνικισμού» σηκώνει πολλές ερμηνείες, οι οποίες με τη σειρά τους σηκώνουν πολλές αναλύσεις, κλπ. Στην ουσία, βέβαια, αυτοί που επιδιώκουν τις πολλές ερμηνείες είναι κατά κανόνα οι ίδιοι οι εθνικιστές που προσπαθούν να προβάλλουν τις θετικές πτυχές αυτής της υπέρτατης μορφής ανασφάλειας και ανοησίας, οπότε προσπαθώντας να παραπλανήσουν το συνομιλητή ή το κοινό τους, καταφεύγουν σε ανούσιες αναλύσεις.

Στην πιο ήπια και αθώα πλευρά του, ο εθνικισμός είναι απλά η έκφραση σεβασμού προς μία ενιαία εθνική ταυτότητα που χαρακτηρίζει μία ομάδα ανθρώπων. Στην πιο σκληρή, μπορεί να εκφραστεί με ακραία μισανθρωπία, ρατσισμό και βία. Το φάσμα μεταξύ των δύο άκρων είναι πολύ μεγάλο, όπως και η ανοησία άλλωστε που χαρακτηρίζει την κάθε βαθμίδα χωριστά.

Όπως η ιστορία του κάθε έθνους περιλαμβάνει μία σειρά από ηρωισμούς, νίκες και διαφόρων ειδών κατακτήσεις, έτσι και κάθε χώρα περιλαμβάνει τους εθνικιστές της, οι οποίοι ασχολούνται μόνο με αυτές τις «ένδοξες» στιγμές της ιστορίας του έθνους τους. Οι πιο ακραίοι, το πάνε και ένα βήμα πιο πέρα και ασχολούνται με την «ανωτερότητα» του συγκεκριμένου έθνους.

Οι Έλληνες εθνικιστές είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση σε σχέση με τους κουφιοκέφαλους ομοϊδεάτες τους, άλλων εθνικοτήτων. Τα δικά μας βλαστάρια, έχουν την ιδιαιτερότητα ότι προσπαθούν να βρουν μία ιστορική συνέχεια στο ελληνικό έθνος μέσα σε μία περίοδο περίπου 2500 χιλιάδων χρόνων, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να πείσουν ότι το σύγχρονο συνοθύλευμα κουτοπονηριάς, αμορφωσιάς, αγένειας, βλακείας, ατομικισμού, ασέβειας, παρανομίας, ψευτομαγκιάς, γυφτιάς και κακομαθημένης ανευθυνότητας, αποτελεί την ύψιστη και σπουδαιότερη αρετή ενός εκ σπουδαιότερων εθνών του πλανήτη.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, η ιστορική πραγματικότητα παρουσιάζει διαφορετικά γεγονότα. Η ένδοξη παρουσία της Ελλάδας στον πλανήτη έλαβε τέλος πριν περίπου 2000 χρόνια. Από τότε επήλθε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο χριστιανισμός, το Βυζάντιο, ένας αχταρμάς από διάφορες φυλές, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, περαιτέρω αχταρμάδες από διάφορα φύλα κλπ, μέχρι που ορισμένοι άνθρωποι αποφάσισαν να επαναστατήσουν κατά του Οθωμανικού ζυγού κατά τα πρότυπα των κοινωνικών επαναστάσεων της Ευρώπης του Διαφωτισμού. Κατά τη σύσταση του νεοελληνικού Κράτους, υπήρξαν προσπάθειες από λαμπρούς πολιτικούς όπως ο Καποδίστριας, ο Βενιζέλος και ο Τρικούπης, προκειμένου η Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί και να αποτελέσει ισχυρό Κράτος της Ευρώπης, οι οποίες όμως απέτυχαν παταγωδώς, χάρη σε ανθρώπους, όπως ο Κουντουριώτης, ο Γούναρης, ο Δεληγιάννης και μια στρατιά από οπισθοδρομικούς, ατομικιστές, εθνικιστές, κουφιοκέφαλους όπου σε κρίσιμες περιόδους επηρέαζαν αρνητικά το πραγματικό συμφέρον της Ελλάδας.

Φυσικά για να συσταθεί ένα ομοιογενές κράτος δεν είναι απαραίτητη ούτε η ενιαία θρησκεία, ούτε η ενιαία φυλή. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το νεοσύστατο κράτος της Ελλάδας μετά την επανάσταση του ’21, όπου οι τοπικοί λαοί αισθάνονταν κυρίως «ραγιάδες» (δηλαδή σκλαβωμένοι), παρά Έλληνες, Αρβανίτες, Σλάβοι, Βλάχοι, Μακεδόνες, Ηπειρώτες, Ευβοείς, Θεσσαλοί, Χριστιανοί ή Μουσουλμάνοι. Κι όμως, χάρη σε αμόρφωτους στρατιωτικούς, αδέξιους πολιτικούς και αφελείς κουτοπόνηρους, το νεοσύστατο «έθνος» (και καλά) έπρεπε να στηθεί κάτω από μία ενιαία θρησκεία και ένα ενιαίο φύλο. Ποιο από όλον αυτό τον αχταρμά φύλων ήταν πιο κοντά στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού; Ποια θρησκεία από τις δύο επικρατέστερες, έβαζε το νεοσύστατο Κράτος υπό τις προστατευτικές φτερούγες της Δύσης, διατηρώντας ταυτόχρονα τα προνόμια του ιερατείου; Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές...

Εάν κάποιος έχει ενστάσεις σχετικά με τη σύντομη ιστορική αναδρομή των δύο προηγούμενων παραγράφων, δεν έχει παρά να ανοίξει ένα οποιοδήποτε σοβαρό ιστορικό βιβλίο και να εξάγει τα ανάλογα συμπεράσματα. Σκοπός του παρόντος, άλλωστε δεν είναι η καθεαυτό ιστορία, αλλά η ανάδειξη της ανουσιότητας του εθνικισμού. Διότι η ουσία του εθνικισμού έγκειται μόνο σε ανασφαλείς και αμόρφωτους ανθρώπους που ψάχνουν κάτι στιβαρό και κοινωνικά αποδεκτό για να κρεμαστούν. Και τί ποιο στιβαρό και δυνατό από το ίδιο το έθνος;

Η ανουσιότητα του εθνικισμού, φαίνεται μέσα στο ίδιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ακόμα και όταν το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού (δηλαδή το βιβλίο που διαβάζουν 11χρονα παιδάκια) πήγε να εκσυγχρονιστεί μετά από σύσταση επιστημονικής επιτροπής, όλοι οι εθνικιστές σύσσωμοι φώναζαν. Τί φώναζαν; Ότι ένας μαθητής της ΣΤ’ Δημοτικού (δηλαδή ένα 11χρονο παιδάκι), οφείλει να διαβάζει για τους βιασμούς, τις φωτιές, τις σφαγές και τις βαρβαρότητες που έπραξαν οι Τούρκοι κατά την Μικρασιατική Καταστροφή. (Ως γνωστόν, το παγκόσμιο ρεζιλίκι λόγω ελληνικής πολιτικής χαζομάρας, στρατιωτικής καύλας και οικονομικής κακοδιαχείρισης, στα μέρη μας ονομάζεται «Μικρασιατική Καταστροφή»). Γιατί; Για να μην ξεχνούν! Η νέα γενιά δηλαδή, οφείλει να ανανεώνει το μίσος ή έστω την καχυποψία απέναντι στον πιο κοντινό και γειτονικό λαό της, χωρίς φυσικά να μαθαίνει από τα ηθικά διδάγματα της Ιστορίας. (Επίσης, ως γνωστόν, το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα για τα ιστορικά διδάγματα του Ηρόδοτου).

Η ανουσιότητα του εθνικισμού φαίνεται σε πολλά θέματα, αλλά κυρίως σε αυτά που υποτίθεται ότι προασπίζεται. Εάν ορίσουμε «καλό πατριώτη» αυτόν που αγαπά την πατρίδα του (δηλαδή τον γείτονά του, την κοινωνία στην οποία ζει, το περιβάλλον του, τους νόμους και τους θεσμούς του Κράτους του), τότε ο εθνικιστής σίγουρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους αντι-πατριώτες.

Ο εθνικιστής, όσο καψουρεμένος είναι με την πατρίδα του στη θεωρία, τόσο κακό της κάνει στην πράξη. Διότι ο εθνικιστής έχει συνεχώς το μυαλό του στην ανάδειξη της σπουδαιότητας του έθνους προς τα έξω. Στην πολεμική υπεροχή που εξασφαλίζει τρόμο και δέος προς τα έξω. Σε μία ένδοξη ιστορία που προκαλεί τον σεβασμό προς τα έξω. Στο τί αντιπροσωπεύει η σημαία του όταν ανεμίζει δίπλα σε άλλες σημαίες και τί συναισθήματα προκαλεί αυτή η σημαία όταν ανεμίζει προς τα έξω. Ο εθνικιστής κοιτάει μόνο έξω. Στέκεται με το «ανασφαλές» ανάστημά του δίπλα τους άλλους και απλά συγκρίνει και κακολογεί.

Δεν βλέπει, δεν ακούει, και γενικώς δεν αισθάνεται τί γίνεται μέσα. Δεν ενδιαφέρεται για την καλλιέργεια του εαυτού του. Δεν τον ενδιαφέρει να βελτιωθεί η παιδεία, η υγεία, η κοινωνία, η νομιμότητα, η καθημερινότητα και το περιβάλλον. Δεν τον ενδιαφέρει ο διπλανός του. Δεν τον ενδιαφέρει η ευημερία της ίδιας του της χώρας. Μάλιστα νοιώθει περισσότερο ντροπιασμένος παρά περήφανος. Και λόγω αυτής της ντροπής, σκαρφίζεται παραμύθια, θρύλους, και θεωρίες συνομωσίας. Αναπολεί το ένδοξο παρελθόν, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σάπιο παρόν, και προσπαθεί να πιαστεί από αυτό. Ο εθνικιστής είναι ένας ανόητος πολυλογάς, που δεν δίνει δεκάρα ούτε για τα παιδιά του. Αναμασά ρητορικές αιώνων που πάντα αποδεικνύονταν εσφαλμένες, και πάντα οδηγούσαν στην ίδια καταστροφή της δικής του κοινωνίας.

Ο εθνικιστής είναι ένας υποκριτής. Κάθεται στην πολυθρόνα του, γεύεται τα αγαθά του εκσυγχρονισμού, της ισότητας, της ειρήνης, της συνεργασίας των λαών και των εμπορικών δεσμών με άλλα έθνη, και πετάει κορώνες περί ανωτερότητας ή σπουδαιότητας του δικού του έθνους.

Στην τελική, ο εθνικιστής είναι κατά βάθος ο πιο ανασφαλής πολίτης μίας χώρας. Σκέφτεται συντηρητικά, οπισθοδρομικά, καχύποπτα και κλειστοφοβικά. Αρνείται να δεχτεί ότι η σπουδαιότητα ενός έθνους δεν βρίσκεται σε μία σημαία αλλά στα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις πραγματικές πολιτισμικές κατακτήσεις αυτού του έθνους. Και μιλώντας για την Ελλάδα, όσο δεν υπάρχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά και πολιτισμικές κατακτήσεις, τόσο οι εθνικιστές θα πληθαίνουν και άλλο τόσο η ανοησία και η αμορφωσιά θα θριαμβεύουν.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...